Had ik nog slaap in mijn ogen? Of had ik de verkeerde bril op? Stond de thermometer vanochtend werkelijk op minus drie graden? Even in mijn ogen gewreven, gecontroleerd of ik de goeie bril op had en nogmaals gekeken: het klopte! De foto is niet scherp geworden helaas, maar je kunt het nog zien. Even later bekeek ik Klart, een app met weersvoorspellingen, en daarmee kon ik niet terug in de tijd, echter wel concluderen, dat we vannacht eveneens nog nachtvorst krijgen. Daarna… Dan gaan de temperaturen omhoog. Kijk eens naar maandag en woensdag! De nachten worden gelukkig eveneens langzaamaan hoger. Binnenkort kunnen we de plantjes poten!
En klaar is die. Houtstek nummer drie bood eerst ruimte voor 15 m3 hout, maar dat bleek te weinig te zijn. Dankzij de uitbreiding kan er nu in totaal 30 m3 hout liggen. De uitbreiding was noodzakelijk, omdat er nog steeds wekelijks hout bijkomt via Heiko zijn werk. En… Het laatste stammetje is ook nog niet in zicht. Vanochtend begon Heiko de houtstek te verven, uiteraard in dezelfde kleur als de andere grote houtstek voor 30 kuub. Namelijk in de kleur faluröd. Verheugd was ik, toen ik hoorde, dat hij daarvoor een emmer verf meegenomen, toen hij verf had gekocht voor de keldermuur. De verf streek lekker weg en ongeveer twee uurtjes later was het gepiept. Langs de randen van het dak had Heiko op mijn verzoek een wit accentje aangebracht, door die lijst wit te verven.
Op het dak, waar de twee verschillende dakplaatjes bij elkaar komen (de nok zeg maar) heeft Heiko nog een houten afdekker gemaakt. Die werd eveneens rood geverfd. Mooi hoor! Een houtstek is functioneel, maar desondanks mag het er ook wel een beetje leuk en verzorgd uitzien. Over deze derde houtstek zijn we wat dat betreft beiden erg tevreden. Die mag gezien worden. In het kleine hokje aan de linkerkant liggen hele kleine stukjes hout, de restjes zeg maar. Dat is voornamelijk aanmaakhout en wordt gebruikt voor het grillen. De metalen plaat die daarop ligt wordt nog op maat gemaakt hoor en binnenkort ga ik die zwart verven. Nu deze houtstek gereed is kunnen we weer stapelen en kan het hout vervolgens drogen. Er ligt nog ongeveer zes kuub gekloofd hout te wachten tot het onderdak gebracht wordt. Dat is al gezaagd en gekloofd en ligt naast de oprit. Als het volgende week een paar dagen goed zonnig is en warm (zoals wordt voorspeld), kan het droog in de houtstek gelegd worden. Daarmee wordt een groot deel van de uitbreiding alweer gevuld.
De tijdelijke houtstek, meteen achter het trollenhuisje. Dat is geen bijzonder fraai bouwwerkje, maar dat moest vorig jaar even heel snel gebouwd worden, omdat er plotseling veel hout van de Fin uit Eksjö kwam. Het afdakje is geloof ik in een uurtje gemaakt, met het materiaal dat van het verandadak afkwam. Daar zijn immers nieuwe balkjes en golfplaatjes op gekomen. Van het oude spul is toen het dakje van deze houtstek in elkaar geflanst. De staanders van het dakje waren nog wit en dat vond ik niet mooi. Ahum… Omdat Heiko toch met rode verf bezig was heeft hij die ook maar eventjes rood geverfd. In die houtstek ligt ook ongeveer 15 m3, maar dat zal te zijner tijd nog in een ander (nog te bouwen) mooiere houtstek gelegd worden. In totaal hebben we nu 60 m3 hout dat ligt te drogen. Als de nieuwste uitbreiding ook weer vol ligt, bestaat de voorraad uit 75 m3. Daarmee moeten we in principe twee winters kunnen overbruggen.
De verfkwast werd weer gereinigd. De gebruikte, moderne verf was op waterbasis en dat vinden we ideaal! Dat werkt stukken mooier. Hierna ging Heiko iets heel anders doen. Gisteren had hij via zijn werk twee kilogram graszaad meegenomen. Dat was bedoeld voor het stuk grond, dat hij vorig jaar schoon en vlakker had gemaakt. Daar moest nog graszaad ingezaaid worden, maar zo vlak voor de winter had dat niet zo heel veel nut. Dan zou het toch niet gaan ontkiemen. Nu het eindelijk voorjaar is en de temperaturen omhoog gaan, is het moment wel aangebroken. Het had de laatste dagen flink geregend, waarmee de grond vochtig was. Eerst harkte Heiko die grond even een beetje los en nam alle losse takjes, worteltjes, dennenappeltjes en blaadje weg. Vervolgens kwam het graszaad erover. Nu een paar weekjes wachten en dan is ook dat gedeelte mooi groen. Het bestaande gras kun je trouwens dagelijks zien groeien. Het wordt groener en groener en het wordt hoger en hoger. We verwachten dat we woensdag, na twee dagen met een temperatuur van rond de 20 graden, het gras voor de eerste keer kunnen maaien. Goh, dat komt goed uit: dan is Heiko vrij!
