Långfredag

Of ik er ooit aan gewend raak? Gisteren zag ik het weer. Op de weg tussen Eksjö en Tranås. Het is een weg waar 90 kilometer per uur mag worden gereden. Eigenlijk best een hoge snelheid. En wat zag ik dan? Een tractor en een fietser op die weg! Toevallig net naast elkaar. De fietser rijdt op het gedeelte van de weg, precies naast de strepen. Die heeft ongeveer een dertig tot veertig centimeter tussen streep en berm. De auto´s remmen nagenoeg niet af en dan hoeft de fietser maar even uit balans te raken en… De tractor daarentegen heeft uiteraard een weghelft ter beschikking. Daarbij is het eng, wanneer je achter hem komt te rijden. Tractoren kunnen vaak niet sneller dan veertig, hooguit vijftig kilometer per uur rijden. Als er dan iemand met (minimaal) 90 kilometer rijdt, kan men voor onaangename verrassingen komen te staan. Toch gebeuren er gelukkig niet veel ongelukken met fietsers of tractoren. Ondanks dat blijf ik het een zeer ongewone zaak vinden…
 
Vandaag was het långfredag, oftewel Goede Vrijdag. Een röd dag en daarmee zijn de meeste mensen hier vrij. Heiko daarmee ook! Die ging zodoende in onze eigen tuin aan de slag. De dikke takken en andere stukken hout, die we woensdag uit Tranås hadden meegenomen, ging hij vandaag in korte stukken zagen. De gerenoveerde zaagbok kwam daarbij zeer goed van pas. Het hout had hij bij de meest recent gebouwde houtstek neergelegd en ook de zaagbok stond daar klaar. Zodoende was het een kwestie van de motorkettingzaag starten en gáán! Hij had het zaagbok in de houtstek gezet, zodat de op lengte gezaagde stukken hout nagenoeg op de plek vielen waar ze ook gestapeld moesten worden. Han-dig! Dat scheelt een extra handeling en een ritje met de kruiwagen. De dikkere stammen, die niet meteen de kachel in kunnen, zaagde hij in stukken van ongeveer 35 centimeter en werden even apart gelegd. Die moesten later nog een keer gekloofd worden.

Heiko zijn doel was, om de takken allemaal te zagen en te stapelen in het houthok. En dat is hem is gelukt! Later zal hij de dikkere stammen gaan kloven. Met de dikkere takken van deze week is het rechterdeel van dit nieuwe houthok vol. Dat deel is 1,20 meter breed (de breedte van een pallet) en drie pallets van 80 centimeter lang: oftewel 2,40 meter. De hoogte is minstens 2,30 meter, waardoor er volgens zijn berekening op die plaats ruim 6 kuub hout ligt te drogen. Alles bij elkaar ligt er, verspreid over drie houtstekken, nu 50 kuub hout voor de komende winter en de winter daarna. Ondertussen heeft Heiko ook weer contact gehad met de Fin in Eksjö. Die was bijna klaar met de verbouwing van de woonkamer en de slaapkamer. Binnenkort werd het weer tijd, om daarheen te gaan, om in zijn bossen te kijken naar omgewaaide bomen. Overigens is het de bedoeling, dat het houthok op de foto hierboven verbreed wordt. Naar voren toe. Er komt een extra rij pallets van 1,20 meter voorlangs. Eveneens wordt het groene dekkleed vervangen door een dak van golfplaten. Die liggen nu nog bij de buurman. De buurman is de garage aan het renoveren en had een paar oudere golfplaatjes over, die naar de vuilstort zouden gaan. Tja, dat paste Heiko precies. “Niet doen buurman, die plaatjes komen wel van pas voor onze houtstek.”
  
