Geen widgets gevonden in de zijbalk

Goedemorgen allemaal! Het zou vandaag weer een prachtige zomerse dag worden. Heerlijk! Meestal is het rond Midsommar niet zo geweldig, maar dit jaar is het daar een positieve uitzondering op. Wat een lekkere temperaturen! Rond de 28 graden! Werd het ons in de zon te warm, dan konden we een schaduwplekje kiezen of afkoeling in het water in het zwembadje. Zomer!

In betrekkelijke schaduw ging Heiko verder met het verwerken van het hout. De grote en zware blokken hout van de sparrenboom waren gisteren gekloofd en gestapeld. Dat was aan de kant. Nu was de stapel met stammen aan de beurt, die gisteren verhuisd was vanaf de carport, met behulp van de aanhanger achter de zitmaaier. De kettingzaag werd gevuld met benzine en olie en de zaag werd nog even geslepen. Een uurtje later waren de stammetjes in blokjes gezaagd. Die stapel ligt nu klaar om gekloofd te worden.

Omdat de kettingzaag toch in gebruik was, ging Heiko ook nog even kijken op het stukje grond, aan de overkant van ons beekje. Daar heeft men met een grote machine alle omgewaaide bomen weggehaald, echter een aantal kleinere laten liggen. Die zouden met zekerheid niet meer opgehaald worden. Wij keken er op vanuit ons terras en vonden eigenlijk, dat het daar wel een beetje “netter” gemaakt kon worden. Zodoende werden er vandaag twee vliegen in een klap geslagen. Een fors aantal dunnere stammen, van met name berkenbomen, werden in blokken gezaagd en meegenomen naar de houtbewerkingsplaats. Opgeruimd staat netjes. En er is weer een kuub hout aan onze voorraad toegevoegd.

Tijdens het hout zagen en kloven kwam Heiko een tijdje geleden een paar bijzondere stammen tegen. Twee daarvan spaarde hij, omdat die heel erg op een menselijk onderlijf leken. De stam was een vreemde splitsing van de boom, waar vanuit één dikke stam, drie dunnere stammen verder waren gegroeid. Precies op dat punt had Heiko de boom doorgezaagd en toen het blok hout werd omgedraaid, leek één zijde op twee benen. Toen ik dat laatst aan Martin en Marijke liet zien, zei Marijke meteen “Daar moet je een gulp en broekzakken op maken!” Dat vond ik wel een heel leuk idee. Dat idee werd vandaag uitgevoerd. Maar ja, hoe kom je aan een gulp en broekzakken? Hmmm… “Heiko, jouw oude, al afgeknipte, spijkerbroek gaat er aan geloven!” Toen het zover was, keek Heiko even heel erg beteuterd, maar het was feitelijk zijn eigen voorstel hoor. De rits knipte ik eruit en de twee zakken ook. De onderdelen niette ik vervolgens met het elektrische nietapparaat van Heiko zijn vader op het stuk hout. “Bedankt voor de tip Marijke. Ik vind het geslaagd!” De boomstam staat nu in het portaaltje bij onze voordeur. Zelf vind ik dat er nog wel iets bij kan, maar ik weet nog niet wat. Iets met kleur. Iemand die tips heeft?

In mei 2017 zijn we geëmigreerd naar Zweden. Tijdelijk woonden we toen in ons vakantiehuis Rolsberg in Skede, vlakbij Vetlanda. In Vetlanda ging Heiko destijds een paar uurtjes per dag aan het werk bij een bedrijf dat heet “FemtioFemPlus”. Daar begon het heggenknip- en grasmaai-avontuur in dit land. De franchisenemer van dat bedrijf heette Leif en die had ook een bedrijfje in reclamemateriaal. Zo drukte hij onder andere T-shirts. Ook reclameborden en folie voor op auto´s. In zijn kantoor had hij destijds een metalen, zwarte eland liggen. Waarschijnlijk bedoeld voor op een brievenbus langs de kant van de weg. Echter de klant was er niet tevreden over geweest. Leif vroeg toen of Heiko er belang bij had. “Ja, leuk!” En zo kregen wij dat ding in ons bezit. Jarenlang bleef de eland ongebruikt in de garage liggen. Totdat Heiko vandaag ineens zei: “Ik schroef hem aan de puntgevel van de carport”. Dat leek me meteen een goed plan en zo gebeurde het, dat de eland eindelijk, na vijf jaar, een plekje in Ödarp heeft gekregen.

