Geen widgets gevonden in de zijbalk

Dat kan! En lijsterbesbessen zijn er hier nog in overvloed. Rinske liet ons onlangs weten, dat ze er jam van gemaakt had! Nooit geweten dat dat kon en zodoende vroeg ik haar naar het recept. Dat kreeg ik heel snel via de mail binnen. Wil je weten hoe je dat doet? Met toestemming mocht ik het vermelden op onze blog. Overigens vertelde Rinske, dat de bessen niet rauw te eten zijn: ze moeten in ieder geval 20 minuten gekookt hebben. Het recept: “Men neme”: 1 kilo lijsterbessen en geleisuiker. “Wat te doen”: Zet de bessen met 1 liter water op het vuur en breng aan de kook. Laat ze 30 minuten zachtjes doorkoken. Plet de bessen. Dit kan met een staafmixer of een pureestamper. Doe het hierna (in een doek) in een zeef en laat de massa 30 minuten uitlekken. Als je ietwat transparante gelei wil, dan de massa er niet door drúkken. Als je dat wel doet, krijg je namelijk een meer troebel resultaat. Weeg de massa en vermeng met evenveel geleisuiker. Breng het samen al roerend aan de kook en laat even doorkoken. Hoe lang precies staat wel op de verpakking van de geleisuiker.

Daarna kan de jam in potjes gedaan worden, welke het beste met kokend water (het liefst met een beetje soda) schoongemaakt zijn. Volgens Rinske: “Ik kan de smaak niet precies omschrijven, er zit een bittertje in. Ik vind het best lekker, maar niet op een boterham. Wel heel lekker met brie! Ik ben met een kilo bessen begonnen om te proberen. Je kunt de hoeveelheid makkelijk aanpassen, omdat je pas na het koken en uitlekken gaat wegen en daarop de geleisuiker aanpast… Ik zou het zeker eens proberen.” Om eerlijk te zijn las ik het woordje “bittertje” en daarmee was het eigenlijk voor mij eindstation. Daar houden we geen van twee van en dat meldde ik Rinske. Die heeft me echter overgehaald om het tóch te proberen. Morgen ga ik aan het plukken!

Maar eerst maakte ik vanochtend weer eens een walnotentaart. Dat we die hadden gehad was zeker een jaar geleden. Was het niet op de verjaardag van Heiko? Dan is het al bijna anderhalf jaar geleden! De hoogste tijd voor het maken en eten van een stukje walnotentaart! Gisteren had ik hiervoor al een bakje noten uit de kelder gehaald. We hebben daar een grote, afsluitbare box staan, met nog walnoten uit Blijham. Die zijn van 2016 en smaken nog opperbest! Van “oudheid” is totaal niets te merken. Hoe opmerkelijk! Voor ons een geluk, want zo kon er vandaag meteen een taart gemaakt worden. Die smaakte zoals wij het ons herinnerden. Daarmee kregen we een stukje bij de koffie én bij de thee…

Heiko had vanochtend de zitmaaier-aanhanger aangepast. Doordat hij er hout mee gehaald had, kwam hij erachter, dat er opstaande randen op gemaakt moesten worden. Zónder viel namelijk al snel hout van de aanhanger. Het grasland is uiteindelijk niet vlak en dat werd met het rijden met de zitmaaier-aanhanger vol hout nogmaals heel duidelijk. Wat toch mooi, dat hij hout in voorraad heeft, want een viertal randen zaten er in een mum van tijd op. Daarna kon het allemaal geverfd worden. Dit keer ook de onderkant, want daar moet het hout van de aanhanger immers het meest beschermd worden. Een projectje is afgerond!

Eigenlijk nog twee meer ook. Ten eerste het doel. Voor de kleinkinderen had Heiko deze gemaakt en omdat het verf droog was en ruimte gemaakt moest worden in de schuur, werd die vanochtend op zijn plaats gezet. Mooi in de ruimte, achter het trollenhuisje. Toen nog even verder met de schommel. We hadden namelijk nog een setje gekocht, waarin een tweede schommel zat en een rekstok. Die werden eraan vastgeschroefd en daarmee was ook de schommel klaar voor de komst van Merle, Daan en Jelte. Hopelijk hebben zij er net zoveel plezier aan, als Heiko aan het maken. Dan zit het namelijk wel snor.

Uiteraard bewonderde ik doel en schommel en tijdens het babbelen en kijken, zagen we, dat er een van onze berkenbomen was gesneuveld. Eentje langs de weg. Hij was bijna middendoor geknapt. Had het zo hard gewaaid dan? Wat hadden we overigens een mazzel: de boom was niet op de weg gevallen! En nog meer geluk, want was hij de andere kant op gegaan, had hij zeker de draden van de elektriciteitsmast geraakt. Dan was er een chaos ontstaan voor de buren in de omtrek. Daar krijgen namelijk nog een paar huishoudens hun elektriciteit van. Een dezer dagen gaat Heiko de boom omzagen en zo bewerken, dat hij over een jaar of twee in de kachel kan.

