Heksenkring ontdekt: in eigen tuin!

Nadat het laatste stukje grasland voor het huis was ontmost ontdekte ik iets “vreemds”. Maar tegelijkertijd ook iets leuks: een heksenkring! Natuurlijk geen echte, want dat is een kring van paddenstoelen. De heksenkringen, ook wel elfenkringen genoemd, waren vroeger aanleiding tot diverse mythes. Als natuurlijke processen in het verleden niet konden worden verklaard, gaven onze voorouders er vaak een bovennatuurlijke verklaring voor en dat was in die tijd heel gebruikelijk. Er zouden ’s nachts heksen in een kring hebben gedanst. De kringen werden zelfs een beetje als gevaarlijk beschouwd. Ook zouden ze ontstaan op vergaderplaatsen van elfen! Als je in zo’n heksenkring ging staan kon je, als je heel goed luisterde, heel in de verte hun hoge gezang horen. Maar je moest heel goed oppassen als het geluid dichterbij kwam en je van schrik bleef staan. Je had dan de kans, dat je werd meegesleurd. Diep het bos in, waarna je nooit meer terug zou komen. Deze kring stenen is waarschijnlijk door eerdere bewoners aangelegd, als een soort border. Wat wij ermee gaan doen? Hmmm… Goeie vraag!
   

Vandaag ging Heiko verder werken op de plaats waar de carport moet verschijnen. Als eerste begon hij ruimte maken. Dat deed hij door te beginnen met het zagen en verslepen van de stammen van ongeveer een meter lengte. De meest recentelijk verkregen stammen werden in stukken van ongeveer 35 centimeter gezaagd en meteen in de, naast de zaagbok geparkeerde, aanhanger gegooid. Toen alles gezaagd was, was de aanhanger meteen maximaal beladen. Gelukkig is het slechts een kort ritje van de ene kant van de tuin (via de openbare weg) naar de andere kant van de tuin. Daar haalde hij de aanhanger weer leeg. De dikkere stukken stam werden op twee pallets gelegd, zodat ze in ieder geval van de grond af lagen. Die worden te zijner tijd gekloofd. De dunnere stammetjes verdwenen meteen in de houtstek.

Met de lege aanhanger reed Heiko over het grasveld terug naar de oprit, onder het toeziend oog van Ebba. Weer een beetje opgeruimd. De tafel waar de kleine kloofmachine opstond werd ook weggebracht, evenals de klover zelf en de zaagbok. Wat er nu nog ligt aan “hout” zijn de te dikke blokken van de kastanjeboom. Te dik en te dicht hout. Die kunnen met ons klovertje niet gekloofd worden en moeten met de kettingzaag in kleinere stukken gezaagd worden. Die blokken werden aan de kant gelegd, zodat we daar tijdens de verdere bouw van de carport geen last van hebben. Het laatste wat aan de kant gelegd moest worden was de grote stapel met planken. De planken, die van de wanden van de twee containers afgekomen zijn.
   
Een groot deel van die planken willen we weer hergebruiken om het achterste deel van de carport dicht te timmeren tot een schuurtje. Daarin komt de zitgrasmaaier te staan en het overige grote tuingereedschap. Onder andere de versnipperaar, de kruiwagen, de loopgrasmaaier, de verticuteermachine, enzovoort.  Maar ja, eerst moeten die planken nog even aan de kant gelegd worden, omdat de grond daaronder ook opgehoogd moet worden. En de betonnen poeren moeten aan die kant nog ingegraven worden. De planken verplaatsen moeten we morgen misschien samen maar doen. Heiko ging nu eerst verder met het ingraven van de laatste poeren voor de fundering aan de rechterzijde en met het halen van meer zand.

Maar niet met een lege maag! De laatste dagen was ik leuk in de tuin bezig geweest: het ontmossen en onkruid wieden. Alleen moest ik dat vandaag weer eens bezuren. Een paar dikke knieën (vocht), zere benen en dan zwijg ik nog maar over de pijn in de rug. Een beetje rustiger aandoen vandaag en wat is er dan mooier, dan gaan kokkerellen? Daarom maakte ik als eerste maar eens een lekker vermicellisoepje. Voor tussen de middag. Een paar zelfgemaakte gehaktballetjes erin, broodje erbij en “aan tafel!”
 
Hierna ging Heiko dan toch maar naar Frinnaryd. Naar de mensen met de grote hoop zand. Die mensen hebben trouwens een kennel. Heiko heeft nog niet gevraagd om welk ras het gaat, maar volgens mij lijken ze wel heel erg veel op kooikerhondjes. Van huis uit is het een werkhondje: assistent van de baas, bewaker van huis en erf en zelfs verdelger van muizen en ratten. Het is een lief, vrolijk en pittig hondje, attent en intelligent, dat in hoge mate bereid is om voor de baas te werken. En iedere keer als Heiko bij die mensen komt en het is droog weer, staan de hondjes hem al op te wachten. Door hun geblaf wordt hij hartelijk verwelkomd door de kooikers. Erg aandoenlijk!
   
Na het maken van de soep ging ik verder met het maken van bitterballen! Toen we onlangs wel zin hadden aan een patatje met bitterballen bleek dat de bitterballen op waren! De hoogste tijd om weer een voorraadje aan te leggen. Gelukkig had ik nog wel vier schouderkarbonades in de diepvries: het belangrijkste ingrediënt voor de bitterbal. Die kookte ik in de snelkookpan lekker gaar, waarna er een ragout van gemaakt werd. Net op dat moment kwam Heiko terug en meteen vroeg ik hem, om de ragout even te proeven.
 
