Kaartjes uit onverwachte “hoek”

Rond half negen ging Heiko weer naar de stad. In Tranås werden opnieuw een paar fruitbomen gesnoeid. Bij een klant waar Heiko nu voor het derde jaar op rij die bomen snoeit. Dat wist de klant ook te vertellen. Sterker nog: toen Heiko voorstelde om een paar dikkere takken weg te zagen, was hij het er meteen mee eens en zei hij, dat het ook een beetje Heiko zijn boom was nu. Dus als dat beter was voor de boom, dan moest Heiko dat gewoon doen! Leuk toch? Dit was trouwens de klant, die alle afgeknipte takjes telt. Per boom houdt hij die telingen al enkele jaren bij in Excel en ieder volgend jaar vertelt hij Heiko, hoeveel takken hij vorig jaar had gesnoeid. Vorig jaar waren het er ruim 3.200 voor de eerste boom en 2.200 voor de tweede boom.

Vandaag vertelde hij eveneens hoeveel de nota van Örtengren bedroeg, waardoor hij voorrekende hoeveel één knipje koste. Het bedrag van de nota deelde hij namelijk door het aantal, door hem getelde, takjes waardoor hij een prijs per takje berekende. Het bleek ongeveer 8 cent per knipje te zijn. Grappig hoor. Het is overigens de enige klant die dit bijhoudt. Dit jaar zullen zijn statistieken echter de mist in gaan. Er is heel veel extra weggeknipt, om de boom iets meer uit te dunnen, zodat de zon en het licht beter bij de vruchten kan komen. Niet alleen de verse uitlopers zijn geknipt, ook een heleboel oudere takken. Toen Heiko een oudere tak met twee zijtakken knipte en aan de klant liet zien, vroeg hij hoeveel takken hij in dit geval telde. “Eén!” was het antwoord. Waarop Heiko zijn snoeischaar pakte en de twee zijtakken er afknipte. Toen waren het er drie! Ze hadden dus best wel een beetje lol met deze man. Overigens was Heiko daar met collega Anton.

Om elf uur kwam Örtengren eraan en wilde hij graag, dat Heiko en Anton meegingen naar de klant, waar de stam van de afgeknapte boomtoppen, een zilverspar, nog stond. Vorige week had Heiko daar samen met collega Urban nagenoeg alle zijtakken verwijderd. Tegelijkertijd hadden ze een lang touw zo hoog mogelijk in de boom vastgemaakt. Aan dat touw moesten Heiko en Anton nu goed trekken, terwijl Örtengren de stam zou inzagen en daarna doorzagen. Vorige week heeft Heiko tegen zijn baas gezegd, dat hij niet langer met de motorkettingzaag wil werken voor zijn baas, zolang hij geen beschermende kleding heeft gekocht. Thuis hebben we dat prima voor elkaar, maar Örtengren wil er geen geld aan uitgeven. Het risico van werken met een kettingzaag is best groot en zodoende weigerde Heiko nog langer met die zaag te werken, zonder een beschermende broek en een goede helm. De overige collega´s denken er net zo over en zodoende moet de baas het nu zelf doen. Hij is ook de enige, die het formeel mag doen, omdat hij een “rijbewijs” voor de kettingzaag heeft. Dat is hier verplicht als je voor een klant werkt. Overigens zaagt hij wel zonder beschermende kleding, maar dat is zijn eigen risico. Een uurtje later lagen de laatste takken in de aanhanger van de klant, alsmede de zware dikke stam in een zestal delen. Met de vierwiel aangedreven quad zou de klant de zware aanhanger voor het huis zetten.

Aan het einde van de werkdag kon Heiko die meenemen naar huis, om daar de blokken hout eraf te rollen en de takken elders in het bos achter te laten. Mooi geregeld! Toen die actie was afgerond was het ongeveer twaalf uur en werd er een broodje gegeten. Vervolgens gingen Heiko en Anton terug naar de man die de takjes telt. In overleg met de man liet Heiko één uitloper staan, op het hoogste punt van de boom. De klant vond het wel een leuk “experiment”, om te zien hoeveel die ene pin zou groeien, ten opzichte van de nieuwere uitlopers. Anderhalf uur later was het daar klaar en namen ze afscheid van de erg vriendelijke, gepensioneerde man. Er was toen nog anderhalf uur werkdag over, waarop ze besloten om een heg van coniferen te knippen.

