Kikkervisjes foetsie!

Hier zie je duidelijk een gevalletje “luie kat”… Ons dametje Ebba had vanochtend niet eens de “drang” om naar buiten te gaan en dat is bijzonder! Normaal gesproken loopt ze ons meteen om de benen te strijken, alsof ze vraagt wanneer ze nou eindelijk naar buiten mag. Zodra het luikje van de deur naar haar slaapkamer opengaat. Maar niet deze ochtend. Ze ging zowaar gezellig bij mij in de kamer liggen, op haar vertrouwde troon! Rond de klok van negen werd ze onrustig en vertrok alsnog. Toen wilde ze toch maar genieten van de buitenlucht! “Veel plezier meisje en goed oppassen!”
  

Af en toe kom je foto´s tegen, waarvan je denkt “Dat wil ik ook wel!” In dit geval waren het prentjes van diverse kunstwerken, allemaal gemaakt van takken. Ze zijn heel bijzonder, vooral de eerste. Wat knap gedaan! Hoe ze dat in elkaar hebben gekregen? Met wel heel veel inzicht en geduld. Het zou fantastisch zijn, wanneer Heiko ook iets dergelijks voor ons ging maken. Uiteindelijk hebben we takken en takjes genoeg! Alleen ontbreekt hem slechts één ingrediënt voor een dergelijk project. Nee, ik denk wel, dat hij iets zou kunnen bedenken. En ook wel, dat hij de constructie goed krijgt. Het is geduld waar het hem aan ontbreekt… En nee, ik heb het ook niet hoor!
  
Zoals gisteren al aangekondigd ging Heiko vandaag met twee collega´s op pad. Naar Jönköping. Samen met Håkan en Anton zouden ze het onkruid in de tuin van het Ryhov ziekenhuis te lijf gaan. Overigens even voor alle duidelijkheid: bij het grote ziekenhuis is een extra afdeling gebouwd. Rond die nieuwbouw mocht Örtengren de bomen, struiken, planten en het gras leveren en de eerste twee jaar dit alles onderhouden. Het gaat dus niet om de hele tuin rondom het enorm grote ziekenhuiscomplex. Alleen het stuk tuin rondom die uitbreiding. Echter levert alleen dat deel qua onderhoud al voldoende werk op voor in ieder geval drie personen voor twee dagen. Om zeven uur vanochtend gingen ze met z´n drieën onderweg. Met de grote bestelbus, waarvan de laadruimte helemaal vol lag met gereedschappen en materiaal. De hele dag waren ze bezig met het onkruid wieden en grasmaaien.

Aan het einde van de dag was dat bij lange na nog niet klaar, zodat er absoluut nog een dag ingepland moet worden. Ze waren begonnen aan de zuidzijde van het nieuwe pand, bij de “slingermuur”. Op de foto een mooi overzicht daarvan. Het zijn drie niveaus zoals te zien op de foto hier onder en heel veel meters. Het onkruid wieden was erg dankbaar werk, want het was echt nodig en dan geeft het meteen een mooi resultaat. Helaas denken niet alle collega´s van Heiko er zo over en zien die het gewoon als vervelend, dom werk. Als ik eerlijk ben kan ik me er iets bij voorstellen. Het grasmaaien zou voor 80% gebeuren met de zitgrasmaaier, maar helaas gaf die een storing na twee rondjes en moest die aan de kant gezet worden.

Gelukkig waren ze goed voorbereid en hadden ze ook een kleinere loop grasmaaier meegenomen. Daarmee ging het ook, al moest er soms wel drie keer over hetzelfde stuk heengegaan worden. Het gras stond hoog en was mede daardoor ook nat. Het was maar goed, dat ze daar pas na de middag mee waren begonnen, zodat het gras in ieder geval al een klein beetje had kunnen drogen. Om vier uur ´s middags zetten ze er een punt achter. Toen werd alles weer achter in de auto geladen en reden ze een uur later Tranås weer binnen. Een lange, vermoeiende dag, alleen wel met een mooi resultaat. Ergens deze week gaan ze nog een keer die kant op.

Eindelijk! De appelboom laat blaadjes zien! De peren- en pruimenboom hadden al een paar dagen blaadjes en bloesem, alleen de appelboom bleef behoorlijk achter. Was het, omdat hij te veel had geleden onder de koude periode van de winter? Had hij moeite gehad met de winter? Of was hij doodgegaan? Nee, niets van dit alles. We moesten hem gewoon even meer tijd gunnen. Dat was alles! Overigens ben ik nog even weer op bezoek gegaan bij de kikkervisjes. Maar… Geen kikkervisjes meer te zien! Gisteren waren er nog zo veel te zien. Waar zijn die gebleven? Alles werd in de vijver heel goed bekeken, tot op het laatste blad van het gras en plantjes. Ze kunnen toch niet zomaar verdwenen zijn?
  
Vorige week was ik begonnen met het verwijderen van het onkruid onder de heg, aan de voorzijde van ons huis. De strook aan de binnenzijde, de tuinkant, had ik toen afgekregen. De buitenzijde, de straatkant, moest nog. Daarvoor had ik even een paar dagen rust genomen. Vandaag wilde ik proberen dat varkentje te wassen. Uiteraard op mijn eigen tempo en met mijn eigen rustmomenten. Onder en naast de heg zat aan de straatkant veel meer onkruid dan aan de tuinkant. Onder andere veel zevenblad. Er kwam uiteindelijk een dikke kruiwagen vol “fout groen” onder de lange heg vandaan.
  
