Geen widgets gevonden in de zijbalk

Je leeft er wekenlang naar toe en treft allerlei voorbereidingen.
Dan zijn ze “zomaar” weer over en zijn ze ineens alweer voorbij.
De kerstdagen van het jaar 2022 liggen weer achter ons…

Op de eerste kerstdag was het wit buiten en dat maakte het extra sfeervol. Er lag een miniem laagje sneeuw, maar vooral de witte bomen en struiken, vanwege rijp, zorgden wel voor een schitterend plaatje. Binnen was het aangenaam warm en vierden we Eerste Kerstdag samen. Het eten was allemaal voorbereid, evenals allerlei hapjes. In een relaxed tempo beleefden we deze dag met uiteraard de gehele dag de kerstzender Mix Mega Pool op de radio op de achtergrond. Kaarsjes aan, een glaasje glögg erbij. Niets moet, alles mag.

Deze ochtend koos ik ervoor, om de dag niet met een heel uitgebreid ontbijt te beginnen. We weten, dat we weinig beweging krijgen en genoeg eten. Daarom rustig beginnen. En wel met een warm croissantje. Niet een gewone, het was immers kerst. Nee, eentje met ham en kaas erin. Een soort tosti, maar dan net even anders… Ze smaakten ons goed. En het was natuurlijk genoeg. Want…

Bij ons kopje koffie namen we een paar kerstkoekjes en kniepertjes… Tijdens de koffie pakten we de cadeautjes uit die onder de kerstboom lagen. Ik had een paar kleinigheidjes voor Heiko gekocht en hij voor mij. Heiko kreeg onder andere een weerstation en een trekhaakdop in de vorm van een elandkop. Voor mij lag er een klein en handig lijmpistool en pols mofjes. Ook voor Ebba lagen er twee pakjes onder de kerstboom. Daarin zaten natuurlijk lekkere snoepjes. Maar niet zomaar snoepjes!

Ongeveer een half jaar geleden waren Hennie en Ingrid bij ons op bezoek en toen kreeg Ebba van hen overheerlijke melksnoepjes. Daar heeft ze me toch van gesmuld! Toen die op waren hebben we bij diverse winkels gezocht naar juist die melksnoepjes, maar nergens kunnen vinden. Totdat Heiko ze bij toeval te koop zag bij de winkel Fyndlagret in Tranås. Hij nam meteen twee zakjes mee en Ebba was er zichtbaar blij mee.

Heiko plaatste de trekhaakknop tussentijds nog op de trekhaak van zijn auto.

Het paste precies. Is het geen plaatje?

Je kunt nooit raden waar deze elandkop vandaan komt. Uit Nederland!

En ja, Martin en Marijke hadden hem voor mij meegenomen. Zo bleef het een verrassing voor Heiko.

Ik kreeg op mijn beurt ook een verrassing te verwerken, toen Heiko mij vol trots de knop op de auto liet zien: het lijkt beter dan verwacht!

Nu maar hopen, dat er alleen maar “eerlijke” Zweden in de buurt wonen en de kop alleen bewonderen en daarna gewoon doorlopen…

Op een gegeven moment legde ik voor Heiko de legpuzzel op de keukentafel. Die had hij eerder dit jaar van Martin en Marijke hadden gekregen. Het was er een van 1.000 stukjes, dus op zich valt dat wel mee. Echter: de stukjes hebben allemaal hele vreemde modellen! Het zijn niet de standaard puzzelstukjes en dat maakt het een stuk lastiger om deze puzzel te maken. We begonnen samen met het sorteren van de stukjes. Alle stukjes met een rechte kant kwamen in een apart doosje en ook alle stukjes waar de kleur rood in zat. Dat was of van een grote schuur die afgebeeld stond op de doos of van een auto. Verder legden we de stukjes met de kleur grijs aan de kant, omdat dat een weg was en tenslotte alles wat blauw was. De rest, het grootste deel, was groen. Dat wordt de grootste uitdaging! We begonnen met de rand en kwamen erachter, dat we nog niet alle stukjes met een rechte kant gevonden hadden. We gaan aan deze puzzel nog wel een paar uurtjes, zeg maar gerust daagjes plezier aan beleven… Tijdens het puzzelen hadden we hapjes om ons heen staan. Voor “de lekkere trek”. Dat is niet te zien op de foto, maar die was de dag na kerst genomen hoor…

