Gisteren heeft het nog een groot deel van de dag geregend! Maar vanochtend begon het er allemaal veel rooskleuriger uit te zien. Het zonnetje was er al meteen bij. Dat beloofde iets goeds! In de tuin zag ik dat de regen toch ook wel weer iets goeds had gedaan, want de pruimenboom krijgt meer en meer bloei en de jonge perenboom krijgt blaadjes. Zelfs de kastanjeboom bij de fiets, bij de oprit, lijkt te zijn gegroeid! De grote perenboom, die nog van de vorige bewoners was, krijgt er schijnbaar ook zin in, want die heeft eveneens behoorlijke bloei! Zo fijn om te zien!
Voor: 
Na: 
Toch koos ik niet voor een klusje buiten, maar binnen. In de kelder, in mijn crea-hok. De kleine ruimte, waar ik vele spulletjes bewaar voor het maken van diverse dingetjes. Maar waar onder andere ook mijn kappersspullen staan en onder andere zaden voor de tuin. De laatste tijd was er veel neergegooid, in plaats van het meteen in de juiste bakken of mandjes te stoppen. En dan krijg je rommel. Dat had ik gisteren namelijk heel duidelijk gezien, toen er vanuit de voorraadkast weer spullen bij kwamen. Ook in dit hokje werd het een en ander opgeruimd en schoongemaakt. Sommige dingen gingen zelfs naar de schuur, waar ze eigenlijk hoorden. Dat alles gaf weer ruimte en overzicht!
Dat het niet alleen hier mooi weer was kregen we te zien, aan de hand van vele foto´s van Elise en Daniëlle. Beide waren met hun gezin er deze week op uit gegaan. Gert en Elise met Merle, Daan en Jelte waren de bossen in geweest. Peter en Daniëlle waren met Noud bij een kinderboerderij op bezoek gegaan. Daar had Noud duidelijk veel plezier bij de geitjes. Allemaal vrolijke mensen, met kinderen (ónze kleinkinderen) die hebben genoten (en nog genieten) van de lente! Eveneens zagen we op onze digitale fotolijst vele nieuwe foto´s deze week. Heerlijk om zo nagenoeg dagelijks de kleinkinderen te zien!
Op deze mooie zonnige dag was het heerlijk om buiten in de tuin aan de slag te zijn. Dat deed Heiko dan ook, in een villawijk in Tranås. Daar moest een kleine ligusterheg geknipt worden, maar er was wel een grote uitdaging bij. De eigenaar had de heg twee jaar geleden zelf gepoot. Het was een nieuwbouwwijk en een aantal bewoners hadden gezamenlijk besloten, om een ligusterheg op de erfscheidingen te plaatsen. Deze klant had daar aan meegedaan en zodoende werden er een paar duizenden ligusterhegplanten gekocht. Iedereen kan immers een ligusterheg plantje in de grond stoppen. Toch? Ja, op zich kan iedereen dat. Alleen als je een lange heg hebt, rond je hele erf, is het wel belangrijk dat je een lijntje gebruikt, waarlangs je de stekken kunt plaatsen. Een mooie rechte heg is toch wat je wilt hebben? Eveneens is het wel fijn, als de stekken allemaal op dezelfde afstand in de grond gepoot worden. Normaliter is 30-35 centimeter hart-op-hart de richtlijn. Verder is het van belang, dat de wortelstekken voordat ze de grond in gaan eerst goed nat gemaakt worden, door ze in een emmer water te dompelen, dat alle stekken op de juiste (en dezelfde) diepte in de grond worden gepoot, een beetje turf bij de wortels krijgen en voldoende water krijgen nadien. Minstens een week lang. Oh ja, en als er gepoot wordt, mogen de stekken niet alvast klaargelegd worden in de tuin, waarbij de wortels in de zon liggen te drogen. Dan zijn ze namelijk heel snel dood. Een hele opsomming van hoe je zou moeten planten.
