Ach, dat is nou ook wat! De voorraadbak voor hout in het stookhok is leeg. Sinds ik thuis ben vanwege mijn tenniselleboog, stoken we dagelijks op hout. Het allerlaatste blokje hout is echter al uit de houtcontainer gehaald en in de ketel verstookt. Ai ai ai, nu moeten we toch écht de houtvoorraad in de nieuwe houtstek aanspreken. Nadat ik het een paar dagen had uitgesteld en de ketel op pellets liet branden, moest het toch maar gebeuren. Jammer, dat we dat zorgvuldig opgestapelde hout nu alweer moeten wegpakken. Het leek zo mooi. Zo´n groot hok vol met gekloofd en gedroogd brandhout. Maar ja, daarvoor ligt het er natuurlijk wel. Om gestookt te worden! Toch maar de moed verzameld en vier overvolle kruiwagens weggepakt en in de voorraadbak in de stookruimte gelegd.
Dat is ongeveer een kuub en daar kunnen we nu wel een paar dagen, misschien zelfs wel een week, op stoken. ´s Winters is een kuub in drie dagen op. Nu zijn de temperaturen veel hoger en hebben we niet zoveel warmte nodig voor de radiatoren in huis. Het meeste is voor het warme water. Overdag wordt het huis lekker opgewarmd door de zon en is het al snel een graad of 21-22 in huis. ´s Nachts neemt de ketel het verwarmen van het huis voor zijn rekening. Gelukkig hoeven we er ´s nachts niet uit, om hout bij te vullen in de ketel. De overdag geproduceerde warmte wordt opgeslagen in de twee accumulatietanks met elk 500 liter. Die opgeslagen warmte wordt er ´s nachts weer uitgehaald, door de warmtewisselaar en zodoende houden we het warm. Ondertussen zijn er in ieder geval wel weer twee grote berkenbomen van ongeveer 35 meter lengte omgezaagd. Daar zit in ieder geval voor 2 kuub brandhout aan: nieuwe voorraad is onderweg. We willen proberen om zo´n 30 kuub in voorraad te hebben voor de volgende winter.
Het jaarboek vordert gestaag. Wat weer een (leuke) klus! Van de ruim 2.000 geselecteerde foto´s zijn er inmiddels al een heleboel in het album geplaatst. Vanuit de vele mapjes met de verschillende onderwerpen pak ik de mooiste en meest zeggende foto´s. Foto´s die ons herinneren aan hoogte- en dieptepunten van het jaar 2019. De aanbieding van ongeveer 40% duurt nog tot en met morgen. Niet zolang meer, maar zoals het nu lijkt gaat het wel lukken, om het boek dan af te krijgen. En te bestellen! Uiteraard wordt het jaarboek ook gevuld met kiekjes van onze familie en vrienden, onze uitstapjes, al dan niet over de grens. Van Pantro en de dametjes. Toch ook van de tuin en de klusjes aan en om het huis. En ook hier en daar eentje van een nieuw recept…
Waarschijnlijk komt de foto van het eten van vandaag wel in het jaarboek van 2020. Falukorv (grote worst) met broccoli uit de oven. Jemig! Dat was lekker hoor! Vanochtend keek ik in mijn receptenboekje om een idee op te doen voor het eten van vanavond. Er waren al meerdere recepten voorbij gekomen, waarvan ik dacht “Nee, een volgende keer misschien…” Tot dit exemplaar. Op het moment, dat we kennismaakten met de falukorv had ik geen idee hoe je die kon of moest eten. Laat staan hoe te bereiden. Moest je de worst koken of juist bakken?
Toen werden meerdere goed(e) (uitziende) recepten in Word verwerkt, van plaatjes voorzien en geprint. Eigenlijk weer veel te veel. Maar nu wel ontzettend handig. Even neuzen en je vindt altijd wel iets. Ja, dit plaatje zag er goed uit en zou het worden. De worst werd in plakjes gesneden en er werd een sausje gemaakt, om over de beetgare broccoli te schenken, die inmiddels over de worst was verdeeld. Daarover paneermeel en in de oven. Samen met de rijst heeft het ons heerlijk gesmaakt. Ja, dit recept krijgt een vermelding in het Jaarboek 2020.
De ontwakende natuur blijft ons boeien. Het ene na het andere struikje wordt groenen of krijgt besjes en bloesem. Prachtig! Deze struik bijvoorbeeld. Momenteel komen er rode blaadjes in, straks vuurrode bloemetjes en daarna geeft het hele felgekleurde rode besjes. Helaas zitten noch de bloemetjes noch de besjes lang in het struikje, want vaak binnen een tweetal weken is alles gevallen. Hoe heette dit struikje ook alweer? Ik meende, dat ik hem het vorig jaar Japanse Azalea heb genoemd, maar ik twijfel nu. Is het misschien toch een Dwergmispel of Cotoneaster? Dat is een struikje uit de rozenfamilie en hebben negentig verschillende soorten. De groeiwijze varieert van vlak bodem-bedekkend tot 15 m hoge bomen. Tja en daar kan het struikje van ons natuurlijk wel tussen zitten. Maar nu komt het: “De takken hebben geen doornen…” En dit struikje wel. Dat weet ik uit ervaring en heb ik aan al vaak gevoeld. Maar is dit nu een Japanse Azalea of toch een Dwergmispel? Wie kan ons helpen?
Vorige week kreeg ik een telefoontje van het ziekenhuis te Eksjö. Men is weer begonnen met het inplannen van operaties en onderzoeken. Schreef ik gisteren net over! Toeval? Voor mij staat nog steeds een vervolgonderzoek naar de tumor in mijn buik op het programma. Nadat ik eerder reeds drie keer een maagonderzoek had gehad, een endoscopie, zou er nu een gastroscopie volgen. Een speciale manier om de slokdarm, maag en twaalfvingerige darm te onderzoeken. We zijn zelf uiteraard ook erg benieuwd hoe de maagwand er nu uitziet: “Is de ontsteking weg? Zijn de rode vlekken weg? Hoe is het met de tumor? Gekrompen of gegroeid?” De dame vertelde dat ik maandag de 18e mei ingepland stond. Heel fijn! De eerste stap naar meer duidelijkheid. Een dag later echter belde ze weer: “Mag woensdag ook?” Uiteraard. Maar helaas, ook die afspraak werd geannuleerd omdat er een spoedgeval tussendoor kwam. Jammer, maar als ik zelf het spoedgeval was geweest, had ik het leuk gevonden, dat het op korte termijn had gekund. Alle begrip voor. Nu is het wachten op een nieuwe afspraak. Daar wordt waarschijnlijk (begin) volgende week over gebeld.
