Hmmm… Schreef ik gisteren nog, dat het morgen zonnig zou worden, wordt het zomaar een dag vooruit geschoven! En die nachtvorst is eventjes door de weermannen en -vrouwen gehalveerd. Stond er gisteren bij zaterdagnacht minus vier graden, vanochtend was het nog slechts minus één graad. En waar zijn de sneeuwvlokjes van zaterdag gebleven? Weg! Bij niet één dag de volgende week ook maar een sneeuwvlokje op de weersvoorspelling te zien! Hoezo: dit komt geloofwaardig over? Niet! Want zelfs de temperaturen zijn heel anders dan die van gisteren! Oh, hier kan ik me zo kwaad over maken… Of toch niet? Wel nee! We zien wel wat het weer ons brengt. Het zal altijd wel weer “weer” zijn…
Kleine kinderen worden groot. Grote blokken hout worden klein. Dankzij de klover. Er zijn ondertussen al heel veel uurtjes gepasseerd, die te maken hebben met het aanleggen van de voorraad stookhout voor de winter van 2021-2022. De bomen van de Fin uit Eksjö, onze eigen bomen, bomen verkregen via het werk… Het doel is om dertig kuub gedroogd hout te hebben vóór 1 oktober 2021. De eerste vijftien kuub is in ieder geval binnen. Vandaag kon er weer een dikke kuub gekloofd worden en er komt nog zeker 3 kuub bij. Dat ligt nog bij de Fin en kan Heiko nog ophalen. Het houthok, waar al het verse hout nu ingelegd is, is bijna vol. Daar kan nog twee kuub bij en dan is hij vol. Gelukkig hebben we nog heel veel pallets, die we kunnen gebruiken om een grote vloer te maken, waar we tijdelijk hout op kunnen leggen.
Even een paar stevige balken aan elkaar maken en een dekkleed erover, zodat de regen en de sneeuw er niet op valt, en klaar. Na de winter zal het project “Houtstek II” van start gaan. Overigens denken we ook na over het bouwen van een combi carport-schuurtje, op de plek waar de containers eerder stonden. Een carport voor de auto en de aanhanger en een schuurtje voor de zitmaaier. Wellicht kan daar ook nog iets van een houtstek aangebouwd worden. Dat idee gaan we tijdens de wintermaanden maar eens even rustig uitwerken. Nu de caravan is verkocht hoeft er in ieder geval geen hele hoge carport meer te komen, want er komt de eerste tijd geen caravan weer in Ödarp.
Na de middag reden we naar Solkaryd, naar onze vrienden Jan en Ria. Ria leest erg veel en heeft zo langzamerhand in haar boekenkasten ruimtegebrek gekregen. Tijd om eens een paar boeken op te ruimen. Ze had onder andere een hele serie van Robert Ludlum. Spannende spionageboeken en thrillers. Die had ze ons een tijdje geleden aangeboden en daar hadden wij wel belang bij. Ze had de boeken in een grote tas klaargezet en we hadden afgesproken, dat we niet binnen zouden komen in verband met de pandemie. Slechts even elkaar begroeten op afstand, in het halletje. Erg jammer dat het zo moet, maar het is niet anders. Onderweg reden we over een nagenoeg okergele-oranje weg. De lariksbomen langs de weg hadden hun naalden allemaal laten vallen en daarmee de weg gekleurd. En de lucht? Als in een thriller… Ruim vijf kwartier later waren we in Solkaryd, dat net ietsjes ten zuiden van Sävsjö ligt. Tja en vanwege die rot-corona reden we een kwartiertje later alweer terug naar Ödarp… Toch leuk, dat we ze even weer in levenden lijve hebben gezien en gehoord!
Bij het grote meer Assjön, waar we al een paar keer hebben gezwommen in de zomer van 2019, zagen we de schuimkoppen op het water. Wát een wind. Echt herfstweer, zoals het herfstweer in onze gedachten moet zijn. Al een paar weken is het hier overduidelijk herfst wat dat betreft. Miezerige regen afgewisseld met stevige buien, mist, wind, temperaturen rond de 5 graden en een grauwe lucht met veel bewolking, waardoor de zon er niet of nauwelijks doorheen komt. Het is een herfst uit het boekje. Overigens is dit een van de mooie dingen van Zweden: de duidelijke verschijning van de vier jaargetijden. Je hebt hier nog echte winters, een overduidelijk voorjaar en herfst en ook de zomers kunnen echt aangenaam zijn. Geen garanties hoor.
Ook bij Jan en Ria was het triest en troosteloos. Mooier dan op deze foto te zien is kunnen we het niet maken. De hele rit naar hen toe én terug was er eentje om depressief van te worden. De ruitenwisser op de intervalstand en weinig uitzicht vanwege de nevel. We besloten in Eksjö nog even de winkel Dollarstore te bestormen. Het is tenslotte herfst en het waait! Daar stond het uiteraard vól met kerstspulletjes, waaronder deze enorme kerstman. Daar moest ik wel even een woordje mee wisselen natuurlijk. De kerst is een mooie periode en die periode wordt hier aanzienlijk verlengd door het grote aanbod en de mooie presentaties in de diverse winkels. Wist je trouwens, dat er alweer vele mensen de nodige verlichting buitenshuis hebben aangebracht? Sfeervol! Ik denk, dat wij de dozen ook maar eens van zolder moeten halen.
Met voorbedachte rade hadden we de aanhanger vanmiddag aan de auto gekoppeld. De route bracht ons namelijk door Eksjö en zo konden we meteen nog een aanhangertje vol met blokken hout meenemen. Die hadden Heiko en de Fin eerder deze week gezaagd. Na dit ritje zal Heiko nog zeker een ritje moeten rijden, want het kon niet in een keer op de aanhanger. Het maximale gewicht was bereikt. Heiko voelt daarvoor altijd even met zijn hand tussen het wiel en het spatbord. Als de hand er nog ruim tussen past, kunnen er nog een paar blokken bij. Alleen als de hand er klem tussen zit, is het einde verhaal en moet de rest een andere keer gehaald worden. Deze vracht blokken kan hij in ieder geval thuis kloven. Als hij tijd en zin heeft. Later kan het laatste restje opgehaald worden.
Tegen half vijf reden we de oprit weer op en was het pikkedonker. Het groot licht van de Volvo, of eigenlijk het extra grote licht, dankzij de ledlichtbalk, scheen op de appelboom. Die is de laatste dagen snel kaler geworden. De bladeren zijn niet (meer) bestand tegen de windvlagen. Boven in de boom zitten overigens nog een paar appels. Daar kunnen wij niet meer bijkomen en de vogels hebben er schijnbaar geen zin meer in. Alleen de boom konden we door de verlichting van de auto nog zien. Verder was het donker. Tijd om de warmte en de gezelligheid van de kamer weer op te zoeken. Boekje erbij van “meneer Ludlum”, voetjes op de bank, kopje koffie of iets anders erbij… Wij vermaken ons wel de komende herfstdagen!
