Wát een chaos! Vandaag legde ik de laatste hand aan het verbeteren en sorteren van mijn map met de vele recepten. Alle typefouten eruit en daarna alles opnieuw geprint. Gelukkig heb ik een groot bureau en kan ik daarvan een paar laden opentrekken waar een plankje op ligt, zodat er nog meer werkruimte ontstaat. Dat had ik vandaag wel nodig. Nadat alle geprinte recepten “mijn eindcontrole positief hadden doorstaan” wilde ik ze in de map doen. Ik bedacht me, want ik wilde eerst even iets bedenken om het terugvinden van een bepaald recept te vereenvoudigen. Nu lag alles door elkaar.
De inhoud van de map is door de jaren heen gegroeid en steeds kwam er een receptje bij, die voorin werd gelegd. Er zat totaal geen logische volgorde of systeem in. Op een gegeven moment bladerde ik drie tot vier keer door de map heen, om het recept dat ik op dat moment nodig was, te vinden. Dat moest anders. Uit onze voorraadkast pakte ik een stapeltje tabbladen, genummerd één tot en met tien. Daarachter wilde ik de verschillende recepten doen. De geprinte recepten rubriceerde ik in een aantal groepen zoals onder andere “Cake – Koek”, “Snacks” en “Ovenschotels”. Daarmee is mijn eigen kookboekje overzichtelijk geworden en kan ik (of Heiko… ha ha) sneller een recept terugvinden. Dat klusje is afgerond en best wel naar tevredenheid. Hmmm… Wat zullen we vandaag eens gaan bakken?
De boodschap was duidelijk: het houten frame voor de julbock stond klaar in de tvättstuga en de dennentakken lagen klaar. Zelfs de snoeischaar lag al op het aanrecht, alsmede het benodigde binddraad. En alles lag zo, dat ik het aanrecht maar amper kon bereiken. De hoogste tijd voor mij om de kelder in de duiken, om de jaarlijkse julbock te maken. De vierde inmiddels, waarbij het huidige frame nu voor de derde keer wordt gebruikt. In het gezelschap van én onder het toeziend oog van Jikke, begon ik met het bekleden van de vier poten. Een paar lange dennentakken er omheen en met binddraad vastzetten aan de spijkertjes in het frame. Daarna de rug, de hals en de kop van de julbock. Het ging eigenlijk best voortvarend.
Totdat de takken op waren! Heiko had een stapeltje neergelegd, maar dat bleek onvoldoende te zijn. Ruimschoots onvoldoende helaas. De rug is wel bedekt, maar nog niet voldoende. En de buik is nog helemaal kaal. Het is op deze manier maar een mager scharminkeltje, deze julbock. Verder ben ik nog takken nodig om de twee lange, gekromde hoorns mee te maken en voor een staart. Tenslotte moet er nog hier en daar iets gefatsoeneerd worden en komt er nog rood lint om de poten. Kortom, (over-) morgen verder, nadat Heiko meer takken heeft gehaald. Daarna kan de julbock in de tuin geplaatst worden, waar hij tot in het nieuwe jaar blijft staan.
Nadat ik alle recepten opnieuw had geprint, was de toner van de printer op. Hoe bijzonder! Ik heb er “slechts” een stuk of vijfentwintig of dertig laten printen… Zijn de patroontjes vast niet vol geweest. Deze printer hebben we uiteindelijk nog niet zo lang. Omdat we de printer niet een zo héél vaak gebruiken, leek het me ondanks dat wel verstandig om meteen maar even nieuwe inktpatronen te bestellen. Ik had al eens eerder via Inkpro iets besteld en dat beviel goed. Daarom nu maar weer. Ik vond al snel het juiste model patroon voor onze Canon printer. Ik bestelde, zowel een patroon voor zwarte, als eentje voor kleuren inkt. Per stuk waren ze 149, respectievelijk 159 kronen. Toen ik ze bestelde kreeg ik tot mijn verrassing een korting. Tegelijk bestellen was op dat moment voor de prijs van 280 kronen. Leuk. Toch een voordeeltje van maar liefst 29 kronen! Wellicht zijn de inktpatronen donderdag in huis. Prettig geregeld!
Al 70 jaar maakt het deel uit van het interieurontwerp in Zweedse huizen, maar nu stopt Ikea met het maken van zijn catalogus! “Een zeer rationele en emotionele beslissing”, volgens een woordvoerder van Ikea. Gevuld met interieurideeën, nieuwe producten en oude klassiekers, is de Ikea-catalogus sinds 1951 een soort iconisch drukwerk geworden, dat zijn weg heeft gevonden naar de meeste Zweedse huishoudens. Echter de catalogus die in augustus van dit jaar werd gepubliceerd, was de laatste. Door veranderde gewoontes en manieren van doen en laten zijn steeds meer Ikea-catalogi onaangetast gebleven. Het consumentengedrag is drastisch veranderd. Denk maar eens aan het internetgebruik. De inhoud van de catalogus is iets waar mensen van hebben gehouden, alleen ze willen het op een andere manier. De afgelopen jaren heeft Ikea verschillende formaten voor de catalogus geprobeerd en nieuwe manieren om deze te verspreiden. Zonder succes. Daarom is nu toch besloten, dat het tijd is om er helemaal mee te stoppen.
De catalogus zal ook niet meer in een digitale versie beschikbaar komen. Inspirerende afbeeldingen en product-afbeeldingen zullen nog steeds een zeer belangrijk onderdeel zijn van de communicatie van Ikea. “We zijn met elkaar steeds meer digitaal geworden en we moeten nieuwe manieren vinden om met onze klanten te communiceren”, aldus Ikea. Apps, social media en een eigen website zijn voor Ikea steeds belangrijker geworden om de consumenten te bereiken. Natuurlijk blijven ook de winkels en hun design een belangrijke rol spelen. De coronapandemie heeft overigens de digitale ontwikkeling op veel manieren versneld. Er werd geen exact cijfer genoemd, maar dat de Ikea-catalogus en het werk dat ermee gepaard was, een aanzienlijk deel van het marketingbudget door de jaren heen heeft gevorm, zal duidelijk zijn. De beslissing om ermee te stoppen ging overigens beslist niet gaat over het besparen van geld. Jammer dat het blad verdwijnt. Vond het altijd leuk om er even door te bladeren. En wist je, dat Heiko en ik in mei 2017 zelf ook op de cover hebben gestaan?
Heiko was vandaag weer in zijn element met de steekschep en de hark. Het resultaat aan het einde van de mistige en natte dag was trouwens een mooi vlak gedeelte van de tuin. Opnieuw is er een deel van het ruige Zweedse landschap uitgevlakt. De heuveltjes zijn afgegraven en de kuiltjes dichtgegooid. Dat gedeelte is nu klaar! De opbrengst van het graafwerk is behalve een mooi vlak stuk tuin, een flinke stapel met boomwortels en een heleboel keien van verschillende afmetingen. Het grootste gedeelte is nu gelukkig klaar. Daar kan na de winter graszaad ingezaaid worden. Wat nu nog rest zijn een paar heuveltjes meteen achter het trollenhuisje. Daar begon Heiko gisteren nog eventjes mee, echter het werd al snel te donker. Wat hij in ieder geval nog wel ontdekte, was een grote zware kei in het heuveltje. Morgen maar eens zien of die uit te graven én te tillen is. Of dat Heiko die daar gewoon moet laten liggen, omdat het slechts het topje van de bekende ijsberg is.
