Voor de eerste keer hadden we na de zomer een hele lage temperatuur: vanochtend rond half zes liet de thermometer slechts vier graden zien. Vier graden! Dat is bijna vorst aan de grond. Dat verwacht je toch nog niet. Het is immers nog maar begin september. Toch loog de thermometer niet. Alleen het zien van een dergelijke temperatuur bezorgde mij kippenvel. Binnenkort maar op zoek naar de wollen hemden. Aan het eind van de ochtend was het weer het tegenovergestelde. Toen we na onze lunch even naar buiten gingen hadden we in een mum van tijd de truien uit: het was op het terras vijfendertig graden. In een paar uur tijd een verschil in temperatuur van maar liefst ruim dertig graden. Of de koude nachten nu aanhouden?
Als eerste vanmorgen heb ik Heiko zijn haar geknipt. Dat had ik gedaan in de week voordat we naar Nederland gingen en dat is ondertussen vier weken geleden. Zelf was ik afgelopen maandag naar de kapper geweest en nu was Heiko weer aan de beurt. Helaas was de tondeuse niet 100% volgeladen en zodoende moest het vanmorgen in twee keer. Nadat de tondeuse ermee gestopt was, moest hij eerst aan de oplader. Heiko ging in zijn werkplaats aan het spijker-trekken. Daarover straks meer. Om de tijd te doden begon ik een grote box op te ruimen. Daarin had ik vele lappen stof bewaard, waarvan ik dacht die ooit nog wel een keer te kunnen gebruiken. In die box kwam ik ook twee lange gordijnen tegen. Hé! Die kunnen mooi voor de opening van mijn hobbykast.
In die hobbykast heb ik van alles en nog wat aan hobbyspulletjes staan en dat geeft wel een beetje een rommelige indruk. Als die gordijnen nu voor die opening komen is het een stuk rustiger. Ach, laat ik nu dan ook maar meteen die hobbykast even een beetje opruimen. De box met lappen stof had ik inmiddels doorgewerkt en er konden slechts een paar kleine lapjes weg én natuurlijk gingen die gordijnen eruit. Heiko ging meteen voor mij op zoek naar een roede, want de gordijnen hadden grote ringen bovenaan in de stof. Hij vond een oude vlaggenstok, die we vanuit Blijham meegenomen hadden. Die wordt hier niet gebruikt, omdat we immers een vlaggenmast hebben. Perfect! Terwijl Heiko die stok omtoverde naar roede ging ik verder met opruimen. Ondertussen was de tondeuse volgeladen en kon ik verder met het knippen van Heiko´s haar.
Niet alleen buiten was het vanochtend koud… Ken je dat? De diepvries wordt voller en voller en steeds onoverzichtelijker. Op een gegeven moment is het tijd om alles er weer een keer uit te halen, om het na het schoonmaken, opnieuw in te delen. We hebben een grote diepvrieskast met een heleboel laden. Op zich erg handig en je kunt er veel in kwijt. Ideaal voor mij, want ik houd wel van een beetje voorraad. Je zult me niet snel verrassen. Hier in Zweden zijn de meeste groenten in de diepvries te vinden en daarmee hebben we altijd wel bijvoorbeeld boontjes, worteltjes, spruitjes, spinazie, bloemkool en broccoli in huis. Ook allerlei soorten vlees. Niet alleen voor bij de warme maaltijd. Ook voor op de barbecue of grill. Natuurlijk zit er eveneens voldoende aan brood en gebak in de diepvrieskist. Toen we uit Nederland terugkwamen hadden we twee suikerbroden meegenomen en een paar zakjes van die heerlijke zachte witte bolletjes. En eigenlijk was toen de diepvries al overvol.
De bolletjes en in partjes gesneden suikerbrood werden overal tussen gestopt. Met als gevolg dat het in alle laden vol werd en zelfs de zak met ovenfriet tussen het vlees lag en een paar grill worsten tussen de zakken met groenten. Kortom: chaos! Vandaag had ik de moed en de energie om dat eens op te pakken. Alle laden er een voor een uit gehaald, schoongemaakt en opnieuw gesorteerd. Tegenwoordig doe ik bij het uit- en inpakken handschoenen aan. Scheelt wel hoor! Brood bij brood, vlees bij vlees, gebak bij gebak en tenslotte ook weer alle groenten bij elkaar in een lade. Hé fijn: overzicht! Nu weet ik weer wat we in huis hebben en waar het ligt. Na de diepvries begon ik met de koelkast, want ook daarin was het overzicht een beetje zoek. Alles wat vooraan staat wordt veel gebruikt, maar wat staat er achter? Een tevreden gevoel kwam over mij toen ik ook de koelkast schoon en gereorganiseerd had. Dat is weer klaar. Koffie!
