Geen widgets gevonden in de zijbalk

In een prachtig glooiend landschap staat een wijnmuseum en kun je een tijdreis maken in een historisch herenhuis. In het Knutstorps Herrgård, waar de tijd sinds 1924 stilstaat… In het landhuis is het interieur nog van de jaren 1830 en er is veel te zien. In 1924 is de laatste bewoner vertrokken en is het gebouw “leeg” komen te staan. Alles aan meubilair is echter achtergebleven. Hier krijg je de kans om alles te zien en te ervaren van de laatste bewoners: van behang in Weense en Art Nouveaux-stijl, tot geheime esdoorndeuren, meubels, kleding en een antiek kopieerapparaat. In de kelder vind je een klein wijnmuseum, dat vertelt over de lokale wijnproductie…

Wij waren er vandaag, bijna honderd jaar later. Samen met onze vrienden Rob en Marijke uit Flisby en Rob zijn ouders. Rob had de rondleiding voor ons geregeld met Bertil Wärnberg. Om elf uur waren we present en kwam de 99-jarige (!) met twee nordic walking stokken aangewandeld. Hij woont samen met zijn 10 jaar jongere vrouw op het landgoed, in een apart staande woning. De man begon meteen zeer enthousiast te vertellen over de omgeving, over de bijzonder oude bomen van 150 jaar oud, over het toegangshek, over het rode grind op de oprijlaan, over de ijstijd, over de bijzondere fauna naast het pad en nog veel meer. Het was erg jammer, dat de man binnensmonds sprak, waardoor we niet ieder woord goed konden horen en verstaan. Desalniettemin kregen we een hele goede indruk van de plaats waar we ons op dat moment begaven. Het was indrukwekkend. Meteen bij het begin van Bertil zijn verhaal al…

“Het is met grote eerbied, dat ik het huis binnenstap”, zegt de bijna honderdjarige Bertil. De man, die in 1955 de exploitatie van de boerderij van zijn vader overnam. Hij doet dat dus al 67 jaar! Direct bij binnenkomst verontschuldigde hij zich. Op dit moment wordt het gebouw namelijk gerenoveerd en daardoor is nu veel van het meubilair aan de kant geschoven. Normaal staat alles netjes uitgestald en ligt er niet zoveel stof. Ondanks dat kregen we wel een heel goed beeld hoor. Dat begon al dadelijk, toen we via de zijingang de keuken binnen kwamen: we keken onze ogen uit. Alleen daar was al zo verschrikkelijk veel te zien. Te veel om hier allemaal op te noemen, maar uiteraard zagen we daar een hele grote hout gestookte oven met zijn grote kookplaat. En veel keukengereedschap. Bertil noemde “de mobiele telefoon” van toen: de buizen-telefoon. Een mondstuk aan een koperen of ijzeren leiding, die het gebouw doorging. Daardoor kon je met elkaar praten op de verschillende verdiepingen.

Je stapte er echt terug in de tijd. Prachtig! Via allerlei verschillende kamertjes en hokjes liepen we de benedenverdieping rond en gingen we door de kamer, slaapkamer, kantoor en meer. Werkelijk alles stond daadwerkelijk op de kop. Ze waren in de diverse vertrekken ontzettend druk bezig met renoveren: in de ene ruimte werd geverfd, in een andere ruimte een deel van de vloer vervangen en in weer een andere ruimte was opnieuw behangen. In de kamer die ingericht was als eetkamer zagen we een grote kinderwagen op hoge ijzeren wielen staan. Daar had Bertil zijn moeder in gelegen, zo vertelde hij. Daarnaast stond een zeer antieke wandelwagen en daar had hij vroeger zelf in gezeten. Ja, want Bertil zijn roots liggen in dit landhuis. Daarover straks nog wel meer. En dat, en het feit dat je bijna 100 jaar oud bent, geeft dat je (antieke) spullen uit je jeugd hebt…

De begane grond hadden we helemaal gezien en bij alle kamers en nagenoeg alle items hadden we een uitgebreide toelichting gekregen. Tijd om in de grote centrale hal, achter de voordeur, met een rondlopende trap naar boven te gaan. Je kon, zowel rechts, als links van de hal naar boven. Geweldig! Boven was een vide van waaruit je omlaag kon kijken. Op die verdieping waren een groot aantal kamers, waaronder een aantal slaapkamers en een kantoor. In dat kantoor lag de administratie van de wijnverkopen nog. Ook stond daar het antieke “kopieerapparaat”. In de diverse ingebouwde kasten zagen we oude kleding en schoenen staan en ook de bedden waren nog opgemaakt, alsof ze vanavond weer beslapen zouden worden.

Aan de wanden hingen vele foto´s van ouders, voorouders en voor-voor-ouders. Zelfs van diploma´s. Voor ons ging de rondleiding feitelijk veel te snel. Er is zo verschrikkelijk veel te zien, zoveel te horen, dat je veel tijd nodig hebt, om alles goed in je op te kunnen nemen. Deze keer hebben we de kelder verdieping niet eens meer gezien, maar Rob en Marijke hadden dat een paar jaar geleden wel mogen aanschouwen. Daarin bevindt zich de oude wijnmakerij met bijbehorende attributen.

