De weersvoorspellingen voor vandaag waren bar en boos: een temperatuur ver beneden de magische twintig graden, wat voor ons staat voor zomerse temperaturen en bewolking, waar ook nog eens veel water uit zou komen. En ze kregen gelijk. In de ochtend was het grauw, grijs en kletsnat. En anders dan voorspelt werd het zowaar rond koffietijd droog en konden we zelfs op de veranda aan de koffie. Het was zelfs lekker weer, ook al scheen de zon niet. Hoewel we voor deze midsommar, gisteren was eigenlijk midsommarafton om heel eerlijk te zijn, niets hadden gepland, konden we natuurlijk weer eens niet stil blijven zitten en bijvoorbeeld een muziekje opzetten om daar heel relaxed naar te luisteren.
Nee, geen van twee had die rust in zich en dan moet je er maar gewoon weer aan toegeven. Heiko ging daarom verder met het kloven. Hij had de stukken boomstam van de buurman van het boertje uit Eksjö klaar en ging nu aan de slag met de berkenbomen, die hij bij onszelf had omgezaagd. Je weet wel, die uit het bosje. Hij had die eerst laten liggen, zodat de sappen uit de boom nog naar de takken en bladeren konden trekken, maar nu werd het toch tijd. Zouden ze te lang liggen, dan zou het moeilijker worden om ze te kloven. Het ging hem prima naar de zin en in een paar uurtjes waren de stammen in stukjes verdwenen in de houtstek!
Zelf mocht ik me bezighouden met de website. Door alle andere bezigheden, al dan niet in en om het huis, tuinieren en huishouding dus, was het bijwerken daarvan weer eens op een derde of vierde plaats gekomen. Dit keer kreeg het mijn prioriteit! En het schrijven ging weer lekker. Lang genoeg gezeten? Dan ging ik even aan de slag met het eten of gaf ik de plantjes binnen water of maakte ik beide toiletten even fris. Dan weer achter de laptop om de administratie een beetje bij te werken en brieven te schrijven aan deze en gene. Net zoals er berichten (WhatsApp en mailtjes) werden geschreven naar familie en vrienden. Dat kon gewoon samengaan, want alles gebeurde immers via de laptop. Die sociale contacten: wat zijn die belangrijk!
Gezamenlijk dronken we koffie en thee en aten we tussen de middag een broodje. Voor de rest zagen we elkaar niet zoveel. Heiko was namelijk beneden in de schuur aan het werk gegaan. Met het verven van de kast, die we een paar weken geleden hadden gekocht. Het is de bedoeling, dat die straks op de veranda komt te staan en dat daar de spulletjes in verdwijnen, die we gebruiken voor een barbecue. Omdat het droog was, kon Heiko het kastje buiten schuren. Ideaal, want binnen in de schuur was het immers schoongemaakt, al een paar weken geleden, en dat wilde hij ook graag zo houden! Na het schuren werd het kastje twee keer in de verf gezet. Nee, dit keer wordt het niet wit, maar wordt het een licht grijze kleur. Zal het kastje morgen droog zijn om hem zijn plekje op de veranda te geven?
Na de warme maaltijd waren we nog te onrustig om te kunnen stilzitten en daarom besloten we met de auto nog een ritje te maken. Dan zit je immers wel. Stil is iets anders, want er was ook dit keer weer veel te zien. Bijvoorbeeld deze buizerd. Het was toch een buizerd? Wat weten we van deze vogel? Er bestaat een grote kleurvariatie: ze kunnen erg donker gekleurd zijn, maar ze zijn er ook, die bijna wit aan de onderkant zijn. De staart van een volwassen buizerd heeft naast de donkere eindband nog 8-10 smalle donkere dwarsbanden, de spanwijdte van de vleugels is 113 tot 128 cm, de totale lengte van kop tot staart is 51 tot 57 centimeter. Ja, dit was een buizerd. Helemaal als je weet, dat hij te herkennen was aan de enkele vleugelslagen, waarna hij even kort zweefde, om vervolgens weer een paar slagen te doen. Ja, het was een buizerd. Toch?
Zeker zijn we van onze zaak als het gaat om reetjes! Dat we er ook vanavond weer een paar zagen was eigenlijk al heel “normaal”. Dat is bijzonder, dan mag je van geluk spreken! En weet je? Ondanks de slechte weersvoorspellingen hadden we een hele mooie middag en avond! De wolken verdwenen in de loop van de middag zelfs grotendeels, waardoor het zonnetje nog te zien kwam. En tijdens het ritje, toen we een willekeurig paadje inreden, zagen we iets vreemds. Een dier? In de bocht lag namelijk een boomstronk en die leek verdacht veel op een slang. Wel een hele grote te verstaan. Eigenlijk meer een zeemonster, zoals Nessie van Loch Ness. Of van Jönköping. En zie je de gelijkenis? Dichterbij lijkt de boomstam wel heel veel op een reptiel-slang-achtig monster. Eng hoor, zo´n ritje in de schemering…
Wist je dat schemering ook wel deemstering wordt genoemd? Volgens het internet is schemering trouwens “de toestand aan de hemel, waarbij de overgang tussen licht (dag) en donker (nacht) plaatsvindt. Dit gebeurt, zowel voorafgaand aan zonsopkomst bij dageraad (ochtendgloren), als bij avondschemering (valavond) volgend op zonsondergang. Tijdens de schemering is de hemel dus enigszins verlicht, terwijl de zon zich onder de horizon bevindt. Er worden in het algemeen drie hoofdgradaties van schemering onderscheiden: – de burgerlijke of civiele schemering: als het middelpunt van de zon minder dan 6° onder de horizon staat – de zeevaartkundige of nautische schemering: als het middelpunt van de zon 6° tot 12° onder de horizon staat – de astronomische schemering: als het middelpunt van de zon 12° tot 18° onder de horizon staat. Daardoor is op een zeker moment geen verstrooiing van het zonlicht meer te zien. Staat de zon meer dan 18° onder de horizon, dan is de hemel volledig donker en dat noemt men de astronomische duisternis.
Op breedtes van meer dan ongeveer 48°N staat de zon gedurende een bepaalde periode van het jaar ‘s nachts zo dicht onder de horizon, dat de astronomische avondschemering na enige tijd meteen weer overgaat in de ochtendschemering. Dit komt doordat de zon dan nooit lager dan 18° onder de horizon zakt. De fase van de astronomische duisternis treedt in dit geval dus helemaal niet in. Ver ten noorden of ten zuiden van de evenaar beschrijft de zon een andere baan aan de hemel en gaat deze onder een kleinere hoek ten opzichte van de horizon onder, waardoor de schemering langer duurt. In landen als Spanje of Italië duurt de schemering daardoor bijvoorbeeld aanzienlijk korter, dan in verder van de evenaar gelegen landen als Nederland en Zweden. Ook binnen landsgrenzen zijn de verschillen al merkbaar. Het wordt zodoende in landen dichter bij de evenaar ‘s avonds na zonsondergang veel sneller donker. Nog sterker is dit effect aan de evenaar. Dit komt doordat de zon hier recht onder de horizon verdwijnt.” Op zich een duidelijk verhaal. Persoonlijk vind ik echter foto´s meer spreken: de onderstaande foto´s zijn namelijk in de “schemering” genomen, bij een ondergaande zon.