Nadat Heiko zijn haar geknipt was ging hij opnieuw zijn werkplaats in. Bij het laatste vrachtje sloophout zaten namelijk ook 68 schrootjes van een meter lang, die hij niet bij het brandhout had gelegd. Die schrootjes vond hij nog té waardevol om op te branden. Daar zou hij nog wel een keer iets van kunnen timmeren. Maar in elke plank zaten nog wel vier spijkers en die moesten er uiteraard uit. Daar was hij dus vanochtend, tijdens de oplaad-pauze, mee begonnen. Nadat de planken spijkervrij waren konden ze fatsoenlijk opgestapeld en weggelegd worden. De plankjes zijn elf cm breed en daarmee is er ongeveer 7,5 meter aan hout, voor bijvoorbeeld een lambrisering. Ook kunnen er vele vogelhokjes van getimmerd worden… We zullen het nog wel een keer zien, welke bestemming het hout uiteindelijk krijgt. Na het spijker-trekken en opstapelen ging hij verder met de “elandkop”.
Ooit hebben we een keer een schijfje boomstam uit het bos meegenomen. Dat heeft vervolgens minstens twee jaar ergens buiten gelegen en nét voordat Heiko een keer zei, dat het in de kachel zou gaan kreeg ik een ingeving. Op dat moment hield Heiko het stuk hout namelijk zó vast, dat ik er een elandkop in zag. “Niet vergooien!” was toen mijn reactie. De schijf werd bewaard. Bij een knutselwinkel vond ik later grote plastic ogen en toen Heiko die vanochtend op de juiste plaats op het hout had geplakt werd het, in mijn ogen, écht een eland. Het leek Heiko verstandig, om het stuk hout wel even in de lak te zetten om het tegen de weersinvloeden iets van bescherming te geven. Ach, en zo was hij weer een paar uur van de straat. Ehhh… In de werkplaats.
Aan de slag met de gordijnen. Met het verhaal van de gordijnen van de keuken nog goed in mijn geheugen hing ik de gordijnen eerst op, om ze zo op maat te kunnen afspelden. Het zal me vanaf nu niet meer gebeuren, dat het fout loopt. Althans niet voor wat betreft het inkorten. Er moest ongeveer vijfendertig centimeter af. Eerst maar een centimeter of twintig eraf geknipt, gezigzagd en toen met de hand er een zogenaamde blinde zoom in gemaakt. Al met al toch een uurtje, anderhalf mee aan het werk geweest, want de gordijnen waren best breed. Uiteraard werden ze nog gestreken en uiteindelijk opgehangen. Het lijkt niet alleen rustiger, de gordijnen dempen de geluiden ook. Twee vliegen in één klap!
Na het warm eten besloten we mijn nieuwe wandelschoenen uit te proberen. “De paden op en de lanen in…” De weg tegenover ons huis in, omhoog richting het vakantiehuis van de zussen uit Stockholm. Vervolgens daar het smalle bospaadje in. Voor ons inmiddels een bekend paadje. De weg was ruig: takken en takjes, stenen en keitjes, boomwortels, enzovoort. De schoenen liepen daar prima op! Ik heb de juiste schoenen met de juiste zolen gekregen en daar ben ik erg blij mee. Trouwens, de man bij de kassa van XXL zei nog, dat we een jaar lang omruilgarantie hadden. Zolang hoef ik ze gelukkig niet uit te proberen. Deze schoenen voor hiking, lopen op ruig terrein, voldoen prima. Het was volgens de app Strava een rondje van ruim drie kilometer, waar we 55 minuten over gedaan hebben.
Oftewel, we hebben in een erg rustig tempo gewandeld en uiteraard onderweg de nodige foto´s gemaakt. Helaas geen wild gespot deze keer. Toen Heiko er eergisteren liep, rende een ree op ongeveer vijf meter voor hem het pad over. Daar schrik je wel even van! Tijdens onze wandeling bleef het gelukkig droog. Eergisteren, Heiko had dit rondje nog even alleen gelopen, begon het halverwege de route te regenen. Niet een paar druppeltjes, maar er zou een behoorlijke bui volgen. Daarop had ik de auto snel gepakt en hem opgehaald. Lang leve de app Life360, waarop ik precies kon zien waar hij op dat moment liep. Hij keek erg verrast en was tegelijkertijd blij dat ik hem op kwam halen. Zolang hij onder de bomen liep viel het nog wel mee, echter uiteindelijk zou hij kletsnat geworden zijn. Thuis gekomen, bleek de zon al nagenoeg achter de bomen te zijn verdwenen: een dag is weer voorbij gevlogen…