“Gewapende overval in Aneby – Man met speelgoedpistool gearresteerd”. Wow! Het schijnt, dat een man woensdagavond werd gearresteerd voor een gewapende overval op een banketbakkerij in Aneby. Kort na zes uur ´s avonds werden verschillende politiepatrouilles gealarmeerd. In de bakkerij van Thimons had een gewapende overval plaatsgevonden door een gedeeltelijk gemaskerde man. Hij had een “pistoolachtig voorwerp” bij zich gehad. Opvallend was, dat hij te voet vertrok. Toen de politie op de plaats delict arriveerde, ondervroegen ze getuigen en bekeken ze beelden van bewakingscamera’s. De vermoedens leidden al snel naar een man, die bij de politie bekend was. De politie ging naar zijn adres, overigens in Aneby, en kon de man daar meteen aanhouden. Het signalement op de man bleek te kloppen en men vond een klein geldbedrag bij hem aan. Dat wat was ontvreemd bij de bakkerij. De politie vond eveneens een speelgoedpistool. Alles wees erop, dat men de dader had en hij werd dan ook aangehouden.

De banketbakkerij heeft twee filialen. Een in Nässjö en dus eentje in Aneby. Donderdag na de overval kwam een bericht in het nieuws, dat ze meteen na dit incident over gegaan zijn op het afschaffen van contante betalingen. Ze melden, dat ze hun personeel niet langer kunnen motiveren, om contant geld aan te nemen. Vanaf 1 oktober zijn hun producten alleen nog maar met een betaalpas of via Swish te koop. Ze noemen in hetzelfde bericht, dat hun medewerkster erg geschrokken is, dat ze werd bedreigd met een geweer. Ze had, volgens de schrijver, “het meest walgelijke en schrikbarendste meegemaakt, wat een winkelbediende maar kan meemaken”. Naar omstandigheden gaat het redelijk met haar en waarschijnlijk zal ze binnenkort weer gebak en brood bakken.

Door dit incident ging ik eens op zoek naar gegevens omtrent criminaliteit in Zweden. Hoe zit dit landelijk eigenlijk? Op meerdere sites, ook op die van de politie, werd aangegeven, dat de criminele activiteiten groeien. Zweden is in principe een veilig land, maar de ontwikkeling van ernstige criminaliteit is toch wel serieus te noemen. Volgens de politie moet de samenleving nu actie ondernemen, anders dreigt het wellicht te escaleren. De politie geeft aan, dat ze met alle mogelijke middelen schietpartijen en andere ernstige misdrijven proberen te stoppen. Ze werken eveneens samen met gemeenten en andere sectoren, aan het vergroten van de veiligheid van bewoners in de kwetsbare gebieden. Sinds 2009 loopt het gezamenlijke overheidsinitiatief tegen de georganiseerde misdaad, waarbij 12 autoriteiten samenwerken. Het werk richt zich onder meer op mensen, die als gevaarlijk worden beschouwd voor de samenleving en die zich bezighouden met georganiseerde misdaad. Het gaat onder meer om misdaden tegen de socialezekerheidsstelsels, de strijd tegen drugscriminaliteit, de strijd tegen wapencriminaliteit, maar ook de strijd tegen terrorisme en het witwassen van geld.

Bepalend voor het werk van de politie is ook de internationale politiesamenwerking met andere landen, onder meer in het kader van de Europese politiesamenwerking Europol. Ondanks omvangrijk en offensief politiewerk zet de ontwikkeling zich landelijk in negatieve richting door en staan ​​de schietpartijen op een hoog niveau. De politie werkt aan het creëren van veiligheid, het voorkomen van criminaliteit en het onderzoeken van misdaden. Andere actoren in de samenleving, zoals scholen, gemeenten, sociale diensten en maatschappelijk werk, spelen een belangrijke rol, om te voorkomen dat meer mensen betrokken raken bij criminaliteit. Sinds november 2016 houdt de politie in opdracht van de overheid statistieken bij, over het aantal “bevestigde schietpartijen”. Een bevestigd vuren is een gelegenheid, waarbij projectielen met beladen wapens zijn afgevuurd en er sporen hiervan zijn in de vorm van kogels of schade aan materialen of mensen of er zijn meer dan één onafhankelijke ooggetuigen van de beschieting. De statistieken liegen er niet om. In onze provincie vonden sinds 2018 maar liefst 36 schietpartijen plaats, waarbij een persoon om het leven kwam en er elf gewonden vielen.

