Met de start van het nieuwe jaar sluiten we het oude jaar af. Zo ook opnieuw een vol jaar voor onze website afgesloten, die naar het lijkt, steeds meer lezers krijgt. Volgens bovenstaande grafiek over de maand december, heeft onze website meer dan 150 hits per dag! Het gemiddelde zal op ongeveer 175 hits liggen en dat vinden wij eigenlijk best wel veel. Hetzelfde plaatje heb ik uit de statistieken gehaald over het hele jaar 2020. Daaruit blijkt, dat het aantal hits vanaf april 2020 minimaal 200 per dag was. In verband met onze corona verslaggeving? In de maand december zakt het juist een beetje in. Begrijpelijk, met kerst en zo.
Wat kun je veel statistieken opvragen! Ik zal ze hier niet allemaal plaatsen, maar uit deze overzichtjes hierboven kun je zien hoeveel een bepaald item op de website daadwerkelijk is bekeken. Topscorer is het item over de vogels “Kauw, roek, raaf of kraai”. Blijkbaar wordt daar via Google vaak op gezocht en komt men op onze website uit. In totaal is deze pagina 4.413 keer aangeklikt. Een goede tweede plek is er voor de pagina over de oogmigraine. Die is ook maar liefst 2.695 keer bekeken. Op het overzichtje rechts zie je het aantal bezoekers en het aantal bekeken pagina´s. Over het gehele jaar 2020 hebben we 67.143 bezoekers gehad op onze website, die in totaal 176.116 pagina´s bekeken hebben. Kijk, daar doen we het voor! Het is ook leuk om af en toe een reactie te ontvangen op een bepaald item. Dat doen steeds meer lezers en dat doet ons goed. Het bijhouden van deze website is leuk en dergelijke reacties en deze statistieken zijn erg motiverend en stimulerend. We gaan er nog maar even mee door!
Vanmorgen had Heiko een berichtje gestuurd naar buurman Erling uit Västorp. Bijna twee jaar geleden had Heiko van hem een zware kloofmachine geleend, nadat die van ons kapot ging. Nu is de klover van ons opnieuw kapot en vroeg Heiko of hij die van Erling nog een keer kon lenen. Dat was geen enkel probleem. Na twaalf uur zou hij thuis zijn. Oké, dacht Heiko, dan rijd ik daar na de middag even met de aanhanger heen. Dat bleek echter niet nodig. Tegen een uur vanmiddag, we wilden net de eerste hap van onze boterham nemen, kwam Erling er al aanrijden met zijn tractor. In de hydraulische kraan hing de zware kloofmachine. Tjonge dat is toch fantastisch! Erling kwam het ding gewoon even brengen. Met de kraan zette hij het apparaat met het grootste gemak op de grond. Geweldig! Wat fijn dat we zulke goede buren hebben. Deze klover heeft meer kracht en gaat trouwens op krachtstroom. Daarvoor hebben wij wel een aansluiting in de garage, maar we hebben zelf geen krachtstroom-verlengkabel. Daarom reed Heiko meteen even achter Erling aan, om in zijn schuur een juiste kabel op te halen.
Toen keken ze tegelijkertijd nog even naar de bomen, die Erling in zijn bos aan het zagen was. Het werden er steeds meer, begreep Heiko van hem. Het hout is ongeschikt voor de zagerij, vanwege het beestje dat erin zit. Er kunnen echter wel snippers van gemaakt worden. Enige waarde hebben de bomen daarmee zeker nog wel. De bomen zullen dan opgehaald moeten worden door een bomen-vrachtauto, maar komt die alleen als er een volle vracht is. Dat heeft Erling nu nog niet. Als dat niet lukte konden wij de bomen wel van hem kopen. Poeh, dat zou dan echt de moeite waard zijn. En daarmee zouden we de wintervoorraad voor 2022-2023 meteen op niveau hebben. Het houdt wel in, dat er nog heel veel gezaagd en gekloofd moet worden. In het stukje bos van Erling vond Heiko nog een stuk schors dat er wel erg bijzonder uitzag. Het leek wel een puzzel. De binnenkant van de dikke schorslaag bestond ut verschillende puzzelstukjes, met verschillende kleuren. Aan de zijkant kon je zien, dat de schors was opgebouwd uit een heleboel dunne laagjes. Leuk hé.
Toen Heiko weer binnen kwam vertelde hij dat het erg koud was buiten. De thermometer gaf plús twee graden aan, maar volgens hem voelde het aan als mín twee. Het was waterkoud. Inmiddels was het twee uur en hadden we wel trek gekregen. Na het broodje was het al half drie en had het voor Heiko niet zoveel nut meer om te beginnen met kloven. Morgen is er weer een dag. Op zich is half drie uur natuurlijk niet laat, maar een uurtje later is het wel donker. Tegen de tijd dat de kloofmachine op de juiste plek stond, dat de stroomkabel was aangesloten en dat de eerste blokken gehaald waren om te kloven, zou het beginnen te schemeren en om half vier is het echt helemaal donker. Dan kon de kabel weer opgeruimd worden en de machine afgedekt. Er is kans op sneeuw vannacht en dan moet het apparaat wel een beetje beschermd worden. Het was daarmee zinloos om vandaag nog te beginnen. Morgen om negen uur is het licht. Morgen wordt daarmee heel waarschijnlijk een kloofdag.
Daar liggen ze dan. Onze warm-weer-dametjes. “Brrr baasje, het ons te koud buiten hoor! Wij blijven lekker binnen liggen.” Jikke lag bij hoge uitzondering dit keer op de krabpaal en hetzelfde gold voor Ebba. Die ligt namelijk zelden of nooit op de stoel. Vanmiddag wel. Ongelijk kan ik ze niet geven. Het is inderdaad koud buiten. Eerlijkheidshalve moet ik er wel bij zeggen, dat Jikke het in ieder geval nog wel heeft geprobeerd. Die is wel een paar keer buiten geweest. Ebba volgens mij niet. Die is volgens mij dan ook nog steeds erg onder de indruk van haar avontuur, waarbij ze twee nachten en twee dagen weg is geweest. Toevallig zag ik vanmiddag dat ze in het stookhok op de kattenbak ging, om haar behoefte te doen. En dat terwijl ze dat al jaar en dag buiten ergens in de natuur doet. Is ze bang om naar buiten te gaan? Kon ze maar praten…
Op de eerste foto hierboven toont Heiko trots zijn kamerpak-jasje. Die heeft hij een paar jaar geleden gekocht. Leek hem voor ´s avonds wel lekker. Maar de praktijk was, dat hij hem nooit aan heeft. Echt nooit! Op het moment dat ik er echter een andere bestemming voor had, was het ineens zijn favoriete jasje! “Ja, hoor. Uiteraard Heiko. Te laat Heiko! Ik ga die stof gebruiken voor een nieuw dekje op de krabpaal van de poezendames. Inleveren alsjeblieft!” Kijk hem nu zielig kijken. Ahhh… Je zou bijna medelijden krijgen, toch? Het was voor een goed doel. De mouwen knipte ik eruit en de voorpanden ook. Daarna maakte ik elastiek rondom in het achterpand en deed dat over het bestaande dekje. Dit lijkt weer stukken beter. Niet verder vertellen, maar het is tijdelijk. Zodra ik het weer aandurf (met betrekking tot corona) ga ik op zoek naar een ander stofje, voor zowel het bovenste, als het onderste gedeelte. Jammer van de vest? Ja, maar nu heeft hij zich uiteindelijk nog een poosje nuttig gemaakt.