Oh ja! Er kwam ook nog iets anders onder de heg vandaan. Iets waarvan ik wel van schrok. Heel even maar hoor, want het was onze eigen Ebba! Die had mij daar gezien, was vanuit de tuinkant onder de heg doorgekropen en verraste mij plotseling met haar verschijning, door haar koppie door de heg te steken! Heel lief, dat ze telkens mijn gezelschap weer opzoekt. De heg is weer representatief! Daar ben ik, en is ook Heiko uiteraard, erg blij mee. Maar niet alleen wij blijkbaar. Terwijl ik er mee bezig was reden er auto´s langs en een paar bestuurders toeterden en staken een duim omhoog. Hoezo stimulerend?!?
  
Vandaag is het “Fascinerende Plantendag”. Dat valt op 18 mei en heeft zich sinds de start in 2012 ontwikkeld tot een groot internationaal evenement. De dag wordt georganiseerd door onderzoekers op het gebied van plantenbiologie. Meer dan 500 wetenschappelijke instellingen, universiteiten, botanische tuinen, openen samen met boeren en bedrijven, hun deuren. Ze tonen de fascinerende wereld van planten, voor jong en oud – van peuters tot grootouders. In meer dan 50 landen. Helaas zal het dit jaar in verband met de Covid-19 pandemie iets minder “open” zijn dan anders. Het doel van Fascinating Plants Day is natuurlijk om de fascinerende wereld van planten in de schijnwerpers te zetten en ons eraan te herinneren, dat planten en de wetenschap van de plantenbiologie cruciaal zijn voor ons vermogen, om een ​​samenleving te ontwikkelen die zowel economisch, sociaal als ecologisch duurzaam is. Fascinating Plants Day wordt georganiseerd door de academische organisatie EPSO European Plant Science Organisation.

Toen Heiko rond zes uur het huis binnenstapte, via het stookhok, rook hij een branderig luchtje. Meteen keek hij richting de cv-ketel, want dat is immers het enige waar vuur aan te pas komt. Daar ontdekte hij vrijwel meteen, dat de plastic aanvoerbuis, waarlangs de pellets in de pelletkachel vallen, was doorgebrand! Voor een groot deel gesmolten! WoW! Daar moet het dan wel heel erg heet geworden zijn. Een grote brand kan er feitelijk niet door ontstaan, want er zit een beveiligingsmechanisme op. Een thermozekering, die uitslaat als het in de buis te warm wordt. De ketel was dan ook inderdaad uitgeschakeld.
  
Hmmm… Dat wordt even niet stoken met de pelletkachel. Heiko ging direct over op het branden van hout. Gelukkig hebben we daar nog wel een beetje van op voorraad… Na het eten ging Heiko meteen naar de website van PBS (Pellets Brännar Service) en bestelde een meter van een dergelijke slang. We hebben maar een halve meter nodig, echter wilde hij meteen een stuk meer op voorraad. Het smelten van een aanvoerbuis komt wel vaker voor en is beslist geen bijzondere of losstaande gebeurtenis. Doordat ik buiten bezig was heb ik er totaal niets van gemerkt. Toch is het wel een vreemde gewaarwording!

 
Wederom een mooie avond. Dat vonden niet alleen wij, maar ook Ebba! Ze wilde de laatste zonnestralen van vandaag nog gauw even meepikken. Ze liep met ons mee door de tuin en ineens rende ze naar het bruggetje, welke naar het eilandje in de vijver leidt. Ze liet zich daarop vallen en begon zich te wassen. Lekker onbezorgd en genietend. Niet wetende dat wij ondertussen niet meer zo onbezorgd over dat bruggetje lopen. Door de hoge waterstanden, gevolgd door de lage waterstanden, is de ijzeren constructie van dat bruggetje behoorlijk gaan roesten en is de fundering (in de vorm van een paar dikke keien) behoorlijk verzakt. De brug is daardoor onstabiel geworden en we houden er rekening mee, dat die een keer onder ons gewicht bezwijkt. Voor Ebba voorlopig nog geen gevaar, zij kan daar voorlopig heerlijk liggen en richting het eilandje lopen om de kikkers, die daar veelvuldig zitten, bestuderen.

Later op de avond, toen ik iets uit de keuken haalde, zag ik kringen in het water van de vijver. Het regende niet en daarmee moest het wel iets anders zijn wat dat veroorzaakte. Iets ín het water in ieder geval. Meteen de fotocamera er maar bij gepakt, want ik dacht dat het de brileend wel eens zou kunnen zijn. Die was hier immers een poosje met enige regelmaat te spotten, waarna ze zich niet meer had laten zien. Was zij terug? Al snel zag ik, dat het dit keer ging om een paartje wilde eenden ging. Ze waren duidelijk op zoek naar iets lekkers. Af en toe zag je ze dan ook onder water verdwijnen. Maar… toen ik mijn voet even verzette, ik stond inmiddels op het terras, kraakte er een plank. De eenden kregen mij daarom in de gaten, klommen het water uit en vlogen twee seconden later naar het noorden. Veilige reis!