Hemelvaartsdag 2021

 
Opnieuw een zonnige dag. En de temperatuur loog er niet om: zo rond de 25 graden! Er waaide, net als eerdere dagen, een windje, alleen mocht dat de pret niet drukken. Gisteren had Heiko de korte broek al aangetrokken en ik volgde vandaag zijn voorbeeld. Die van mij bleef nog wel onder de knieën trouwens. We namen tot na de middag onze pauzes op het terras en daar was het op enig moment rond de 30 graden: in de zon en uit de wind. Al snel werden de broekspijpen en mouwen opgekruld! Een heerlijke dag!
   
Heiko zijn eerste klusje van vandaag was het weg zagen, of beter wegslijpen van een stukje plaat. De plaat, die hij op het opslaggedeelte had gemaakt, waar het aanmaakhout (voor onder andere de grill) wordt bewaard. Die was immers te groot, te lang. De plaat had ik deze week al tot een bepaalde lengte zwart geverfd. Helemaal zou overbodig zijn, omdat ik wist dat er een stuk weggehaald werd. Vandaag rolde Heiko een verlengsnoer uit en pakte hij de haakse slijper van zijn vader. Daarmee sneed hij er een behoorlijk stuk af en maakte hij de hoekjes mooi rond. De hoeken waren namelijk bijzonder scherp. Stel je zou hout uit de voorraadbak moeten pakken, om bijvoorbeeld te grillen, dan had je je aan die scherpe hoeken lelijk kunnen bezeren. Nu niet meer: goed over nagedacht, Heiko! Alles goed geregeld en klaar!
   
Vandaag was Heiko ook vrij. Net als de meeste Zweden trouwens. Hemelvaartsdag is een verplichte vrije dag en de meesten hebben morgen ook nog vrij. De vrijdag na Hemelvaartsdag is een zogenaamde “klemdag”. Een dag die tussen een verplichte vrije dag en het weekend “ingeklemd” zit. Op zo´n klemdag nemen de meesten werknemers vrij, waardoor een heel lang weekend ontstaat. Samen gingen we zodoende de gezaagde en gekloofde stammetje hout verplaatsten. Naar de nieuwe uitbreiding van houtstek nummer drie. Zo ongemerkt was er alweer een behoorlijke stapel ontstaan. Eigenlijk zelfs twee stapels. Eentje met stammetjes en eentje met gekloofde blokken. Begin deze week had het nog geregend en hadden we besloten die stammetjes nog maar even te laten liggen. Ze waren aan de buitenkant namelijk kletsnat. Als je ze dan in een houtstek op elkaar stapelt duurt het wel even voordat ze daadwerkelijk drogen.

 
Vandaag was het echter de derde dag op rij dat het droog was, dat het waaide en dat we aangename temperaturen hadden. Met bijna de hele dag de stralende zon erbij. Door die drie ingrediënten was het hout droog genoeg om verplaatst en gestapeld te worden. Ik ging met de kruiwagen aan de slag. Die vulde ik met de kleinere stammetjes, daarna kon ik dan een stukje lopen, om vervolgens de stammetjes onder de houtstek weer te gaan stapelen. Heiko pakte het grof aan en zette de auto met aanhanger naast de andere stapel, die met de gekloofde stammen. Met ontbloot bovenlichaam vanwege de warmte, gooide hij de stammen met twee tegelijk in de aanhanger, totdat de vering aangaf, dat er voldoende in de bak lag. De volle aanhanger reed hij vervolgens zo dicht mogelijk bij de houtstek en samen pakten we elk stammetje er weer een voor een uit. Je moet er wat voor over hebben, om er ´s winters warm bij te zitten…

In totaal moesten er twee zware aanhangers vol met hout verplaatst worden, plus mijn zeven kruiwagens vol. De uitbreiding van de houtstek is daarmee ondertussen voor een derde deel gevuld. Er kon volgens Heiko vijftien kuub in komen te liggen, waarmee er nu zeker ruim vijf kuub hout zou moeten liggen. Wat na onze verhuizing achterbleef, was een stapel stammen van ruim een meter lang. Die liggen op de plek waar ook de stapels gekloofd hout lag. Deze stammen moeten eerst in stukken gezaagd worden en deels nog gekloofd worden. Daarna kunnen ook zij naar de houtstek. Dat wordt een klusje voor Heiko voor morgen. Vanmiddag zou hij verder gaan met de carport.
 

Met het lange hemelvaart weekend in het vooruitzicht ging Heiko vervolgens verder werken aan de klus, die we “Project Carport” hebben genoemd. Makkelijk te onthouden toch? De betonnen poeren, waar twee ijzers boven uit steken, moesten ingegraven worden. Die betonnen poeren zijn vijftig centimeter hoog en zijn behoorlijk zwaar. Ze zijn bedoeld als fundering voor elke paal die straks het dak van de carport moet gaan dragen. Aan beide zijden van de carport graaft Heiko acht stuks van die betonpoeren de grond in. Elk op een afstand van een meter twintig van elkaar. De carport met schuurgedeelte aan de achterzijde wordt 8,40 (7 x 1,20) meter lang en 5 meter breed. Als eerste werd de achterste poer in de grond gezet. Of eigenlijk gewoon óp de grond gezet. Die kon hij namelijk bijna zonder in te graven op de juiste plaats zetten. Het loopt behoorlijk af, die ruim 40 centimeter. Daarna bepaalde hij de plaats waar de voorste poer moest komen en zette hij die op de juiste plek en de juiste diepte in de grond. Vooraan moest wél gegraven worden.
   
