Opnieuw werden we vanochtend wakker in een witte wereld. Geen halve meter, maar net genoeg om het wit te maken. Geen overlast voor het verkeer, maar toch leuk om te zien. Het bleef ook liggen, want de temperatuur bleef de hele dag net ietsjes onder de nullijn. Gezellig, mede in combinatie met de voorbereidingen voor de kerstaankleding in huis én de kerstmuziek op de radio. We maken ons op voor de kerst van 2020. Een bijzondere kerst, zonder familie helaas. Normaliter zouden we in de maand december naar Nederland gaan. Niet specifiek voor de kerst, maar meer voor de verjaardag van Heiko´s moeder. En uiteraard zouden we dan ook de andere familieleden bezoeken. Dit jaar vinden we het niet verantwoord en niet gepast om te gaan. Overal om ons heen is het ernstig mis voor wat betreft het aantal coronabesmettingen.
Zowel in Tranås, als in Eksjö als in Aneby, de drie plaatsen waar wij precies midden tussenin wonen, is een grote stijging van het aantal besmettingen. Het ziekenhuis in Eksjö en die in Jönköping liggen vol met corona patiënten, die intensieve zorg nodig zijn. De regering roept op, om niet te gaan winkelen, behalve naar de supermarkt en de apotheek. Ontmoetingen moeten vermeden worden, evenals reizen. Overigens is het ook zo, dat het ongewenst is om met veel mensen op een boot te gaan reizen. Bijvoorbeeld in ons geval van Malmö naar Travemünde en om door Duitsland te reizen. Dat alles heeft ons doen besluiten om dit jaar thuis te blijven. Zodra het weer kan en mag, gaan we alsnog naar Nederland. Ook het bezoek uit Nederland dat onze kant op zou komen, hebben we moeten vragen om thuis te blijven. Zo´n moeilijke beslissing, maar wel de meest verantwoorde beslissing.
Nu er sneeuw ligt wordt het voor de vogeltjes in Ödarp moeilijker om eten te vinden. Wat doe je dan? Zaadjes in het voederhokje, vetbollen (zonder netje) in de houders en pinda´s rijgen. Vorige week had Heiko een zak met pinda´s opengetrokken, alleen de smaak daarvan viel hem tegen. Gelukje voor de vogeltjes! Met een grote naald en rood garen (kerstkleur) maakte ik een lange ketting van die pinda´s. De vogeltjes moeten er wel een beetje moeite voor doen, om de pinda open te hakken en de pinda te pakken te krijgen. Vorige keren was het echter geen beletsel en waren de pinda´s snel op. Nu Heiko ze niet lekker vond kunnen de vogeltjes er fijn van genieten. Nooit bij stilgestaan trouwens, dat er lekkere doppinda´s zijn en minder lekkere. Heiko is er echt gek op en kan voor de tv lekker aan het doppen zijn en ondertussen de pinda´s eten, maar deze zak vol schoof hij graag door.
Vanmorgen na de koffie reed Heiko meteen naar Tranås, om bij de winkel Fyndlagret verlichting voor in de kerstboom te kopen. Feitelijk zat ik daar op te wachten, want ik wilde de kerstboom graag optuigen en dan begin ik altijd met de verlichting. Daarna de overige versierselen. Bij de Fyndlagret was er keuze te over in verlichting. Heiko nam er een doosje mee met 360 kleine lampjes, die aan elkaar zaten verbonden via een ring. Die ring leg je over de top van de kerstboom, waarna je de acht strengen met lampjes gelijkmatig over de boom verspreid. Halverwege die strengen vertakken ze zich en heb je in totaal zestien strengen. Logisch uiteraard, want onderin de boom wordt die steeds breder, dus heb je daar meer lampjes nodig.
