Vanochtend waren we alweer vroeg uit de veren. Samen zaten we om zeven uur al aan het ontbijt. En dat op onze “vrije zaterdag”! Als je niet langer kunt liggen of je bent een bepaald ritme gewend, kun je maar het beste uit bed stappen als je wakker bent. Zo heb je tenminste ook nog wat aan je vrije dag. Toch? Daarbij komt, dat de zon ons ook naar buiten trok. Die was er alweer op tijd bij. Heerlijk! Na het ontbijt gingen ik eerst even de kelder in, om het nodige aan was- en strijkgoed aan de kant te maken. Heiko daarentegen vermaakte zich met het schrijven van teksten voor onze website. Tegen negen uur dronken hadden we het beide wel even gehad en besloten we gezamenlijk koffie op het terras te drinken. Hierna nam ik het stokje van Heiko over achter en ging achter de laptop. Hij ging… Naar buiten! Nadat hij eerst in de kelder nog de ketel had gestookt: het warme water was namelijk nagenoeg op, het werd steeds kouder. Meteen daarna haalde hij een paar kruiwagens met hout uit de voorraad. Vanochtend weer van achter het trollenhuisje. Het is immers altijd fijn als er voldoende grijpvoorraad in de kelder ligt.
We hadden al vrij vroeg bezoek vandaag. Niet van mensen, maar van vogels. Sowieso is het in de vroege ochtend hier een feestje om buiten te zijn. De vogels ontwaken en dat laten ze horen door hun liederen ten gehore te brengen. Niet alleen wij vinden het een feestje. Mijn moeder kon er ook altijd ontzettend van genieten. Alsook mijn tante toen ze hier was. Heiko´s ouders vonden het in Blijham eveneens altijd zo mooi om naar te luisteren. Nog, alleen zijn ze in Hoogezand niet zo nadrukkelijk aanwezig. Dit keer was het trouwens de kwikstaart die hier het hoogste woord had. En op een hoog punt zat: op het uiterste puntje van het huis! Wanneer hij iets “zei”, werd er zelfs antwoord gegeven vanuit het bos.
Zouden ze het erover gehad hebben, dat Ebba niet in de buurt was? Want daar hadden ze dan volkomen gelijk in. Ze was samen met mij naar beneden gegaan toen ik het washok ingegaan was. Zou ze me hebben willen aanmoedigen? Tegelijk ging ze met mij weer naar boven. Op het moment, dat ik achter de laptop ging en zij zich uitgebreid aan het wassen was op de krabpaal, aaide ik haar (weer) eventjes. Dit keer ook onder haar buikje. Dat vond zij zo leuk, dat ze met haar pootjes begon te “trappelen” of “kneden”: pootjes open, pootjes dicht, en dat schijnt een teken te zijn, dat een kat iemand volledig vertrouwd en zelfs van die persoon houdt. Ahhh… Even later is het over met de pret en gaat ze op haar speciale manier op de krabpaal liggen slapen! Trusten, dametje!
Heiko ging aan de slag met de kantstenen, die nog geplaatst moesten worden. Als volgende week een vrachtauto met grijs grind komt en de oprit als het ware verlengd wordt tot onder de carport, moeten alle kantstenen wel op zijn plaats liggen. Anders rolt er veel grind in de border en dat is natuurlijk niet de bedoeling. We hadden nog een aantal kantstenen liggen van het soort, dat we eerder langs de beide zijden van de oprit hadden geplaatst. Helaas onvoldoende om het hele traject tot aan de voorkant van de carport mee te doen. Wel waren er nog andere, zeg maar een soort trottoirbanden. Daarmee kon Heiko het nagenoeg redden tot de voorkant van de carport. Die kunnen daar tijdelijk wel liggen en zodra er nog een paar van dezelfde kantsteken gevonden worden, kunnen die op dat moment alsnog gewisseld worden. De vrachtauto kan nu in ieder geval komen. Wat zal dat een verschil maken!