De dag vloog om en tegen vier uur begon ik met het kerstdiner. Nu kan ik het zelfgemaakt menuutje wel laten zien. Deed ik dat eerder, zou Heiko het ook eerder weten en was het geen verrassing meer voor hem. Nou zijn de Zweden trouwens nogal traditiegetrouw en daarin willen wij “als Zwederlanders” zeker meegaan. In dat geval is het menu dan ook niet een volledige verassing. Behalve de aardappels of de varianten daarop en de groenten. Ris à la Malta is het traditioneel kerstdessert. Het is rijstepap, vermengd met slagroom en op smaak gebracht met vanille, suiker en soms onverdunde jus d’orange. Of men doet er mandarijnpartjes (op siroop) bij. Het is trouwens pas sinds de tweede helft van de vorige eeuw een kerstdessert. Nee, je ziet het goed: voor ons geen ris à la Malta maar ijs met kersen en slagroom.

Uiteraard stond de kerstham wel op het menu. Dit jaar werd het geserveerd met Janssons Frestelse met spruitjes en rode bietensalade. Janssons Frestelse is een gerecht uit de 19e eeuw en binnenkort zal ik uitleggen hoe het op het kerstmenu in Zweden kwam. Voor de verandering hadden we kant en klare gekocht. Met anjovis zoals het officieel hoort. Vanwege het feit, dat we beide juist die vissoort niet zo graag lusten, maak ik het zelf en dan met hamreepjes. Nou, ik kan je nu al vertellen, dat het nu echt de laatste keer was, dat we het kant en klaar hebben gegeten. De volgende keer maak ik het zelf weer, want dat smaakt toch beter.

De beenham maakte ik wel zelf en deed (ook) dat op de traditionele manier. Met honing en mosterd.

Toen de ham gaarde maakte ik de soep klaar. Een heldere kippensoep. Dit alles met op de achtergrond het kerststukje, welke ik gisteren nog had gemaakt. Geloof het of niet, maar het kerstmenu smaakte er volgens mij lekkerder door…

Hierna was de ham gaar en gingen we voor het hoofdmenu. Heiko koos ervoor om wel van de Janssons Frestelse te eten. Met een beetje peper en zout smaakte het hem prima. Daarbij at hij overigens de rode bietensalade. Zelf koos ik naast de beenham voor de aardappelpuree en spruitjes. We hebben heerlijk gegeten!

Als toetje kozen we voor een paar bolletjes vanille-ijs met kersen op siroop en slagroom. Je kunt wel raden van wie deze was…

´s Avonds belden we met Heiko zijn ouders. Die hadden bezoek gehad van ex-schoondochter Elly en haar man, zodat ze gelukkig de Eerste Kerstdag niet alleen hadden doorgebracht. Tweede kerstdag zouden ze samen vieren met de kleindochters en mannen en de vijf achterkleinkinderen, bij de oudste kleindochter Elise. Via de beeldtelefoon konden we zien dat ze moe waren, maar desondanks werd er weer een klein uurtje gezellig gepraat met goed beeld en geluid.

Tweede Kerstdag was het tot onze grote verbazing “groen”!
Alle sneeuw en ijzel was volledig verdwenen. Alsof er niets gelegen had.

Op deze Tweede Kerstdag hadden we na de middag bezoek van Martin en Marijke. We hadden hen bij ons uitgenodigd voor een lopend buffet. De ochtend stond dan ook in het teken van het vervolg van de voorbereidingen voor dat buffet. Zaterdag had ik al het een en ander klaar gemaakt en voorbereid. Zo ook een aantal kaartjes voor bij de diverse gerechten. Die had Heiko nog even op karton geplakt en op paperclips vastgemaakt, zodat de kaartjes erbij konden staan. Handig toch?

