Vandaag stond nagenoeg helemaal in het teken van het voorbereiden van de reis. De reis die Heiko morgenvroeg begint: hij gaat naar Nederland. Hoewel het met zijn vader zeker de goede kant opgaat, wil hij zijn ouders dolgraag zien. Begrijpelijk, vooral na de periode die achter ons ligt. De laatste keer dat we ze hebben bezocht was eind van het vorig jaar. Nee, ik ga niet mee, ik blijf thuis. De reden is, dat na een uur, anderhalf het autorijden voor mij (te) pijnlijk wordt en dan is de rit van vier uur Zweden en vijf uur Duitsland een marteling. Uiteraard zou ik ook graag mee willen. Dat staat buiten kijf. Alleen is het lichamelijk niet verstandig om te doen.
We hebben ons ervan overtuigd, dat het met betrekking tot het coronavirus allemaal kan en daarmee werd begin deze week de beslissing genomen en de overtocht Malmö – Travemünde en uiteraard visa versa geboekt. Aan Geert en Froukje werd gevraagd of Heiko bij hen mocht logeren, gezien de pandemie. Daar hadden ze geen moeite mee, mits de 1,5 meter regel in acht werd genomen. Vanzelfsprekend. Zouden we zelf ook niet anders willen. Heen en terugreis geboekt, overnachting geregeld. Klaar! Nu nog even wat kleding bij elkaar zoeken, cadeautjes inpakken voor degene die worden bezocht, broodjes smeren, hapjes maken, drinken klaarzetten… Al met al toch snel een paar uurtjes mee bezig. Gelukkig ging ook hier het teamwork prima!
Terwijl ik voor Heiko een kopie uitdraai van zijn autoverzekering kijk ik nog eventjes in de map van recepten. Eergisteren had ik namelijk een recept voorbij zien komen van mijn moeder. Voor een Amerikaanse kaassalade. Die hadden we al zó lang niet gegeten. Even kijken of alle ingrediënten aanwezig zijn: kaas √, aardappelen √, sour crème √, paprikaatjes √, uien √, augurken √, mais √, diverse kruiden √: ik weet wat wij eten vanavond! Meteen het recept ook maar uitgeprint en de aardappelen geschild en gekookt. Die moeten vanavond wel goed afgekoeld zijn wanneer ze in de salade verwerkt worden.
Dat waren ze en daarmee kon de rest ook allemaal gesneden worden. Gemakshalve, én omdat het tijd scheelde, deed ik de uien en augurken dit keer in de hakselaar. Nee! Ik bedoel in de hakmachine! Helaas waren de uien en de augurken daardoor wel heel fijn geworden. Ik ben ervanuit gegaan, dat dit niets zou doen aan de smaak. Na het vele snijwerk konden de mayonaise en kruiden toegevoegd worden mét een scheutje Worchestershiresaus. We besloten er een paar (paar) barbecue-worstjes bij te braden, waarbij Heiko nog twee extra kreeg, die pittig waren. Het was een hele lekkere combinatie en omdat er zoveel gemaakt was kon Heiko zelfs nog een behoorlijke portie meekrijgen voor onderweg!
Uit de Zweedse krant: “Het virus is niet zo gevaarlijk als gevreesd! Covid-19 kan een verschrikkelijke ziekte zijn voor de getroffenen, maar het risico om te overlijden is aanzienlijk lager dan verwacht.” Dat schrijft de wetenschapsverslaggever van SVT, Therese Bergstedt. Ze vervolgt haar verhaal: “Begin maart kwam er verontrustend nieuws. De nieuwe ziekte, die zich over de hele wereld begon te verspreiden, bleek volgens de Wereldgezondheidsorganisatie een sterftecijfer van meer dan drie procent te hebben. Maar gelukkig was het maar een momentopname. Aan het begin van een pandemie zijn het meestal de ernstigste zieken en worden degenen die sterven vooral ontdekt. Hoeveel mensen milde symptomen krijgen en geen medische hulp zoeken, duurt langer om te schatten. Naarmate er steeds meer milde gevallen worden gevonden, is ook de sterftebeoordeling daardoor gewijzigd. Britse onderzoekers schatten namelijk momenteel een sterftecijfer lager dan 0,4 procent, echter de schattingen lopen sterk uiteen. Een compilatie (het bijeenbrengen uit verschillende bronnen en tot één geheel maken) van verschillende onderzoeken naar sterfte, resulteert in een gemiddeld cijfer van 0,75 procent.