Gelukkig is er van dit alles in Ödarp niets te merken. Het leven gaat hier in een relaxte manier door. Als Ebba dat hiermee niet duidelijk maakt… Die kwam me weer eens gezelschap houden, op het moment dat ik achter de laptop zat. Binnenkort kan haar krabpaal weer naar boven worden gebracht, want ze neemt zo langzamerhand behoorlijk vaak veel ruimte in beslag. Een groot gedeelte van het bureau wordt door haar opgeëist. Nu ze weer zover is hersteld kan ze weer springen. Dat zal ze buiten ook vast weer doen. Dan kan ze ook weer op haar krabpaal springen. Daar lag ze uiteindelijk heel graag op. Lekker hoog. Of ze die nog wil gebruiken, nu ze een nieuw slaapplekje heeft gevonden? We zullen het eerdaags beleven.

Zaterdag gingen we redelijk op tijd naar Eksjö. We zouden daar niet alleen een paar boodschapjes halen, maar ook op zoek gaan naar een voetbal. Waar een doel is moet uiteindelijk ook een bal zijn. Anders hebben de kleinkinderen er nog niets aan. Met aardappelen voetballen gaat immers niet zo gemakkelijk… Onderweg op het “kronkelweggetje” tussen Bordsjö en Blå Grindar zagen we een behoorlijke stapel boomstammen liggen. Heiko wist te vertellen, dat hij gisteren al meerdere auto´s had zien rijden, die daar al heel veel stammen hadden opgehaald. Maar waar waren die dan gekapt? We zagen niet meteen ruimte in het bos. Oh… Toch wel! Even verderop was heel duidelijk te zien, waar een flink stuk bos gekapt was. Of ze nog verder gaan? De prijzen voor hout zijn immers nu aan de hoge kant.

Andere bomen (nog heel veel hoor!) hadden geluk, want die waren niet gekapt. Ze gaven ons dan ook veel kleur onderweg. Het verschilt enorm per soort hoe ver ze heen zijn met het verkleuren en laten vallen van hun bladeren. De berken raken hier en daar al behoorlijk leeg, terwijl de bladeren van de esdoorn nu volledig geel zijn en nagenoeg nog allemaal aan de takken hangen. Onze appelboom is zelfs nog “gewoon” groen. Dit weer in tegenstelling tot de bladeren van de blå bär struikjes. Die zijn op dit moment zo mooi rood! Tussen de groene struikjes van de lingon (de rode bosbes) en de gele blaadjes van de jonge berkenboompjes een feestje voor onze gretige ogen!

Een half uurtje na ons vertrek uit Ödarp stonden we voor Erikshjälpen. Daar waren we nog maar net binnen of ik werd enthousiast omarmd door een oud-collega. Hoe lief! Even een praatje mee gemaakt en daarna de winkel doorgegaan. Een paar dingetjes kwamen in het mandje, maar ik kan ze hier niet met naam noemen, omdat het cadeautjes zijn. Omdat we twee zakken met kleding hadden ingeleverd, kregen we een bon voor koffie en een kanelbulle. Die bon konden we in het restaurantje verzilveren en dat deden we dit keer. Vaak laat ik ze de bonnen houden, maar nu hadden we wel lekkere trek. We troffen opnieuw oud-collega´s. Twee dames schoven bij ons aan, om ook koffie te nuttigen en er werd opnieuw omhelsd. Ja, het mag weer! Meteen werd er weer als vanouds gepraat.

Dat deed mij goed en ter plekke besloot ik, om (nadat de kleinkinderen weer vertrokken zijn) als vrijwilligster terug te keren naar Erikshjälpen. Dat zal begin november zijn. Als je zó warm ontvangen wordt is er maar een besluit mogelijk. Ik vond het altijd heel leuk om te doen, maar ben gestopt in verband met mijn gezondheid (galstenen, gevolgd door een operatie) en in verband met de coronapandemie. Nu alles weer rustig is ga ik opnieuw op de zaterdagochtend een bijdrage leveren aan dit goede doel. Waarschijnlijk toch weer in de fiket, het restaurantgedeelte. Eveneens is het voor mij goed om weer (her-) nieuw(d)e contacten te leggen en mijn Zweeds op te halen. Ik kijk er naar uit!

Na ons bezoekje aan Erikshjälpen reden we door naar de nieuwe vestiging van DollarStore. Die bevond zich eerder naast het pand van Erikshjälpen, maar is nu verhuisd naar een nieuw en groter pand. Meer aan de rand van de stad. Tjonge! Wat groot en wat ruim opgezet. Heerlijk! De producten waren nagenoeg gelijk gebleven, maar het aanbod was veel ruimer opgesteld. Uiteraard lagen de eerste kerstartikelen ook alweer in de winkel, naast het grote aanbod van spullen voor Halloween. We waren niet zonder bedoelingen daarheen gegaan trouwens. We zochten immers een voetbal. Helaas vonden we die bal niet bij de DollarStore. Ook de naastgelegen winkel van Jem&Fix had geen voetbal. Maar wel lekkere worstenbroodjes. Daar namen we er beiden een van, alvorens naar de Lidl te rijden voor een paar kleinigheidjes.

