We vallen meteen met de deur in huis: we krijgen hier in de buurt definitief géén windmolens! Yahoo! Begin van dit jaar kregen we al een positief bericht. De rechtbank in Växjö had onze gezamenlijke bezwaren tegen de komst van de windmolens, in het stuk bos tegenover ons huis, gehonoreerd. Vier keer hoera voor alle gezamenlijke buren. Uiteraard ging de eisende partij, de heren van Bordsjö, tegen het besluit in beroep. Vandaag kregen we echter het bericht, dat de rechter het beroep had afgewezen. Nu is het echt voor de volle 100% definitief: er komen geen windmolens in onze omgeving! Een mooi voorbeeld, dat een protest tóch wel een keer zijn vruchten afwerpt. Het mailtje van de woordvoerder van het gezamenlijke buren-protest luidde: “Trek de kurk van de champagnefles!” Dat hebben we niet gedaan, echter hebben we er wel een borreltje op gedronken!
En toen waren er problemen met de website! Elke week wordt er automatisch een back-up van de hele website gemaakt. Puur uit voorzorg, want wanneer er eens iets mocht gebeuren, kunnen de laatste gegevens worden teruggezet: lay-out, inhoud teksten, blog (inclusief foto´s), noem maar op. Alleen had ik gezien, dat de laatste back-up twee weken geleden gemaakt was. Op dat moment wilde ik handmatig een back-up maken. Binnen drie tellen kreeg ik een foutmelding: “PHP Execution Timeout Error”! De strekking was ongeveer: “de back-up is mislukt, omdat er door de provider niet genoeg tijd voor staat”. Oh? Er stond gelukkig in dezelfde pop-up te lezen, dat de tijd verhoogd kon worden en dat we daarvoor contact konden opnemen met diezelfde provider. Dat deed ik dan maar. Via een chat, “praten via laptop”, kreeg ik al snel antwoord en ik volgde de instructies nauwkeurig op.
Er moest een map aangemaakt worden. Dat kon ik doen door in te loggen in onze gegevens van de provider, daarna via “Beheren Diensten” en dan onder “File Manager” een map toevoegen. Oh… En de tekst die erin gezet moest worden moest wel heel precies worden overgenomen! Dat heb ik dan maar gekopieerd. De “tijd” paste ik aan van 300 naar 1.200 seconden en ik startte de back-up nog maar eens. Nee hoor: weer dezelfde foutmelding. Omdat de provider al had aangegeven, dat verdere hulp niet van hen te verwachten was, kroop ik in de digitale pen met het bedrijf van de back-ups. En dat moest allemaal in het Engels…
Er werd gevraagd of ik de gegevens van de mislukte back-up, het zogenaamde logboek, wilde toesturen. Dat wilde ik wel, maar toen begonnen de problemen. De link die de medewerkster mij had gestuurd opende een nieuw venster in Chrome, maar eentje waar ik niets kon doen! Dat schoot niet echt op. Een e-mailadres misschien? Kon ook weer niet, omdat het document groter was dan de 25 MB die verstuurd kan worden. Tussentijds moest ik blijven proberen een back-up te maken. Elke keer als ik dat deed was het werken met de website volledig geblokkeerd: geen mogelijkheid om een item te plaatsen tijdens het maken van een back-up. Sterker nog: ik kon niets! Behalve wachten. Tot de volgende foutmelding kwam… Een paar uur later en vele teleurstellingen verder, besloot ik het voor vandaag voor gezien te houden. Morgen verder: een nieuwe dag, nieuwe kansen. Toch?
Ik ging naar boven, naar onze slaapkamer. Nee hoor, niet om mijn ogen voor het probleem te sluiten, maar voor iets heel anders. Want nadat ik mijn zomer- en winterkleding van kasten had gewisseld, vanwege het mooie weer, had Heiko zijn zomerkleren ook tevoorschijn gehaald. Die zaten in een aantal plastic kratten, die op de zolder stonden. Het werd hem nu toch te warm, met een lange broek aan. De weersverwachtingen geven aan, dat het een langere periode zonnig en warm wordt en daarmee is het uiteindelijk tijd voor de korte broeken, T-shirtjes en overhemden met korte mouwen. De kratten waren gisteren naar beneden gehaald en ik zorgde ervoor, dat de kleren ook daadwerkelijk in de kasten kwamen.
