Vandaag precies dertig jaar geleden werd in het Martini ziekenhuis te Groningen Daniëlle Suzan Leugs geboren. Dertig jaar geleden alweer! Hmmm, dat betekent dat wij ondertussen ook dertig jaar ouder zijn geworden. En… er is alweer een generatie bijgekomen. Op bovenstaande foto zien we de jarige Daniëlle, met haar man Peter en onze jongste kleinzoon Noud. We hadden aan het eind van de middag telefonisch contact en toen hoorden wij, dat Noud vanavond voor het eerst een oppas krijgt. Daniëlle werd namelijk voor haar verjaardag getrakteerd op een etentje! Hopelijk hadden jullie een leuk uitje en nogmaals van harte gefeliciteerd, Daniëlle!
Zondagavond kreeg Heiko ineens hevige pijn in zijn rechter bovenarm-schouder. Woensdag belde hij daarover met de huisarts, die hem adviseerde om diclofenac te gebruiken. Driemaal daags 50 mg en daar tussendoor 1 gr paracetamol met een maximum van vier keer per dag. Dat, aangevuld met rust en af en toe een koelelement op de zere plek doet de slijmbeursontsteking hopelijk de das om. De huisarts adviseerde ook om een sjukgymnast, een fysiotherapeut, te raadplagen. Die afspraak had Heiko ´s maandags meteen al gemaakt. De afspraak stond voor vandaag om elf uur gepland. We wilden nadien nog even naar een winkel in Tranås en daarna doorrijden naar Jönköping. Daarom ging ik mee naar fysio Rickard de Boer. Hij is de zoon van een, naar Zweden geëmigreerde, Nederlandse fysiotherapeut en zodoende half Nederlands. Rickard deed een voorzichtige behandeling in de vorm van het masseren van de schouder en rond de zere plek. Dat was erg pijnlijk, maar na de behandeling voelde het wel meteen beter.
Ze spraken af dat Heiko volgende week donderdag terugkomt voor een vervolgbehandeling. Ondertussen moet hij de arm wel zoveel als mogelijk gebruiken en bewegen. De ontsteking moet mede door de ontstekingsremmende werking van de diclofenac weg gaan. De fysiotherapeut noemde nog wel, dat het hem opviel dat Heiko het ene na het andere kwaaltje krijgt. Volgens hem is zijn lichaam blijkbaar niet gewend aan zoveel fysieke arbeid. Zowel voor Örtengren, wat nu inmiddels een vijf maanden stilligt, als in eigen huis en tuin. Zijn advies was, om het iets rustiger aan te doen en het werk af te wisselen. Niet te lang hetzelfde doen en misschien af en toe met links iets meer doen. Daar gaat hij aan werken.
Na de boodschap in Tranås reden we via Gripenberg, Linderås en Örserum naar Gränna. Daar zouden we de E4 opdraaien richting Jönköping. Maar eerst even een koffiestop! De picknickmand hadden we tenslotte niet voor niets meegenomen. We vonden iets ten zuiden van Gränna. Opnieuw een hele mooie aangelegde parkeerplaats: Gyllene Uttern, waar we koffie met een koek nuttigden. De zon was er heel voorzichtig bij, maar het is duidelijk dat de zomer op zijn retour is. Echt warm was het niet meer. Toch konden we van alles genieten. Niet alleen van de koffie hoor, maar ook van de schitterende vergezichten.
Vanaf dat rustpuntje was het via de snelweg E4 ongeveer twintig minuten naar onze eerste stop in Jönköping, de winkel Biltema. Een geweldig leuke winkel met een heel breed assortiment. Zowel huishoudelijke dingen, als artikelen voor recreatie (boot en kamperen), als ook voor werkkleding, gereedschappen en heel veel onderdelen voor auto´s. Ik denk, dat ze bijna alle motoronderdelen voor auto´s in huis hebben. Nog even een fotootje gemaakt en via WhatsApp verstuurd naar onze vriend Michiel in Borgercompagnie. Die vindt dit eveneens een schitterende winkel en was meteen een tikkeltje jaloers, toen hij zag waar wij stonden. Waarschijnlijk kan hij zelf in oktober weer even kijken bij Biltema.
Onze tweede stop was bij Ikea. We hadden een paar dingetjes op ons lijstje gezet, die we bij deze grote winkel moesten halen. Alleen was het ondertussen etenstijd. Vervelend hé? Ze hebben een goed restaurant daar op de eerste verdieping, dus om te voorkomen dat we omvielen van de honger, eerst maar iets eten. Bij de ingang van het restaurant stond een jonge dame, die ons een bordje meegaf. Die moesten we op de tafel zetten waar we aan gingen zitten en achterlaten als we van tafel gingen. Zodoende kon een collega van haar zien, dat die tafel gebruikt was en dat die eerst gereinigd moest worden, alvorens er andere gasten aan die tafel mochten gaan zitten. Tegelijkertijd wisten wij, dat we niet aan een tafel moesten gaan zitten waar nog zo´n bordje op stond. Slim bedacht, maar dat is Ikea wel toevertrouwd.
