Lang zal hij leven! Hoera!

Vandaag de 59ste verjaardag van Heiko! “Lang zal hij leven, lang zal hij leven… Hoera!” Een bijzondere verjaardag. Zoals voor vele jarigen geldt, moet Heiko zijn verjaardag dit jaar vieren zonder familie, vrienden en bekenden. Het coronavirus heeft ons met elkaar, wereldwijd, in de tang. Normaliter zouden we nu in Nederland zijn, om zijn verjaardag daar met familie te vieren én uiteraard om onze familie en vrienden weer te bezoeken. De tijden zijn echter anders op dit moment. Reizen is niet aan de orde. Toch hebben we er een gezellige dag van gemaakt. Die begon met een uitgebreid ontbijt. Nee, niet op bed hoor. In de keuken aan de tafel is het nét even meer comfortabel. En het was wel zo gemakkelijk voor het volgende…
   
Na het ontbijtje was het eerst tijd om kaartjes te openen. Gisteren waren er een aantal gekomen. Net als twee pakketjes. Althans: eentje was bezorgd en de andere moest Heiko zelf bij een postagentschap ophalen. Wat een timing! Omdat ik helaas geen cadeautjes had kunnen halen, waren de twee pakjes fantastisch! Ik had de ene, toevallig van zijn ouders, nog even verstopt, zodat de verrassing des te groter was. En dat was het. Als eerste kreeg hij het pakketje van zijn ouders. Ze hadden een prachtige kaart mee gestuurd en zelfs een brief. Een emotioneel moment, vooral omdat dan ook de gedachten naar zijn ouders gaan. Ze hadden Heiko diverse zakjes zaaizaad gekocht voor in de groentetuin én pootuien! Ze hadden zelfs aan mij gedacht en er een pak ingedaan voor het maken van een kwarktaart. Mét kwark en slagroom! Een prachtig cadeau!
   
Het tweede pakketje, die Heiko gisteren zelf van de Preem in Tranås had gehaald, was van Klaas en Reinie! Eveneens een super verrassing! Wat is Heiko verwend! De inhoud van de zware doos: drie pakjes snoepgoed, drie soorten heerlijke koeken, doppinda´s, overheerlijke Groninger metworsten, bier en twee pakken vruchtenhagel! Wisten zij, dat we de laatste pak hadden aangebroken? Gelukkig (voor mij) stond op beide pakketten, zowel Heiko zijn naam, als die van mij en daarmee denk ik, dat ik straks een stukje metworst pak. Natuurlijk ga ik die delen met de jarige! Die genoot zichtbaar van deze momenten, want we hadden tot gistermiddag geen van beiden er ook maar een seconde aan gedacht, dat Heiko vanochtend toch cadeautjes kon uitpakken. Hij wilde namelijk zelf niets voor zijn verjaardag kopen en dat is natuurlijk heel begrijpelijk. En dan deze verrassingen!
   
Vanochtend rond negen uur kreeg Heiko zijn ouders aan de telefoon, die hem op die manier digitaal feliciteerden. Het ging via videobellen en daarom konden ze (we) elkaar gelukkig ook even weer zien. Ze lieten ons zien, dat ook zij vandaag een gebakje op de jarige namen. Geweldig! Toen Heiko en ik samen op het terras konden zitten met ons kopje koffie kregen wij, via WhatsApp een foto van Heiko zijn moeder, waarop zij ons hún koffie met gebak lieten zien. Zag er heerlijk uit! Heiko genoot ook van zijn walnotentaart, want dat was nog een verrassing voor hem. Hij had gelukkig geen tijd gehad, om de website te lezen en daarmee had hij niet mee gekregen, dat die taart gisteren gemaakt was. We konden lekker in het zonnetje zitten, alleen was er net even te veel wind. We gingen daarom toch na ongeveer een kwartiertje maar weer naar binnen. Dat kwartiertje hebben we toch maar even gehad! We babbelden overigens in de kamer gewoon nog even een uurtje verder…

Na de koffie gingen we beide een kant op. Vooral Heiko kon het binnen niet langer volhouden. Niet vanwege mij hoor, maar omdat het weer zo lokte om buiten bezig te gaan. Rond half één gingen we samen aan tafel, waar ik weer een verrassing voor hem had klaargemaakt. Een broodje garnalen. Ook dit kon hij wel waarderen. Hij vertelde mij, dat hij nog gebeld was door Daniëlle en dat hij Noud ook weer even had kunnen zien. Dat is een van de grootste voordelen van het videobellen. Stemmen horen en elkaar zien. Net als het kunnen ontvangen en versturen van foto´s. Zelf had ik onlangs van Elise (die Heiko uiteraard eveneens al had gefeliciteerd) ook een prachtige foto gekregen. Als je deze foto´s ziet krijg je vanzelf even een kippenvelmoment. We missen de kinderen en kleinkinderen op een dag als vandaag meer dan anders. Je had ze graag in levende lijve willen zien en horen en even willen knuffelen…
 
Naast telefoontjes van familie kreeg Heiko ook nog een telefoontje van neef Sietse, waar hij ruim een half uur mee heeft gesproken en van twee van zijn oud-collega´s. En vele WhatsApp berichten, onder andere van mijn tante en van vrienden en kennissen en van oude buurtjes van mijn moeder. Zó lief en aardig allemaal! Verder kreeg hij via social media ook heel veel felicitaties. Via Instagram, LinkedIn en uiteraard via Facebook. Op zijn eigen tijdslijn werd hij maar liefst ruim negentig keer gefeliciteerd! Zelf had ik een foto geplaatst, die van hem met de koffie en gebak, en daar kwamen ook nog eens over de vijftig reacties op. Het was inderdaad een andere verjaardag dan anders. Toch werd Heiko beslist niet vergeten en had hij door alle felicitaties via kaarten, cadeautjes, telefoontjes, berichten en social media een hele fijne verjaardag! Namens Heiko: “Bedankt allemaal!”