IJsbaan voor het huis en pannenkoeken

   

Whoppa! Hier is een waarschuwing op zijn plaats! Een waarschuwing voor gladheid. Code? Donkerpaars met rode stippen misschien? De sneeuw van de afgelopen weken is ondertussen flink aangewalst door het verkeer dat er overheen is gereden. Het gewicht van de auto auto´s, via de banden, heeft de sneeuw gecomprimeerd tot een mooie laag ijs. Dat is het effect als de vers gevallen sneeuw slechts geschoven wordt. Er blijft dan altijd een laagje liggen en die wordt daarna niet bestrooid met zout of pekel, maar met grof zand. Langzamerhand worden de dagelijkse dunne laagjes sneeuw omgevormd tot ijs, met als gevolg, dat we nu op de weg kunnen schaatsen. Wát een lijnenspel ook trouwens. De auto´s rijden niet allemaal in hetzelfde spoor, waardoor er een fraai lijnenspel ontstaat,op de besneeuwde weg en nu ook in het ijs. Grappig dat die lijnen in de verte altijd naar elkaar toe lijken te lopen. Gezichtsbedrog uiteraard, maar verklaar het eens… Waarom lijkt dat zo?

 
In deze periode van het jaar, met veel vorst, willen we ook altijd even kijken naar “onze” waterval in Stalpet, bij Aneby. Dat levert namelijk geheid hele mooie plaatjes op. Het water van de waterval spat uiteraard alle kanten op en die spetters bevriezen. Dat wordt langzamerhand een dik pakket aan ijs en daar achterlangs stroomt alsnog het water. Vanmorgen reden we daar nog even naar toe en namen we vanzelfsprekend een paar foto´s. Wat een mooie ijssculpturen. Elke keer is het weer anders en het blijft ons fascineren. Uiteraard delen we dat moois graag met iedereen die onze blog leest. Niet om jullie jaloers te maken hoor. Gewoon omdat we er zelf zo vol van zijn en omdat we vinden, dat anderen er ook van mogen genieten. Zij het dan op enige afstand, vanwege de gesloten grenzen. Hopelijk bieden deze foto´s een beetje vrolijkheid in deze sombere corona tijden.

Hmmm… Ja, het is een hele goede zaak om momenteel de vogeltjes van Ödarp bij te voeren. Zo krijgen ze pinda´s, al dan niet in dop, zonnebloempitten, vogelzaad, vetbollen en zwoerd van spek. Uiteraard zijn de vogeltjes er stuk voor stuk blij mee en maken dan ook dankbaar gebruik van hetgeen we ze voorschotelen. Alleen tafelmanieren? Ho maar! Daar hebben ze nog nooit van gehoord. We wisten van voorgaande jaren, dat er overal vet en zaadjes op de grond zouden vallen. En op de trap bij de keukendeur. Daar hadden we voorzorgsmaatregelen getroffen in de vorm van een grote plaat, die onder het huisje is gelegd. Net voordat we begonnen met voeren. Alleen op het randje… Nee, daar hebben we niets neergelegd en oh, wat een troep. Voor het voorjaar heb ik in ieder geval alweer een klusje: het schoonmaken en opnieuw verven van de keukentrap en dit muurtje.
 
Vanmiddag hebben we even gebeld met Heiko zijn pap en mam. Een paar dagen geleden gaf Facebook aan, dat Heiko zijn vader jarig zou zijn. Alweer? Er stond overduidelijk een foutieve datum in zijn Facebookaccount. Dat moest aangepast worden, want ze kregen nu felicitaties binnen via Facebook. Alleen wat waren zijn inlognaam en wachtwoord ook alweer? Ondanks het feit, dat Heiko zijn moeder alles keurig bijhoudt wat ze aan inlogcodes en wachtwoorden heeft, konden we er niet uitkomen. Uiteindelijk maar een nieuw wachtwoord ingevoerd en toen konden we zijn geboortedatum wijzigen. Ach en op dat moment viel me op, dat hij geen profielfoto had en tevens geen omslagfoto. Dat kan natuurlijk niet meer anno 2021! Daarom zocht ik een paar mooie foto´s op en plaatste die op zijn account. Meteen kwamen er al reacties binnen! Heiko zijn pap kan nu weer inloggen en het nieuws van zijn Facebook-vrienden bijhouden!

