We hadden de moed al opgegeven: er waren slechts een paar broedkastjes bezet. In mei zouden de vogeltjes toch eitjes leggen, die na een paar weken uit zouden komen? We hadden alleen een nestje bonte vliegenvangers in het kastje aan de “onkruidboom”, achter het huis. Verder zagen we heel af en toe een vogeltje in of uit de broedkastjes vliegen. En dat terwijl ze allemaal gerenoveerd waren! Of was het de kleur of geur die ze niet leuk of lekker vonden? Toch kwam er de laatste dagen positief verandering in de zaak. Zoals we nu kunnen zien, zijn er van de negen kastjes acht bezet! Het zijn bonte vliegenvangers, koolmeesjes en winterkoninkjes, die nu af en aan vliegen om hun jongen te voeren. Het vrouwtje van de bonte vliegenvanger kon ik mooi op de foto zetten, maar de koolmees? Die was steeds zo snel, dat ik het na een kwartiertje op scherp te hebben gezeten, het opgaf. Maakt niet uit, want er zijn in ieder geval jonkies geboren in Ödarp!
Gisteren schreven we over de app die gebruikt kan worden voor het betalen van parkeermeters. Nadat we even op internet hadden gekeken bleek, dat er vele meters digitaal mee betaald kunnen worden. Daarom probeerde ik de app eveneens op mijn mobiele telefoon te installeren. Zou hij het Nederlands nummer accepteren? Ja, dat ging mirakel! Geen enkel probleem. De app is overigens van Parkster, die de mogelijkheid biedt om met je telefoon in meer dan 200 Zweedse steden te betalen voor het parkeren. Met Parkster koop je eenvoudig en snel een parkeerkaart. De app is gratis en een handeling brengt geen extra kosten met zich mee. Nu moet ik binnenkort wel naar “een grote stad” om te winkelen, want de app moet uiteindelijk wel getest worden…
Een afspraak bij de kapper in Tranås, waar je trouwens nagenoeg overal gratis kunt parkeren… Maar daar ging ik niet met een vieze auto naar toe! Jemig, wat was die alweer smerig: hij zat wederom onder het gele stuifmeel van de dennen. Niet om aan te zien. En dat niet alleen hoor. Wanneer je in- of uitstapt en je komt met je kleding aan de auto is alles meteen eveneens geel! Die kleur paste vandaag niet bij mijn outfit… Ik pakte een emmertje met sop en een emmertje met schoon water, want de hogedrukreiniger heeft het immers begeven. Daar gaat Heiko binnenkort naar kijken of er nog iets aan te redden valt. Met een zachte veger aan een lange stok kon ik nét bij het dak van de auto komen, waarna de rest een peulenschil was. Door de kracht van de zon en een beetje wind, was het wel zaak, dat de auto droog gemaakt werd, want anders waren het (gele) strepen geworden. Na een half uurtje kon ik met een schone auto richting Tranås vertrekken!
Het was onderweg genieten! Zonnetje, strakblauwe lucht, alle bomen weer in blad: een heuse lentedag. Alhoewel je soms denkt, dat de lente is overgesprongen en we meteen van de winter in de zomer zijn gestapt. Met name gezien de huidige temperaturen, die toch een paar graden hoger liggen dan vorig jaar rond deze tijd. De deskundigen spreken zich hierover nogal tegen. Zo vindt de ene, dat het een slechte lente is geweest: gemiddelde temperaturen een paar graden lager dan sinds 1939 was gemeten en meer regen. De andere spreekt dit tegen, want die zegt juist, dat deze lente mooi droog was met temperaturen boven gemiddelde. Wie moet je dan geloven? Juist, gewoon je eigen waarnemingen: het is een mooie lente!
Eenmaal in Tranås had ik geluk, dat de auto voor de kapperszaak geparkeerd kon worden. Dat is een van de redenen, dat ik vaak meteen om tien uur afspreek. De winkels gaan rond die tijd open, waardoor er nog geen drukte in de stad is. Daarnaast vind ik het prettig om als eerste aan de beurt te zijn. Binnen een half uur stond ik weer buiten met “een kort koppie”. Nadat een paar boodschappen gedaan waren reed ik rond het middaguur naar huis terug. Op de heenreis had ik gezien, dat er weer eens een behoorlijk stuk bos gekapt was. Ehhh… Geknipt, gekapt… “Knippen” is “met een schaar (uit)snijden” en “kappen” is “het opmaken van haar”: ben ik dan vanochtend geknipt of gekapt?
