Jongste kleinzoon 1 jaar!

Hieperdepiep hoera! Onze meest recent geboren kleinzoon is jarig vandaag! Wij feliciteren de 1-jarige Mason vanuit Zweden. Uiteraard ook de felicitaties voor broer Noud en ouders Peter en Daniëlle. De verjaardag wordt niet thuis gevierd, maar in een vakantiepark in Drenthe. Daar verblijven ze bijna twee weken. Ontzettend leuk! Mede omdat ze dan dichter bij familie zijn. De andere kleinkinderen hebben nu ook vakantie gekregen en onlangs hebben ze al heerlijk gezwommen in een plas. Het is uiteindelijk prachtig weer! Morgen komt nagenoeg de hele familie bijeen in Drenthe en wordt het verjaardagsfeestje gevierd. Gezellig! Wij maken het op afstand mee. Dat geldt niet alleen voor deze verjaardag, maar voor bijna alle. We kunnen die nou eenmaal niet allemaal bezoeken. Toch is het uiteraard wel een (groot) gemis. Dat is de keerzijde van een “emigratie-medaille”…

Mijn ochtend bestond uit computeren. Jeetje! Wat is het hebben van een website soms energieverslindend en frustrerend! Twee maanden duurt het nu al, dat we bezig zijn, om de vele spam die we dagelijks binnekrijgen (grotendeels) tegen te gaan. Vandaag heb ik het contactformulier uit de rechterkolom gehaald en onder een nieuw tabblad gezet. Dat formulier moest wel weer met een nieuw programma, er moest een beveiliging op en het wegschrijven van de berichten ging natuurlijk weer niet met de programma´s die wij nu hebben… Ons gastenboek is volledig komen te vervallen, die gaf veel storingen. Na de middag had ik knallende hoofdpijn. Waar zou dat nou van komen? Maar ik klaag niet, want aan het eind van de middag hadden we nog geen spam ontvangen… Sssttt…

Heiko was vandaag hoofdzakelijk aan het trimmen! Wat? Was Heiko sportief bezig? Nee hoor, hij was met de trimmer in de tuin bezig. Oftewel hij hield het knopje van de elektrische trimmer ingedrukt. Een vergelijkbare opmerking maakt Heiko overigens altijd als ik zeg dat ik gewassen heb: “Oh, je hebt het knopje van de wasmachine ingedrukt bedoel je.” Niet negatief bedoeld hoor. Maar feitelijk is het wel zo. De elektrische apparaten hebben ons leven een stuk eenvoudiger en het werk een stuk lichter gemaakt. Het eerste wat getrimd werd was het dijkje van onze waterzuivering. Die heeft nu weer een mooi kaal koppie. Het was mij eerlijk gezegd nog niet eens opgevallen, dat het gras daarop zo hoog stond. Dat kwam vooral omdat de camper ons het zicht daarop ontneemt.

Na dit dijkje zag ik hem ineens voor het huis met de trimmer. De grote machine die de bermen had gemaaid, was zo goed mogelijk om ons bouwwerkje, met daaraan de brievenbus, gegaan. Haast onmogelijk met zo´n groot ding. En dan ook nog met kettingen. De restjes, de details zeg maar, deed Heiko vandaag met onze kleine, dappere trimmer. Ook bij het plaatsnaambordje van Ödarp had de grote maaier moeite met de hoekjes en ook daar werd alsnog een beetje weggeknipt. Het passerende verkeer moet uiteindelijk wel goed kunnen zien dat ze het dorpje Ödarp binnenrijden. Of niet dan?

“Van voor naar achter, van links naar re-hechts” is een regel uit een vrolijk liedje. De tekst was op Heiko van toepassing, want van voor het huis ging hij even later naar achter het huis. Achter het beekje stond het onkruid alweer hoog. Daar werd van links naar rechts het meeste onkruid getrimd. Met het zonnetje erbij was het meteen weer een mooi plaatje. Heiko dacht daarna, dat het wel leuk zou zijn om een extra paadje te maken: vanaf ons beekje naar het stukje natuur in oostelijke richting. Die grond is van een stichting en we zien daar nooit iemand. Alleen toen met de omgewaaide bomen. Heiko vond nog een paar boomstammen die hij langs het “paadje” legde en trimde het gras en onkruid weg. Nu kunnen we daar ook een keer naar toe lopen, zonder dat we door hoog gras en onkruid heen moeten. Leuk!