De corduroy broeken, overhemden met lange mouwen verdwenen in de kratten, terwijl daarna de kasten werden schoongemaakt. Hierna kon de zomerkleding er weer in komen te liggen. Al snel had ik gezelschap van Ebba. Die was zelfs in de kast gesprongen. Nieuwsgierig naar de inhoud, want normaliter is de deur van de kast immers altijd dicht. Evenals de deur van onze slaapkamer trouwens. En juist die gesloten deuren maken een kat nieuwsgierig. Na ongeveer anderhalf uur gingen de kastdeur en de deur naar de slaapkamer weer dicht. Heiko kan weer uit zijn zomerkleren kiezen!
Hierna dronk ik een kopje koffie. Buiten op het terras, waar toen nog net een beetje zon over het dak heen scheen. Vanuit die hoek, scheen de zon ook bijzonder mooi op de boomtoppen. Op de naaldbomen achter het beekje en vijvertje. Het zijn de grove den, de fijnspar en de den en ze hebben stuk voor stuk verschillende “appels”. Vreemd genoeg heten ze allemaal “dennenappels”. De spar heeft de rode, de anderen bruine. Zoals al eens eerder is geschreven, zijn de appels niet de vruchten van de naaldbomen. Het is namelijk een zaadkegel. Ze hebben allemaal schubben, waartussen de zaden groeien. Eenmaal uitgegroeid openen de kegel en worden de zaden door de wind verspreid. Als ik zie hoeveel van die kegels er hangen, dan komen er heel veel jonkies!
De Japanse roos doet het alweer goed! Ik denk, dat het nu niet meer zo lang duren zal, dat het hele stuikje vol bloemetjes zit. De knoppen zijn namelijk ook dit jaar weer ontelbaar. Op zich komen er hele mooie bloemen in, alleen zijn die snel uitgebloeid en daarna blijft er alleen maar “die struik” over. Wat dat betreft hadden ze wel even langer of meer verdeeld mogen bloeien. In ieder geval komt de bloei eraan en daar zijn we natuurlijk weer blij mee. De tulpen hebben nu wel nagenoeg hun tijd gehad. Die hebben zich zeker een paar weken van hun mooiste kant laten zien. Aan alles komt een eind en dus ook aan het bloeien van de tulpen. “We hebben van jullie genoten, jongens. Tot volgend jaar!”
Bij een klant van Örtengren in Tranås moet een tuinmuur gemaakt worden. Het voorbereidende werk was al gedaan door een collega van Heiko. Het talud was deels afgegraven en er was een sleuf gemaakt, waar de stenen binnenkort gelegd kunnen worden. De muur wordt aan de zijkant van het perceel zeven stenen hoog: zeven keer veertien en dus in totaal 98 centimeter. Omdat de tuin grenst aan gemeentegrond, had de bewoner voor alle zekerheid nagevraagd bij de gemeente of er een bouwvergunning, of in ieder geval een melding, nodig was. De eerste die hij aan de lijn kreeg dacht van niet, echter een andere persoon dacht van wel. Daarom toch maar gedaan. Ondanks het feit, dat de muur zeker drie meter vanaf de erfgrens kwam te staan en vanaf de gemeentegrond bezien, volledig uit het zicht bleef.
Ook aan de voorzijde van hun perceel komt een muur. Die komt maximaal 10 centimeter boven de grond uit. Ondanks die paar centimeter werd toch aan de buren gevraagd of ze eventueel bezwaar wilden maken tegen de komst van die muur. Vanuit de voorgevel van het huis van de overburen tot het muurtje zit minstens vijftien meter. De buren wisten van de plannen en hadden geen enkel bezwaar. De vergunning werd afgegeven! Nadat de bouwvergunning daadwerkelijk binnen was, werden de stenen besteld en vandaag dan daadwerkelijk geleverd. Binnenkort zullen twee van Heiko zijn collega´s beginnen met bouwen. Eerst nog iets in de sleuf, ter versteviging en daarna kunnen de eerste stenen gelegd worden. Alle stenen worden overigens gelijmd en daarmee wordt het een zeer degelijke muur, die de druk van de grond wel aan kan.