Die coniferen waren 5 à 6 jaar geleden gepoot en nog nooit geknipt. De hoogste tijd dus. Beide zijkanten werden met de heggenschaar gekortwiekt en de bovenkant werd op een meter tachtig afgetopt. Een uur later was de heg een stuk smaller geworden en kwam de klant naar buiten om zijn dank en complimenten uit te spreken. De laatste actie van Heiko en Anton was een ritje naar de stort. De aanhanger was namelijk goed gevuld met het knipsel van de coniferen. Terug op de zaak was het precies vier uur en het einde van de werktijd. Morgen wachten er weer nieuwe fruitbomen… Verrassend…

Vandaag was het voor mij een, laten we maar zeggen, vervelende dag. Weer eens meer pijn in de rug en daarmee was de motivatie om iets te doen ver zoek. Het enige wat een beetje wilde was zitten lezen en even door het huis lopen. Tot ik vanmiddag de post openmaakte. Van twee van onze trouwe lezers kreeg ik een kaartje met beterschapswensen! Van Wilma en van Rinske en haar man. Die reageren met regelmaat op onze berichten en nu stuurden ze een échte kaart naar Ödarp. Overigens had ik ook al bloemen van Heiko en Örtengren gekregen en een lieve kaart van onze vrienden Geert en Froukje. Dat je dan ineens van twee “vreemden” een kaart krijgt… Daar fleurt een mens van op hoor! Zo ontzettend lief en attent. Bedankt, lieve dames! Hier hebben jullie mij enorm mee verrast. Geweldig!

Met de verkregen energie van de kaarten, pakte ik meteen alle ingrediënten voor het bakken van rozijnenbolletjes en een suikerbrood. Dat stond al voor mijn val van ongeveer drie weken geleden op het programma en nu had ik de moed ervoor. Het bakken van deze twee gaat heel goed samen en is daarmee een goede combinatie. Als het ene deeg moet rijzen wordt de andere gemaakt. Als die weggezet wordt om eveneens groter te worden, gaan er nieuwe ingrediënten in het eerste deeg, waarna die weer aan de kant gezet wordt. Uiteindelijk gaat het suikerbroodje in de oven en terwijl die wordt gebakken, worden de laatste handelingen verricht voor de rozijnenbolletjes. Na bijna twee uur had ik pauze: alles was gebakken. Hierna werd het brood in de diepvries gemaakt en kunnen we binnenkort genieten van een “ander” broodje!

´s Avonds gooide Heiko nog een paar dartspijlen richting het bord. Eh… In het bord. Terwijl Jan dat in Assen deed in zijn laatste training voor dé match in Ödarp, deed Heiko dat hier in de kelder. Aan het einde van de avond meldde Jan, dat hij er over dacht, om zijn dartspijlen maar te vergeten. Zijn gemiddelde was vorige week niet zo hoog en deze week opnieuw niet zo best. Het gemiddelde van Jan was vanavond 39 punten met drie pijlen. Heiko kwam gemiddeld op 42, wat op zich ook niet zo verschrikkelijk hoog was. Volgende week is het moment van de waarheid, mits ze beiden een negatieve coronatest als resultaat krijgen. Zondag laten ze zich testen en maandag komen ze naar Zweden. Als alles goed is, want ook wij gaan ons zondag testen. Uiteraard gaan we ervan uit, dat we alle vier gezond zijn. We verheugen ons enorm op hun komst!

Vanaf 9 februari worden in Zweden de meeste restricties tegen covid-19 geschrapt! Het Ministerie van Volksgezondheid schrijft: “De hoge vaccinatiegraad, in combinatie met het feit, dat de Omikron-variant leidt tot minder ernstige ziektegevallen in vergelijking met andere varianten, heeft de last voor de samenleving verminderd. Ook als de pandemie nog niet voorbij is, is het mogelijk om de meeste maatregelen af te bouwen. Door de hoge vaccinatiegraad onder de Zweedse bevolking is er nu in de overgrote meerderheid een goede bescherming tegen de ernstige covid-19 pandemie. Recent is ook duidelijk geworden, dat Omikron minder gevallen van ernstige ziekte geeft, dan eerdere varianten. In vergelijking met eerdere golven is er, ondanks een significant hoger aantal infectiegevallen, minder intensieve zorg nodig. Een groot aantal patiënten wordt nog verzorgd voor covid-19, maar vergeleken met voorheen is het aandeel lager. Ondanks een uitgebreide verspreiding van de infectie. Het individu heeft nog steeds een grote verantwoordelijkheid. Bijvoorbeeld om thuis te blijven, wanneer men de symptomen van het virus voelt. Daarnaast wordt iedereen opgeroepen, om zich te laten vaccineren. Vaccinatie tegen covid-19 biedt namelijk een goede bescherming tegen het virus. Men wordt minder ziek. Daarnaast wordt door de vaccinatie het risico om besmet te raken en anderen te besmetten aanzienlijk verminderd.”