Maandag neemt Heiko in ieder geval antiworteldoek (“antirotduk of markduk” heet dat in het Zweeds) mee, zodat het eventuele onkruid dat in de grond zit, niet van onderuit door het grijze grind heen kan groeien. Het onkruid wordt tegengehouden door dat doek. Onkruid dat van bovenaf komt, bijvoorbeeld doordat vogeltjes zaadjes laten vallen, kun je er niet door tegenhouden. Dat moet gewoon weggehaald worden of bespotten worden met azijn. Zodra het grind op zijn plaats ligt wil Heiko het hout voor de bouw van de carport halen, een paar dagen vrij nemen (een week misschien wel), en de carport gaan bouwen. Alleen op de vrije woensdag en in het weekend schiet het niet op, omdat naast de bouw ook het normale (tuin-) onderhoud uiteraard gewoon doorgaat. Lijkt me een strak plan!
Om kwart voor een moest Heiko er even tussenuit. Vandaag zou hij namelijk zijn tweede dosis van het vaccin tegen Covid-19 krijgen. Wederom in een kerk in Aneby. Hij ging op tijd weg, in de wetenschap dat de geplande tijd een richttijd is. En inderdaad. Bij binnenkomst om tien minuten over een, terwijl de afgesproken tijd 25 minuten over een was, kon hij meteen plaatsnemen op stoel drie. Daar kreeg hij van een vriendelijke dame de tweede dosis. Ook deze injectie werd aangetekend op het kaartje, waar tevens een klein stickertje met het batchnummer opgeplakt werd. Yes! Beveiligd tegen Corona! Na de prik nog even weer een kwartier wachten en daarna naar huis. Hij vroeg nog wel even of dit kaartje het enige bewijs is, dat hij is ingeënt. Dat was het inderdaad. Echter vanaf 1 juli komt er een Europees digitaal vaccinatiepaspoort. Via de website 1177 kunnen we dan “iets” downloaden op onze mobiele telefoon en daarmee kunnen we in heel Europa aantonen, dat we volledig zijn ingeënt én daarmee vrij kunnen reizen binnen Europa. Nog twee weekjes wachten. Mijn tweede vaccinatie staat gepland op 23 juni.
Tussen het wassen en strijken door, had ik deeg gemaakt voor rozijnenbollen. Ik zeg vaak krentenbollen, maar er komen alleen rozijnen in: geen krent te zien! Van de rozijnenbollen waren de laatste onlangs uit de diepvries gehaald en opgegeten. Je moet ze daar uiteindelijk ook niet te lang in bewaren… Het was inderdaad tussentijds dat ik er tijd aan spendeerde. Eerst moest er deeg gekneed worden, wat een half uur moest rijzen. Daarna moest er boter en eieren en de rozijnen erdoor en weer een half uur laten rijzen. Tenslotte van het deeg bolletjes maken en… Weer een half uur laten rijzen. Toen konden ze uiteindelijk de oven in, om in een kwartier klaar te zijn. En dat waren ze! Twee bolletjes waren een beetje aan de donkere kant geworden. Die hebben we meteen nadat Heiko thuiskwam uit Aneby “soldaat gemaakt”. De rest ging, op twee na voor morgenochtend, de diepvries in!
Na de rozijnenbol was het Heiko zijn bedoeling, om het gras te gaan maaien. Maandag had hij dat nog gedaan, maar opnieuw was het tijd, om de zitmaaier aan het werk te zetten. De grasmaaier staat de laatste weken buiten, omdat die nogal vervelend naar benzine ruikt. Als de grasmaaier dan binnen staat, stinkt de hele garage en de aangrenzende ruimten, naar benzine. Dat is verre van leuk. In de carport komt zodoende ook ruimte voor de zitmaaier. Tot die tijd staat die buiten en dat is geen enkel probleem, omdat het toch nagenoeg droog is. Als er regen wordt voorspeld kan er altijd nog een kleed overheen. Heiko haalde het sleuteltje op om de grasmaaier te starten en zette de gehoorbeschermers alvast op zijn hoofd. Maar het enige geluid dat de motor van de grasmaaier maakte toen de sleutel werd omgedraaid was “Klik, klik, klik”. “Hmmm…”, dacht Heiko: “Accu leeg!”. Meteen zette hij de accu aan de oplader. Daarop was af te lezen dat er inderdaad flink bijgeladen moest worden. Ondertussen ging hij iets anders doen.