Voordat onze gasten binnenkwamen, reden zij en Heiko even naar het vakantiehuisje van Erling en Britt in Västorp. Dat is slechts twee minuten bij ons vandaan. In dat vakantiehuisje hebben Erling en Britt ooit zelf vijf jaar gewoond en later werd het voor langere periodes verhuurd. De laatste huurder is er deze zomer uitgegaan en nu zijn ze het in een rustig tempo van binnen een beetje aan het opknappen. Daarna willen ze het weer gaan verhuren. Als vakantiewoning. We hadden Martin en Marijke op dat huisje gewezen als mogelijkheid voor een eventueel volgend verblijf in Zweden. ´s Morgens had Heiko met Erling gebeld en gevraagd of ze dat huisje konden bekijken en dat was geen probleem. Ze reden mee en gaven een rondleiding. Heiko was met name vertaler en kon dingen aanvullen. Het huisje viel zeer in de smaak bij onze gasten. Het is iets kleiner dan Slogebo, maar ligt daarentegen veel rustiger. Vooral met huisdieren is dat prettig. Bij Slogebo is een agrarisch bedrijf, een stal met koeien, waar ook veel katten rondzwerven. Uiteraard ter bestrijding van muizen in de stal met veel hooi en stro.

Een half uurtje later kon ik ze verwelkomen in Ödarp en spraken we verder tijdens de koffie, waar we zaterdagmiddag waren geëindigd. Dit keer kregen we bij de koffie muffins met frambozenjam en slagroom. Ze hadden voor ons een cadeautje meegenomen: een paar prachtige waxinelichtje houders. En daarbij een paar hele lieve woorden.

Het buffet in de vorm van een tonijnsalade, gevulde eieren, syll, een gemengde sla, gehaktballetjes en stokbrood en kruidenboter en toastjes met zelfgemaakte filet Americain en eiersalade had ik ondertussen in de keuken uitgestald. De kaartjes werden erbij gezet en na de koffie nam ik onze gasten mee naar de keuken en kregen ze tekst en uitleg bij hetgeen er stond. Een lopend buffet, waarbij we in de kamer ons bordje leeg konden eten. De verrassing was voor Martin en Marijke groot en er werd gelukkig lekker van alles gegeten. En dat terwijl we ondertussen gewoon doorbabbelden.

Ook kwam de gitaar van Heiko er nog even bij en werden er een paar liedjes gezonden. Er kwam geen einde aan! Toch wel… Op enig moment kwam er daadwerkelijk een einde aan het bezoek van deze twee lieve mensen. Tegelijkertijd kwam er ook bijna een einde aan hun vakantie. Woensdag in de namiddag nemen ze de boot en varen ze vanaf Gotenburg terug naar Duitsland, om vervolgens door te rijden naar Apeldoorn. Het contact zal de komende tijd weer voortgezet worden via WhatsApp berichtjes en telefoontjes. Bedankt voor de gezelligheid hier en bij jullie in Slogebo!

Mede door dit bezoek werden de kerstdagen van 2022 heel gezellig!

PS: het bericht van 24 december is nog voor de Kerstgroet geplaatst hoor…

6 gedachten over “Kerstdagen 2022”
  1. Lieve Joke en Heiko,

    Zo te zien zijn jullie de kerstdagen goed en zalig (vooral qua eten 🙂 ) doorgekomen.
    Fijne jaarwisseling alvast!

    Liefs van Norbert en Cecile

  2. Oeh, dat zag er lekker uit! Jullie zijn niet verhongerd deze Kerst. Die eerste kerstdag zag er inderdaad mooi winters uit. Raar dat dan de volgende dag alle wit weg is.

    Gisteren heb ik “knijpertjes” gebakken, maar ze zijn nu alweer voor 3/4 op! Ze vliegen de trommel uit. Het bakken duurt bijna langer…

    Groetjes van ons˜

    1. Het was ook allemaal lekker. En ja… Weer eens te veel. Altijd bang dat er te weinig is. Toch een kilo afgevallen: hoe dat kan?
      Ook gisteren was het weer wit en vandaag weer groen: kwakkelt een beetje.
      Oh, jullie zijn ook levensgenieters: morgen weer bakken, Wilfred? Het bakken gaat een tweede keer altijd sneller 😉

  3. Joke, je hebt je roeping gemist! Mooie salade gemaakt, een kei in het bakken van allerlei lekkernijen, vlees, groenten, aardappelen….. en versieringen aan vensters, op tafels….
    En vlak Heiko niet uit. Alles op zijn manier. Handig zo’n man.

    Zo, het zit er voor ons en jullie nu ook op. Kerstdagen zijn weer op gepaste manier gevierd. Op naar…..

Laat een antwoord achter aan Wilma Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *


CAPTCHA Image
Reload Image

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.