Op 2 juni 2017, amper een maand nadat we geëmigreerd waren, hadden we een uitstapje gemaakt naar Skurugata. Op de terugreis waren we blij verrast door een paar roodbonte koeien in het land te zien staan. Die zie je hier inderdaad veel vaker, zo niet meer dan de zwartbonte, maar deze hadden “wel een hele vreemde tekening op hun dikke huid. Het was net alsof er een bloemetjes-print op zat. De huid van deze koeien leken meer op een luipaardvel dan op een koeienhuid. Ook had het wel iets van ijskristallen.” Nadien hadden we het nog nooit weer te zien gekregen en er iets over op internet vinden: nee. Zondag hadden we geluk, toen we deze dame zagen staan. Ook weer met die mooie bloemetjes-print. Zal het dan toch een ras zijn, in plaats van “een foutje van Moeder Natuur”? We het weet mag het zeggen. Mooi zijn ze in ieder geval zeker!
Na een lekker broodje te hebben gegeten, met natuurlijk een kopje koffie (of twee) kroop ik weer eens in de huid van de “trimmer”. Vandaag zou ik een gedeelte trimmen achter het beekje. Door alle onkruid was het paadje van houtsnippers nagenoeg niet meer te zien. Het grafje van Jikke al helemaal niet meer. Dat voelde niet goed. Al snel had ik het apparaat weer onder controle, waarmee veel zevenblad als sneeuw voor de zon verdween. Verdwijnen deed het uiteraard niet, maar het werd zienderogen netter. Een stukje van de kant van het beekje nam ik eveneens mee. Nog niet de uitgebloeide gewone dotterbloemen. Het blijkt namelijk, dat wanneer planten uitgebloeid zijn, de stengels de sappen, die ze anders aan de bloemen gaven, nu als het ware “teruggeven aan de wortels en bollen”. Als ze nu gesnoeid zouden worden, wordt het proces verbroken. Ik wacht nog eventjes, tot de bladeren slechter worden.
Als laatste van vandaag harkte ik nog even de afval bij de heg vandaan. Dat wilde ik gisteren meteen doen, achter Heiko zijn snoeiwerk aan, maar die zei, dat het beter was hier een dagje mee te wachten. Ondanks dat het daadwerkelijk droger was geworden en daarmee ook lichter, kan ik het nou niet meteen met Heiko eens zijn, over het volume. Het snoeiafval zou volgens hem nu gekrompen moeten zijn. Alsnog kon ik twee kruiwagens vullen en dan bedoel ik écht vullen. Ze waren bommetjevol. Zonder de grote bladscheppers, bladgrijpers had ik drie keer moeten lopen. Nu kon ik het afval onder bedwang houden, door deze twee hulpjes. Nu die afval is verdwenen kunnen we weer genieten van een gekortwiekte heg.
Ondanks het feit, dat Heiko vandaag weer voor Örtengren aan het werk was geweest, wilde hij ook in onze eigen tuin nog even iets doen. Dat werd het groter maken van een border. Die ligt net rechtsvoor de vlonder. We hadden die nog helemaal niet schoon gemaakt, waardoor het een onverzorgde aanblik gaf, maar hij werd ook te klein. Of de plantjes en struikjes te groot. Rondom de rechthoekige border werd dertig à veertig centimeter gras weggestoken, waardoor de plantjes weer ruimte kregen. Hier en daar werd een plantje weggehaald, alsook het onkruid natuurlijk. Het resultaat mag er zijn. Door deze actie, kan Heiko er ook nog eens makkelijker met de zitmaaier langs rijden. Wel zo prettig. Als laatste maakte hij het onder de grote appelboom netjes. Wat weer een verschil!
Aan het einde van de middag kregen we een mailtje van een van onze trouwe lezeressen. Die hebben een vakantiehuis, ongeveer drie uur ten noorden van ons. Morgen gaan ze weg en ze vroegen of we het leuk vonden, wanneer zij op de heenreis bij ons langskwamen. Om eens kennis te maken. Natuurlijk! Ontzettend leuk idee! We hadden ze al eens aangegeven, dat als ze in de buurt waren, binnen een paar minuten de koffie klaar zou zijn en dat hadden ze onthouden. Als ze morgen negatief op corona worden getest, komen ze donderdag aan het eind van de middag, begin van de avond bij ons. Ze blijven dan met hun caravan een nachtje bij ons. Een bijzonder vooruitzicht, waar we ons al helemaal op kunnen verheugen!