Vervolgens spande hij een touwtje van voor naar achteren. Dat werd zijn richtlijn, om alle andere poeren op de juiste plaats te kunnen ingraven. Als de carport verder opgebouwd wordt is het namelijk wel fijn dat alle palen in één lijn staan. De ene na de andere betonnen poer verdween in de grond. Tegelijkertijd kwam tijdens het graven de ene na de andere kei naar boven. Eén van de acht poeren kon niet ingegraven worden, omdat daar precies een grote rots zit. Daar zal Heiko iets anders op gaan bedenken, want er moet uiteraard wel een paal komen voor de dakconstructie. Tussendoor, ter afwisseling, is hij vandaag drie keer met de auto en aanhanger naar de plaats gereden waar het zand ligt en waar we ongelimiteerd iets weg kunnen pakken.
   
Ondertussen begin het er een beetje op te lijken, dat de ondergrond vlakker wordt. Er moet echter nog veel werk verzet worden. Het hout, van de eerder gesloopte wanden om de oude containers, ligt helaas zo langzamerhand wel in de weg. Dat moeten we binnenkort verplaatsen, zodat de andere rij met beton poeren ook ingegraven kan worden. Eveneens moeten de planken daar weg, om de grond te kunnen ophogen met het zand. Gelukkig is hij morgen wederom vrij en kunnen er weer wat meters gemaakt worden.
   
Aan het einde van de dag wilde Heiko nog even grasmaaien. Voor de eerste keer dit jaar. De regen en de hogere temperaturen van de laatste tijd hadden het gras flink laten groeien. De zon en de wind van vandaag hadden het gras nog even goed gedroogd. Tijd om te maaien! De zitmaaier staat in de garage en nadat de gras-opvang-bakken er weer op gemonteerd waren startte Heiko de grasmaaier. Dat was de bedoeling. Maar de zitmaaier had er geen zin in! De accu was namelijk na de koude winter volledig leeg! Het maaien moest zodoende uitgesteld worden, omdat de accu eerst maar eens aan de oplader moest. Er zijn ergere dingen. Morgen wordt het de vijfde mooie dag op een rij. Dan moet het morgen maar de eerste keer maaien worden.
  
Maar vervelen is er niet bij hoor! Hoewel hij verder kon met het “Project Carport” wilde hij even iets anders doen. Ook beter voor zijn lichaam. Door het tillen van die zware poeren vernam hij zijn rug behoorlijk. Meteen werden de pijlen gericht op het maken van een oppottafel. Je weet wel: zo´n handige tafel, waarbij je de juiste hoogte hebt om bloemen en planten in de juiste bloempot te zetten. Een tafel met een randje, zodat niet meteen alle potgrond ernaast valt. Die wilde ik al een poosje heel graag hebben namelijk. Vandaag maakte Heiko die van een paar… pallets! Daarvan lagen er uiteindelijk nog een paar achter de houtstek. De twee poten werden gemaakt van twee pallets, maar daar moest wel eerst een klein stukje van afgezaagd worden. Anders werd de oppottafel veel te diep. Een pallet is namelijk 80 centimeter breed en 120 centimeter lang. Die 80 centimeter was de juiste hoogte voor het werkblad, alleen die 120 was te veel van het goede. Met de kettingzaag was dat echter heel snel opgelost.

Toen de beide “poten” klaar waren en waterpas gesteld waren, haalde Heiko zomaar vanuit het niets een zwaar, degelijk blad uit de kelder. Op mijn vraag waar die vandaan kwam, vertelde hij me, dat daarop eerder de wasmachine en de droger gestaan hadden. In de tvättstuga hadden we in het begin dat blad op vier leca betonblokken liggen, zodat de machines iets hogerop kwamen en het gebruik ervan makkelijker werd. Dat blad hadden we niet meer in gebruik, maar Heiko had het wel bewaard. Nu kwam het weer van pas. “Wie iets bewaard, heeft iets voor later…” Dat solide blad, bestaande uit een aantal hele dikke planken, werd met een paar enorme spijkers vastgezet aan de twee “poten”.
  
Vervolgens kwam er nog een volledige pallet bovenop te staan. Daar had ik speciaal om gevraagd. Dat lijkt me namelijk ontzettend handig, om allerlei dingetjes aan te kunnen hangen en in te doen. Aan de zijkanten werden nog een paar randjes geschroefd en een afwerklatje kwam aan de voorkant. Op het blad werd tenslotte een stukje plexiglas op maat ingelegd, zodat de gebruikte potgrond er gemakkelijk weer af te vegen is. En klaar was de oppottafel. Geweldig! Hij is naar mijn mening erg mooi geworden en super handig! Verven komt nog. Wat fijn dat de accu van de grasmaaier leeg was…