Gisteren had Heiko tweederde van de veranda schoon kunnen maken. En als je iets begint… Stond gisteren alles nog achterin, ging het vanochtend allemaal naar voren. Want Heiko vervolgde dit klusje meteen vanochtend maar. Het was uiteindelijk niet zoveel meer. Slechts een derde gedeelte moest nog schoon. Alleen zat er meer werk en tijd in dit gedeelte, dan hij had gedacht. Alle dwarslatjes van het plafond had hij niet alleen schoongemaakt, maar ook meteen maar afgekrabd. Tenminste daar waar de verf was losgelaten. En laat nou precies in de achterste hoek daar veel werk aan zijn. Daarmee duurde dit werk een beetje langer dan verwacht.
Het ligt in de planning, dat we het dak van de veranda nog deze zomer aanpakken. Dat houdt voornamelijk in, dat de oude golfplaten eraf gaan en er nieuwe opkomen. Dan worden tevens de dwarslatjes die niet meer gaaf zijn vervangen. Die, die niet meer netjes zijn, worden dan geverfd. Toen de achterwand en de balken eindelijk allemaal schoon waren, ging er nog een doek over de tuinmeubels en kon er met een gerust hart weer een broodje gegeten worden op de veranda. Het verschil was duidelijk zichtbaar: alsof het allemaal lichter was geworden. Natuurlijk: de zwarte stipjes zijn allemaal verdwenen!
Mijn bezigheden vonden vanochtend veelal buitenshuis plaats. Ja, in de tuin. Diverse borders waren inmiddels weer vervuild met onkruid. Vervelende onkruid! Nee, niet zeuren: het is mooi werk, om de tuin wederom netjes te maken én je bent lekker buiten bezig. Als eerste ging ik onder de grote appelboom aan de slag. Daar zat wel eventjes werk in, maar dat was niet zonder resultaat. Daarna volgde het nieuwe bordertje, rechts van de vlonder. Die was net zo erg. Vervolgens rondje groentetuin (graskantjes knippen). Dit keer met de nieuwe elektrische kantenknipper onder de hekken langs. Dat gaat met dat apparaatje snel en ook nog eens gemakkelijk!
En wat te denken van de groentetuin? Jeetje, stond er ook nog groente in? Die was nauwelijks terug te vinden! Ja, dit was typisch een gevalletje “te lang gewacht, omdat het geen leuk werkje is”. Alleen werd het werkje leuker en leuker, omdat er een verschil te zien werd, die zijn weergave niet kent. Nu kunnen we weer zien, dat de worteltjes groeien en ook de uien, die we van Heiko zijn ouders hebben gekregen. En de preien worden groter, alsook de bieslook, die prachtige paarse knoppen laat zien. Helaas doen de rode bieten het dit jaar niet zo goed. Het vorig jaar ook al niet. Ligt dat aan de grond? In Blijham was dat juist een groente die het enorm goed deed. Misschien gaat het nu beter, nu ze weer kunnen ademen, nu alle onkruid weg is…
Oei! Heiko met de motorheggenschaar: als dat maar goed komt? Hij ging de heg voor het huis even “netjes” maken. Helemaal goed, want die was niet alleen in de hoogte, maar zeer zeker ook in de breedte alweer flink gegroeid. We hadden, nee dat zeg ik verkeerd, Heiko had er al eens over gesproken, dat het voor de heg gezond zou zijn, wanneer die eens flink zou worden teruggesnoeid. Daarmee zou hij de kans krijgen van binnenuit weer mooi vol te worden, want dat is hij nu bij lange na niet. En je raadt het al: dat flink terugsnoeien gebeurde vandaag. Volgens Heiko is de heg ongeveer dertig centimeter gekrompen, maar volgens mij wel meer! Dit keer is alleen de bovenkant ingekort. De breedte gebeurt in de loop van de komende weken. Volgens mij herkennen we onze eigen heg dan niet meer en rijden we wellicht ons eigen huis voorbij… Dit is wel even wennen hoor!
Terwijl we de eerste “lichting” jonge vogeltjes volledig hebben gemist kunnen we nu genieten van de tweede! Het is een drukte in de tuin en dat is geweldig om te zien. Er zijn jonge kwikstaartjes, kool- en pimpelmeesjes, winterkoninkjes en vandaag kon daar een jonge boomklever aan toegevoegd worden. Het nestje van de bonte vliegenvanger is nog bezet en pa en moe vliegen nog elke dag vele keren heen en weer om hun jongen te voeren. Of zijn ze in de war? Zaten ze niet net in het hokje van de boomklever? Is de foto hieronder niet van de jonge bonte vliegenvangers? Ja toch? Oh, zou dat komen van de warmte? Het rode huisje was namelijk van hen en nu vliegen ze in de grijze… We houden het in de gaten…
Begin deze maand reden we een rondje door de omgeving en kwamen we ook langs een leuk meer. En daar stond, je zou haast zeggen “vanzelfsprekend”, een zomerhuisje aan. Ach, het had eigenlijk zijn beste tijd al wel gehad. Het houtwerk zat nauwelijks nog in de verf, de veranda of afdakje was kapot, er zaten weinig ramen in en na aftrek van opslagruimte was het ontiegelijk klein. Wat schetst onze verbazing? Het huisje wordt ook nog eens verhuurd! Door een van de grootste aanbieders van vakantiewoningen, Novasol. Wel even leuk om te vermelden misschien, is dat dit bedrijf ruim vijftig jaar geleden is begonnen in een kelder van de oprichter. Nu heeft het bedrijf vierhonderd medewerkers. Zal een van die werknemers weten, dat dit huisje eruit ziet, zoals het eruit ziet?
Vanavond na het eten ging Heiko even een stukje wandelen. Hij heeft uit meerdere richtingen gehoord, dat bewegen van de voeten goed is om uitbreiding van neuropathie te voorkomen. Misschien beter gezegd, om het verloop van de aandoening te vertragen. En dan is lopen een goede manier om te bewegen. Hij was nog maar twee minuten weg, toen ik zowaar een WhatsApp berichtje van hem kreeg. Een WhatsApp berichtje! Nou vraag ik je… Maar binnen een minuut stond ik naast hem, met de fotocamera, want hij had geschreven: “Eland tegenover het huis!”
Heiko moest me hele goeie aanwijzingen geven, wilde ik de eland zien. Want die stond behoorlijk ver van de weg. Dat was waarschijnlijk de reden, dat hij zo mooi rustig bleef staan en wij hem in alle rust (door de lens van de camera) konden aanschouwen. Een auto deed de eland schrikken en daardoor liep hij het veilige bos weer in. Heiko vervolgde, nee begón zijn wandeling en toen hij weer bijna thuis was kreeg ik wederom een WhatsApp bericht: “Hij staat er nog!” Dit keer waren de foto´s door Heiko geschoten, die de camera had meegenomen. Al met al hebben we denk ik wel een half uur naar de Koning van het bos gekeken. En hij naar ons! Wat een pracht dier!
