“Oh, what a beautiful morning! Oh what a beautiful day!” Dit soort beelden vervelen toch nooit? Ons namelijk niet. Daar word je meteen vrolijk van en wil je direct wel beginnen te zingen. Daarmee wederom een heerlijk beeld om mee op te staan. En ja, ook vanochtend waren we weer vroeg wakker en stonden we weer vroeg op. Als je ook eenmaal wakker bent, begint het verstand te werken. Dan ga je nadenken over wat je wilt doen en dan is slapen er niet meer bij. Goedemorgen allemaal!
Gisteren kregen we van Heiko zijn ouders niet alleen een mooie kaart via de post en beide een accordeon-serenade. Ook zat er een schitterend verhaal bij de kaart in. En die was ook nog eens op rijm! Dat was het werk van Heiko zijn moeder. Het ging daadwerkelijk over de laatste 10 jaren. Vanaf ons huwelijk tot aan de dag van gisteren. Zo mooi om te lezen. Uiteraard met de nodige emoties en we kregen er beide een brok van in de keel. Dit was zo onverwacht en zo fantastisch gemaakt! Petje af, mam. Heel erg bedankt! En pap uiteraard ook enorm bedankt voor de accordeonmuziek. Daar genieten wij met volle teugen van!
Vandaag de dag van de arbeid en dat wilde Heiko eer aandoen. Het eerste klusje van hem werd het sauzen van de betonnen muur in de kelder. In het stookhok eigenlijk. De betonwand werd eerst goed schoon gezogen met de stofzuiger, wat al een heel verschil maakte trouwens. Daarna werd de wand nog met een natte doek afgenomen. In het stookhok hangt altijd veel stof en rook van het stoken op hout en pellets. Dat stof zet zich vast op de wanden en zodoende werden die donkerder en donkerder. Na de schoonmaakactie kon er begonnen worden met sauzen. Natuurlijk gingen we voor wit. Hoewel we weten, dat het niet lang deze kleur zal houden. Maar wát een verschil! Heiko hoefde niet te zoeken waar hij gebleven was, met de laatste streek. Het werd meteen stukken lichter in het stookhok. Blij toe!
Toen de bus met witte saus leeg was, was de halve wand klaar. Er ging zó veel verf op! Er staat op de emmer, dat je er een bepaald aantal m2 mee kunt verven, maar dat werd in dit geval bij lange na niet gehaald. Geeft niet. Maandag zijn de winkels weer open en halen we er nog twee emmers bij. We willen niet alleen de lange wand wit maken, ook een gedeelte van de achterwand. Tegen het deel van de wand wat klaar was, kon meteen een kast geplaatst worden. Nou, meteen… Voor alle zekerheid had ik een sopje gemaakt, want de kast had een paar maanden in de garage gestaan. De kast werd schoon en het water zwart. Hierna werden de potten verf er overzichtelijk ingezet. Soort bij soort en kleur bij kleur. Netjes! Het begin is gemaakt!
Vanochtend had ik huisarrest. Eigenlijk “zit-arrest”, vanwege het ontmossen van gisteren. Daarom achter de laptop. Meteen werd ik positief verrast, door een berichtje van Heiko zijn uitgever. Elk jaar in mei worden namelijk de verkoopcijfers van zijn boeken overzichtelijk toegestuurd. Daaraan gekoppeld zijn de zogenaamde royalty´s. Dit is het bedrag, dat Heiko ontvangt per verkocht exemplaar, over de netto verkoopprijs van zijn boeken. Doordat nummer 3: “Van Emigratie tot Integratie” goed verkocht is, zijn er ook weer meer boeken van nummer 1: “Van Vakantie tot Emigratie” en van nummer 2: “Van Droom tot Emigratie” verkocht. Waarschijnlijk omdat men dan de eerste twee ook wil lezen. Al met al kreeg Heiko dit jaar maar liefst rond de tachtig euro! Dat moet “gepast” gevierd worden!
Hierna ging Heiko naar buiten om kunstmest te zaaien over het stuk gras wat gisteren ontmost was. Via zijn werkgever had hij een zak met 20 kilo kunstmest meegenomen. Dat deed hij in een emmertje, zodat het gemakkelijker uitgestrooid kon worden. Het grasveldje, dat behandeld was met de verticuteermachine, zag er een beetje schraal uit nu alle mos eruit gekrabd was. Eerder hadden we er alweer een beetje graszaad over gestrooid en nu dus een beetje kunstmest. Wat zal dat (hopelijk) straks weer een mooi gazonnetje worden. De zak werd helemaal leeg gestrooid. Niet alleen op het gras vóór het huis, maar ook op een gedeelte achter het huis. Het deel dat we vorig jaar al ontmost hadden.
Gisteren had Heiko uit de tuin van een klant een paar stekjes gespaard. Een paar stekjes van het plantje Kindje-op-Moeders-schoot en twee frambozenstekken. Die plantte hij vandaag in de vaste grond. Het is maar de vraag of die stekjes aankomen, maar wie weet hebben we geluk. We zijn beiden gek op frambozen en als je eenmaal een aantal stekken hebt die het goed doen, heb je binnen de kortste keren een heleboel extra stekken. De wortels van de framboos groeien namelijk alle kanten op en komen overal weer boven. Dat betekent meteen ook, dat als je ze niet in de gaten houdt, ze de boel kunnen overwoekeren. Zullen we dit jaar frambozen krijgen?