De schakelaar van de hogedrukspuit van zijn vader was stuk. Al heel lang trouwens, maar als je een steen op de voetschakelaar legde, deed die het nog. Tot de laatste keer. Het was toen definitief gedaan. Heiko zijn motto is dan altijd “Iets wat al kapot is, kan onmogelijk verder vernield worden”. Zodoende haalde hij het apparaat uit elkaar. Het omhulsel werd verwijderd en de schakelaar eruit gesloopt. De draden van de schakelaar, de in- en uitgaande draden, verbond hij met elkaar en daarna testte hij de hogedrukspuit eventjes zonder omhulsel. Er volgde een geknetter, vonken vlogen overal en er was sprake van lichtuitval. Oh ja: het rook ook een beetje onfris. Dat vertelde hij me later… Oké, foute draden doorverbonden! Helaas, maar daarmee was het doek definitief gevallen voor deze hogedrukspuit. De zekering in de stoppenkast werd vervangen en de onderdelen van de hogedrukspuit verdwenen bij het afval. Over en uit! Schluß! Slut! Op zoek naar een modernere vervanger? We hebben immers gemerkt dat een dergelijk apparaat toch wel heel erg handig is, met name bij het autowassen.
Na dit intermezzo keek Heiko naar de accuoplader en zag dat er weer voldoende stroom in de accu zat. De accuoplader werd weggepakt en het sleuteltje in het contactslot omgedraaid. Het bekende “klik, klik, klik” volgde opnieuw. Oftewel: de accu had nog steeds niets gedaan. Conclusie: de accu is af. Maandag zal Heiko een nieuwe kopen in Tranås. In de garage stond nog wel de loop-motorgrasmaaier te wachten om ingezet te worden, maar daar had Heiko geen trek in. Ondanks dat het wel fijn zou zijn als het gras weer korter geknipt werd, alleen daarvoor is het grasveld eigenlijk te groot geworden. De loopmaaier wordt alleen nog gebruikt voor de stukjes, waar je met de zitmaaier moeilijk bij kunt komen. Om nu alles met die loopmaaier te doen… Nee, dat gaan we niet doen. Er zitten uiteindelijk slechts twee dagen tussen nu en het moment dat de zitmaaier het (als het goed is) weer doet. Twee droge, warme dagen, waarmee het gras toch niet zo snel zal groeien. Heiko weet in ieder geval wat hij maandagavond kan doen. Altijd leuk om op tijd te weten…
Vanwege de aanhoudende droogte leek het ons verstandig om de fruitbomen en alles wat in de groentetuin staat, van water te voorzien. Alles wat groeit en bloeit heeft tenslotte water nodig. Gelukkig stroomt er nog een beetje water door ons beekje en kon Heiko daar voldoende gieters uithalen. Elke fruitboom kreeg twee volle gieters water en ook alle vakken in de groentetuin kreeg twee gieters. Toen hij later binnenkwam rekende Heiko mij voor hoeveel gieters het waren. In totaal had hij 18 gieters à 10 liter water uit het beekje gehaald. Als laatste verzorgde hij de bloemen in de potten nog. Dat doe ik dagelijks op het terras en aan de zij- en voorkant van het huis. Hopelijk wordt het gebaar richting het fruit en de groenten gewaardeerd en krijgen we over ongeveer twee maanden mooie dikke aardappels, wortels en rode bieten, voldoende boontjes en uiteraard veel lekkere grote appels, peren en pruimen.