Het wordt een goed kersenjaar dit jaar! Langs onze oprit staan een drietal grote kersenbomen en vanaf onze luie stoel zagen we, dat er boven in die boom duizenden kersen hangen. Nou, vooruit: honderden. Ze zijn nog niet rijp, maar de vele groene en hier en daar zacht rode bolletjes zijn duidelijk te onderscheiden. Jammer dat ze zo hoog in die bomen hangen en we er niet bij kunnen komen. Het is dan ook met name voer voor de vogels straks. Wij krijgen er niets van. Gelukkig doen we er de vogels wel een plezier mee!

De camper stond, na ons eerste (en tot nu toe enige) ritje een paar weken terug, op onze oprit achter het huis. Zo´n groot gevaarte is echter niet leuk op je oprit en het belemmerd het uitzicht. We kwamen op het idee, om de camper op het gras te parkeren. Achter de carport. Daar staat hij niemand in de weg. Sterker nog: daar staat hij prima! We reden de camper op zijn nieuwe plek en reden de voorwielen op de blokken, omdat de grond daar erg afloopt richting de vijver. De luifel werd uitgedraaid en vastgezet en vervolgens namen “opa en oma” plaats onder luifel. Vakantie in eigen tuin! Vanaf die positie kijk je over de hele tuin en ziet dat er weer even heel anders uit. Ik pakte het statief erbij en plaatste de fotocamera erop om een paar foto´s te maken. De eerste keer vergat ik de timer in te schakelen en knipte ik de foto zonder ons erop. De volgende foto ging goed. Toen ik de foto´s later, snel achter elkaar op de camera bekeek, leek dat wel erg grappig: een foto van de camper met lege stoelen en de volgende foto, exact dezelfde, met ons op de stoelen! Door snel heen en weer te schakelen tussen die foto´s kreeg je een heel leuk effect: “Floep, daar zijn ze! Floep, weg zijn ze…”

Wie ook weg zijn, zijn de jonge grauwe vliegenvangers! De jongen zijn inmiddels uitgevlogen en het nest is verlaten. Van een nest kun je eigenlijk niet eens spreken. Het is meer een “plateau”, want diepte zit er niet (meer) in. Vanuit onze stoel onder de luifel van de camper zagen we moedertje grauwe vliegenvanger nog wel veel voorbij vliegen, om eten te vangen voor haar kroost. Nog een paar dagen worden ze gevoed en dan moeten ze zichzelf zien te redden. Het was een leuk avontuur, om de groei van deze jonge vogeltjes te kunnen volgen. We gaan ze best wel een beetje missen. Succes allemaal, kleine grauwe vliegenvangertjes!

Even later zagen we een zanglijster in de tuin. Die zien we overigens de laatste dagen heel veel en met grote regelmaat. Of die hier ook nestjes hebben? Ik wil ze nog wel eens verwarren met de kramsvogel, maar die heeft een grijzer koppie. Deze zanglijsters worden rond de 20 centimeter groot en heeft, net als de kramsvogel, opvallende spikkels op de buik. Ze eten met name slakken, regenwormen en insecten. Zanglijsters zoeken en vinden voedsel altijd op de grond. Aan het einde van de middag waren we nog getuige van een “goed gesprek” tussen de bonte vliegenvanger, de svartvit flugsnappare en de houten haan, die bij onze groentetuin staat. Het was net alsof de kleine vogel aan het praten was met de grote roodgeverfde houten haan. Waar zou het gesprek over gegaan zijn? “Wat is het warm hè?” of “Weet jij waar hier het dichtstbijzijnde ijsverkooppunt is?” Bedenk het maar…

2 gedachten over “Kamperen in eigen tuin”
  1. Wat schitterend die boomstronk als broek. Je moet het echt zien!
    Was echt een goed idee! En mooi plekje op de bank. Kan hij ook niet zo snel verrotten. Veel plezier met de broekstronk!

    1. Heiko zag het model stam en een vriendin begon over rits. De rest is slechts van mij… Toen was het een heel klein rekensommetje 😉

Laat een antwoord achter aan Joke Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *


CAPTCHA Image
Reload Image

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.