Nagenoeg dezelfde plek, maar dan ongeveer twee minuten later… Is het niet verrassend, hoe in een korte periode het verschil in kleur groot is? Ze zeggen wel eens, dat de lucht heel snel veranderd. Dan moeten er natuurlijk wel wolken zijn, want anders is en blijft het alleen maar blauw. Of grijs. En niet alleen de vorm van de wolken veranderen, ook de kleur. Gistermiddag, rond half vier werd het schemerig. De zon scheen toen nog en het leek op deze manier, dat de zon met een groet onder ging.
Nagenoeg dezelfde plek, maar dan ongeveer twee weken later… Dat verschil is wel heel erg groot! Zo zitten de bomen nog volop in blad en nog geen twee weken later zijn ze volledig kaal. Het eerste plaatje is “een plaatje”. De herfstkleuren lieten de groene bladeren naar geel verkleuren en dan schijnt de zon er ook nog eens op: prachtig om te zien. En je weet gewoon dat de bladeren redelijk snel nadat ze zo mooi verkleurd zijn, komen te vallen en dat de bomen kaal worden. Hmmm… Toch heeft het wel “iets”. Alleen ben ik er nog niet helemaal over uit wat dat “iets” is…
Twee weken geleden had Heiko het laatste hekje geschuurd, waarna ik hem had geverfd. Het is een ijzeren hek. Een van velen, die door de vorige eigenaar achter gelaten is. Zo hebben we er inmiddels al een aantal om de groentetuin gezet. Dit stuk hek van ruim drie meter lang bleef over en stond ons eigenlijk in de weg. Totdat we op het idee kwamen hem achter op de vlonder te plaatsen. Een stukje bescherming voor degene die aan die kant op de vlonder zit, zodat de stoel er niet naast kan glijden. De paaltjes, waaraan het hekje is bevestigd, worden binnenkort ook nog zwart geverfd, maar dan moet het een paar dagen flink droog zijn. Nat hout verven heeft geen zin. Blij met dit hekje!
Heiko op z´n knieën in het gras! Vanochtend had hij niet zoveel tijd om iets in de tuin te doen. We moesten rond half twaalf richting Aneby. Hij wilde beginnen met het trimmen van het gras, achter het trollenhuisje. Alleen als hij daarmee begon, moest hij zoveel dingetjes klaarleggen, dat de beschikbare tijd dan al voorbij was. Daarom nog maar even de drie fruitbomen onkruidvrij gemaakt. Deze staan achter ons huis, langs de oprit. Heiko nam eveneens alle bladeren die hij tegenkwam mee. Een half uurtje later leek het stukken netter. En toen moest hij zich snel omkleden: we moesten naar Aneby!
Onderweg kregen we toch nog herfstkleuren te zien. Zoals gezegd, zijn de meeste bladeren nu wel van de bomen gevallen. Sorry, onze appelboom zit nog bijna vol, maar de rest is nagenoeg leeg. Langs de weg, in het bos tussen Bordsjö en Blå Grindar, staan echter vele lariksen. Dat is een boom met naalden, die wél verkleuren (okergeel/oranje) en de naalden ook laat vallen. En dat leverde ons mooie plaatjes op.
Maar het ging ons uiteindelijk maar om één ding: mokka gebakjes halen! We hadden woensdag via Facebook gezien, dat men ze vandaag verkochten en na een telefoontje hadden we er zes besteld. Mokka gebak is hier niet zo veel te koop en daarom zouden er zes halen. Twee opeten en verder zouden er een paar in de diepvries verdwijnen. Ruim op tijd stopten we op de parkeerplaats voor het huis van de particuliere thuisbakker. Wegens corona mochten er slechts twee klanten tegelijkertijd in de winkel aanwezig zijn en om eerlijk te zijn: groter was de winkel ook niet.
We werden vriendelijk geholpen door de dame die ons twee doosjes met een leuk strikje erom meegaf. Even afrekenen, nog een paar woorden wisselen en terwijl ik nog even achterom kijk om de medewerkster te groeten… BAM! Val ik op de grond! Er was een trapje van vier treden. Dat wist ik. Maar wat ik vergeten was, was het verschil in hoogte van die treden. De doosjes met gebakjes lagen al eerder buiten dan ik… Met pijn in de rechter heup, elleboog, knieën en buik, gingen we toch nog maar even een paar boodschapjes halen bij de plaatselijke supermarkt en toen naar huis. Natuurlijk moest thuis meteen de schade worden opgenomen. En die was groot! Niet één gebakje had nog het origineel model… Oh, wat jammer…
In het kader van de tuinuitbreiding hebben we al heel veel hoog onkruid weggehaald. Het meeste met onze eigen trimmer. Eerst die op benzine, maar nadat die kapot ging, hebben we ons gered met de elektrische trimmer. Op zich gaat dat prima, maar deze is niet zo sterk. Door gewoon gras en stengels van bloemen gaat het prima. Kom je echter taai gras tegen dan blokkeert de trimmer. Tijd voor grof geweld, in de vorm van een trimmer van Örtengren. Vrijdag had Heiko gewerkt en gevraagd of hij een trimmer kon lenen dit weekend. Geen enkel probleem. “Pak er maar een uit de kelder. Neem dan ook een jerrycan met aspen (soort benzine) mee én een rolletje snoeidraad.” Perfect! Op de kleine foto hierboven is te zien hoe het eruitzag. Dat vakje áchter het trollenhuisje moest nog “geschoond” worden, omdat we dat bij het grasveld aantrekken. Op de grote foto ernaast zie je het resultaat. Wát een verschil.