We kozen voor het traditionele menu: patat met Zweedse balletjes en brunsås en een paar groene erwten. Glaasje cola erbij en klaar. Niet te moeilijk doen en toch genieten van het lekkers. Het viel ons op, dat het rustig was in het restaurant. Tevens viel het op, dat er een route op de vloer was aangegeven. Waar we het restaurant binnenkwamen, mochten we niet weer uitlopen. Zo werd voorkomen, dat men te dicht bij elkaar zou lopen. Eveneens stonden de tafeltjes ruimer opgesteld, zodat we niet te dicht bij andere mensen langs hoefden te lopen. Veilig gevoel en het eten smaakte ons, misschien mede daardoor, heel goed!
In de winkel gingen we gericht op zoek naar de dingen op ons lijstje. Een flink aantal jaren geleden hebben we ons servies, genaamd Upplaga, bij Ikea in Groningen gekocht. Losse borden in het wit en grijs. Ondertussen zijn er een paar borden gesneuveld of beschadigd. Telkens als we bij Ikea kwamen zagen we “ons” servies nog staan. Maar helaas nu niet de grijze meer. Die was vorig jaar al anders grijs dan die van ons en is nu uit het assortiment genomen. Wat vervelend. De enige optie is, om een compleet nieuw servies aan te schaffen, echter wilden we dat niet. Op zich redden we ons nog goed met het huidige servies. Het is alleen simpelweg niet meer compleet. We besloten het maar zo bij te laten. Zodoende verlieten we die afdeling met lege handen.
Wat ons nog opviel op de afdeling huishoudelijke artikelen, was een bakje waar je een “koude” deksel op kon doen. Die deksel was feitelijk een koelelement. Net zoals de koelelementen voor in een koelbox, leg je deze eveneens in de diepvries. Als in dit geval de koeldeksel goed bevroren is, doe je die op de glazen pot en blijft hetgeen ín de pot zit lekker koel. Wát een uitvinding. Dit vonden wij nu typisch Ikea.
De terugreis namen we een andere route dan heenreis. Eveneens een andere route dan we gebruikelijk nemen. Bij Lekeryd rijden we normaliter in de grote bocht met de weg mee naar rechts. Naar Aneby. Vanmiddag niet. Deze keer gingen we in die bocht naar links. Die weg ging richting Haurida, Vireda en Hullaryd. Voor Heiko een hele bekende weg. Vroeger had hij namelijk meerdere jaren in en nabij het dorpje Penarp, bestaande uit drie huizen van twee eigenaren, een vakantiehuis gehuurd. In die omgeving heeft hij menig voetstappen liggen van de wandelingen die hij heeft gemaakt. Herinneringen kwamen boven en we spraken er uitgebreid over.
Ergens onderweg, waarschijnlijk in Haurida, stonden we even stil, om een foto te maken van een mooi oud winkeltje. Heiko herkende het nog. De winkel is nog steeds in gebruik! De eigenaresse van de winkel had echter wel besloten om slechts een paar uurtjes meer in de week open te zijn. Jammer genoeg niet op het moment, dat wij langsreden. Daar had ik wel even een kijkje binnen willen nemen. Voor het maken van de foto was Heiko een klein beetje in de berm gereden en had de noodknipperlichten aangedaan. Tot twee keer toe stopten er mensen, om te vragen of alles goed was. Of dat ze ons ergens mee konden helpen. En dat terwijl er vier of vijf auto´s in zijn totaliteit passeerden. Apart toch? Helpt elkander en noaberhulp zit er hier nog écht in. Geweldig!
Rond vier uur waren we weer thuis en hadden we beide “het lampje uit”. We namen op de veranda een kopje koffie, ruimden alles op en gingen eten. Nee, eens een keer geen warme maaltijd op dit tijdstip. We hadden immers bij Ikea al iets gegeten. Het werd echter een broodje gebakken ei. Toch warm! Daarna gunden onszelf een rustige avond. Dat betekent negen van de tien keer, dat we op de bank belanden. Tv aan en alleen maar domweg kijken. Op dat moment ook. Even geen verhalen, want we waren echt beide moe. Toch werden er nog een aantal foto´s genomen vanavond. En je raadt vast al wel waarvan…
