Al vroeg was ik in de tuin te vinden. Het weer was goed en dan begint het te kriebelen. Heiko was inmiddels naar Frinnaryd gereden voor zand en ik dacht “Eens even kijken hoe alles erbij staat!” Vanuit het keukenraam was al duidelijk te zien, dat de seringenstruiken het begin laten zien van de bloemen! Kleine trosjes vormen zich aan het einde van de takjes. Dat geldt ook voor de rode bessenstruik! Die hebben we het vorig jaar gepoot en die heeft echt zijn plekje gekregen. Aan de kant van het beekje, rechts van de groentetuin. Hij staat al vol in blad en hier zijn eveneens vele trosjes te herkennen. Stel dat die allemaal besjes worden! Oh, lekker!
Vanzelfsprekend liep ik weer langs de kant van de vijver waar de kikkervisjes te vinden zijn. Nou leek het erop, dat het water in de vijver iets gezakt was, want ze lagen iets verder van de kant. Natuurlijk nog wel onder water. Zo met het “blote oog” te kunnen zien, zijn ze iets gegroeid. Pootjes of zo zijn nog niet te herkennen, maar dat zal ook nog wel even duren, dat de kikkervisjes die krijgen. Dat duurt ongeveer zes weken. Dan krijgen ze eerst achterpootjes en daarna de voorpootjes.
Overal waar ik was, was Ebba ook. Eerst had ze Heiko “uitgezwaaid”. Ze was net in de buurt van de auto, toen Heiko vertrok. Ze kreeg nog een aai over de bol, waarna de motor werd gestart. En weg was Ebba! Dat geluid vindt ze maar niets. Even later stond ze bij mij naar de kikkervisjes te kijken. Dat vindt ze overigens wél heel interessant. Ze ziet dat kleine spul immers in het water enorm bewegen. Nee, ze kwam niet verder dan kijken hoor. Katjes houden gelukkig niet van water. Na ons tripje in de tuin ging Ebba met me mee naar binnen. Daar maakte ik koffie, zodat Heiko en ik samen een bakje konden drinken. Het zou niet meer lang duren, dat hij met het eerste vrachtje zand thuis kwam.
Want vandaag stond voor Heiko in het teken van meer zand halen! De man, die het zand heeft liggen, had namelijk al aangegeven, dat hij vrijdag, zaterdag én zondag de beschikking had over een graafmachine. Hij zou daarmee de grond rond zijn nieuwe zwembad aanvullen. Tegelijkertijd zou hij dan ook onze aanhanger wel eventjes vol kunnen gooien als Heiko daar kwam. Daar wilde Heiko uiteraard graag van profiteren, omdat het graven sowieso al erg zwaar is vanwege de grondsoort. Daarbij komt, dat hij vrijdag tijdens het werk in Jönköping een spier in zijn rug heeft verrekt. Kortom, de graafmachine mocht het werk doen dit weekend. En zo geschiedde! Een groot apparaat van het merk Volvo was al druk in beweging toen Heiko er zaterdag kwam. Even had hij kort contact met de man, om af te stemmen hoeveel er op de aanhanger kon en daarna gooide de man de gewenste hoeveelheid met veel precisie en gevoel in de aanhanger. Dat ging perfect en een stuk sneller dan wanneer alles met de schep op de aanhanger geschept moet worden. Heel fijn op deze manier!
In totaal reed Heiko zaterdag vijf ritjes heen en weer, met een maximaal beladen aanhanger. Thuis schepte hij het zand van de aanhanger, maar dat was eigenlijk meer slepen. Met de schep over de bodem van de aanhanger en de volle schep met zand alleen maar aantrekken en laten vallen. Daarmee spaarde hij zijn krachten en zijn rug. Aan het einde van de dag was zichtbaar hoeveel er ondertussen was opgehoogd en hoeveel aanhangers vol er nog bijgehaald moesten worden. Volgens Heiko zouden we met drie stuks een heel eind zijn. De opgehoogde grond had hij op het oog horizontaal gemaakt en toen hij het controleerde (met een lange balk en waterpas) bleek dat hij een goed timmermansoog heeft. Nagenoeg waterpas! Het komt feitelijk niet zo heel nauwkeurig trouwens, omdat er straks anti-worteldoek overheen komt en daarna dezelfde grijze steentjes, als we op de oprit hebben liggen. Met die steentjes wordt het uiteindelijk helemaal waterpas gemaakt. Behalve het halen van zand, werden er nog een paar leca betonblokken op de juiste plaats en horizontaal gelegd. Die vormen de fundering voor de wanden van het schuurgedeelte.