Ondanks dat deze Husqvarna motortrimmer moeiteloos door het taaie duingras heen ging, moest er wel drie keer getrimd worden. Op hetzelfde stukje. De eerste keer kwam de meeste rommel eraf, maar dat viel uiteraard op de grond, waarna je niet meer precies kon zien wat je had gedaan. Nadat de eerste snit bijeen was geharkt en verwijderd, kon Heiko er voor de tweede keer met de trimmer overheen. Tenslotte nog een laatste keer nadat het opnieuw bijeen was geharkt. Wat overbleef was een kaal stuk grond, maar allesbehalve vlak. Dat wordt een project voor later. De heuveltjes worden dan een beetje afgegraven en de vrijgekomen grond daarna gladgestreken. Het hoeft niet supervlak te zijn, maar wel zó, dat je er met de grasmaaier fatsoenlijk overheen kunt gaan. Het grasmaaien zal waarschijnlijk pas in het voorjaar nodig zijn, dus heeft Heiko nog ruim vier maanden de tijd om het stukje grond uit te vlakken en er graszaad in te zaaien.
Veel gebakjes hebben een eigen “feestdag”. Bijvoorbeeld de smörgås en de Prinsesstårta of de semla. Vandaag was het “Kladdkakadagen”! Ja ja, alweer een feestelijke taart-dag. Het meest geliefde gebak van Zweden, de kladdkaka of chocoladegebak werd vandaag gevierd. Officieel valt de kladdkaka-dag op 7 november en dan wordt verwacht, dat het eten van chocoladecake een hoogtepunt zal bereiken. Volgens voorspellingen zullen er in het land meer dan twee miljoen kladdkaka taartjes worden gegeten. Twee miljoen! Via Wilma kreeg ik een recept toegestuurd. Eentje van het originele kladdkaka. Op het internet zijn echter ook vele recepten te vinden met bijzondere ingrediënten. Bijvoorbeeld met chili, chocolademeringue of Turkse peper! Of met iets lekkers zoals koffie, gebruinde boter of cheesecakes. Nee, vandaag namen we geen kladdkaka, maar namen we ´s avond een mokkagebakje. Tja… het zag er niet uit, maar de smaak was prima!
Hopelijk niet teveel bezeerd tijdens de val.
Nou, om eerlijk te zijn wel Hans. Helaas. Een ongeluk zat weer eens in een klein hoekje. In dit geval op een betonnen trap van slechts vier en een halve trede.
Och wat jammer van die mooie gebakjes, maar…. in je mond zie je daar niets meer van, het gaat zeker ook om de smaak, dus even er om lachen en je hebt weer een grappig verhaal voor je blog.
Hoe zag jij er uit na die val? Veel blauwe plekken en pijn? Met zo’n ongelukkige val van een trapje had je wel iets kunnen breken, gelukkig was dat niet het geval, maar zal je het nog wel even voelen. Misschien een leermomentje? Even opletten als je een trap af gaat…een ongeluk zit in een klein hoekje en loopt meestal goed af maar voor je het weet zit je met ellende. (Haha, daar heb ik dus ervaring mee;-) )
Hier kleuren de bomen ook langzamerhand. Prachtig als je om je heen kijkt en door de bossen wandelt. De temperatuur is nog redelijk hoog, al hadden we hier in het oosten ook al twee keer nachtvorst.
Groetjes, Jet
Ja inderdaad heel jammer van de gebakjes. Gelukkig bleef de smaak hetzelfde. Bij mij zijn er enkele blauwe plekken gekomen én word ik nu al een paar dagen aan de val herinnerd. Op een onplezierige manier: pijn. Niets gebroken gelukkig, maar wel gekneusd. Gelukkig verzacht het lekkere mokka gebakje de pijn een beetje.
Och jee! Wat een schrik en pijn, hoe is het nu met je heup, schouder, knieën en buik? Hopelijk is de pijn snel weer vertrokken!
Het was wel een schrik inderdaad én meteen erg pijnlijk. Het gaat inmiddels weer iets beter, maar ik word er nog wel elke dag aan herinnerd…
Ach Joke! Wat had jij een pech! Hoop nu, op dit moment zaterdag de 14e, dat de kneuzing iets minder is.
En het was nog niet eens vrijdag de 13e……. ;×)
Hoop echt dat het weer wat beter gaat.
En Heiko, je hebt weer goed werk verricht! Weer wat meer grond/tuin. Ziet er inderdaad een stuk netter uit. Maar denk dat je volgend jaar weer aan de bak moet??
Gelukkig is er vrijdag de 13e niets ernstigs meer gebeurd Wilma. Dat (ge)valletje van zaterdag de 7e was voldoende. Nu, een week later, is de blauwe plek overduidelijk aanwezig, maar de pijn gelukkig al weer een stuk minder. Het stuk grond dat Heiko nu “schoongemaakt” heeft wacht nu op een glad-strijk-dagje. Voorlopig hoeft hij zich nog niet te vervelen. En volgend jaar komt er vast wel weer iets nieuws op zijn en ons pad.