Kleindochter jarig!

Onze oudste kleinkind, kleindochter Merle is vandaag jarig. Ze is maar liefst 5 jaar geworden! Je zegt het vaker, maar de tijd vliegt toch écht wanneer je je realiseert, dat ze al 5 is. Als de dag van gisteren weet je nog, dat je het bericht kreeg, dat je opa en oma werd. ´s Avonds hadden we voor de eerste keer onze kleindochter al in de armen! Wat een bezit, wat waren we trots. En dat zijn we uiteraard nog. Via de familie-app kregen we foto´s te zien van de jarige, die haar eerste visite en cadeautjes al een dag vóór haar verjaardag kreeg. Mijn ouders waren naar Onstwedde gekomen, om hun achterkleindochter te feliciteren. Op dat moment kwam er onverwachts nog meer bezoek, omdat men de weersvoorspellingen in de gaten had gehouden. Vandaag zou het immers erg gaan stormen en dan wilden ze liever niet met de auto op pad. Zodoende was er al meer visite voor de jarige dan in eerste instantie op was gerekend. Maar vandaag was ze echt jarig. Hieperdepiep… hoera!

Na de felicitaties en na de koffie ben ik naar de kelder gegaan, om de extra 8 latjes nog een keer te verven. De verf is op waterbasis en dat heeft als grote voordeel dat het niet stinkt én snel droogt. Zodoende kon ik aan het einde van de middag de latjes vastschroeven en het geheel compleet maken. De één-na-laatste radiatorkast is nu ook klaar. En ik moet zeggen, dat ik vind, dat het heel goed lijkt! Gelukkig nog slechts één te gaan. Het is niet erg om er drie of vier te maken, maar na de negende ben ik er wel klaar mee, eerlijk gezegd. Je wilt ook wel eens een keer iets anders doen. Meer diversiteit in de klusjes maakt het immers veel leuker.
  
Daarom deed ik een groot deel van de dag m´n best, om zoveel mogelijk keien van links naar rechts te verslepen. Op de plaats waar de caravan staat, had ik in 2018 een stuk woeste grond uitgevlakt. De kuilen dichtgegooid met zand, dat ik verkreeg door de heuveltjes af te graven. Daar kwam ik toen heel veel keien tegen en die kwamen op een stapel aan de zijkant te liggen. Dat werd “ons hunebed”. Joke was het er echter meteen mee eens, dat de keien van “ons hunebed” gebruikt gingen worden voor het keien-muurtje, aan de andere kant van het huis. Langs de strook grond naast de oprit. Voor dat muurtje moeten er nog veel meer keien komen trouwens.
  
Er zijn best nog wel veel losse stenen nodig, om die 25 tot 30 meter te overbruggen. Edoch, na vanmiddag is meer dan de helft gereed. Voorlopig vind ik het eerst wel even goed zo. Veel keus is er ook niet, want de verzamelde keien rond het huis zijn nu echt op. Voor het laatste stuk van het keien-muurtje zal nog heel veel hier en daar bijeen gesprokkeld moeten worden. Wie weet kan ik de komende weken nog weer bij klanten gaten graven voor het planten van bomen of struiken. De keien die dan naar boven komen mogen dan verhuizen naar Ödarp, wat mij betreft.

Afgelopen vrijdag was ik samen met mijn baas op pad en tijdens het werk noemde hij ineens: “Väck inte den björn som sover”. Oftewel: “Maak de beer die slaapt niet wakker”. Een minimaal verschil met het gezegde in Nederland. Alleen een ander dier invullen en je begrijpt het meteen: “Maak geen slapende honden wakker!” In het Engels is het trouwens ook de hond die je maar beter niet waker kunt maken, net als in het Nederlands, maar in het Frans zeggen ze dat je de kát niet wakker moet maken. De betekenis is overigens overal wel hetzelfde: het is beter niet over een bepaald onderwerp te beginnen of aan mensen te vertellen, die ergens niets van weten en het er wellicht niet mee eens zijn.

Beschermd mos kan de grote wegenbouw in Växjö stoppen! De Zweedse Verkeer en Waterstaat wil het verkeersgebied bij de Fagrabäcks rotonde in Växjö opnieuw opbouwen. Het blijkt verouderd en het is in de loop der jaren drukker geworden. Tijd om het aan te pakken. Maar het project blijft problemen ondervinden. Dit keer in de vorm van een beschermd soort mos. Al in april 2017 presenteerde de Zweedse Verkeer en Waterstaat de plannen, voor hoe de nieuwe Fagrabäck situatie eruit zou komen zien. De bouwplannen gingen in beroep bij de overheid toen deze zich in het natuurgebied van het Fylleryds-bos bevond, maar de regering verwierp het beroep. Nu wordt het project van 300 miljoen stilgelegd vanwege het groene schildmos, dat midden in de voorgestelde bouwplaats groeit. De Zweedse Verkeer en Waterstaat heeft een vrijstelling gevraagd van de Provinciale Raad van Bestuur, om het mos naar een andere locatie te verplaatsen. Men kan immers het project niet hervatten, tenzij ze een vrijstelling krijgen. Misschien is het inderdaad een optie om het mos te verhuizen. Maar hoe lang gaat dat allemaal duren? We houden het in de gaten…