Een iets ander weerbeeld dan gisteren: meer bewolkt en meer wind. Op de zonnige momenten, en dan met name in de ochtend, was het lekker hoor. Maar dan wel achter het glas… Zelfs op het terras was het niet aangenaam vertoeven deze keer. Dat kan normaliter over het algemeen toch vrij snel eigenlijk. Door het windscherm kunnen we de wind “om de tuin leiden” en er volledig windvrij zitten. Deze ochtend niet, want de wind kwam van de andere kant! Het had ook niet lang kunnen duren, want af en toe vielen er een paar druppen regen. Niet veel, maar genoeg om in huis te blijven.
Nou weet ik, dat we er gisteren uitgebreid over geschreven hebben. Maar… Er was geen foto van vóór het schoonmaken van het paadje met de flagstones. Hoe dat kan? Vergeten! Alleen toen Heiko gisteravond zijn mobiele telefoon nog even aan de laptop “hing”, om wat te regelen, kwamen er foto´s voorbij die ik wel heel graag wilde hebben. Inderdaad: van tijdens het onkruid wieden! Er is ook duidelijk te zien, hoe veel het gras al naar de stenen was gegroeid. Hoe smal het paadje was geworden. De tweede steen, of eigenlijk wat ervan over is, wordt nog vervangen. Heiko vond namelijk nog “ergens in de tuin” een flagstone en die komt voor de kapotte in de plaats!
Vandaag begon Heiko net als op andere werkdagen om zeven uur. De klus bij een mevrouw in Tranås, waar hij ´s maandags was begonnen, kon vanmorgen voortgezet worden. Er moest nog even grasgemaaid en kunstmest gestrooid worden, ijzersulfaat over de bemoste tegels heen gestrooid en een stuk tuin onkruidvrij gemaakt worden. Daarvoor had hij tot ongeveer twintig voor negen de tijd. Om negen uur zou hij namelijk in bespreking gaan met Örtengren en een jurist. In een restaurant op het zuidelijke bedrijfsterrein van Tranås. Een uurtje zouden ze een voorbespreking hebben over een aanvraag voor een hypotheek op het nieuwe pand van Örtengren. Rond tien uur schoof de accountmanager van de Länsförsäkringar bank aan, uit Jönköping. Die luisterde aandachtig naar het financiële verhaal wat hoofdzakelijk gepresenteerd werd door de jurist, Örtengren zijn adviseur en rechterhand.
De jurist had de zaken goed voorbereid en naast een verhaal op papier, had hij eveneens de nodige financiële gegevens verzameld. De accountmanager was zeer tevreden met de cijfers en voorzag geen problemen bij het verstrekken van een hypothecaire lening voor Örtengren. Dat was goed nieuws! Het was een prettige bespreking, een möte zoals dat in het Zweeds heet. De eerste keer dat Heiko aan een dergelijke bespreking deelnam. Zijn aanwezigheid was belangrijk, omdat hij meer en meer de planning en aansturing van de tuinklussen voor zijn rekening zal gaan nemen. Dat vond niet alleen de jurist een goed idee, maar ook de accountmanager van de bank. Zo langzamerhand raakt Örtengren er ook van overtuigd dat het anders moet. Hij heeft het bedrijf in zijn eentje gestart en heeft nu, vier jaar later, de omzet en het resultaat meer dan verdubbeld. Het bedrijf is gegroeid en dat vergt een andere aansturing.
Na deze bespreking had het niet zo veel zin meer voor Heiko, om nog weer aan het werk te gaan. Hij had namelijk om één uur vanmiddag een afspraak bij de huisarts. Bij de vårdcentral in Aneby. Hij wilde graag zijn bloed weer eens laten onderzoeken en dan met name de PSA-waarde. In 2017 is Heiko geopereerd aan zijn prostaat. De noodzaak van een operatie was ontdekt, omdat de PSA waarde destijds veel te hoog was. Een half jaar na de operatie is de PSA-waarde nog een keer gecontroleerd en was nagenoeg niet te meten geweest. Een waarde van minder dan 1 en dat was uitstekend! Nu zijn we inmiddels drie jaar verder en leek het ons wel een goed idee, om dat weer eens te laten meten. Gelukkig vond de huisarts dat ook wel een goed idee en kon Heiko meteen na het gesprek een paar buisjes bloed laten aftappen door de sjuksköterska, de verpleegster. Over een dag of twee tot drie kan de uitslag binnenkomen. We wachten het rustig af…
Door het tuinieren van gisteren was ik vandaag geen cent waard. Op de knieën gelegen, onkruid getrokken, veel krom gestaan, met de trimmer heen en weer “geslingerd”: net even genoeg voor “oma Joke”! Vandaag ging ik (vanzelfsprekend zou ik haast zeggen) nog wel de tuin even in. Alleen al om het een en ander weer even te bekijken. En dan ben ik heel tevreden over hetgeen we gisteren samen hebben gedaan! Ik zag dat de grote appelboom ook eindelijk knoppen krijgt en hopelijk veel bloesem. Die laatste kunnen uiteindelijk appels worden. De vruchten van deze boom zijn namelijk erg lekker. De perenboom, die we van Jan en Dietske hebben gekregen, doet het ook super! Als dat zo doorgaat, krijgen we zeker een aantal peren! Net als zwarte bessen, want die lijken er ook zin in te krijgen!
