Klover en terrasheater verkocht!

 

Vanochtend was de zon er. Al toen wij naar beneden gingen! Als eerste doen we dan de kelderdeur open, om Ebba binnen te laten. Die hoort ons vanzelfsprekend al wanneer we opstaan en miauwt tegenwoordig vanaf dat moment. Als de deur eenmaal open is wil ze graag geaaid worden. Iets dat ze anders niet deed. Dan was het juist Jikke, die op die manier aandacht vroeg. Ebba ging meteen naar de brokjes. Die laat ze nu voor wat ze zijn: eerst aaien! Vanochtend kreeg ze de zon ook in de gaten en sprong direct op tafel en ging op het kleedje liggen. Uiteraard met haar koppie in de zon! Natuurlijk werd ze gestreeld en geknuffeld. Nadat ik daarmee stopte bleef ze me aankijken en gaf me “lucht-pootjes”: dat ze haar nageltjes uitstrekt en weer terugtrekt. Zo lief! Wat een genot om Ebba te kunnen vertroetelen!
 
Heiko vertelde me, dat hij eindelijk een oplossing had gevonden voor de elandschedel. Die vonden we tijdens een wandeling, een paar jaar geleden. In september van 2018 om precies te zijn. Eerst hadden we de schedel een paar maanden in de grond begraven, om hem schoon te laten “eten”. Daarna was hij in de tuin komen te liggen. Wachtend op het moment, dat hij aan de muur zou worden opgehangen. Alleen zat daar nou net het struikelblok: hoe hang je zo´n schedel op? Met name de kaken waren een probleem. Die bestaan uit twee losse delen. Heiko had vanochtend de oplossing: kiezen op elkaar zetten! Gewoon lijm ertussen. En dat lukte ook nog! Vol trots liet hij mij het een en ander zien. Op een wit plankje. Daarvoor hebben we nog een andere gevonden. Eentje die iets breder is en waar de schedel beter op uitkomt. Eveneens vanwege de natuurlijke kleur. Bovendien heeft Heiko al een idee, hoe de schedel aan de plank bevestigt kan worden. Dat gaat hij hopelijk een dezer dagen doen, zodat ook de elandschedel een mooi plekje aan een muur of wand krijgt!

Het mag dan nu wel lente zijn, maar dat weten onze gevleugelde vrienden volgens mij nog niet. In de zin van, dat ze hun eigen eten weer gaan zoeken. Ik denk wel, dat ze dat deels alweer doen, echter veel wordt nog uit het voederhokje gehaald. Oh, die gedopte pinda´s zijn toch zó lekker! We hadden vorige zaterdag een emmer daarvan gekocht en vanochtend ging de laatste portie in de houder. De mezenbollen zijn nu ook weer meer populair, nu ze eenmaal aan de nieuwe houder zijn gewend. De diverse soorten mezen komen en gaan, terwijl de grotere vogels het hebben voorzien op onze compostbak. De lijsters, kraaien, eksters en Vlaamse gaaien zien we daar vaak. Al dan niet met iets in de snavel. Vooral de koffiepads zijn blijkbaar heerlijk. Mooi toch? Zo is er voor elk wat wils. Zelfs voor de wilde viervoeters (reetjes en zo) hebben we voer neergelegd. Daar wordt jammer genoeg niet veel aandacht aan geschonken. Later misschien, als ze aan ons gewend zijn…

En ja hoor! Heiko heeft de kapotte klover weten te verkopen! Onvoorstelbaar, dat men daar interesse voor had. Binnen een dag hadden maar liefst meer dan 260 personen de advertentie daadwerkelijk gezien en aangeklikt. Gisteravond had Heiko zelfs al een potentiële koper, maar die zegde vanochtend af. Deed niets, want er waren nog drie serieuze gegadigden. De koper dacht het apparaat wel weer in elkaar te kunnen krijgen. Dat zou erg fijn zijn. Zo voorkomen we, dat de vuilnisbelt nog groter wordt dan dat die al is. Recycling en hergebruik! Eveneens is de terrasheater van eigenaar veranderd. Die is vanmiddag opgehaald en staat nu op een terras in Aneby. Geweldig dit! Niets weggooien waar ook nog maar iets aan onderdelen aan zit: iemand anders kan er heel veel aan hebben. Ook al is het nou net dat kleine onderdeeltje!
   
Verrassing uit Kolham! De buurman van Geert en Froukje heeft een aantal bomen omgezaagd en daar waren onze vrienden helemaal niet treurig om. Ze hadden er zelfs last van. De bomen namen veel zicht en licht weg en het blad viel in hun zwembad. En laten wij er ook nog een “voordeeltje” uit krijgen! Froukje vroeg op Facebook, of iemand nog belang had bij paastakken. Van een krulhazelaar nog wel. Heiko had erop gereageerd, met de vraag of ze een paar takken in het water wilde zetten. Als we dan weer eens (hopelijk deze zomer) bij hen zouden komen, kunnen we de stekken meenemen. En dat deed ze! Prompt kreeg ik van haar een foto via WhatsApp, waarop een emmer te zien was mét een paar takken erin. “Op verzoek van je man!” had ze erbij geschreven. Ik wist toen nog van niets namelijk. Maar ben er wel heel blij mee. Zo lief, dat ze de takken in het water heeft gezet voor ons. Hopelijk dit jaar nog een paar krulhazelaars in onze tuin!
 