De stenen werden door een grote vrachtauto, met daarop en kraan, geleverd. 48 Stenen per pallet en in totaal 9 pallets. Ze vroegen de chauffeur om de eerste pallet zo ver mogelijk vanaf de weg te plaatsen. Nabij de sleuf. Gelukkig kwam de kraan een heel eind, al boog die wel enorm door. De zware pallet werd echt op de maximaal haalbare afstand geplaatst. Overigens vertelde de klant, dat hij blij was dat er een bouwvergunning was verleend voor ongeveer driehonderd euro. Ook al was de noodzaak van de aanvraag twijfelachtig. Hij vertelde eveneens, dat de medewerker van de gemeente een satellietbeeld had bekeken, om de situatie ter plekke vanachter zijn bureau te kunnen bekijken. Op die foto zag hij achter het huis een vrijstaande serre staan. Daarvoor kon hij geen bouwvergunning vinden. Of de klant alsnog een vergunning wilde aanvragen voor de bouw van die serre…
Op een ander adres in Tranås, om precies te zijn op het dak van de ICA, wachtte een andere klant op Heiko. Een oudere mevrouw, van 92 jaar, had veel last van onkruid in haar plantenbakken. Op de foto´s hierboven is duidelijk te zien, dat de rozen en andere plantjes in die ene plantenbak volledig waren overwoekerd door zevenblad. Het zat werkelijk overal tussen. Gelukkig was het een paar uur later weer schoon. Met een vork maakte Heiko de grond los en trok hij het zevenblad zoveel mogelijk met wortel en al uit de grond. De oude dame was zeer tevreden over het resultaat. De dame vertelde, dat ze oorspronkelijk in Hannover, in Duitsland, geboren was. Ze woonde inmiddels ruim 50 jaar in Zweden.
Eerst in Stockholm, waar ze haar inmiddels overleden man had leren kennen. Daarna verhuisde ze naar Tranås. Ze had jarenlang golf gespeeld, maar kon dat nu helaas niet meer doen. Ze was duidelijk eenzaam, zei Heiko, want ze bood hem een aantal keren aan om koffie te maken en na de derde keer gaf Heiko daaraan toe. De koffie smaakte goed, als ook de grote chocolade muffin. Ze vertelde nog, dat haar dochter in Skåne woonde en een paardenliefhebber was. Net voordat Heiko wegging gaf ze hem nog twee plantenbakken mee en wees ze naar drie potten. Alles moest gevuld worden met mooie kleurrijke bloemen. Ze was blij verrast toen het aan het einde van de dag gebracht werd. Fijn, dat je op deze manier een stukje eenzaamheid kan doen vergeten.
Vandaag kregen we, naast de verrassing van het niet plaatsen van de windmolens, nog een verrassing. Thomas en Tineke hadden ons metworsten gestuurd! En dan weet je wel hoe laat het is! Om de eerste verrassing te vieren had de buurman, huisarts Lennart, het al gehad over het openen van de champagnefles. Die hadden we niet en daarom kozen wij voor Southern Comfort voor Heiko en een vruchtenwijntje voor mij. Daarbij werd natuurlijk een metworst in stukjes gesneden. Het was zeker een half jaar geleden, dat we die geproefd hadden. We sneden eveneens een stukje kaas en genoten van elke hap. En slokje. Op deze manier hebben we “de overwinning” gevierd!
Echt fijn voor de buurt dat die laatste horde goed genomen is en dat de natuur ongeschonden blijft qua uiterlijk.
Mooi dat je er met zijn allen iets aan kon doen.
Groet, Jet
Hej Jet!
Nou, een pak van ons hart. Lang leve de natuur! Het zou je trouwens maar gebeuren, dat je dagelijks tegen die vervelende molens aan moet kijken… Nee, we hebben geluk!
Fijne dag vandaag!