Als laatste was hij nog even bezig geweest in de border naast de oprit. Die, die grenst aan het omgekapte bos. Daar stonden twee plantjes van dezelfde soort wel heel dicht bij elkaar. Het was het sedum, een vetplantje. Die twee werden van elkaar gescheiden. Ohhh… Maar een troost: ze bleven wel bij elkaar in de buurt! In plaats van schouder aan schouder, staan ze nu op een afstandje van ongeveer een half metertje. Dat is mooier voor ons, dan hebben we op twee plaatsen kleur straks en voor het sedum beter, omdat ze nu de ruimte hebben gekregen om te groeien. Succes, jongens!
Vandaag vond ik een brief in de brievenbus van Transportstyrelsen. Ze hebben mijn aanvraag voor een Zweeds rijbewijs op 27 april jongstleden goedgekeurd! Er zat eveneens een nota bijgesloten. Die heb ik meteen betaald en daarmee kan de volgende stap genomen worden: een digitale foto laten maken en een digitale handtekening zetten. Op de site van de broer van Transportstyrelsen, Trafikverket, kon ik zoeken naar een plaats om die twee handelingen te verrichten. In Eksjö was de mogelijkheid om een rijbewijs aan te vragen. Maar voor “mijn acties” moet ik even naar Jönköping. Er hoefde geen afspraak gemaakt te worden. Wilde ik de drukte in de wachtruimte vermijden, werden zelfs tijden genoemd, dat het minder druk was. Prima! Maandag kom ik!
Met zoveel hout van Erling, via Heiko zijn werk en datgenen dat nog op de oprit lag en naast de plek waar de carport komt, hadden we gebrek aan opslag. Er was geen plaats meer voor deze blokken, om ergens in alle rust te kunnen drogen. Daarom werd een begin gemaakt met de uitbreiding van de laatst gemaakte houtstek. Heiko had daarvoor al ruimte vrijgelaten. Met een paar pallets (dertien stuks in totaal) maakte hij een nieuwe vloer, alleen was dat niet zomaar even een paar neerleggen. Het loopt daar behoorlijk af! Hij begon links met twee pallets op elkaar te leggen en eindigde uiteindelijk met drie. In ieder geval een verschil van rond de tien centimeter. Als het morgen droog blijft, wordt dit klusje vervolgd, de bodem is in ieder geval gelegd.
Natuurlijk wordt straks de groentetuin weer gebruikt. Stiekem reken ik op een geweldig opbrengst dit jaar. Eind vorig jaar is er immers een flinke hoeveelheid koemest opgekomen. Dat heeft er de gehele winter op gelegen en begin dit jaar heeft Heiko dat er onder gegraven. Vandaag heeft hij de kluiten nog eens kapot gemaakt en alles aangeharkt. De grond moet nu toch aanzienlijk verbeterd zijn door de koeienstront vermengd met stro. Het is de bedoeling dat we ook weer aardappels gaan verbouwen. Dat moeten straks toch wel aardappels als meloenen worden, toch?
Onder de zwarte bessenstruik groeien en bloeien de paarse primula´s heel uitbundig. Behalve twee stuks. Hmmm, wat vreemd. Bij nadere inspectie blijkt dat die twee geen paarse bloemen, maar gele bloemen krijgen. Ahá, en die Geke bloeit blijkbaar iets later dan de paarse. Mooi hoor, zo hebben we langer wat aan die plantjes. Naast die primula´s groeide er ook ander groen, onkruid! Dat heeft Heiko op de dag van de arbeid ook maar meteen verwijderd. Veel paardenbloemen, gras én bosanemoontjes. Dat is werkelijk onkruid hier en moet in de bloemenperken bestreden worden. Althans, dat vinden wij, want ze overwoekeren alles. Ook dat bordertje is weer netjes, net zoals die rond de andere zwarte bessenstruik en rond de drie fruitbomen. Al met al was het een productief tuindagje vandaag.
Het einde is in zicht voor een stukje geschiedenis van de provincie en stad Groningen: de tabaksfabriek van BAT Niemeyer in Groningen gaat eind volgend jaar dicht. Dat heeft eigenaar British American Tobacco (BAT) donderdag bekendgemaakt. Door het besluit verliezen 185 mensen hun baan. Eind 2022 wordt de volledige productie overgeheveld naar Hongarije en Duitsland, vanwege lagere kosten. De tabaksfabrikant kampt al jaren met dalende verkopen, doordat er minder wordt gerookt. Nu volgt een langzame afbouw van de productie in Groningen. Er is een uitgebreid sociaal plan in elkaar gezet, dat de pijn voor de 185 werknemers moet “verzachten”. Met de sluiting komt er een einde aan ruim twee eeuwen tabaksproductie in Groningen. In 1819 begon Meindert Niemeyer met de productie van tabak, onder het merk “Wapen van Rotterdam”. Later, toen zijn zoon Theodorus het bedrijf overnam, werd de productie fors uitgebreid en de naam veranderd. Bij het 150-jarig bestaan kreeg de fabriek het predicaat Koninklijk. De Koninklijke Theodorus Niemeijer BV ging in 1999 op in het Rothmans concern, dat later weer opging in British American Tobacco. Helaas stopt alles in 2022…
