Historie van Ödarp op papier!

Meteen in het eerste jaar dat we hier woonden, maakten we kennis met een van de eerste bewoonster van Ödarp: Ingrid. Zij en haar man Bertil  hebben 25 jaar met hun kinderen in dit huis gewoond. In 1985 hadden ze het verkocht aan Lasse en zijn vrouw, waarvan wij het in 2017 weer gekocht hebben. We hadden Ingrid (90+) een keer uitgenodigd om “haar” huis weer eens van binnen te bekijken en die uitnodiging pakte ze met beide handen aan. Ze vond het geweldig om herinneringen op te halen, samen met een van haar zonen en zijn vrouw. We hebben elkaar vanaf dat moment al meerdere keren gezien en gesproken. En praten kan ze! Zo raakt ze maar niet uitgesproken over het feit, dat wij het huis zo hebben opgeknapt de laatste jaren en over het verleden van het huis. Zijn historie.

Zo was het oorspronkelijk maar één woonlaag met daaronder de grote kelder. Haar man en zijn broer hebben er een 2e woonlaag en puntdak bovenop gebouwd. Later, toen ze er in 1960 gingen wonen is er een grote veranda bijgebouwd én kwam het door haar zo gewenste balkon aan de voorzijde. Aandachtig luisterden we naar de verhalen. Helaas is er niets over het huis te vinden op het internet. Toen kwamen we op het idee, om haar te vragen of zij iets op papier wilde zetten en dat deed ze. Gisteren bracht haar zoon ons een envelop, met daarin een keurig getypt briefje. En dan bedoel ik ook écht getypt, met nog een echte typemachine! Dat had de moeder van haar schoondochter gedaan. Fantastisch! We hebben een stukje verleden van Ödarp op papier.
 
Vandaag vond ik het weer tijd, om verder te gaan met het stuk terrein, aan de zuidzijde van het huis. Dit keer pakte ik het gedeelte aan dat zeg maar voor de caravan ligt, richting het trollenhuisje. Iets minder enthousiast dan de vorige keer, pakte ik de trimmer voor het weghalen van het onkruid. Dat was eigenlijk weer het meest eenvoudige, want daarna wist ik, dat het werk zwaarder zou worden. En dat werd het ook. Nadat al het getrimde bij elkaar geharkt was en op de houtwal was gegooid werd duidelijk, dat ook dit stukje grond ongelofelijk ongelijk was. Schep weer gepakt en gewoon maar begonnen. Oei! In dit gedeelte zitten meer boomwortels en veel meer stenen en keien!
  
De stenen kon ik eenvoudig verwijderen en in de kruiwagen leggen. En zelfs een redelijke kei. Echter zaten er ook een paar keien in de grond, die ik maar heb laten zitten. Het waren grote jongens. Zo groot dat ik vermoed, dat er een behoorlijk deel in de grond zit. Het topje van de kei steekt alleen maar een klein stukje boven de grond uit. Nee, niet beginnen met uitgraven. Wie weet hoe groot die keien zijn. Nadat dit gedeelte ook redelijk vlak was, ontdaan was van de meeste onkruidwortels en van stenen en keien, hield ik het voor gezien. Nog even de stenen op het muurtje bij de border, naast de oprit gelegd. De grootste kei ligt nu ter versiering op de vlonder. Als aandenken aan het zware werk?
 
Aan het einde van de middag stopte ik uiteindelijk met het werken aan het uitvlakken van het terrein achter en naast de caravan. Alle gereedschap werd schoongemaakt en opgeruimd. Behalve de trimmer. Deze doet het heel goed, in tegenstelling tot de vorige. Daarmee had ik wel eens ruzie. Die startte slecht en de nylondraad knapte steeds. Dat is gelukkig over en daarmee wordt het werken ermee leuker! Zo leuk, dat ik besloot om hem nog even te gebruiken voor de dijk, waaronder ons rioolwater loopt en via het filtersysteem in het grondwater terecht komt. Op die dijk stond het gras én onkruid toch hoger dan verwachtte. Na een half uurtje was het weer netjes.
 
