Vanochtend gingen we gezamenlijk aan de slag met het huishouden. Ik wilde vandaag graag de benedenverdieping schoonmaken en Heiko bood spontaan aan, om het stofzuigen en dweilen voor zijn rekening te nemen. Heel fijn! Mooi teamwork! Hij moest natuurlijk wel even op mij wachten, omdat ik eerst alles wilde afnemen. Nadat we hiermee klaar waren gingen we vanmiddag naar de kelder: Heiko zijn haar werd geknipt. Het was nog maar drie weken geleden sinds de laatste keer, alleen was het ondertussen (te) flink gegroeid. Met de nieuwe tondeuse begon ik voor de tweede keer te werken. Eerst aan de linker zijkant. Oei! Met dit standje van de tondeuse (3 millimeter) wordt het wel erg kort… We hadden nog wel samen overlegd, welke stand het de vorige keer ook nog maar was geweest! Eenmaal begonnen, betekende in dit geval ook doorgaan! Het haar groeit gelukkig snel genoeg weer aan. De eerste dagen zal het wat frisjes op het hoofd zijn, maar daarvoor zijn mutsen uitgevonden. Of niet soms? Gelukkig was “mijn klant” ondanks de lengte erg tevreden over het model!
Vandaag gingen de voorbereidingen voor Heiko´s darmonderzoek verder. Drie keer moest hij vandaag twee deciliter van het READI-CAT 2 drankje, de contrastvloeistof, opdrinken. Daarnaast werd vanochtend vroeg het laxeermiddel Picoprep opgedronken. Er moest de hele dag veel gedronken worden, omdat het laxeermiddel vocht uit het lichaam trekt en richting de darmen stuurt, om de stoelgang gemakkelijk te maken. De darmen waren aan het einde van de dag echt wel goed leeg.
Gisteren had Heiko al niets gegeten en vandaag opnieuw niets. Viel hij nu niet om van slapte? Nee, eigenlijk niet! Hij dronk erg veel vruchtendrank en ranja van zwarte bessen, waar veel suikers in zitten. Zodoende geen hongergevoel en ook niet ziek, zwak of misselijk. Om zes uur vanavond moest er opnieuw een zakje met poeder opgelost ingenomen worden. Eerst twee glazen water, dan de beker met poeder en daarna nog een beker water. Vervolgens elk uur minstens twee bekers water. Het kan niet anders, dan dat de darmen voor het onderzoek van morgen helemaal schoongespoeld zijn!
Dat Heiko zich prima voelde bleek wel uit zijn activiteiten. In de kelder was hij even aan het kloven, om een paar aanmaakhoutjes te maken voor de kachel. De kachel werd uiteraard een paar keer gestookt vandaag en er werd nieuw hout gehaald vanuit de houtstek. Het onderste vak van de kachel werd eveneens nog gereinigd. Dat is het vak, waar de as terechtkomt en zo af en toe moet die as er uitgehaald worden. Daarvoor hebben we handig hulpmiddeltje, waarmee je helemaal achter in de kachel kunt komen om de as naar voren te schrapen. Het komt dan in een ijzeren, onbrandbare emmer. De emmer was de afgelopen dagen langzamerhand gevuld en moest nu echt leeggegooid worden. De as was deze keer heel fijn en zonder houtskool of houtresten. Zodoende besloot Heiko, om de as over het gras te gooien. As van verbrand, schoon hout schijnt goed te zijn als compost en tegen mos. Nou, dat laatste hebben we genoeg in het gras. Dus kom maar op met die as. “Stoken Heiko!”
“Roodborstje tikt tegen het raam, tik tik tik. Laat mij erin. Laat mij erin. ’t Is hier te guur en te koud naar mijn zin. Laat mij er in, ja er in.” Dat zijn de eerste regels van een heel bekend liedje. Van een paar jaar geleden… Bij ons tikte vandaag geen roodborstje tegen het raam, die zijn immers naar warmere oorden gevlogen, maar wel een pimpelmeesje! Of hij of zij naar binnen wilde omdat het buiten zo guur en koud was of dat hij even wilde bellen, weten we niet. Het was in ieder geval wel een leuk momentje. Het diertje was ook helemaal niet bang voor ons. Misschien wilde hij of zij ons trouwens alleen maar bedanken voor de lekkere vetbollen en de zonnebloemzaadjes in het hokje. Dat kan natuurlijk ook. Zolang de winter duurt en er sneeuw ligt voeren we de vogels bij. Even later vloog het pimpelmeesje weer verder, de vrije natuur in. Tot ziens!
Het is zes uur in de ochtend en de thermometer geeft tien graden onder nul aan. Een vrijwilliger, die al tien jaar ontbijt serveert aan daklozen, heeft de laatste tijd veel nieuwe gezichten in de rij gezien. De afgelopen jaren zijn steeds meer mensen, om puur financiële redenen dakloos geworden. Zelf leefde de vrijwilliger ook al een poosje als dakloze. Nu besteedt hij grote delen van zijn dagen aan het helpen van andere daklozen. Als hij ’s ochtends met zijn karretje komt, staan veel mensen al in de rij om te ontbijten. Sinds enige tijd komen ook mensen, die niet dakloos zijn om hun magen te vullen… Hoge voedselprijzen en forse elektriciteitsrekeningen treffen velen, die anders financieel maar net rond konden komen. Dat is een van de conclusies van een landelijk onderzoek. Björn, een van de daklozen die in de lange rij staat, heeft de nacht doorgebracht in het Centraal Station in Stockholm. Voordat hij met pensioen ging, werkte hij jarenlang bij SAS en woonde hij samen met zijn vrouw in een eigen woning. Toen zij enkele jaren geleden overleed, verkocht hij het huis en sindsdien woonde hij als onderhuurder bij iemand in huis. Na een periode van ziekte in december raakte het geld op en leeft hij nu op straat: “Ik hoop mijn schulden te kunnen betalen als mijn pensioen wordt uitbetaald” zegt hij. En zo zijn er veel meer schrijnende verhalen… Door de hoge energierekeningen en prijzen voor eten…
Hebben de vrouwelijke lezers hier om gedacht?
Deze maand is de maand, waarin wij vrouwen
eindelijk ons gelijk kunnen halen.
Er zijn drie dagen in deze maand,
waarop wij altijd gelijk hebben!
Jawel!
Eindelijk gerechtigheid!
Die drie dagen zijn 29, 30 en 31 februari.
Zet ze maar vast in je agenda…