De verspreiding van het coronavirus is in Zweden iets verminderd. In de verschillende delen van het land ziet het er echter niet allemaal gelijk uit. Het is het ergst in Zuid-Zweden. In de regio Skåne is de infectie al enkele weken erg heftig en daar neemt deze nog niet af. In Stockholm daarentegen is de infectie de afgelopen weken wel afgenomen. Toch over het geheel genomen verspreidt het virus zich nu langzamer en zijn er ook minder nieuwe gevallen bij gekomen. Ziekenhuizen zien, dat er minder mensen (intensieve) zorg nodig hebben. Op dit moment worden 2.160 mensen op ziekenhuisafdelingen geholpen. Dat zijn ongeveer 300 mensen minder dan vorige week. Er zijn er eveneens minder die ernstig ziek zijn en intensieve zorg nodig hebben. Thans worden 348 patiënten met intensieve zorg behandeld en dat zijn er ongeveer 20 minder dan vorige week. Maar de situatie voor de gezondheidszorg is nog steeds zorgelijk.

Ondanks de positieve(re) berichten bestaat volgens staatsepidemioloog Anders Tegnell het risico, dat het weer toeneemt. Hij noemt het nogmaals, dat het erg belangrijk is, dat iedereen de aanbevelingen blijft volgen om zo weinig mogelijk mensen te ontmoeten, afstand te houden, vaak je handen wassen en vooral thuis te blijven als je ook maar de minste klachten voelt. Over het aantal vaccinaties kunnen we melden, dat in totaal nu ongeveer 150.000 mensen de eerste dosis vaccin hebben gekregen. Degenen die eind december hun eerste dosis kregen, zijn nu aan de beurt om de tweede te ontvangen. Er zijn in geen enkele regio problemen geweest met de vaccinatie, volgens de Zweedse instantie voor volksgezondheid. Voor wat betreft de cijfers: het eerste kaartje geeft aan hoeveel mensen er per landsdeel (län) nu een vaccin hebben ontvangen en daarin loopt Jönköping mooi mee vooraan. In het tweede overzicht laat men zien hoeveel inwoners van de verschillende landen inmiddels zijn gevaccineerd. Nederland heeft nu 0,45 procent van de 100 inwoners gevaccineerd en Zweden 1,44 procent.

Heiko had een paar klusjes gedaan en als laatste een voorraadje hout gehaald voor in de bak in het stookhok. En toen vernam hij, dat daarna de rug iets “anders” aanvoelde. Om, zoals hij dat zelf altijd noemt, de knik er weer in te krijgen, ging hij op zijn buik in de kamer liggen. Met name het liggen op zijn ellenbogen zorgt voor die beroemde knik. Om even afleiding te hebben nam hij er een puzzelboekje bij. En laat dat nou de laatste kruiswoordpuzzel zijn, uit de Story´s die we in augustus en september van zijn moeder hebben meegekregen! Hij kon ongeveer nog een uurtje zo liggen en toen was de puzzel klaar! Jammer voor jou, Heiko. Dan nu maar weer aan het werk!

Net rond die tijd belde zijn baas Örtengren, om te vertellen dat het morgen de hele dag zou gaan regenen en dat ze naar alle waarschijnlijkheid donderdag zouden gaan beginnen met het snoeien. Bij en klant in Nääs, hier vlakbij, moesten 25 grote bomen gesnoeid en uitgedund worden. Reken met 2,5 uur per boom en je begrijpt, dat Heiko de komende week fulltime, samen met zijn collega Håkan, aan de slag is. Ze beginnen dan rond 9 uur, omdat het dan pas goed licht is en ze moeten om vier uur stoppen, vanwege de invallende duisternis. Dat zijn bruto zeven werkuren per dag, minus een uur pauze: netto zes uurtjes. De klus gaat ruim 60 uur duren en daarmee minimaal 10 dagen werk en voor twee personen vijf dagen. Gelukkig heeft Heiko nu een elektrische snoeischaar en krijgt hij hopelijk niet weer last van een tenniselleboog. Dit snoeiwerk gaat namelijk door tot ongeveer begin april. Dag in dag uit, week in week uit, bomen snoeien… Toch kijkt hij ernaar uit. Weer in de buitenlucht bezig zijn.
   
Voordat ik even een pauze inlaste had ik de ingrediënten voor het avondeten klaargezet. Heiko had (net als ik) wel eens zin in een paar pannenkoeken. Toen ik mijn koffie ophad en terug in de keuken kwam hoorde ik, dat hij aan al het klutsen was met het beslag. Het meel, de melk, de twee eieren en het snufje zout werden netjes door elkaar geklopt en het beslag zag er goed uit. Ja, het is heus: Heiko ging pannenkoeken bakken! Wow! Dat ik dat nog eens zou schrijven… Ze smaakten prima. Heiko nam de zijne met jam en ik de mijne met bruine suiker. De pannenkoekenbakker moest er wel even aan wennen, dat hij tijdens het eten ook nog eens voor de “pannenkoeken-in-de-maak” moest zorgen. Al met al ging het hem heel goed af en ik denk dat ik hem met een gerust hart een vette 8 kan geven voor uitvoering en smaak!