Vandaag was ik weer de hele dag aan het werk in Tranås op grote hoogte. Er waren weer een paar fruitbomen te snoeien en eentje daarvan was behoorlijk groot. Met de lange uitschuifbare ladder op z´n maximum en dan nog een beetje rekken en strekken. Volgens mij ben ik vandaag wel een paar kilootjes afgevallen. Ladder op, rekken en strekken, ladder af. Ladder verplaatsen en weer hetzelfde van voren af aan. Het was dit keer bij een klant, die vooraf aangegeven had, dat alle 7 fruitbomen gesnoeid moesten worden. Mijn baas gaf te kennen, dat dit minstens 20 uur in beslag zou nemen. Toen hij vervolgens de prijs noemde schrok ze. Tja, er gaat nu eenmaal veel tijd zitten in het goed snoeien van een boom. Je moet nagenoeg elk takje in handen hebben en kijken waar je die het beste kunt terugsnoeien. Als je dan ook nog eens trap op en trap af, verplaatsen en opnieuw en zelfs in dit geval ladder op en af en verplaatsen, dan kost het nog meer tijd.
Dat werd haar te duur en zodoende spraken we af, dat we er eerst 10 uur mee aan de slag zouden gaan om dan te bekijken hoe ver we waren. Vervolgens even overleg en dan zien we wel verder. Ik denk, dat we er na vandaag ongeveer 13 uur in het werk hebben gestoken en er zijn nu 3 bomen klaar. Nog 4 te gaan. Maar gelet op de reactie van de bewoonster, toen die vanmiddag even kort thuiskwam zal er geen vervolg komen. “Er was gezegd tien uur!” zei ze en meer ging ze ook niet betalen. Oké, dan leg ik nú mijn snoeischaar weg en berg ik mijn materiaal op. Groetjes! Het kan natuurlijk niet zo zijn, dat mijn baas 15 uur moet uitbetalen en slechts 10 uur kan declareren. Terug bij de zaak reed mijn baas me nog kort even rond door Tranås, om de plekken aan te wijzen waar ik de komende dagen mee aan de slag kon gaan. Het is duidelijk dat ik me de komende dagen – weken – maanden niet hoef te vervelen.
Toen ik thuiskwam en me meteen ging omkleden, zag ik boven in de hal een koffertje staan. “Hé, die stond er vanochtend nog niet”. Ha, ha! “Een slimme meid is op haar toekomst voorbereid”. Joke had alvast de meest noodzakelijke spullen voor een korte ziekenhuisopname verzameld en in een koffertje klaargezet. In principe gaat het via een paar kleine gaatjes in de buikwand (een kijkoperatie) en kan ze daarna weer naar huis. Als het echter een beetje tegenzit en er een grotere incisie gemaakt moet worden, moet ze een of twee nachtjes blijven. Dat weten we pas als ze terug komt uit de operatiekamer. In het geval ze moet blijven zou ik eerst weer heen en weer moeten rijden, om de benodigde spulletjes op te halen. En ik kan natuurlijk nooit iets vinden… Zo zal Joke wel gedacht hebben. Daar heeft ze gelijk in ook. Nu is het een kwestie van koffertje achter in de auto zetten en als Joke moet blijven, loop ik even naar de auto, haal te koffertje eruit en klaar. Gisteren vertelden ze ons ook nog trouwens, dat de operatie nu ingepland wordt. Ze vroeg ons toen eveneens of Joke gebeld mocht worden als er onverwachts een gaatje viel. Ja natuurlijk mag dat! Bel maar gerust en een uurtje later zijn we in Eksjö! Ook in zo´n geval van spoed is het maar goed dat het koffertje nu alvast klaarstaat.
Joke vertelde me, tijdens ons gezamenlijke kopje koffie aan het einde van de (werk)dag, dat ze de bloemetjes even water had gegeven vandaag. Toen ze echter de bloemengieter uit de kast pakte, bleek dat er een vocht op de bodem van de kast lag. “Hé, hoe kan dat? Lekt de gieter of een van de flacons met schoonmaakmiddel misschien?” Dat moest wel even drooggemaakt worden. Om de boosdoener te vinden, zette ze alle schoon- en drooggemaakte flacons op keukenpapier. Helaas werd de dader niet gevonden. De kast moest ook maar meteen even schoongemaakt worden. Het was, volgens Joke, jammer om het sopje op dat moment alweer weg te gooien. Ze had nog wel een kleinigheidje. Gisteren hadden we nog een paar boodschapjes gedaan in Eksjö en de diepvriesspullen hadden we bij thuiskomst heen snel in de diepvries “gegooid”. Die wilden we namelijk niet te lang open laten staan, vanwege de stoomuitval. Dat moest vandaag netter worden ingepakt en meteen kon ze het sopje gebruiken om de diepvries schoon te maken. Kortom, de plantjes kregen pas een paar uur later hun noodzakelijke drupje water. Het spreekt vanzelf, dat Joke haar lichaam na de middag behoorlijk protesteerde. Tot overgeven toe. Ze werd meteen gestraft voor die acties. Op zo´n moment is het overduidelijk, dat het hoog tijd is dat de lichamelijke klachten snel verholpen gaan worden. Je zou toch niet mogen overgeven van dat klusje?
“Wordt moordenaar van Zweedse premier Palme toch nog opgepakt?” Een bijzonder nieuwsbericht, vooral als je je beseft, dat het bijna 34 jaar (!) geleden is, dat de premier werd vermoord. Olof Palme hield niet van lijfwachten of bewaking. Op de bewuste avond (28 februari 1986) ging hij met zijn vrouw Lisbeth naar de cinema. In het centrum van Stockholm werd hij, wandelend op het trottoir, in de rug geschoten, waarna hij korte tijd later overleed. 34 Jaar na die fatale avond zitten de Zweden nog met de vraag: “Wie heeft Olof Palme vermoord?” De openbaar aanklager die de zaak onderzoekt is momenteel hoopvol gestemd. Iemand werd in 1988 veroordeeld tot levenslang, wegens de moord op Palme. De persoon werd echter, vier maanden na zijn eerste veroordeling, in hoger beroep vrijgesproken wegens gebrek aan bewijs. Tien jaar later werd opnieuw een poging gedaan hem veroordeeld te krijgen: tevergeefs. In 2001 liet de man in een kranteninterview echter weten, dat hij wel degelijk Palme had vermoord. Een bekentenis die hij later weer introk. In 2004 stierf de vermeende moordenaar. Veel Zweden zijn ervan overtuigd, dat deze persoon wel degelijk de dader is. Anderen zijn overtuigd van zijn onschuld. Dat de Zweedse procureur nu beweert dichter bij een oplossing te staan, doet de vermoedens groeien dat er iemand anders verdacht wordt van de moord. De Zweedse procureur wou helaas niet verduidelijken, waarom hij een doorbraak verwacht. Veel tijd om de daders op te pakken is er trouwens niet meer: als er voor de zomer geen aanklacht wordt ingediend, verjaart de zaak. We houden het in de gaten…