Overigens staat er geen entree op deze bezichtiging, maar “verwacht” men een vrijwillige bijdrage. En iets voor de gids is altijd leuk. Rob en Marijke wisten dat en hadden een pakje met Nederlandse stroopwafels meegenomen en een flesje advocaat. Toen dat buiten aan het einde van de rondleiding aan hem overhandigd werd straalde de man van oor tot oor. Eigenlijk deed hij dat de hele tijd. De man vertelde met zoveel liefde het verhaal over het landhuis en zijn voormalige eigenaren, dat het met recht was, dat hij “met eerbied het huis binnen was gestapt.” Het werd overgedragen…

Een stukje geschiedenis van het landgoed: Knutstorps Herrgård is een op Palladio (Italiaanse architect) geïnspireerde corps-de-logis. Dat is overigens het centrale deel van een groot paleis, landhuis, buitenplaats, stadhuis of ander imposant gebouw in classicistische stijl. Dit deel van het landhuis omvatte de hoofdentree en de belangrijkste zalen en vele kamers. Het is gebouwd van hout. Het gebouw in Knutstorp, bij Flisby in de gemeente Nässjö, heeft 2 verdiepingen, een kelder en een zolder. Knutstorp was rijksbezit in de 17e eeuw, waardoor het landgoed vaak van eigenaar wisselde. In 1683 werd het gebouw eigendom van Per Gabriel Loodh, door uitwisseling van de kroon. Als andere eigenaar kan de regimentsdokter bij de cavalerie van Småland worden genoemd, Johan Theophilus Nathhorst, die hier in 1798 stierf. Daarna werd veldcoach Johan Ulrik Dahlström eigenaar, die het pand in 1831 kocht. In deze tijd stonden de gebouwen dicht bij het meer en waren ze zeer vervallen. Dahlström heeft de boerderij echter volledig nieuw gebouwd en verplaatst naar een hoogte van bijna 1400 voet, vanaf de nieuwe oever van het meer. Hij was eigenaar tot 1887.

Het hoofdgebouw van de herrgård, heren- of landhuis, van Knutstorp werd dus in 1831 gebouwd door veldkamerheer Johan Ulrik Dahlström, maar de architect is helaas onbekend. De gevels en de ruimte-indeling van het gebouw zijn sinds de bouwperiode nagenoeg ongewijzigd gebleven. De plattegrond is bijna vierkant met een rondlopende trap in het midden, die zijn licht krijgt van een grote vierkante koepel op het dak met rondom glas. Rondom die koepel is een vide waar je kunt lopen. Het dak met, naar alle vier gevels aflopende zijden, is bekleed met groen plaatstaal. De houten wanden zijn gepleisterd (stucwerk) en de gevel is schaars gedecoreerd. Om de eentonigheid van het gebouw tegen te gaan, heeft de koepel ramen die met elkaar verbonden zijn, waardoor het een beeld geeft, dat het uit het dak wordt opgetild.

Nadat veldcoach Johan Ulrik Dahlström in 1887 overleed werd G. Groms uit Göteborg landeigenaar. Die begon op het landgoed mousserende wijn, “Knutstorp Sparkling”, te produceren. De mousserende wijn werd geleverd aan de Zweden en zelfs geëxporteerd. Het was de wijnhandelaar Groms zelf, die experimenteerde met een mousserende wijn. Van de eigen verbouwde witte aalbessen en kruisbessen. De wijn werd met groot succes in de kelder van het gebouw gemaakt en wel in de periode 1887 tot 1972. Toen de wijnproductie in 1972 stopte, hebben de laatste wijnproducenten Wärnbergs besloten, om Knutstorp als wijnmuseum te runnen.

Het gebouw en de bijgebouwen zijn overigens in 1989 uitgeroepen tot monument. Samen met het prachtige landschap, het natuurreservaat, waar het in ligt. Knutstorps Herrgård is momenteel eigendom van länsstyrelse Småland, van de provincie, die het landgoed exploiteert. De boerderij is nu een populaire toeristische bestemming. Een van de nazaten van de familie Wärnberg is de 99-jarige Bertil Karl Gustel Wärnberg, die tot op de dag vandaag groepen rond leidt in het historische pand.

9 gedachten over “Knutstorps Herrgård”
  1. Beste Joke
    Wat een leuk stukje over de rondleiding van afgelopen zondag! Chapeau! We hebben er nog heel wat bij geleerd,dankzij jou goede uitleg. Daar heb je waarschijnlijk heel wat nazoek werk voor moeten doen. Bedankt daar voor.
    We vonden het ook heel gezellig! Groetjes J&G.
    Ravensbergen.

    1. Hej!
      Bedankt voor de complimenten. Gaat ook een groot deel van naar Heiko hoor. Die heeft ook veel uitgezocht. Was leuk om te doen.
      Ja, het was heel gezellig!

      Fijne tijd in Flisby!

  2. Wat een mooi verhaal Joke!
    Heel interessant. Erg leuk om eens te bezoeken.
    Moet je altijd van tevoren afspreken?
    Groet, Jet

    1. Dank je wel, Jet!
      Ja, wij hebben wel een telefoonnummer. Het gaat ook vaak per groep, maar hoe groot die moeten zijn? Je kunt het altijd proberen. We horen het wel als het zover is!

      Fijne avond en groetjes doen!

  3. Wat mooi dat alles nog zo intact is gebleven! Je gaat terug in de tijd.
    En wat een machtig groot huis zeg. Heel mooi, van buiten en binnen!

  4. Jullie hebben inderdaad een druk programma (gehad) en maken veel mee. Mooi beschreven wederom en leerzaam. Altijd weer leuk om wat bij te leren.
    De tuin is prachtig en wordt met de dag mooier. Lekker genieten!
    Mooie foto’s Joke. Ik geniet er elke keer weer van en ben dan zelf weer even terug in Zweden.
    Lieve groet, Ingrid

    1. Top dat je het kunt waarderen, Ingrid! Wij hebben die dag ook weer veel geleerd!
      Wie weet hoe snel je het hier weer met eigen ogen mag bekijken…

Laat een antwoord achter aan Joke Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *


CAPTCHA Image
Reload Image

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.