Dit keer ging ik maar eens vroeg naar onze vijver, om weer eens op zoek te gaan naar jonge kikkertjes. Vaak hadden we gekeken of we iets in het water konden ontdekken, dat op kikkervisjes leek. Dagen achter elkaar niets te zien, mede doordat het gras alweer lekker is gegroeid en ons het zicht op de bodem ontneemt. Maar ze zijn er! En ook een behoorlijk aantal! Super, om die kleine, snelle “guppies” te zien zwemmen. Oh, en wij maar denken, dat er helemaal niets van de kikkerdril was overgebleven, dat alles doodgegaan was. Dit is wel zó leuk! Hopelijk zien we binnenkort, dat ze achterpootjes krijgen. Maar of dat met de fotocamera ook vast te leggen valt?
Heiko was op tijd onderweg naar een garage. Voor een kleine beurt voor de Volvo had hij een afspraak gemaakt. Vanwege het mankement op de heenreis had de monteur een tijdelijke, universele slang aan de turbo gemonteerd. Er wel meteen ook bij gezegd, dat er toch een originele van Volvo in zou moeten. Daarvoor had Heiko gisteren nog contact met ze en ze hadden de slang direct besteld en vanochtend ontvangen. Die zouden ze ook meteen gaan vervangen voor de universele. Omdat het al met al een paar uurtjes werk was kreeg hij een leenauto mee. Daarmee ging hij boodschappen doen. En wat denk je waarvan ik de eerste foto kreeg? Ja hoor: van bakspullen! Zou dat een hint zijn of gaat hij zelf aan het bakken?
Hij bezocht meerdere winkels, want hij had van mij een lijstje meegekregen… Niet veel, maar bijvoorbeeld vruchtenhagel, metworst en leverworst. Hij had er zelf ook diverse dingetjes op gezet. Waaronder verf RAL 9010. We moeten dit nog weer uit Nederland halen, want we hadden het hier eens laten mengen en leek er totáál niet op. Omdat iets bijgewerkt moet worden zit er niets anders op. We hebben ons zoveel mogelijk afgeleerd, om nog eten of drinken vanuit Nederland mee te nemen. Alleen bij sommige dingen kom je er gewoon niet onderuit. Uiteraard zijn er ook etenswaren die gewoon té lekker zijn om niet mee te nemen. Of gewoon weer eens iets anders te eten. Dat doen vakantiegangers toch ook!
Terwijl hij boodschappen deed kreeg ik met enige regelmaat een foto. Of van een winkel of met een product met de vraag of dat de goede was. Ook kreeg ik regelmatig berichtjes en telefoontjes van familie en vrienden. Dat was zó ontzettend lief! Dan weet je weer, dat je niet alleen bent en dat men aan je denkt. Super gewoon! Tussen berichtjes, foto´s en telefoontjes door bleef ik toch maar bezig met het inpakken van de kledingkast, want dat afmaken was me gisteren niet meer gelukt. Vandaag wel en het logeerbed was weer vrij! Met het oog op de weersvoorspellingen, die de komende tijd zomerse temperaturen aangeeft, kon ik Heiko zijn wollen truien uiteraard niet meer in de kast laten liggen. Zijn zomerkleding daarom eveneens van zolder gehaald en geruild met zijn winterkleding. Klaar voor de warme(re) dagen!
Nadat de leenauto bijna door zijn assen zakte van alles wat er was gekocht ging Heiko naar zijn ouders. Ze hadden afgesproken, dat hij bij hen niet alleen zou koffiedrinken, maar eveneens wederom warm eten. Als je onze site een beetje volgt weet je dat daar de gehaktballen op tafel komen! Zó lekker! Dit keer met stamppot zoete appels. Lang kon hij niet bij zijn ouders zijn, omdat hij een afspraak had in Winschoten. Zoals beloofd kon Heiko aan het begin van de middag zijn plaatje weer ophalen. Ze hadden hun best gedaan om de prothese te maken en aan te passen. Wat een service! Uiteraard moest er even gepast worden en werden nog een paar kleine veranderingen aangebracht en daarna was het dik in orde. Heiko kan weer lachen! Nog even betalen, want voor niets gaat de zon (nog) op en “Tot ziens!”
