Het was weer raak vanochtend: het had wederom gevroren! Deze nacht was het kwik gedaald tot minus vier graden. En dat is toch wel frisjes hoor. Even wennen is het zeker! Wat zo mooi is van die nachtvorst, is dat er vaak een hele mooie dag volgt. Vaak gepaard gaande met een strakblauwe lucht. Dat was ook vandaag het geval. Zo rond de klok van half zeven kwam de zon op en die kreeg alle ruimte. Geen wolkje aan de lucht. Dat is toch pure verwennerij?
Vandaag hoefde Heiko niet te werken en zodoende had hij afgesproken met de Fin. Ja, de man in Eksjö, die ons de laatste tijd belt of we haardhout willen. Of liever gezegd of we bomen willen. Hij had eerder met Heiko gesproken, dat er namelijk nog een grote boom omgezaagd moest worden. Een boom die eigenlijk uit drie dikke stammen bestond en daarmee wederom een mooi beetje hout. Ze hadden om tien uur afgesproken en Heiko zorgde ervoor dat hij er tien minuten van tevoren was. Dat doet hij steeds en dat weet de Fin inmiddels ook. Die stond er ook al: met zijn quad en motorzaag.
Samen zaagden ze de drie stammen om en zaagden alles meteen in korte mootjes van 35-40 centimeter. De helft van de moten kon in de aanhanger, totdat die zwaar genoeg beladen was. De andere helft legden ze langs de kant van de weg. Die haalt Heiko later op. De Fin keek op zijn horloge toen hij tevreden vaststelde dat ze het in anderhalf uur hadden geklaard met z´n tweeën. Met de volle aanhanger kwam Heiko daarna weer thuis en begon na de middag met het kloven.
Ik was ondertussen naar Tranås gereden om daar de kapper te bezoeken. Ook deze route rijden we met enige regelmaat, maar is ook bijna nooit gelijk aan de vorige keer dat we hem reden. Of er is een stuk(je) bos gekapt, of er zijn bomen gepoot, of er staan op een andere plaats koeien te grazen… Nu zijn het uiteraard de prachtige herfsttinten die het verschil maken. Om elf uur had ik een afspraak staan: het was weer tijd voor de vijf tot zes-wekelijkse knipbeurt. De afspraak had ik overigens een week naar achteren verplaatst. Na ons bezoek aan Nederland had ik een quarantaineperiode in acht had genomen van veertien dagen. Puur uit voorzorg.
Na de kapper deed ik nog een paar boodschapjes. Om vanaf de kapper bij de ICA te komen, moest ik via het marktplein en daar was zowaar een markt! En dit keer hoor je me niet klagen over het aantal kraampjes. Diverse marktkooplui probeerden onder andere zuivelproducten, plantjes, fruit en kerstkransen (!) aan de man te brengen. Op de rotonde bij de Lidl hadden ze weer de grootste pompoen van Tranås geplaatst. Wat een kanjer! Dit doen ze, voor zover wij het de laatste drie jaar hebben kunnen beoordelen, elk jaar. Nog even langs de Willy:s en naar huis. Niet iedere supermarkt heeft immers alle producten en zodoende ben je soms genoodzaakt bij drie langs te gaan. Bij thuiskomst had Heiko de koffie gelukkig al klaarstaan. Mooi hoor zo´n Life360-app. Zo wist hij precies waar ik reed en dat hij de koffie aan kon zetten. Topper!
Woensdag was Heiko aan het werk in Tranås. Samen op pad met collega Håkan. Op een gegeven moment moesten ze met een volle aanhanger, met opgegraven keien, naar de stort in Tranås. Het is dan al standaard, dat Heiko even kijkt of er nog bomen gedumpt zijn bij een vak waar dat gestort mag worden. Yes! Deze keer was het de hoofdprijs! Er lagen dikke stammen én een mooi aantal. Heiko zei tegen Håkan, dat ze die niet konden laten liggen. De auto met aanhanger dichterbij gereden en alle dikke stammen op de aanhanger gegooid. Die aanhanger moesten ze echter aan de andere kant van de stad weer vullen met tuinaarde. Ergens onderweg moest de aanhanger dus geleegd worden. Op het industriegebied waar het zand gehaald moest worden, vonden ze een rustig plekje waar de stammen even “geparkeerd” konden worden. Gisteren nam Heiko onze eigen aanhanger mee en gooide de stammen daarin. Die stammen zaagde hij vandaag in mootjes én kon hij later op de dag gedeeltelijk nog kloven. Tot het donker werd.
Waarschijnlijk is de Fin net zo blij met ons, als wij met hem: hij wil graag van zijn bomen af en wij willen ze heel graag hebben. Alleen mogen wij dat wel eens weer even laten blijken. Morgen gaat Heiko weer een lading stammen halen en dat is een mooie gelegenheid om een paar muffins langs te brengen. Muffins met blåbär, die we in augustus hadden geplukt en die ik in de diepvries had gemaakt. Ik maakte meteen maar twee porties, want ze allemaal weg te geven en onder je neus langs te laten gaan is niet eerlijk. Zeg nou zelf. Daarom twee doosjes blåbär uit de diepvries gepakt, alsook boter en melk, bijna een liter meel, drie deciliter suiker en acht eieren! Met een beetje bakpoeder en vanillesuiker en de ingrediënten waren compleet.
Toen kon het mengen beginnen. Eerst de boter en suiker, daarna vanillesuiker en bakpoeder en meel erbij. Wat een plakkerig klusje is dat toch altijd. Ik probeer het wel eens met een garde, maar dat vind ik toch maar niets. Dan merk je niet of er nog klontjes in het beslag zitten. Als laatste kwamen de besjes erin, waarna het mengsel verdeeld kon worden over de vormpjes. Al met al waren het er maar liefst vierentwintig stuks. Morgen een paar naar Eksjö, een paar in de diepvries en… Als laatste sneed ik nog diverse ingrediënten voor de warme maaltijd van vanavond. We aten een schnitzel met aardappelschijfjes en sla. Heiko vindt het niet zo lekker, wanneer er bijvoorbeeld augurkjes in komen en persoonlijk ben ik er niet echt een fan van, wanneer er een hardgekookt ei doorgehutseld is. Toen dat allemaal klaar was nog even een pauze en daarna konden we aan tafel. Gezellig bijpraten, afwassen en rustig genieten van de avond.
