Klover naar de schroot!

 
Aan het ontbijt zag ik vanochtend de nagel van Heiko zijn linker wijsvinger. Een aantal weken geleden had hij die tussen een paar stammen hout gekregen en onder de nagel kwam even later een bloeduitstorting. Ik had al gezien, dat die langzaamaan meer en meer naar het topje van de nagel ging. Wat ik niet door had, was dat er al een paar dagen een nieuwe nagel onder de kapotte zit. Onder bij de nagelriem is hij nu duidelijk zichtbaar. De oude nagel is overigens onderin helemaal los gekomen. Dat is net een plekje om “lekker” aan te blijven haken! Heiko vertelde mij, dat hij er geen last van had, want hij draagt altijd handschoenen. Gelukkig maar. Zal nog wel eventjes duren, voordat de kapotte nagel helemaal is verdwenen.
   
Achter de houtstek loopt ons beekje nog een paar meter recht door, om vervolgens in een vrij krappe bocht naar rechts af te buigen. Richting het oosten, in het land van de onbekende buurman. We weten immers nog steeds niet van wie het land is wat daar ligt. In die bocht van het beekje staan een paar grote bomen. Geen dikke bomen, maar ze hebben wel voldoende lengte. Voor zover wij kunnen beoordelen, hebben ze hun beste tijd ook eigenlijk wel gehad. Ze zijn een beetje “aan het eind van hun Latijn” zeg maar. Door de sterke wind, die de afgelopen dagen waait, is de top van een van die bomen afgeknapt. Die zit nog wel met een klein stukje stam vast, maar dat zal een kwestie van tijd (en wind) zijn, dat die uiteindelijk toch volledig afbreekt. Om schade te voorkomen zullen Heiko en ik de boom binnen afzienbare tijd omzagen. Volledig, zodat er geen ongelukken kunnen gebeuren. Stel je voor dat er een dier onder loopt, net op het moment dat…
   
Heiko ging vandaag figuurlijk van het kastje naar de muur, letterlijk van de klant naar de stort. De takken van de bomen, die ze vorige week vrijdag en maandag met een motor- en handzaag te lijf waren gegaan, moesten nu naar de vuilstort. Samen met collega Anton zijn ze maar liefst 6,5 uur bezig geweest: de vele takken op een aanhanger laden, vijf minuten rijden naar de vuilstort, de stapel takken er bij de vuilstort afgooien, vijf minuten terug rijden naar de plek waar de rest lag te wachten, om vervolgens het hele verhaal nogmaals te doen. In totaal kostte het hun ongeveer 40 minuten per aanhanger. De takken werden flink hoog opgestapeld en met een zware sjorband vastgezet. Na 10 (!) ritjes vuilstort was alles weggewerkt en lag het bij de stort inmiddels redelijk vol met hun takken. Nu scheelde het natuurlijk een hoop, dat Heiko de dikkere takken en stammen al apart had gelegd en het meeste inmiddels had meegenomen voor onze houtvoorraad. Anders waren het nog meer ritjes geweest!

Om half drie waren ze klaar met deze klus en bleef er nog 1,5 uur over tot het einde van de werkdag. Heiko besloot om naar een adresje te gaan waar een drietal kleinere bomen gesnoeid moesten worden. Dat adresje lag precies naast de golfbaan van Tranås, aan het grote Sommen meer. Geen verkeerde plek om te wonen, alleen vandaag was het er erg koud. Er kwam een koude wind vanaf het water en de gebreide muts op het hoofd was dan ook geen overbodige luxe. Een appelboom, een perenboom, een grotere prunusboom en een kleinere versie daarvan, moesten gesnoeid worden. Dat hebben ze precies in die anderhalf uur gered en daarmee zat de werkdag en de werkweek erop. Weekend! En wat gaat Heiko dan doen? Misschien wel stammen zagen en het houthok verder vullen. Volgens zijn zeggen heeft hij vandaag wederom 3 kuub meegenomen. In totaal is er ongeveer 9 kuub hout bijgekomen deze week.

