Op het moment, dat ik gistermorgen in Tranås het terrein van mijn werkgever opliep, werd ik even overrompeld. Waardoor? Door kleur! Op de vroege ochtend waren er namelijk bloemen gebracht, stuk voor stuk met vrolijke kleuren. Het waren voornamelijk viooltjes met hun bekende witte, gele en paarse kleuren. Ook de vele mininarcissen stonden in een aantal rekken te wachten, tot ze verkocht gingen worden. Daarnaast stonden er op een tafel nog kleurige hangers en bloembakjes. De hangers waren ook veelal gevuld met viooltjes en hyacinten. Ja, dit geeft toch duidelijk aan, dat de lente er is! Wie wil dit nu niet in de tuin? Wij wachten nog even, omdat er voor de komende dagen nachtvorst op het programma staat. Maar anders…
We blijven nog even bij plantjes. We kregen namelijk een week geleden in de gaten, dat een plantje op de keukentafel ook verder de lucht in gaat. Hij groeit door middel van een nieuwe “etappe”, een nieuwe “verdieping”. We wisten eigenlijk niet wat voor plantje het was. Joke had (uiteraard) gezocht op internet, maar kon deze niet vinden. Althans haar niet snel genoeg. Uiteindelijk blijkt het een kamerden te zijn. Hoe moeilijk kun je het jezelf maken? In ieder geval kwam bovenaan de plant een soort trosje, waar nieuwe takjes in lijken te groeien. Lekker frisgroen, wat duidelijk aangeeft, dat het jong is. We houden nu beide plantjes in de gaten. Wie zal het snelste groeien: de speer of de den?
En terwijl wij ons heel graag opmaken voor de komende lente, met al zijn jonge groen aan struiken en bomen is het in het noorden van Zweden nog “gewoon” wit. In Kiruna bijvoorbeeld. Daar viel de eerste sneeuw al op 30 september, vandaag bijna een half jaar geleden. En het sneeuwt er nog steeds. Sterker nog: ze hebben een nieuw record behaald. Er is vanaf 30 september tot vandaag in Kiruna maar liefst 325 centimeter sneeuw gevallen! Driehonderdvijfentwintig centimeter. Drie meter en vijf en twintig centimeter. Onvoorstelbaar toch? Eigenlijk wordt het record nog steeds verbroken met elke vlok die valt. Want het is nog niet gestopt met sneeuwen. Het oude record is van het seizoen 1997 – 1998. Alleen is niet bekend hoeveel er toen viel. Daarvoor zijn ook geen gegevens bekend. Om eerlijk te zijn is het heel goed denkbaar, dat er in die tijd meer sneeuw viel dan tegenwoordig. Is de 325 centimeter dan wel een echt record? Als je denkt, dat de vicevoorzitter van de gemeenteraad bezorgd is over de hoeveelheid sneeuw heb je het volkomen mis. Hij is eigenlijk meer opgewonden. Hij vertelt, dat ze nu al een nieuw record hebben gevestigd, maar dat de stand nog wel met een meter kan stijgen voordat het seizoen voorbij is. Gelukkig dat ze zo positief zijn. Kiruna is immers wel een “winterstad” bij uitstek.
Ben je oud genoeg voor deze? “Even een vlekje wegwerken!” Het was een reclame voor jonge jenever van Vlek, van járen geleden. In die tijd werd die slogan te pas en te onpas gebruikt. Vandaag deden wij daar nog even weer aan mee. Sinds de houtkachel in de kamer geplaatst is hebben wij een kras op het laminaat. Dat is gekomen, door de grote steen die eronder ligt. Waarschijnlijk is de steen tijdens het plaatsen van de houtkachel een beetje verschoven en over de planken va het laminaat geschuurd. Met een kras als resultaat. Als je niet weet dat die er zit zie je hem nauwelijks, maar wanneer ik op de bank zat viel het licht er altijd precies op, zodat ik hem wel duidelijk zag. Vanochtend noemde ik dat en Joke keek verbaasd. Die wist niet eens meer van de kras. En ik na vanmiddag ook niet meer! Ze had namelijk dat gedeelte van de vloer ingewreven met olijfolie, ja heus, het daarna schoongemaakt en de kras is weg! Foetsie! Verdwenen! En het was zo simpel! Had ik het nu maar eerder tegen haar gezegd, dan had ik me niet zo vaak hoeven te ergeren aan een kras op de vloer.
Jazeker! Ook vandaag heb ik me weer lekker kunnen uitleven in de vrije natuur. Ehhh… Dat wil zeggen: ik ging verder met het maken van de houtstek in onze tuin. Het weer lokte ook behoorlijk moet ik zeggen. Weer een dag zonder wolken en met veel zon. Oh kee, er stond tevens een fris windje, dus af en toe een drup aan de neus, maar dat hoort bij de tijd van het jaar. Vandaag maakte ik de andere zijkant dicht én de achterkant. Eerst één laagje pallets en daarna even bekeken hoeveel pallets ik nog over had. Dat bleken precies genoeg te zijn voor nog een tweede laag. En daarmee zijn de beide zijkanten én de achterkant mooi dicht. Het te stapelen brandhout kan zodoende geen kant op, maar vanwege de openingen in de pallets kan de wind er goed door waaien en kan het hout wél goed drogen.
In het verleden is het ons wel eens overkomen, dat het gestapelde hout omviel omdat het aan de ene kant meer droogde dan aan de andere kant. Daardoor ging de stapel scheef staan en omvallen. Om dat te voorkomen gaan we nu in blokjes stapelen. Geen lange rijen weer, maar in vierkantjes stapelen. Nadat de pallets op waren ging ik verder met de dakconstructie. Aan de voorzijde én aan de achterzijde is nog een lange lat horizontaal aan de staanders geschroefd. Daar komen de dakbalken later op te liggen. Die lange lat moest 6,50 meter lang zijn en die had ik niet. Zodoende twee latten van 4 meter lang met een overlap aan elkaar geschroefd. Mooi horizontaal uiteraard. Die lange lat moest nog wel even extra ondersteund worden in het midden. Een zware balk van 10 x 20 cm doet het zonder problemen. Ach en met dit geklus vloog de dag om. Morgen weer verder.