Gelukkig! Dit klusje is af! De foto´s van 2019 zijn eindelijk allemaal bekeken en gesorteerd voor het Jaarboek 2019. Elk jaar weer een behoorlijk grote klus. Eigenlijk een té grote klus. Binnenkort ga ik aan de slag, om alvast over de eerste maanden van 2020 een selectie te maken, want dit is bijna niet te doen. Er worden zoveel foto´s gemaakt en zoveel foto´s onterecht bewaard, dat het niet leuk meer is. Het waren over het afgelopen jaar bijna dertienduizend. Nadat ik voor het huidige jaarboek fotoalbum kiekjes in een aparte map had gezet konden de overige foto´s van 2019 worden verwijderd. Die had ik namelijk nog tijdelijk op de harde schijf van de laptop laten staan. Nu konden ze weg, want ze staan al op de back-ups. Meteen kreeg ik 49 GB ruimte terug! Tweeduizend foto´s voor het jaarboek bleven over, maar die worden lang niet allemaal gebruikt. Daar wordt tijdens het vullen van de plaatjes in het album nog weer voldoende in gestreept. Met het vullen, gaan we morgen beginnen. Het mooiste moment van het maken van een fotoboek!
 
Terwijl er getrimd werd zag ik net te laat, dat er een boerengeranium op het dijkje groeide. Zoef en weg was ´t ie… Dat herinnerde me er wel aan, dat die ook voor het trollenhuisje staan. We hadden al gezegd, dat een paar daarvan in potten zouden worden gepoot, om op te kweken. We willen meer kleur in de tuin en die geraniums kunnen daar mede voor zorgen. Ik stak er een paar uit en deed een paar in potten. Ook pootte ik meteen een tweetal in de border bij het stenen muurtje. Daar had ik gisteren nog een paar lupines in gepoot, in de hoop, dat die daar verder wil leven. Die planten geven namelijk ook gigantisch veel kleur aan een tuin. Oh kee, het is onkruid en vele Zweden ergeren zich aan deze plant, maar wel mooi gekleurd onkruid en wij zijn er gek op! Het zal ook wel niet zo heel lang meer duren, dat de bermen weer in volle bloei staan. Onze bermen zitten al weer vol met jonge lupines en dat zal weer een mooie kleurenzee worden.
 
In 2011 stonden er 91.000 mensen op een wachtlijst voor een operatie. Voor de pandemie was er al een wachtrij van 113.000 mensen. Tot op heden zijn in Zweden maar liefst 44.000 operaties opgeschort vanwege de corona-pandemie. Dit geldt voor alles, van hartfalen en gebroken heupgewrichten tot liesbreuken. Dit betekent, dat er nu meer dan 150.000 mensen op een wachtlijst staan. En elke week komen er duizenden bij. Na het uitbreken van corona werden ziekenhuizen voorbereid om patiënten te kunnen behandelen tegen Covid-19, waarmee geplande operaties werden geannuleerd. Voor de samenleving betekenen deze nieuwe wachtrijen voor zorg aanzienlijk ziekteverzuim. Voor de mensen betekent dit meer lijden. De operaties in Zweedse ziekenhuizen zijn gemiddeld met 62 procent afgenomen, terwijl in sommige regio’s de verlaging nog groter is. Voor iedereen, die getroffen is door een geannuleerde operatie, neemt het risico op complicaties en psychische aandoeningen ook nog eens toe. Niet alleen de ernst van de ziekte kan toenemen, maar de duur van ziekteverlof wordt uiteraard verlengd én de revalidatietijd zal langer duren. Op dit moment wachten 157.000 mensen op een operatie en niemand kan voorspellen hoeveel mensen daar nog bijkomen, wanneer de pandemie aanhoudt. Het is een enorm probleem…