Een opmerkelijk krantenbericht vorige week: “het aantal inwoners van Zweden kent de kleinste groei sinds 15 jaar”. In heel Zweden nam de bevolking in 2020 slechts met 0,5% toe. Eind 2017 is de grens van 10 miljoen inwoners overigens gepasseerd. In tegenstelling tot de cijfers van het land, laat de stad Tranås zelfs een kleine achteruitgang zien. Het artikel liet ons zien, hoeveel inwoners van de gemeente Tranås er zijn overleden, waarbij het resultaat onderaan de streep -100 is. En dat, terwijl Tranås graag wil groeien. Een paar jaar geleden heeft men zich ten doel gesteld, dat het inwoneraantal van Tranås moet verdubbelen. Op 1 januari 2009 woonden er volgens de website van de gemeente 18.066 mensen in de gemeente Tranås. Op 1 januari 2019, tien jaar later waren dat er 19.003.

Een stijging van bijna 1.000 inwoners, oftewel bijna 100 per jaar. In 2020 is dat precies de daling geweest. Bijzonder! Het artikel gaat trouwens niet verder in op de oorzaak van de daling. Heeft het virus Covid-19 of andere ziekten hier invloed op gehad? Of gaat er veel jeugd studeren in Linköping of Jönköping? Geen idee. Feit is wel, dat er flink gebouwd wordt in Tranås. Er worden diverse nieuwe appartementencomplexen gebouwd, zowel huur, als koop. Ook wordt er gewerkt aan de ontwikkeling van een nieuwe woonwijk voor villa´s. Dat zal hopelijk weer nieuwe inwoners trekken. Op het grafiekje is te zien hoe de samenstelling van de bevolking in Zweden is: naar leeftijd én man of vrouw. Het viel me op, dat er niemand boven de 100 jaar oud is. Opnieuw het getal 100…
  
 
Nadat we hadden gegeten, ging Heiko naar zijn werkplaats. Hij wilde proberen de klover weer aan de praat te krijgen. Die was een week geleden gedemonteerd. Er was een nieuwe pakking nodig en daarvoor had hij in Tranås een winkel bezocht. Helaas hadden ze het onderdeeltje niet, maar wel een soort vloeibare kit. Dat gebruikten ze zelf ook, wanneer er een model pakking niet aanwezig was. Heiko kon het op het metalen onderdeel spuiten, waarna het zou uitharden. Dat deed Heiko en tot zover ging het goed. Daarna niet meer. Wat hij ook probeerde: linksom, rechtsom, van boven naar beneden, van beneden naar boven: de cilinder kon niet teruggeplaatst worden. Uiteindelijk heeft Heiko het opgegeven: de klover gaat naar de stort!

“Waar ik mee bezig ben?” Daar moet ik je het antwoord helaas op schuldig blijven. Wat ik ervan kan zeggen is, dat het een bijzonder werkje is. Bijzonder leuk. Het is veel werk, maar voor een goed doel. Het is namelijk een verrassing. Een verrassing voor Heiko. Voor zijn aanstaande verjaardag: op 7 april hopen we namelijk, dat Heiko zijn 60ste verjaardag mag vieren. Het is spannend om te doen. Omdat ik hiervoor veel met de laptop bezig ben, moet ik ongelofelijk oppassen wat ik doe. Bijvoorbeeld geen programma´s open laten staan en vooral de mailbox afsluiten. Heiko mag het uiteindelijk niet zien. Hij weet inmiddels wel, dat er een verrassing komt. Ik deed af en toe behoorlijk “stressig” en geheimzinnig. Soms stuurde ik hem zelfs gewoon de kamer uit! Nu hij van “een” verrassing weet, begrijpt hij het gelukkig en is de rust in “Huize Leugs” wedergekeerd…

Hoewel de winter morgen officieel voorbij is, wil ik je nog even kennis laten maken met de traditionele “Lovikka wanten”. Ze werden in 1892 gemaakt door een vrouw, genaamd Erika Aittamaa. Ze woonde in het Zweedse dorp Lovikka. Net boven de poolcirkel. Aittamaa begon met het, op een ambachtelijke manier van, breien van wanten, om voor haar familie te zorgen. Op een dag vroeg een klant haar, om een paar extra dikke wollen wanten. Aittamaa maakte een paar zo dik als ze maar kon, maar de wanten werden daardoor ruw en hard. Ze besloot de wanten meerdere keren te wassen en te wrijven, waardoor de wol zacht en comfortabel werd. En de Lovikka wanten waren geboren! In de jaren 1930 kreeg ze haar wanten gepatenteerd en werd het zelfs een serieus ondernemerschap. De Lovikka wanten zijn nog steeds populair en de productie is nog steeds in Lovikka. Alvast voor de volgende winter!