Hoewel ik voor mezelf een paar zaken op papier had gezet, die ik wilde doen tijdens Heiko zijn afwezigheid, kwam daar niet veel van terecht. Ben wel steeds bezig geweest, alleen van mijn lijstje werd niet veel afgestreept. Vanmiddag liep ik even met de camera door te tuin ben gelopen, nadat ik een paar plantjes en struikjes water had gegeven. Er is veel kleur onderweg. En rabarber en ik weet, dat iemand (nee, twee iemanden) daar heel blij mee is. Dit wandelingetje stond uiteraard niet op het lijstje… Doet me direct denken aan mijn moeder. Die maakte ook vaak lijstjes met dingetjes die ze wilde doen. Als ze dan tussentijds iets had gedaan, wat niet op het lijstje stond, schreef ze dat er eerst op, om het vervolgens meteen weer door te strepen! Grapjas was het! Een hele lieve trouwens.
Rond drie uur was (o)pa Heiko bij dochter Elise en kleinkinderen Merle, Daan en Jelte. Het was ook hier vijf maanden geleden, dat ze elkaar in het echt hadden gezien. Het was nog steeds prachtig weer en iedereen was buiten in het zonnetje. We hadden gemeend onder andere een aantal tenten aan de kleinkinderen te geven, maar zouden ze dat wel leuk vinden? Nou, daar hadden we ons geen zorgen over hoeven te maken! Gezamenlijk gingen ze aan de slag om ze zo snel mogelijk op te zetten. Opa hielp ze daar een handig handje mee en in een mum van tijd konden ze heerlijk “kampeerdertje” spelen. Compleet met slaapzakken. Een kinderhand… Het werd een bliksembezoek, jammer genoeg, want Heiko moest voor vijf uur terug in Westerbroek zijn, om zijn auto weer op te halen. Toch hebben hij en Elise even bij kunnen praten en heeft iedereen elkaar weer gezien! Heel erg fijn!
Om even voor vijf reed Heiko het terrein op van de garage en na het betalen van de rekening kreeg hij de Volvo weer mee. Alles even overpakken en naar Hoogezand, waar zijn vader en moeder op hem wachtten met een broodje. Wat hadden ze weer een fijne tijd samen. Zelfs samen werd het brood voor Heiko voor onderweg even gesmeerd en belegd! Maar aan alle leuke dingen kwam een eind en ook aan het bezoek aan Hoogezand, aan Heiko zijn ouders. Hoewel het weerzien van hun zoon uiteraard heel erg mooi was, was het zeggen van “Tot augustus!” toch ook weer emotioneel. Vanzelfsprekend houden we via berichtjes en telefoontjes weer contact, alleen is dat weer heel anders.
Na dat emotioneel moment ging Heiko voor de laatste avond naar de B&G van G&F. Het waren tijdens dit korte verblijf eveneens korte momenten bij Geert en Froukje. ´s Morgens zagen ze elkaar niet altijd, omdat ieder een kant op ging en op verschillende tijden en ´s avonds duurde het niet al te lang, voordat men zijn of haar bed opzocht. De gastvrijheid was zéker niet anders en de enthousiasme en vriendelijkheid weer als vanouds: heel goed! Deze avond werd niet anders dan de voorgaande. Zelfs nog korter, omdat Heiko de wekker moest zetten op drie uur. Om half zou hij graag willen rijden. Terugrijden naar Zweden. Terugrijden naar huis…
Zie je op de onderste foto de lichtere strepen in de lucht? Voor het eerst sinds tíjden hebben we ze weer gezien: sporen van een vliegtuig. Condenssporen. Zouden de luchthavens weer (mondjesmaat) open gaan? Tijd om dit uit te zoeken heb ik niet: een WhatsApp berichtje: “Even bellen?” Uiteraard vond ik het heel plezierig om te babbelen met Tineke! We hadden elkaar al een poosje niet aan de telefoon gehad. Wel via de mobiele telefoon van elkaars situaties en belevenissen op de hoogte gehouden. Dat er toch nog meer beleefd wordt dan je schrijft, bleek wel uit het feit, dat we bijna 1,5 uur hebben gesproken! Ze hebben besloten om in september een paar dagen bij ons te komen. Dat zal twee of drie zijn, terwijl ze in een hotel in de buurt zullen overnachten. Super leuk! Thomas is internationaal vrachtwagenchauffeur en al behoorlijk bekend in Zweden. Tineke reed geregeld mee en is daarmee ook niet helemaal onbekend hier. We zien er alle vier al heel erg naar uit! Wat een mooie afsluiting van een “enerverende” dag!