Heiko was vandaag met zijn baas op pad: naar een klant die in de buurt van Vetlanda woont. Het bleek een hele goede bekende van Örtengren te zijn. Iemand waar hij al vele jaren goed contact mee heeft. Die persoon woont op een zogenaamde gård, vrij vertaald op een landgoed. Vanaf Tranås ongeveer 1,5 uur rijden en vanaf ons huis ruim een uur. Bij de klant thuis werden ze ontvangen met koffie en broodjes! Het landgoed bestaat uit een gigantisch groot herenhuis én twee woningen van “normale grootte” er nog bij. Daarvan werd er een permanent verhuurd. Verder een paar enorme schuren, een oprijlaan van minstens twee kilometer en heel veel grond. In de tuin van deze mensen verzorgde Örtengren de fruitbomen. Dat deed hij altijd alleen. Op een “vrije” zondag. Het werk daar nam echter alleen maar toe en nu kan hij het niet meer “even” doen. Ook de ongeveer 80 bomen langs de oprijlaan moeten nu gesnoeid worden. Zodoende had Örtengren Heiko meegenomen, om hem voor te stellen aan deze mensen.

Eveneens om uit te leggen wat de werkzaamheden inhouden. Het is de bedoeling, dat Heiko daar in de week na de paasdagen naar toe gaat. Samen met een collega. Onderweg in de auto vertelde Örtengren al, dat deze klant er een tweede landgoed bij had gekocht. Uiteraard ook met een grote tuin eromheen. Na de koffie en broodjes en nadat de werkzaamheden waren toegelicht, stapten ze in de auto om naar het tweede landgoed te rijden. Dat lag ongeveer op een afstand van een half uur rijden. Eveneens een gigantisch groot herenhuis en ook weer twee huizen van normale proporties er vlakbij. Die waren beide permanent verhuurd. Bovendien weer een paar grote schuren erbij. Oh ja! Beide huizen liggen aan een groot meer. Nadat ze ook daar de tuin en de werkzaamheden hadden geïnventariseerd, vroeg Örtengren of er iemand in het grote huis woonde. Nee, dat was niet het geval.
  
Meteen kwam de vraag terug of ze het misschien van binnen wilden zien. Het antwoord kun je wel raden. Oh! Uit de beschrijving van Heiko maakte ik meteen op, dat ik dát wel heel graag had willen zien. Vele, grote vertrekken op de begane grond, ingericht met antieke meubels. Boven een enorme overloop en zes slaapkamers. Heiko was onder de indruk van de afmetingen. Niet van de staat van onderhoud overigens. Er had een oudere dame van 80 jaar in gewoond. Die was nu verhuisd naar een bejaardenhuis en had nu nog iets van 84 m2 in totaal. Misschien maximaal 5% van de ruimte die ze in dat grote herenhuis had. Om die reden had ze waarschijnlijk alle meubels achtergelaten. Ach, en zo kom je nog eens ergens als “hovenier”. Leuk hoor. Heiko was om half 11 vanochtend opgehaald en was tegen drie uur ´s middags weer thuis. Op de terugweg trakteerde Örtengren hem nog op een heerlijke warme maaltijd. Bij Sandsjö Wärdshus, dat op de route terug naar huis lag. Heiko heeft van het uitje genoten en kijkt uit naar dit “klusje”!
 
Op deze dag, overigens de Internationale dag: * van de poppentheaters, * voor Nowruz * van “Schudt de sokken” *van Downsyndroom * voor bomen * voor verf en * voor poëzie, kan ik het niet laten nog weer eens een tweetal foto´s te laten zien van onze sanseveria. Wat staat die fantastisch mooi in bloei. Zoiets vinden wij toch wel heel bijzonder en de bloei lijkt nog elke dag mooier te worden. Nagenoeg alle knoppen zijn nu geopend. Alhoewel er zeker nog minstens vijftien open zouden moeten kunnen gaan. Of dat gaat gebeuren weet ik eigenlijk niet. Je ziet hier en daar namelijk al een paar bloemen die zijn uitgebloeid. Of de rest nog de tijd krijgt om haar kunsten te vertonen is nog maar de vraag. Dit beeld hebben we in ieder geval te pakken!

“Verschillend zijn goed!” Door verschillende sokken te dragen, vier je in feite verschillen en sla je een slag voor de gelijke waarde en rechten van alle mensen. Dat is het idee achter “Schudt de sokken” dag. Samen kan hopelijk hiermee de houding van mensen worden veranderd en kan men er zo voor zorgen, dat iedereen welkom is in onze samenleving! Men wil hiermee eveneens informatie verspreiden over het syndroom van Down en andere verstandelijke handicaps. Waarom 21.3? De VN heeft 21 maart uitgeroepen tot “Wereld dag van het Downsyndroom”. De dag is zorgvuldig uitgekozen, omdat het Syndroom van Down betekent, dat je 3 exemplaren van chromosoom nr. 21 hebt… 21.3… Het idee om sokken te schudden komt van chromosomen, die eruitzien als kleine kruisjes. Net als sokken, die met de hielen aan elkaar zijn gekoppeld. Via Zweden is dit fenomeen overgewaaid van America naar Finland en later deden nagenoeg alle landen van de wereld mee. Een leuk initiatief!