Op deze manier heb je de verlichting in de hele boom mooi verdeeld en nog redelijk eenvoudig ook. Veel handiger dan één lang snoer, die je in het rond moet draaien, om de kerstboom heen, waarbij het spannend is of je overal lampjes krijgt. Goede keuze gemaakt, Heiko! De lampjes zijn gelukkig ook niet zo fel, want dat felle neonlicht vinden we niet sfeervol genoeg. Dit is heel warm licht. Past echt bij kerst, zoals dat voor ons hoort te zijn. Na de verlichting ging ik verder met de rode en witte ballen in verschillende maten, de zuurstokken, elandjes en kerstmannetjes. Als een-na-laatste de piek erop. Die kan er nog nét op, al is de ruimte tussen het plafond en de piek nog slechts vijf centimeter. Als laatste komt altijd het vogeltje van mijn moeder op een speciaal plekje in de boom. Blij met de boom. Licht in de duistere dagen voor kerst! Dit jaar met een dubbele betekenis…
Heiko wilde nog even “buiten spelen” zoals hij het zelf zei. Allerlei kleine dingetjes, maar ook even de spieren gebruiken. Er lagen nog een aantal blokken droog hout, die gekloofd moesten worden. Gelukkig een houtsoort dat in droge vorm niet vreselijk taai is. De kloofmachine staat aan de andere kant van de tuin en Heiko vond het niet interessant om voor die paar blokken de zware kloofmachine te verplaatsen. Een blok op het hakblok, de zware kloofbijl werd geheven en BAM! Met een paar ferme klappen werd het blok verdeeld in een aantal kleinere stukken, die meteen de kachel in konden. Er volgden nog een paar blokken, totdat er twee kruiwagens vol waren. Deze belandden in de voorraadbak in het stookhok. Heerlijk primitief bezig, zoals onze verre voorouders dat deden.
Ik dook nog even de kelder in, om weer een klein stukje wand te sauzen. Dit keer het stukje in de hoek, boven het aanrecht in de tvättstuga. Geen grote vlakken, maar wel een tijdrovend stukje. Eerst alles van de wand gehaald en schoongemaakt. Dat beviel van de eerdere keren prima en dan ga je daar gewoon maar mee door. Daarna tussen, onder en boven de kastjes en langs de leidingen geverfd. Deze keer alleen met een kleine kwast in plaats van met de grote blokkwast. Het was ook een hele andere wand dan die aan de andere kant. Daar is het meer ruw en open. Hier zat je natuurlijk wel met het aanrecht en de kastjes, maar veel verf is er niet opgekomen. Wel? Dan was het vlot weer weg met een natte doek. Het verschil was weer duidelijk te zien. Helder geworden. Nu ben ik wel weer blij, dat ik dit nog even gedaan heb. Er moeten nog “slechts” twee stukjes wand. Rond de deur naar Heiko zijn werkplaats en bij de douchecabine. Later…
Heiko was ondertussen verder gegaan met het project “uitvlakken grond”. Achter het trollenhuisje ging hij verder waar hij een dag eerder gestopt was. Het uitvlakken van die grond is een zware klus en daarom doet Heiko elke dag een beetje. Rustig aan en verspreid over een aantal dagen komt het uiteindelijk ook wel klaar. Gezien het feit, dat de tweede houtstek inmiddels ook al vol is, legde Heiko een aantal pallets op een rij. Dat gaat als basis dienen voor de tweede, grote houtstek. We willen proberen voor twee jaar houtvoorraad te hebben, zodat het hout voldoende tijd krijgt om goed te drogen. De grond was uiteraard erg ongelijk. Hiervoor moest daarom het een en ander aan zand weg geschept worden en elders weer aangevuld worden. De opgegraven keien kwamen daarbij ook goed van pas.
Na zo´n koud klusje, het vroor vandaag immers, meende ik Heiko te moeten verrassen met een “andere” maaltijd. Niet gewoon pasta, want dat is toch wel zijn favoriet, met het bekende sausje. Nee, iets nieuws. Dat werd rijst met kip met een romige currysaus. Onlangs op internet ontdekt. De rijst werd gekookt en de gesneden kip gewoon gekruid. Of met peper en zout of met kipkruiden. Een gesnipperd uitje ging de wok in en toen die lekker gefruit was ging de kip erbij. Even lekker laten bakken. Vervolgens gingen er tomatenpartjes bij, een eetlepel kerrie en een paar deciliter slagroom. Al met al liet ik het een poosje sudderen en daarna konden we aan tafel. Geen verkeerde keus, want Heiko heeft gesmuld!