Sinds de rozen om de veranda heen zijn gesnoeid, gaat het ontzettend goed met de Salomonszegel. Deze bloemen zaten als het ware onder de “plak” van de rozen en kregen nagenoeg niet de kans, om te groeien. Nu wel! Het is trouwens een inheemse plant, die algemeen voorkomt en bloeit in de periode mei – juni, met een rij witte bloemetjes, die onder de bladeren hangen van iedere bladsteel. De bloemetjes hebben een groen puntje. De naam Salomonszegel dankt deze plant aan de zegelachtige afdruk van het aanhechtingspunt van het blad aan de wortelstok. Deze afdruk is pas zichtbaar als het blad in de herfst afgevallen is. Na de bloei vormt de plant, op de plaats van de bloemetjes, zwarte besjes. Deze besjes zijn giftig! Nu wordt er gezegd, dat de Salomonszegel graag op een half beschaduwde tot beschaduwde plek in de border staat. Hier doet hij het zelfs op een redelijk zonnige plek. Blij met deze mooie plantjes!
Net voordat Heiko vanaf zijn werk vanuit Tranås wegreed, stopte hij nog even bij de winkel Granngården, de Intratuin van Zweden. We willen zo langzamerhand met de groentetuin aan de slag. Te beginnen met de aardappels. Bij Granngården kocht Heiko daarom een zakje met pootaardappelen en na zijn bezoekje aan de vårdcentral in Aneby, pootte hij ze in onze groentetuin. Het begin is gemaakt! Morgen maar eens even nadenken wat we er verder nog in willen hebben. We denken in ieder geval aan wortelen. Misschien een keer weer eens boontjes proberen? En later in het seizoen boerenkool? In een van de moestuinbakken doen we in ieder geval sla en voor de rest? Er liggen in de kelder nog een paar zakjes met zaad, welke Heiko had gekregen voor zijn verjaardag. Morgen op “ontdekkingsreis”! De jonge aardbeiplantjes hadden we vorig jaar al uitgepoot in twee van de vier bakken. Die beginnen al mooi te groeien. De maggiplant, de peterselie, evenals de mint en de stengelui zijn ondertussen ook alweer fijn opgekomen. Tenslotte de drie rabarberplanten niet te vergeten!
Ook ging Heiko nog een paar meter van de border naast de oprit verder schoonmaken. Een poging om het onkruid met wortel en tak weg te halen. Na ongeveer drie meter was er een duidelijk resultaat zichtbaar en werd er opnieuw een punt achter gezet. Misschien het komend weekend nog een paar meter? Als deze grote schoonmaak klaar is, zal het een kwestie zijn van bijhouden. Zo erg als het nu was, zal het zo snel niet weer worden. Dat hebben we onszelf beloofd! Wanneer het zo erg is, zie je er immers meer en meer tegenop om eraan te beginnen. Je ziet dan geen doorzicht, wat je weerhoudt een begin te maken. Eenmaal begonnen is het daarentegen super dankbaar werk. Het verschil is uiteindelijk gigantisch!
Na dit werkje wilde Heiko nog graag even een kleine bijdrage leveren aan het project carport. Aan de achterzijde legde hij nog een rij leca betonblokken. Voor zover het kon. Die legde hij op de plaats waar de achterwand van het schuurgedeelte komt. Zeven blokken kon hij leggen. De laatste twee niet meer, omdat het laatste stapeltje hout nog in de weg lag. Dat werd zijn laatste actie buiten voor vandaag. Wat de planken betreft: toen het doek eraf kwam ontdekten we ook in deze stapel planken schimmel. Daarmee dachten we, dat de planken naar de stort gebracht konden worden. Maar zoals het er nu naar uitziet, wachten we daar zeker nog even mee! Volgens ons heeft de zon en de wind al kleine wonderen verricht met het hout van de eerder verplaatste stapel en droogt het hout mooi! Zou fantastisch zijn, als we dit alsnog kunnen gebruiken.
Toen het hout aan de kant was begon het te regenen en vluchtte Heiko naar binnen. Even een paar spelletjes Wordfeud met vriend Jan uit Assen spelen en daarna eten. We aten vanavond pannenkoeken! Dat hadden we al een hele poos niet gegeten. Na deze “overheerlijke maaltijd”, Heiko is er niet zó gek op, maar eet wel drie stuks, ging hij tóch nog even weer naar buiten. Hij had een verrassing voor mij: van Örtengren had hij namelijk weer een mooie Chinese roos meegenomen! De plant, die wij elk jaar op ons terras hebben staan. Die wilde hij nog even overpoten in een grotere pot en meteen op het terras plaatsen. Opnieuw kwam de oppottafel goed van pas en even later stond de Chinese roos op ons terras te pronken. “Slut för idag!”, genoeg voor vandaag. Na onder andere nog een gezellig praatje gingen we rond tien uur naar bed. Heiko moet morgen al om half zeven in Tranås zijn namelijk. Tegen bedtijd was het nog niet eens helemaal donker. Er was nog licht te zien aan de horizon…
Een vraagje wat ik al een poosje heb.
Wat vinden jullie van de bewolking? Is het nu anders dan vorige jaren? Ik heb namelijk het idee dat de bewolking echt heel anders is.
Maar….. ik kan me vergissen.
Misschien dat andere lezers hier ook op willen reageren?
Dag Wilma, ik weet niet wat je hiermee bedoelt hoor. Voor mij ziet de hemel en de bewolking nog net zo uit als andere jaren. Ik geniet er in ieder geval bijna elke dag van. Elk moment is het anders en vooral ´s morgens bij zonsopkomst en ´s avonds bij zonsondergang is het werkelijk fantastisch.