Lekker gegeten!

 
Vanmorgen zagen we vanuit het keukenraam, dat Jikke “iets” op het oog had. We gingen met de camera naar buiten, om uit te vinden wat dat “iets” was. Op gepaste afstand zat Ebba toe te kijken naar hetgeen Jikke aan het doen was. Toen ik dichterbij kwam bleek dat Jikke aan het spelen was: met een mooi bruin muisje. Jikke zat op een bepaald moment echt oog in oog met muis. De muis stond namelijk op zijn achterste poten en nam met de voorpoten een verdedigende houding aan. Grappig om te zien. Alhoewel het uiteraard een ongelijke strijd was en Jikke absoluut niet onder de indruk bleek te zijn. De muis werd uiteindelijk met huid en haar verslonden. Jig! Een van de velen trouwens. Zeer regelmatig komen, zowel Jikke, als Ebba met een muis binnen. Plus dat ze buiten ook het een en ander verorberen. Ik denk, dat ze ieder op een dag minstens vijf tot zes muizen vangen en opeten. Dat de muizenpopulatie zo langzamerhand nog niet is uitgeroeid, hier rondom ons huis. Zou je toch denken?

Naast, of eigenlijk achter het trollenhuisje lagen nog een aantal takken van de grote berkenbomen, die Heiko een paar weken geleden bij onszelf in de tuin had omgezaagd. Die takken waren te dik om door de versnipperaar te drukken. Daarom waren ze eerst maar even op een stapel gegooid. Om later, vandaag dus, in korte stukjes gezaagd te worden. Daarvoor kwam de kettingzaag weer uit de garage en binnen een uur was het aan de kant. De stukjes tak werden meteen in de kruiwagen gegooid en daarna gestapeld in de nieuwe houtstek. Heiko berekende, dat daar in totaal, zoals die er nu uitziet, zeven kuub brandhout kan liggen. Als er een rijtje pallets naast komt of een verdieping bovenop, is dat dus al veertien kuub. Dat lijkt wel voldoende, omdat het eerste vak van de grote opslag (28 kuub) bij de vijver nu bijna leeg is. Van die houtstek is de helft en daarmee veertien kuub inmiddels verstookt. Dat betekent, dat dát lege vak ook weer gebruikt kan worden voor het laten drogen van het nieuwe haardhout. Voor de winter van 2021-2022.

 
Het is inmiddels 1 december geweest en die datum is de startdatum waarop het rijden op winterbanden in Zweden verplicht is. Oftewel, met gezwinde spoed de banden wisselen van de Hyundai. De Volvo stond inmiddels op winterbanden met spijkers, maar de Hyundai had Heiko nog niet gedaan. Daar had hij toen geen zin meer in. Die was vandaag aan de beurt. Op dezelfde manier als met de Volvo wisselde Heiko band voor band. De auto wordt dan altijd opgekrikt, met behulp van de blauwe garagekrik van zijn opa en naamgenoot. Geen idee hoe oud die garagekrik al is, maar hij functioneert nog steeds prima. Ook de nieuwe elektrische slagsleutel is een genot om mee te werken. Een uurtje later zaten de juiste banden voor dit seizoen eronder en lagen de zomerbanden, voorzien van een sticker, in de garage op een stapel. Op de sticker staat een afkorting met de positie van de band zoals bijvoorbeeld LA of RV. De L staat voor links en de R voor rechts uiteraard. De A staat voor achter en de V voor voor. Altijd bepaald vanuit de bestuurdersplaats in de auto. Zo komen de banden bij de volgende bandenwissel in ieder geval weer op dezelfde plek.

Toen ik later in de middag naar beneden ging, naar de tvättstuga, zag ik dat het geraamte voor de julbock binnen stond. Heiko had die alvast van achter het houthok meegenomen en even gerepareerd. Er was een poot verloren gegaan in de loop van het jaar. De linker voorpoot lag er los bij en dan wordt het wel een beetje instabiel natuurlijk. Op drie poten blijft de bok immers ook niet staan. Met drie extra schroeven was dat weer gefikst. Een tweede ding die hij heeft gedaan, is het toevoegen van een dwarsbalkje achter de voorpoten. Vorig jaar hadden we een paar keer een stevige wind en lag de julbock aan aantal keren op zijn zij. Met deze extra dwarslat zou dat in principe niet meer kunnen gebeuren. Nu is het mijn beurt om de julbock aan te kleden met dennentakken. Maar ja, het wachten is op Heiko, want die moet eerst het bos in om die dennentakken te knippen. “Heiko, wanneer ga je die takken knippen?”

