Gisteravond, het was zo rond half zeven, werd de lucht weer eens in mooie kleuren verpakt. Er hing laaghangende bewolking en die werden beschenen door de ondergaande zon. Roze strepen trokken over de boomtoppen. Weer prachtig om te zien. Het was een voorbode, want vanochtend was de grond wit. Nee hoor, niet weer van sneeuw, maar dit keer van nachtvorst. Ook weer rond half zeven, vlak voordat ik naar Tranås reed, stond de temperatuur op -1. Waarschijnlijk was het daarmee vannacht nog 1 of 2 graden kouder. Zullen we een mooie dag krijgen?
Ja, we krijgen er een jong speertje bij! In december hadden we een plant gekocht, een Afrikaanse Speer (familie van de sanseveria). Die bijzondere, eigenlijk saaie plant, met alleen maar een paar stengels. Ja, die! Nou, in januari kregen we een jonkie in de gaten. Een heel klein dopje kwam net boven de potgrond uit. Dit jonkie is nu ongeveer vier centimeter groot. Vanochtend ontdekte Joke er nog eentje! Wat grappig! Net als bij de eerste steekt er nu eveneens een heel klein koppie boven de grond. Dan hebben we er nu twee jonge speertjes. Zal mij benieuwen hoe snel die speertjes spéren zijn. Als ze net zo snel kunnen groeien als de sanseveria… Misschien moeten we alvast op zoek gaan naar een grotere bloempot?
Elke keer als we naar de keuken gaan is Jikke er als de kippen bij. Ebba komt, als ze er al zin in heeft, ietsjes later. Die wacht vaak even af óf er iets komt. Zoals inmiddels wel bekend, krijgen de dametjes meestal even iets lekkers van Joke tussendoor en dat weten ze al precies. Jikke vooral. Ze is dan zó enthousiast en zó “hongerig”, dat ze meteen op de tafel springt. Waarschijnlijk ook om ons te laten zien, dat ze er al is. Maar ja… soms vergeet Jikke eventjes, dat ze van buiten komt en de pootjes niet heeft afgeveegd. Dan op tafel… En wat te denken van haartjes… Nee, het kleedje zag er niet uit. Een doorn in het oog van Joke, die het kleedje daarom eerder deze week in de wasmachine had gestopt. Schoon! Alleen nog niet weer terug op tafel, want dat ding moet natuurlijk gestreken worden. Nou, dat heeft ze vanmiddag zelf weer gedaan! Net als, als ik met het goed herinner, een paar overhemden, theedoeken, zakdoeken en T-shirts. Perfect, dat ze zich zo lekker voelde om dat klusje aan te pakken! Helemaal omdat het strijken betrof… Het kleedje ligt weer op tafel. Net als nog geen uurtje later ook Jikke weer…
Ja hoor! We hadden vandaag een heerlijke zonnige dag te pakken. Af en toe een beetje bewolking er tussendoor, maar over het algemeen zon! Dan voel je je meteen een ander mens. Gisteren was het somber en triest en het is dan of het weer jouw stemming (mede) bepaald. Hmmm… Er stond vandaag wel een behoorlijk fris windje, of eigenlijk een stevige bries. Wat zegt dat dan over mijn stemming? Dat ik enigszins gejaagd te werk ging? Gejaagd door de wind? Nee hoor, gewoon rustig een lange, brede en hoge heg gesnoeid in het plaatsje Väderstad. De wind maakte het wel koud op de plekken waar we geen beschutting hadden. De zon maakte echter weer veel goed. De opdrachtgever wilde de brede heg graag normaal geknipt hebben én aan de tuinzijde een halve meter smaller. En daar kwam me toch een hoeveelheid snoeiafval. Een enorme berg met takjes. De klant had een plekje waar we dat neer konden leggen, maar die was met de helft van het afval al helemaal vol. De rest hebben we maar op twee grote hopen gegooid. Daar moet de klant zelf maar een bestemming voor vinden. We waren om 07:00 uur vertrokken uit Tranås en om 14:00 uur terug. Nog even samen een kopje koffie drinken en daarna snel naar huis.
Thuis dronken Joke en ik ook een kop koffie en spraken we de dag door. Joke vertelde me dat ze alweer een beetje actiever was overdag en dat de pijn weer een beetje minder was geworden in vergelijking tot gisteren. Daar zijn we heel blij mee! Ook had ze nog even gegoogeld op de bijzondere pijn die ze gisteravond weer onder het borstbeen en ribben voelde. Hetgeen ze las stelde haar enigszins gerust. Het was in ieder geval niet haar hart. Volgens de artikelen zou het gaan om brandend maagzuur. Zou dit te maken hebben met klepje (sluitspiertje) tussen de slokdarm en de maag, die bij Joke niet meer goed sluit? Dat hadden ze immers al geconstateerd door middel van de meerdere endoscopieën. Een vervolg van die onderzoeken zal nu, gezien de corona pandemie, nog wel even op zich laten wachten. In ieder geval houdt ze nu Rennies bij de hand, mocht ze nogmaals een pijnaanval krijgen. Na onze koffie ging Joke onder andere nog een poosje lezen en ik ging verder met het houthok.
Gisteren had ik de ene zijkant klaargemaakt en het doel was om nu de andere zijkant klaar te maken. En dat is gelukt. De basisconstructie staat! Volgens mij kan dit wel een flinke storm weerstaan. Alles is met elkaar verbonden en daarmee zal een wind een hele kluif hebben aan het eventueel omver blazen van dit bouwwerkje. Al helemaal als het gevuld is met openhaardhout. Om 17:30 uur stapte ik de keuken weer binnen. Het was mooi geweest. De dag was immers al om 05:30 uur begonnen toen ik het bed uitstapte. In het weekend wordt het project weer vervolgd. Overigens is dit project een kleine stap in een groter project. We willen namelijk de metalen houtcontainer (laten) verwijderen en de grote container, waar nu de aanhanger en de zitgrasmaaier instaat beter plaatsen. Vervolgens gaan we die grote container ombouwen tot een gastenverblijf en daar iets bij aanbouwen. Dát is het grotere project. Stap 1 is de houtopslag maken, het haardhout uit de houtcontainer halen, container verwijderen, garage opruimen zodat de aanhanger en grasmaaier daarin kunnen staan en dan starten met een gastenverblijf. Leuke klus, waar we beiden veel zin in hebben om te gaan aanpakken.