In het jaar 2019 zijn vrienden van ons uit Assen, Jan en Dietske, bij ons op bezoek geweest in Ödarp. Op ons verzoek hadden ze toen drie laurierplanten meegenomen. Planten zijn hier namelijk duur en ze kwamen toch hier naartoe en hadden gelukkig nog een klein beetje ruimte in de auto over voor drie stekken. De laurierstekken ontwikkelden zich goed en de bossen werden al snel groter. De lange uitschieters knipten we eraf, om ervoor te zorgen dat de bossen zich zouden vertakken en het een mooie dichte struik zou worden. Dat zag er eind 2020 veelbelovend uit. En toen werd het winter. Blijkbaar een bijzondere winter. Althans voor de laurier.
Alle drie bossen zijn kapot gevroren. Bijna alle blaadjes werden bruin en vielen af. Het zag er echt hopeloos en troosteloos uit. Vanmiddag heeft Heiko daarop de snoeischaar ter hand genomen en alle dooie takken eruit geknipt. Slechts één tak per struikje was groen gebleven en die werd dan ook gespaard. Op zich is laurier erg sterk en loopt het (bijna) altijd wel weer uit. Daar gokken we nu op. Oh ja! Heiko kon nog wel een aantal takjes in de grond steken in de hoop, dat er worteltjes aankomen. Met deze soort laurier wil dat over het algemeen erg eenvoudig. We wachten het vol spanning af…
“Een geweldige aanbieding!” van drie verschillende afzenders… In de mailbox van onze website stonden een drietal mailtjes. Op zich niet vreemd. Ze kwamen van Hostnet, de provider. Op zich niet vreemd. In de mail stonden aanbiedingen en als je er gebruik van wilde maken moest je “hier klikken”. Dát was vreemd en toen gingen alarmbellen af. Ten eerste viel me op, dat Hostnet hun oude logo gebruikte, terwijl ze onlangs een nieuwe had gekregen. Daarnaast was de afzender niet de provider maar een @xs… En laat nou de tweede en derde mail eveneens van een vreemde afzender zijn! Hoe men dat allemaal doet, ik heb geen idee. Alleen moet je altijd goed kijken wie de afzender is en niet zomaar ergens op klikken. Hoe aantrekkelijk de “aanbieding” ook lijkt. De mailtjes belandden in de prullenmand.
Terwijl het linker lammetje zich nog even lekker uitstrekte, na een welverdiend schoonheidsslaapje, had ik de eerste foto´s al gemaakt van deze… ehhh… schapen. Wat voor ras is dit eigenlijk? Mag ik even voorstellen: het Gute-schaap! Nee, daar had ik ook nog nooit van gehoord. Nadat ik ze gisteren weer had gezien wilde ik weten wat voor ras dit was en daarbij kwam ik hierop uit. We hadden ze hier vaker gezien, maar nooit de moeite genomen om iets uit te zoeken. Het blijkt, dat na het Gotlandschaap het Gute-schaap het meest voorkomende schapenras in Zweden is. Het is typerend voor de schapen dat beide geslachten hoorns dragen. De horens van de ram zijn groot en sterk, terwijl de horens van de ooi smaller en gracieuzer zijn. De hoorns zijn lichtjes gedraaid en spiegelbeeldig met een sterke groef en duidelijke “jaarringen”. De lengte van de hoorns is voor de ram 32 tot 90 centimeter en de ooi 21 tot 43 centimeter. Een volwassen schaap weegt tussen 60 en 80 kilogram, een ooi 45 tot 60 en een pasgeboren lammetje tussen 1,5 en 3,5 kilogram.
Het Gute-schaap heeft verschillende soorten wol, op verschillende delen van het lichaam en de kleur van de wol varieert over de gehele grijsschaal en heeft soms elementen van bruin. Volledig zwarte of witte kleuren zijn beschikbaar, maar zijn behoorlijk zeldzaam. De ooien werpen in de lente hun lammeren: een of twee en zelden drie. De lammeren zijn meestal licht en ongecompliceerd en de ooien zorgen goed voor ze en beschermen hun lammeren prima. Gute-schapen produceren een smakelijk vlees, een wol die uitstekend geschikt is voor ambachtelijke doeleinden en een duurzame huid met een goed isolerend en verwarmend vermogen. En ze vergaten daarbij te vermelden, dat ze zo ontzettend lief kijken… Zucht… Zeg nou zelf: zijn het geen knappies? Ze zijn zelfs guitig, deze Gute-schapen!
Gisteren had ik een tweetal kroppen ijsbergsla meegenomen. Met de warme dagen in het verschiet, dacht ik, toen ik ze zag liggen, dat dat dan wel lekker fris eten zou zijn. Langzamerhand merk ik mijn leeftijd, met al haar “gebreken” toch wel hoor, want ik had er thuis nog eentje liggen. Totaal vergeten! Daarom werden deze twee klaargemaakt voor de diepvries en daarmee zijn ze ineens andijvie geworden. Omdat die groente hier niet te koop is, is gekookte ijsbergsla een prima vervanger gebleken. Dan denk je natuurlijk meteen, dat we ook ijsbergsla hebben gegeten vanavond. Mis! Dat waren worstjes, högrevskorv, met gekookte aardappelen en verse bloemkool!