 
Gistermiddag had Heiko een aantal viooltjes meegenomen van Örtengren. De heide, die we voor de winter in de bloembak voor het kamerraam hadden gepoot, was ondertussen uitgebloeid. De hoogste tijd voor nieuwe, fleurige bloemen. Normaliter worden dat geraniums, alleen is het daarvoor nu nog te koud. Met vorst in de nachten weten we ondertussen wat er gebeurt met die geraniums. Vorig jaar hebben we tot drie keer toe nieuwe geraniums gekocht. Dat gaan we nu niet weer beleven! Het enige plantje, dat onder de huidige omstandigheden zou kunnen overleven was volgens Örtengren het viooltje. Vandaar dat Heiko met een tray met achttien viooltjes thuiskwam. Die viooltjes heeft hij vandaag in bloembakken en potten gepoot. Onder het kamerraam, in een mandje op de trap naar de voordeur, in een paarse pot bij het bistrosetje en in een bloembak onder het keukenraam. Het zijn nu nog bescheiden plantjes, maar die gaan nog wel groter groeien. Hé, lekker gevoel! Ik krijg er zowaar lentekriebels van!

Onze Chinese roos, die in de kamer staat, laat sinds 25 maart opnieuw knoppen zien. In ieder geval twee nieuwe en wellicht volgen er binnenkort nog wel meer. Deze week had ik voor de zekerheid maar even een paar stokjes bij de plant gestoken. Hij groeit steeds hogerop en daardoor werd hij zo langzamerhand een beetje topzwaar. De dunne stengels konden wel een extra steuntje gebruiken. Zeker als deze twee knoppen opengaan en zich twee mooie grote, rode bloemen ontwikkelen. Ik heb volgens mij nog nooit eerder planten gehad, die vaker dan een of twee keer bloeien. Krijg ik nu dan na mijn 55e eindelijk groene vingers?
 
In de border naast de oprit komen de eerste bloembollen boven de grond. Vorig jaar heeft Heiko daar op diverse plekken verschillende bollen gepoot. Wat voor bollen het waren weet hij niet meer. Het lijkt er in ieder geval op, dat er ook tulpen bij zitten. Hetgeen op de rechterfoto hierboven boven de grond komt zijn duidelijk tulpen. Wat die ander groene sprietjes voor bloemen worden is nog een verrassing. Die bollen heeft Heiko in groepjes op een aantal plaatsen in die border gepoot. Als alles in bloei mag komen, belooft het dit voorjaar een kleurrijk geheel te worden.

Wat ook boven de grond komt is deze enorme kei. Door de vorst worden stenen naar boven gedrukt en deze wordt daardoor ook steeds duidelijker zichtbaar. Wat ook zichtbaar is, is dat het daar ter plekke behoorlijk nat is. Dit is een gedeelte in onze tuin dat richting het zuiden ligt. Des te verder we in zuidelijke richting van ons huis lopen, des te natter wordt het. Ondanks de vele berkenbomen. Berkenbomen zuigen namelijk heel veel water uit de bodem, maar zelfs die kunnen nu niet voorkomen dat het er erg drassig is.

Elk jaar op 2 april wordt de Internationella Barnboksdagen, de Internationale Kinderboeken Dag gevierd. Dit ter nagedachtenis aan de verjaardag van de Deense schrijver en dichter Hans Christian Andersen. Een paar van zijn boeken ken je vast wel: De prinses op de erwt, het meisje met de zwavelstokjes, de kleine zeemeermin en Klaas Vaak. Ook wordt deze dag gehouden, om kinderen en jongeren te inspireren tot lezen. Deskundigen geven aan, dat die leeftijdsgroep nauwelijks een boek openslaat. De “International Board on Books for Young People” kwam al in 1967 met het idee voor een kinderboeken dag. Vandaag de dag komen kinderen en volwassenen samen. Op scholen en bibliotheken in het hele land. Uiteraard om elkaar te ontmoeten tijdens activiteiten, die betrekking hebben op kinder- en jongerenboeken. Het klinkt misschien als een simpele excursie, dat eveneens leerkrachten met kinderen naar de bibliotheek gaan. Ze zouden immers naar de schoolbibliotheek kunnen gaan. Echter, wanneer kinderen merken, dat er “grote” bibliotheken bestaan, zal dat een bepaalde indruk achter laten en zullen de kinderen, of nu of later, vaker daarheen gaan. Ook kinderen uit gezinnen waar niet gelezen kan worden, geven de leerkrachten een kans om dit wel te doen. Alles met alles een goed idee: je kunt nooit jong genoeg beginnen te lezen (met een weblog)!