Terwijl ik, bij wijze van spreken, negen van de tien keer rekening houdt met de smaak van Heiko, moest hij vandaag het onderspit delven: ik maakte een quiche. Dat is niet zijn favoriet, maar zelf vind ik het heerlijk. Dit keer zou het een worden met gehakt en spinazie. De bodem kan van bladerdeeg gemaakt worden. Ik gebruik echter een deeg. Het gehakt werd geruld en op smaak gemaakt met paprikapoeder, peper en zout. Daarna werd de spinazie toegevoegd. In de tussentijd had ik alle ingrediënten verzameld, om later een sausje van te maken. Eveneens raspte ik een paar ons kaas. Wat rook die mix van gehakt, kruiden en spinazie al lekker! Maar dit waren slechts voorbereidingen. Het zou nog een paar uurtjes duren, voordat we daadwerkelijk aan tafel konden.

Heiko had vanmiddag zijn werkkleding maar weer aangetrokken en was verder gegaan met het project carport. Hij wilde heel graag de voorste punt dichtmaken. Daarvoor had hij nog een stapel plankjes in de schuur liggen. Die hadden we ooit eens opgehaald uit Tranås. Dat was op 31 juli van het vorig jaar. Die plankjes konden nu op maat gezaagd worden en aan de balken vastgeschroefd worden. Op een paar plankjes na lukte het Heiko om de rechterkant dicht te krijgen. Er zat namelijk best wel veel werk in. Vooral het afmeten vergde veel tijd. Die tijd was op enig moment voorbij, want we konden aan tafel!

Ongeveer een uur voordat we daadwerkelijk aan tafel konden, had ik het deeg in de quichevorm gedaan en daarop het gehakt met spinazie verdeeld. Vervolgens kon daarover heen het sausje van eieren, geraspte kaas en kruiden. Tenslotte kwam er weer geraspte kaas over het mengsel, aangevuld met plakjes tomaat. Toen kon het de oven in: op 180 graden. Na plusminus een half uur was de quiche klaar. Hij was mooi van kleur en rook wederom heerlijk. Zo smaakte het ook! En wat schetste mijn verbazing? Heiko vond het heerlijk! “Waarom eten we dit niet vaker?” Nou ja zeg! Het bleek, dat hij de quiche met boontjes niet zo lekker had gevonden, maar deze daarentegen wel heel lekker vond. Goede berichten, want dan eten we vaker een hartige taart!

4 gedachten over “Jam van lijsterbesbessen?”
  1. Goed zo Joke, altijd proberen. Een paar potjes om te proberen kan toch. Die walnotentaart klinkt en lijkt ook heel lekker. Leuk om recepten uit te wisselen.
    Wij hadden in Zweden ook een omgevallen boom in het bos achter ons huis en die was dus wel op de kabels gevallen. Gemeld aan E-on, onze leverancier en binnen het uur stopten er twee!! busjes op het erf en was de boom van de kabel verdwenen en gezaagd. Een mooie stam, den, dus wij kunnen ook weer even vooruit.
    Groeten en tot horens
    Rinske

    1. Ehhh… Rinske? Had bessen geplukt (met veel moeite want ze hingen vrij hoog), heb ze uitgezocht en schoongemaakt en toen aan de kook gebracht. Alles volgens boekje. Maar… toen liep ik er “even” bij weg. Wat kunnen die dingen stinken zeg! Ja, ik heb ze laten aanbranden… Volgend jaar doe ik een nieuwe poging…
      Oh, die boom op de kabels! Hadden jullie zelf ook geen stroom meer? Wel een snelle service van E-On!

  2. Oei, ja , aangebrand fruit stinkt verschrikkelijk, en dan die pan, je krijgt het nauwelijks schoon. Ik heb ook alleen maar de bessen geplukt die laag hingen de rest is voor de vogels. De bomen bij ons zijn dan in een uur leeg.
    Nee wij hadden gewoon stroom, het is al eens eerder gebeurt, de monteur die toen kwam opruimen vertelde dat de stroomkabels heel veel kunnen hebben. Mag ook wel, alles is nog bovengronds bij ons en sinds vorig jaar alle kabels en palen vernieuwd.
    Wij zijn ook heel content met E-on, ze reageren altijd snel en to te point.

Laat een antwoord achter aan Rinske Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *


CAPTCHA Image
Reload Image

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.