Aan het einde van de middag hadden we beide zin in een glaasje glögg, glühwein. De laatste keer dat we boodschappen hadden gehaald, hadden we drie flessen meegenomen. Er is daarmee weer een beetje voorraad. Ieder een glaasje met in dit geval glögg met 2,2% alcohol. Even voor het eten aan. Met een pepparkaka erbij. Pepparkakor zijn erg populair hier in Zweden en worden heel vaak in combinatie met glögg gegeten. Laatst kreeg Heiko bij een oudere mevrouw een kopje koffie met twee pepparkakor en daarop zat een beetje kaas uit een tube. Dat vond hij wel lekker en zodoende hadden we ook twee tubes met kaas meegenomen. Vanmiddag probeerde ik het ook eens. En ik moet zeggen: niet verkeerd! Het smaakt inderdaad goed tezamen met de glögg. Even een gezellig momentje met z´n tweeën.
 
 
Na dit aperitiefje ging ik de keuken in om een spitskool-ovenschotel te maken. Een tijd geleden had ik het recept daarvoor van Froukje gekregen. Het werd tijd dat eens te testen! De spitskool hadden we tijdens de laatste boodschappenronde meegenomen, alsook een prei. Die moest er namelijk ook door. Als eerste werden de aardappelen gekookt en gepureerd. Daarna sneed ik de kool en prei en werden de spekreepjes gebakken. Toen die lekker van kleur waren kwam de prei erbij in. Even laten staan en toen moest er crème fraiche bij, mosterd en zout en peper. Dit alles kwam in een ovenschaal. De gepureerde aardappelen werden eveneens vermengd met crème fraiche en mosterd. Dit mengsel kwam over de groente en daarover een laagje geraspte kaas. Dit alles ging de oven in. En toen kwam het moment van proeven.

Geert en Froukje vinden het heerlijk… Er zat trouwens vrij veel werk en tijd in het voorbereiden, maar oh… dat was de moeite meer dan waard: het was inderdaad héérlijk! We kregen de helft van de ovenschotel op en dat was in principe ook genoeg. Het was een recept voor vier personen. Meestal trekken wij ons daar niet zoveel van aan. We eten vaak zoveel, dat er slechts een klein restje overblijft. Deze keer kunnen we er twee keer van eten. Het is namelijk best wel machtig eten. Waarschijnlijk door de crème fraiche. Dat we er een tweede keer van gaan eten, is zeker. En het komt ook vaker op tafel. Lekker! Dankjewel, Froukje, voor het recept. Ook namens Heiko! Die heeft er zeker ook van gesmuld.


´s Avonds werden we verrast met een stevige sneeuwbui. Geheel onverwachts. We kijken namelijk elke dag op Klart.se om te ontdekken of er ook sneeuw voorspeld wordt. Soms werd er sneeuw voorspeld, maar was het een paar uur later of de volgende dag alweer verdwenen. Voor deze week stond er juist geen sneeuw in de planning en toch was het er zomaar ineens. Het weer laat zich blijkbaar niet voorspellen. In dit geval was het een aangename verrassing. De witte sneeuw maakt het helderder en op de een of andere manier lijkt de wereld schoner. In combinatie met de, in kerstsferen ingerichte, kamer is het een geweldig mooi plaatje. Wat ons betreft mag deze sneeuw tot na de jaarwisseling blijven liggen. Of dat gaat lukken is maar zeer de vraag, omdat het natte sneeuw is. Als het vannacht niet gaat vriezen zal het morgen langzaamaan verdwijnen. We wachten het af. Dit ogenblik hebben we in ieder geval mooi te pakken!