Het is vergelijkbaar met die jonge vogeltjes, die nu in het nestje in de broedhokje liggen: de bekjes gaan meteen open als er iets te eten is. Heiko deed zijn mond dan ook meteen open, om de ragout te proeven… Dat werd goedgekeurd en zodoende kon ik het mengsel in de koelkast zetten om af te koelen. Na een paar uurtjes konden er balletjes van gedraaid worden. Even door een geklutst ei en door paneermeel rollen en uiteindelijk had ik in totaal 40 bitterballen! In porties van tien stuks gingen ze in een plastic zakjes in de diepvries. Vanavond krijgen we kliekjes. Helaas, maar weet je wat wij morgen eten?
     
We zaten er feitelijk al op te wachten: de “huilende dennen”! Ieder jaar in de eerste of tweede week van mei laten de dennen hun stuifmeel los en daarmee wordt alles bedekt onder de vette, gele stof. Toen we vandaag op de veranda zaten, zagen we dat de bovenkant van de tafel geel was geworden. Die was toch echt wit! Ook de zwarte leuning van het hekwerk was geel, evenals de barbecue. Wat eigenlijk niet? De kussens, die we al in de stoelen en bank hadden gelegd, hebben we maar meteen in de kist opgeborgen. Zo blijven die in ieder geval schoon. Volgende week gaat het bijna de hele week regenen, althans dat voorspellen ze nu, en dat kon in dit geval wel eens heel gunstig zijn. Dan spoelt het stuifmeel uit de bomen en direct op de grond. Tijdens droogte waait het overal heen en alles komt er onder te zitten. Over twee weken kunnen we waarschijnlijk de veranda schoonmaken. Dan zal het huilen we over zijn en dan kan het “buiten-zit-seizoen” veilig van start gaan!
  
Later op de middag vond Heiko, dat het gras genoeg door de zon en de wind gedroogd was. ´s Morgens is het uiteindelijk altijd een beetje nat van de dauw. Ook wilde Heiko wel even iets anders doen dan graven en zand scheppen of met hout bezig zijn. De accu van de zitgrasmaaier was inmiddels opgeladen en de motor van de maaier startte dan ook zonder problemen. En zo begon het grasmaaiseizoen dit jaar op de 14e mei! “De eerste snit is eraf” zouden de boeren in Nederland zeggen. De opvangbakken, achter op de zitmaaier, moesten drie keer geleegd worden.
 
Het maaien was al wel de moeite waard. Op de plaatsen waar net graszaad gezaaid was, deed de maaier veel stof opwaaien. De grond is namelijk alweer zo droog, dat er bijna dagelijks gewaarschuwd wordt voor berm- en bosbranden. Na deze maaibeurt lag ons gazonnetje er weer mooi strak en groen bij. Overigens wordt het nu zienderogen groener om ons heen. Nagenoeg alle bomen beginnen blad te krijgen. Daarmee zijn we hier denk ik zo ongeveer twee weken later dan in Nederland. En daar zijn ze weer een paar weken later dan andere jaren…
   

Kijk nou! Duizenden kikkervisjes in onze vijver! Het krioelt er van de zwarte monstertjes. Ze kruipen boven en onder elkaar door en het dwarrelt je voor de ogen, als je er een tijdje naar kijkt. De kikkervisjes hebben hun “ei” verlaten en gaan de grote vijver verder verkennen. Het zijn er werkelijk duizenden. Hoeveel procent het zal overleven weet ik niet, maar er zal toch zeker een reëel aantal overblijven, lijkt me. We kunnen ons dit jaar zeker opmaken voor een mooi “kwak-concert”. Hopelijk springen er deze zomer niet te veel voor de wielen van de zitgrasmaaier. Helaas is dat wel ieder jaar het geval. Misschien is deze generatie voorzichtiger.
 
Opnieuw zijn we verrast met leuke bloemetjes! Net als van die kleine blauwpaarse bloemetjes in het gras langs de oprit, kunnen we nu ook genieten van dit mooie witte bloemetje. Hij staat langs de trap naar de keukendeur. Ook hier had Heiko eind vorig jaar bolletjes gepoot en die zijn allemaal opgekomen. Ze lijken een beetje op een Lelietje-van-Dalen, maar dat is het volgens mij niet. Hoe het plantje wel heet is mij onbekend. Het vergelijken met honderden foto´s van Google Afbeeldingen heeft niets opgeleverd. Misschien is er iemand die mij verder kan helpen?
  
In de border naast de oprit zijn ondertussen diverse tulpen in bloei gekomen. Wat prachtige kleuren! De collectie bestaat uit tulpen die er al stonden toen wij het huis (en de tuin) kochten. Daarnaast zijn er tulpenbollen bijgekomen, die we van onze vrienden Jan en Sia hadden kregen. De rode. En eveneens bloeien nu de tulpen, die we van onze vrienden Riks en Phaedra hadden gekregen, toen we vorig jaar bij hen in Blijham waren. Tenslotte staan er tulpen tussen, waarvan Heiko de bollen via zijn werk had gekregen. Die gele tulpen met dat rode accent waren volgens mij die van Riks en Phaedra. Mooi hè? Een beetje Nederland in de Zweedse tuin!