En vandaag was er wéér hout! Gisteren hadden we bijna alles aan de kant! Een momentopname noemen ze dat wel eens. Ik heb van dat moment enorm genoten kan ik je vertellen. Heiko ook wel, maar beleefde dat anders, omdat hij namelijk vanochtend het idee had opgevat, om er een vervolg aan te geven… Heiko had namelijk gisteravond nog gebeld met zijn baas Örtengren, om te vragen of die werk voor hem had. En dat was er genoeg, maar de arme man had geen tijd Heiko te wijzen waar het werk was en wat er precies moest gebeuren. Toen besloot Heiko vanochtend toch naar Tranås te gaan. Het hout, dat hem vorige week door twee van zijn collega´s was aangeboden, ophalen. Daar ging hij dan ook meteen na thuiskomst maar mee aan het zagen en kloven. Het was een aardige hoeveelheid waar hij mee terug kwam, dus ik heb hem nog maar even sterkte gewenst…
Een bepaald deel van de dag stond voor mij in het teken van de Hobby. De caravan. We hebben namelijk besloten om hem (weer) in de verkoop te doen. Hoewel we het een prachtig exemplaar vinden, gebruiken we de caravan veel te weinig en daarmee wordt het een dure aangelegenheid. Heiko had al een stuk tekst aangeleverd voor in de advertentie en daarmee was het niet zo moeilijk meer. Een paar foto´s opgezocht, om de caravan mee aan te prijzen, uploaden op de site van Blocket.se, advertentie betalen en klaar. Het is wellicht niet meteen het juiste seizoen, om een caravan in de verkoop te doen. Aan het eind van de dag hadden echter al wel meer dan tweehonderd mensen de advertentie daadwerkelijk bekeken. Nee, nog geen bod. Geduld is in deze een schone zaak.
Hierna ging ik even naar buiten om een frisse neus te halen. Het zonnetje scheen af en toe en daarom had ik de camera ook meteen maar om de nek gehangen. Ik nam een paar kiekjes van de herfstverschijnselen om ons huis. De leukste was toch eigenlijk wel “de verborgen kat”. Ebba zag me namelijk aankomen en rende vrolijk op me af. Ineens stond ze boven op de remmen en bleef me vanachter een paar uitgebloeide bloemen aankijken en volgen. Uitgebloeide bloemen? Oh, die kunnen al wel worden afgesneden. Daar is het mooiste ook vanaf. Weer naar binnen om me even om te kleden en tuingereedschap erbij gepakt.
Toen ik eenmaal met het knippen bezig was besloot ik meteen ook de wilde rozen flink in te korten. Het snoeien schijnt ook voor deze planten goed te zijn. Zo af en toe is het gewoon nodig. Voor deze rozen helemaal. Alleen bovenin zat een wirwar aan takjes waar uiteindelijk de mooie, welriekende rozen aan groeien, wat de struik niet ten goede komt. Onderin waren het slechts kale stammen. Nu hopen we, dat ze het volgend voorjaar mooi uitlopen en er mooiere struikjes ontstaan. De laatste keer dat ze bloeiden leek het niets en daarmee kan het al snel mooier.
Vorige week is de periode van twee maanden van het jaar aangebroken, waarin de meeste wildongevallen in het land plaatsvinden. Bij zonsopgang en zonsondergang lopen we nu met zijn allen het grootste risico op ongelukken met dieren in het wild, dan gaan namelijk de meeste dieren op zoek naar voedsel. De Nationella Viltolycksrådet, vrij vertaald de raad voor nationale wildongelukken, wil nu alle weggebruikers attenderen op het verhoogde risico. Ongevallen met wilde dieren zijn talrijk en zijn de laatste jaren helaas toegenomen. Wij weggebruikers moeten weten en rekening houden met het feit, dat wilde dieren zich op en langs onze wegen voortbewegen. Daarom worden wij hier nu gewaarschuwd: “Houd derhalve de bermen in de gaten en pas de snelheid aan en probeer te voorspellen waar dieren kunnen verschijnen.” Dat zal niet altijd makkelijk zijn, maar iedereen weet, dat in een dicht(er) bos het meer voor kan komen dan op een open veld.
Als zich onverhoopt een ongeluk met dieren in het wild voordoet, moet je allereerst voor eventuele gewonden zorgen en andere weggebruikers waarschuwen. Dat doe je bijvoorbeeld door een gevarendriehoek te plaatsen. Bij een aanrijding met een wolf, lynx, eland, hert, ree of wild zwijn is de bestuurder van het voertuig verplicht aangifte te doen bij de politie. Dit kan door te bellen met 112. De bestuurder is ook verplicht om de plaats van het ongeval te markeren. Dit is zodat een speciaal aangewezen jager naar het gewonde dier kan zoeken en zijn lijden kan verkorten. Naarmate het aantal ongevallen in de herfst toeneemt, zullen er in deze periode ook meer zogeheten zoekjagers op onze wegen zoeken naar, door het verkeer beschadigd, wild. Tijdens het zoeken is de jager, zowel op de weg, als rond de ongevalslocatie. De zoekjager markeert de plaats met een waarschuwingstent met de tekst “Viltolycka”. Voor ons weggebruikers is dat een belangrijk signaal om langzamer te gaan rijden en het terrein voorzichtig te passeren. Hopelijk wordt ons allen een dergelijk ongeluk bespaard…
Intussen had Heiko al het hout gezaagd en gekloofd. Ach, met de kettingmotorzaag en de elektrische kloofmachine is het niet zo´n verschrikkelijk zwaar werkje hoor. Het oppakken van het blok hout is het zwaarste werk. De kloofmachine doet vervolgens de rest. Daarna is het een kwestie van de gekloofde stukjes in de kruiwagen gooien en richting de houtstek rollen. Dat had hij zo´n zeven keer gedaan vertelde hij mij en daarmee zou hetgeen aan hout in de aanhanger lag ongeveer anderhalve kuub moeten zijn. Het gekloofde hout werd keurig naast de eerste stapel gelegd en kan nu drogen. De zon zal niet zoveel meer aan het drogen bijdragen, maar de wind des te meer. Het hout zal ruim een jaar de kans krijgen om voldoende te drogen alvorens het in de houtkachel gaat. Eindelijk werken we nu een winter in het voren. De afgelopen winters stookten we op hout uit hetzelfde jaar. Dat was soms droog genoeg, maar soms ook niet, afhankelijk van de zomer die we hadden. Nu werken we in het voren. De houtvoorraad voor de komende winter 2020-2021 is klaar en meer dan voldoende droog. De nieuwe voorraad moet ons van warmte voorzien in de winter van 2021-2022. Daarnaast hebben we nog een voorraadje pellets liggen, want stel dat je door het hout heen bent en de winter is nog niet voorbij…