De volgende actie is het plaatsten van de linker rij poeren. Die moeten op de juiste afstand ten opzichte van de rechter rij poeren geplaatst worden, op de juiste afstand van elkaar en ook nog eens op de juiste hoogte. Daar komt zodoende nog het nodige meetwerk aan te pas. Of dat volgende week woensdag, als Heiko weer vrij is, gaat lukken is maar zeer de vraag. De weersvoorspellers voorspellen voor de gehele week regen en niet zo´n klein beetje ook. Gelukkig veranderen de voorspellingen nog wel eens en daar gokken we dan maar op. Anders wordt het project carport volgend weekend weer voortgezet. Aan het einde van de dag kroop Heiko nog even achter de laptop en bezocht hij de website van bouwmaterialenzaak ByggMax. Even kijken welke houtsoorten, qua dikte, breedte en lengte hij zou kunnen gebruiken voor de opbouw. De basis, de fundering en de vlakke ondergrond, is nu immers bijna klaar. Trouwens, onder de zwarte bouwemmer zit de stroomaansluiting. Daarvandaan kunnen later kabels getrokken worden voor de verlichting.
Vanavond aten we stamppot uien! Een gerecht dat twaalf jaar geleden voor mij nog volledig onbekend was. Ik had het nog nooit gegeten. Bij Heiko zijn ouders kregen we dat een keer en eigenlijk vond ik het meteen erg lekker. Bij deze stamppot serveren we altijd een leverworst. Die combinatie is heerlijk! Alleen het voorwerk is was deze keer een beetje een vervelend klusje. Deze keer had ik namelijk de mand met uien uit eigen groentetuin gepakt. Die mand vol stond nog steeds in de voorraadkast. Ondertussen waren die goed gedroogd en kon ik alles daarvan gebruiken. De gehele uienopbrengst ging in de stamppot. Daaraan kun je een beetje aflezen, dat de opbrengst vorig jaar eigenlijk niet zo heel goed is geweest. ´t Is niet anders.
Nadat de vele kleine uitjes gepeld waren begonnen de tranen pas echt te komen. Het pellen kun je immers nog onder een stromende waterkraan doen, maar het snijden niet. Je moet er iets voor over hebben… Nadat alle uien waren gesnipperd schilde ik ook meteen de aardappelen. De leverworst kwam uit de diepvries. Die hadden we tijdens een van onze bezoeken meegenomen uit Nederland. Hier kennen ze namelijk geen leverworst. Er is wel iets te koop bij onder andere City Gross dat ze leverworst noemen, alleen is dat in onze ogen meer een soort leverpastei in de vorm van een worst. Na een dag van hard werken was het heerlijk, om een echte Hollandse stamppot te kunnen eten. Het smaakte ons beiden fantastisch!
“En hoe zat het nou met die bruine tuinbonen waar je het gisteren over had?” Nou, dat was ik helemaal vergeten te vertellen. En dat terwijl de kop van het bericht nog wel over de bruine tuinbonen ging! Onlangs in Jönköping had ik een blik bruine bonen gekocht. Althans dat meende ik te hebben gedaan. Thuis keek ik beter en bleken het tuinbonen te zijn. Niet erg, want die vinden we beide ook wel lekker en het was zeker een paar jaar geleden, dat we die hadden gegeten. Dit waren bruine tuinbonen en ze waren stukken groter, dan dat wij ze ooit gegeten hadden. De smaak was redelijk. De tuinbonen waren behoorlijk melig en dat kwam de smaak jammer genoeg niet ten goede. Met de schnitzel (elk de helft van een XXL) en aardappelen hebben we gisteren wel lekker gegeten. Eens weer iets anders. De volgende keer neem ik ze echter niet weer mee…