In Zweden schat het Ministerie van Gezondheid, dat het sterftecijfer in de regio Stockholm op dit moment ongeveer 0,6 procent is. Een hoog cijfer, driemaal slechter dan hoe gewoonlijk de seizoensgebonden griep toeslaat. Tegelijkertijd ook aanzienlijk lager dan de vrees van de Wereldgezondheidsorganisatie in maart. De sterfte is erg laag in de jongere leeftijdsgroepen en stijgt sterk met de leeftijd. De wetenschapsverslaggeefster vervolgt haar verhaal: “Dit betekent natuurlijk niet, dat covid-19 een onschadelijke ziekte is. Ten minste 300.000 mensen in de wereld leven niet meer door het virus! Nog meer mensen zijn ernstig ziek geworden en hebben ziekenhuiszorg nodig. Tegelijkertijd zijn minstens 1,9 miljoen mensen hersteld. Een cijfer dat in werkelijkheid aanzienlijk hoger is, omdat iedereen die een milde variant van de ziekte heeft gehad, dus niet is geregistreerd bij de gezondheidsdienst.
Bovenstaande cijfers Zweden in vergelijking met Nederland.
1e Cijfer: totaal overleden personen. 2e Cijfer: overleden personen de laatste 14 dagen.
Middenin: overleden personen, gezond verklaarde personen en daarna aantal besmettingen.
Onder het aantal sterfgevallen en besmettingen per miljoen inwoners.
Het Zweedse dodental is hoog en zorgwekkend, maar na een piek van enkele weken in april neemt het dodental nu af. De gezondheidszorg lijkt tot dusver het hoofd te bieden aan de toestroom van patiënten en de intensive care afdelingen lijken voldoende te zijn. Het aantal nieuwe patiënten, dat op de intensive care is ingeschreven, neemt momenteel af. De “jacht” op een werkend vaccin tegen covid-19 vordert razendsnel en deze week kwam er positief nieuws. Acht gezonde mensen die zijn getest op een Amerikaans vaccin, hebben antilichamen ontwikkeld, die voorkomen dat het virus zich in het lichaam verspreidt! En er zijn geen ernstigere bijwerkingen waargenomen bij de proefpersonen. De resultaten, die afkomstig zijn van het bedrijf achter de tests, zijn hoopvol maar moeten voorzichtig worden geïnterpreteerd. Er moeten aanzienlijk meer onderzoeken worden gedaan, om te weten of het vaccin echt werkt zoals bedoeld en veilig is.”
Het was ons dagje wel! Terwijl ik nog een paar kledingstukken voor Heiko streek, wilde hij het laatste stukje nog maaien. Gisteravond stopte hij, ondanks het feit, dat er voor het huis nog gemaaid moest worden. Het was voldoende voor die dag. Alleen startte nu de zitmaaier niet! Wat Heiko ook deed, hij weigerde dienst. Daarmee staat er alweer een puntje op een kladpapiertje, zodat we het niet vergeten. Aan de ene kant was het natuurlijk jammer, maar aan de andere kant was het maar goed dat de machine het niet deed. Daardoor konden we vanavond uitgebreid(er) koffie drinken op de veranda, waar we tegelijkertijd van de ondergaande zon konden genieten. Niet te laat naar bed, want de wekker werd gezet op drie uur… Trusten!