De wortels van een dergelijke bundel ligusterheg-planten, mogen beslist niet langer dan 5 minuten in de zon liggen te drogen. Het beste is het, om die in een grote asemmerzak te bewaren met voldoende vocht. Deze klant had de meeste regeltjes overtreden. Zodoende zaten er gaten in de heg, omdat de afstand tussen de stekken niet gelijkmatig was, waren er een aantal stekken doodgegaan en de meterslange heg slingerde enorm: oftewel het lijntje is niet gebruikt. Toch wilde de klant graag een mooie rechte en dichte heg. Dat betekende, dat Heiko er vandaag een aantal stekken tussen heeft gepoot en een aantal dode stekken heeft vervangen. Tevens is er kunstmest bij de wortels gelegd en is getracht de heg recht te knippen. Dat laatste is niet voor de volle 100% gelukt. Uiteraard bracht Heiko dat bij de klant onder de aandacht en die had er alle begrip voor. Ze wisten hoe krom of alles liep en dat Heiko er al een enorme verbetering in had aangebracht. Heiko adviseerde om de heg nu weer te laten groeien, vooral de zijkanten, en dat hij dan aan het einde van de zomer nog een keer langs zou komen voor een tweede knipbeurt. Wellicht kon het dan wéér een beetje rechter worden. Ze waren dik tevreden!
Bij deze klant werden ook nog twee gaten gegraven voor fruitbomen. Dat graven nam collega Palle voor zijn rekening. Met een ouderwets pikhouweel werd de grond en de keien losgetrokken en met een vlakke schep uit het gat gehaald. Wát een klus! Het gat werd 80 centimeter in het rond en 55 centimeter diep. Nadat de gaten gegraven waren haalden ze schone, zwarte grond op, vermengden ze dat met turfstrooisel en vulden daarmee de plantgaten. Als laatste werd een perenboom, type Diamant, geplaatst. Die had het bedrijf op voorraad gehad. In het andere plantgat komt een pruimenboom, maar die moest besteld worden. Overigens is het dit jaar lastig om aan fruitbomen te komen. Het lijkt erop, dat men vanwege corona en de daarmee gepaard gaande vrijheidsbeperkingen, nu veel meer geld besteedt aan het huis en de tuin. De fruitbomen zijn in heel Europa bijna niet meer te krijgen. Er moeten eerst nieuwe opgekweekt worden, volgens Örtengren.
Aan het einde van de middag, toen Heiko thuis gekomen was, gingen we de veranda op. Beide met een kopje koffie en een (klein) koekje. Genietend van het weer en de omgeving werden de belevenissen van vandaag weer gedeeld. Wat opviel was, dat de bomen aan de andere kant van de weg zo groen zijn. Daar scheen op dat moment de zon net door en dat gaf een heel bijzonder plaatje. Dat jonge groen, in vele varianten. Zelfs waren ook daar een paar berken, die de katjes al heel duidelijk liet zien. Vooral doordat de zonnestralen er natuurlijk op vielen. Leuke kleurencombinatie! Moeder Natuur heeft wel smaak!
Daarna begon ik met het eten koken, terwijl Heiko even onder de douche sprong. Een half uurtje later zaten we aan tafel en genoten we van een lekkere karbonade uit de frituur, gekookte aardappelen en spinazie. Uiteraard was er een eitje bij voor Heiko. Nadat het afruimen klaar was, waarbij natuurlijk de meeste spulletjes in de vaatwasser verdwenen, liepen we even de tuin in. We hadden namelijk gezien, dat onze rabarber al behoorlijk gegroeid was. Van dichtbij was daadwerkelijk te zien hoe dik een aantal stengels al waren. Die trok Heiko er nog even uit, zodat ik die morgen kan verwerken. Uiteindelijk werd het niet laat, dat we ons bed opzochten. Dat was trouwens ruim een uur, nadat we weer eens een mooie zonsondergang mochten aanschouwen. Doordat de zon nu vaker en langer zichtbaar is, zijn die zonsondergangen ook weer meer aan de orde. Niet erg hoor, want wij kunnen er elke keer weer van genieten!