Ondertussen vermaakte ik mij in de kelder met het bijna 80 jaar oude bedbankje. Eindelijk ging het dan toch gebeuren. Zoals al geschreven was het een kwestie van prioriteiten. Nu stond het bedbankje geschuurd klaar, was de juiste kleur verf aanwezig, had ik tijd en zin: alles viel op zijn plaats. Waarom het een bedbankje is mag denk ik duidelijk zijn. Op de bovenste foto´s zie je namelijk het uitschuifgedeelte. Het deel dat normaal gesproken in de bank, onder de zitting verdwijnt. Dan is het een gewone bank. Trek je dat deel naar voren, dan kun je er een matras inleggen en kun je er in slapen. Mits je niet te groot bent. Dat concept is later gemoderniseerd en nu kun je te kust en te keur gaan bij het uitzoeken van slaapbankjes.

Het begin was het verven van het uittrekbare deel. Met een roller, want dat ging het mooiste. Voor de kleinere hoekjes had ik een kwastje bij de hand. Ik zag al vrij snel, dat het niet in een keer dekte. Om de verf op waterbasis toch even de tijd te geven om te drogen, namen we na de eerste verfbeurt een kopje koffie op de veranda. Het was inmiddels half vijf toen we weer naar beneden gingen. Ik om de tweede laag verf aan te brengen en Heiko om het laatste te trimmen. We zijn zeer blij met het resultaat. Nu gaat Heiko er nog een plaat overheen maken waar de kussens op komen te liggen en dan kan het bedbankje naar boven gebracht worden. Het komt op de veranda te staan. Dat wordt nog een heel spektakel, want het bankje is best zwaar. Misschien krijgen we binnenkort wel bezoek en kan er iemand een handje helpen die een sterkere rug heeft dan ik…

Yes! We hebben een branderkelk (we noemden het onterecht een gaspit…) voor het gasstel in de camper gevonden! Bij een caravan dealer in Hoogeveen nota bene. Heiko had in Zweden drie keer bot gevangen en zocht zodoende ook buiten de grenzen. Hij stuurde een mailtje en kreeg een berichtje terug. De man gaf aan, dat hij twee van die dingen had liggen en dat Heiko maar even langs moest komen om te kijken of het de goede waren. Ze waren “op leeftijd”, maar met een beetje liefde en zorg kunnen we ze vast gebruiken. Maar dat bekijken ging natuurlijk niet. Daarop vroeg hij of de man ze wilde opsturen. Dat was geen enkel probleem. Totdat ik bedacht, dat er volgende week gasten uit Hoogeveen bij ons komen! Trouwe lezer Wilfred en zijn vrouw Marian komen met hun kinderen voor vakantie naar Zweden. Hun eerste vakantieweek brengen zo door in een huisje niet zo ver bij ons vandaan. We hadden al afgesproken, dat ze dan ook weer even bij ons langs zouden komen. Net als vorig jaar. Heiko belde meteen met Wilfred. Die stond al in de startblokken, want morgenvroeg gaan ze rijden!

Heel vriendelijk vroeg Heiko of Wilfred nog tijd had, om even langs de caravandealer in Hoogeveen te rijden: “Ja, natuurlijk. Geen probleem!” was zijn reactie. Toen Heiko de naam van zijn contactpersoon doorgaf klonk er herkenning. Wilfred wist wie de man was: het was een oud dorpsgenoot! Nou ja zeg, wat is de wereld weer klein. Wilfred zou langsrijden en de branderkelken (we krégen ze beide!) ophalen. Nog voordat Heiko de kans kreeg om een berichtje te sturen naar de caravandealer, belde die man al. Hij had een oud dorpsgenoot op bezoek. Dat was snel! Wilfred nam de branderkelken mee en stuurde ons een paar foto´s ter bewijs. Geweldig! Die nemen we volgende week graag in ontvangst. Daarmee is het gasstel in de camper weer compleet voor onze reis naar Nederland. Hartstikke bedankt, Wilfred! En een goede reis naar Sverige!