Meer Fin´s hout

 
Gisteravond was het nog leeg voor de pallets, vanmiddag was dat weer anders. Want gisteravond kreeg Heiko nog vrij laat een berichtje van de Fin, die overigens Pentti heet, uit Eksjö. Heiko en hij hadden eigenlijk zaterdagochtend afgesproken om “skogsarbeta” te doen (bos-onderhouds-werk), maar dat ging toen niet door, omdat zijn zoon met kleinkinderen langskwam. Gisteravond kwam zodoende de vraag “Wanneer wel?” Aangezien Heiko net van Örtengren had vernomen, dat er geen werk was voor de maandag, kon Heiko meteen reageren met “Imorgon?”. Yep, akkoord, om tien uur beginnen. Om kwart over negen reed Heiko daarom met een lege aanhanger en achter in de auto de kettingzaag en allerlei hulpmiddelen uit Ödarp richting Eksjö. Ter plekke trof hij de Fin buiten aan, naast het huis, zittend op de quad met aanhanger. De Fin vertelde, dat er een eindje verderop in zijn 15 hectare (!) groot bos een tweetal bomen waren omgewaaid die hij graag opgeruimd wilde hebben. Zelf heeft hij geen belang meer bij het hout. Hij stookt namelijk alleen nog maar op pellets. Voor ons is dit daarom een heel fijn adresje, want er vallen regelmatig bomen om in zo´n groot bos en als hij dan steevast Heiko inseint… Heel fijn! Heiko stapte in de aanhanger van de quad en samen reden ze naar de plek des onheils. De quad van Pentti is wat mans zeg! Heiko vertelde, dat ze dwars door het bos en door wild terrein gingen en dat de quad nergens moeite mee had.




Op de eerste plek lag een dennenboom bijna helemaal horizontaal. Daar zaagden ze beiden met hun eigen kettingzaag de zijtakken vanaf, om de lange stam vervolgens in hapklare brokken te zagen van 30-40 centimeter. Alle blokken gingen vervolgens in de aanhanger van de quad en daarna reden ze verder naar de tweede boom. Even verderop lag een boom die een jaar geleden al was omgewaaid. Die was echter nog goed gaaf en werd eveneens in blokken gezaagd en op de aanhanger gelegd. Daarmee was die vol en brachten ze alles over naar onze eigen aanhanger. Dat was de eerste rit. Er volgde daarna nog een rit naar een berkenboom, die ook plat was gegaan. Dat bleek er een te zijn met drie stammen en met alleen al die gezaagde blokken werd de wagen opnieuw helemaal gevuld. Die blokken waren echter loeizwaar en zodoende kon dat niet allemaal mee op onze eigen aanhanger. Die werd daarmee overbeladen. De rest werd in de berm neergelegd en dat kan Heiko ophalen wanneer hij zin had.
 


Tenslotte volgde nog een derde ritje met de quad en aanhanger het bos in. Ergens langs een weilandje had hij twee jaar geleden stammen neergerold en die waren eveneens nog bijzonder gaaf. Nadat ook die in blokken van 30-40 centimeter gezaagd waren, reden ze voor de laatste keer naar onze eigen aanhanger. Ook deze volle aanhanger van de quad werd in de berm neergelegd en zal Heiko in de loop van de week wel een keer ophalen. Tijdens het laatste ritje wees de Fin naar een grote boom van zijn buurman. Die boom was dood en de vraag was of Heiko daar misschien ook belang bij had. Ja, natuurlijk wel, wij hebben ongeveer 30 kuub hout nodig voor een winter, dus er kan nog wel een beetje bij. Bij de ingang van zijn oprijlaan stond nog een boom die opgroeide in drie stammen en die eveneens weg moest. Heiko moest maar even een signaaltje geven, wanneer ze dat met z´n tweeën zouden kunnen doen. Net na het middaguur kwam Heiko weer thuis met een zwaar afgeladen aanhanger met blokken hout. Die parkeerde hij nabij de kloofmachine en het tweede houthok. ´s Middags ging hij daar meteen mee aan het kloven. Toen dat klaar was kwam hij weer binnen met een triomfantelijk gezicht: “´Zo wéér een dikke kuub erbij. Misschien haal ik morgen de rest nog op als Örtengren nog steeds niets voor mij te doen heeft.”

 
Oh, wat hebben onze dametjes Jikke en Ebba toch een heerlijk leventje. Toen we gistermiddag aan de wandel gingen, na een uurtje toeren, lagen ze beide in de kamer. Het was niet koud, een graad of tien schat ik, maar voor de katjes waarschijnlijk te frisjes. Daarom lekker in de warmte. Bij thuiskomst lagen ze er nog! Jikke op “haar” stoel, bij de kamerramen en Ebba op de schommelstoel. Ze lagen niet gewoon, maar volledig uitgestrekt. Op het moment, dat wij de kamer inkwamen werd even heerlijk gegaapt: “Oh, zijn jullie ook weer thuis?” Niet lang daarna zijn ze nog beide even naar buiten gegaan. Met nadruk op even, want al snel zochten ze hun plekjes weer op.

“Veiligheid voor alles!” Enkele weken geleden kreeg ik een oproep voor een mammografie. Voor afgelopen vrijdag, om kwart over elf. Alleen het voelde niet goed om heen te gaan. We waren een week eerder uit Nederland terug gekomen, waar het coronavirus weer in alle hevigheid is teruggekomen. “Wil ik riskeren, dat ik onbewust besmet ben en anderen kan besmetten of erger?” Nee. Ik stuurde daarom een berichtje naar de organisatie, met de vraag hoe zij erover dachten. Misschien was het dragen van een mondkapje ook nog een optie. Ik kreeg dezelfde dag nog een bericht terug: uit voorzorg hadden ze me een nieuwe afspraak vastgelegd. Op 21 oktober aanstaande word ik nu verwacht. In die tussenliggend tijd zullen alle eventueel aanwezige bacteriën niet meer “in leven zijn” en kan ik met een gerust hart het onderzoek laten doen.

Het coronavirus blijft in Zweden trouwens nog lichtelijk toenemen. Echter lang niet in een dergelijke mate, als die we bijvoorbeeld nu in Nederland zien. Hier zijn de besmettingen nog steeds op een vrij laag niveau, aldus het Ministerie van Volksgezondheid. Er zijn nagenoeg geen sterfgevallen en ernstig zieke mensen meer geweest. De verspreiding van het coronavirus is sinds enkele weken dus toegenomen. Vorige week nam het weer iets langzamer toe dan de week ervoor. En er is nog steeds veel minder besmetting in Zweden dan in het voorjaar. Het virus is echter wel enorm toegenomen in Stockholm en de provincies Uppsala en Skåne. In andere regio’s neemt het ietsjes toe of helemaal niet. Het coronavirus komt momenteel het meest voor bij mensen tussen de 20 en 29 jaar. Het heeft zich hoogstwaarschijnlijk verspreid door studentenfeesten en andere partijen. Mede daarom wordt eenieder nu wederom aangeraden, niet met veel mensen dicht bij elkaar te verzamelen. Het coronavirus is ook hier in Zweden uiteraard nog steeds het meest gevaarlijk voor ouderen. Anders Tegnell, de Zweedse epidemioloog, zegt, dat de pandemie nog niet voorbij is. “Als we teruggaan en hier net zo volgzaam en voorzichtig mee zijn als vorig voorjaar, is er alle reden om aan te nemen, dat we een vrij rustige herfst kunnen hebben”. Of hij gelijk krijgt? Wij nemen voor ons en derden in ieder geval geen onnodige risico´s.