Opnieuw werden we wakker met wit uitgeslagen gras. Bijvoorbeeld in de bermen langs de weg. Ook de autoruiten waren dichtgevroren en de thermometer gaf drie graden onder nul aan. April doet nog steeds wat ie wil, maar dit zal toch echt zijn laatste week met rare fratsen moeten worden hoor. De maand april is volgens de kalender vrijdag aanstaande immers afgelopen en zaterdag is het al 1 mei! Wat ons betreft de absolute deadline voor Koning Winter. Over en uit! In de komende maand mei leggen alle vogeltjes uiteindelijk een ei en daar moeten we geen nachtvorst meer bij hebben. Toch?
Deze vogel dacht helemaal nog niet aan eieren, echter aan pinda´s! Mevrouw de grote bonte specht was heerlijk relaxed aan het eten, toen ineens de dubbele streng pinda´s naar beneden viel en slechts één werd. Er was waarschijnlijk door haar gewiebel een draadje uit het oog van de haak gevallen. Dan zou je denken, dat ze geschrokken was en weg zou vliegen. Nee hoor. Mevrouw ging vrolijk verder, alsof er niets gebeurd was. Of dit enkel draadje haar lang kan houden?
Voor vanochtend had ik om tien uur een afspraak staan bij de kapper in Tranås. Ik boek altijd meteen een nieuwe afspraak nadat ik net geknipt ben. Dan kan ik meteen als eerste klant boeken. De zaak gaat namelijk open om 10 uur en dan zijn er nog niet zoveel klanten in de kapsalon aanwezig. Dan voel ik me vanwege corona toch een beetje veiliger. Overigens gaan alle winkels pas rond die tijd hier in Zweden open. Met uitzondering van de supermarkten. Onderweg van huis naar Tranås kwam ik achter deze tractor te rijden. Die nam iets meer dan de helft van de breedte van de weg in beslag, waardoor ik er niet voorbij durfde te rijden. Het had misschien nog gekund, als die rood-witte stokken niet in de berm hadden gestaan. Er zat niets anders op dan geduld te hebben en wachten tot de tractor met giertank ergens een afslag zou nemen. Gelukkig was ik op tijd vertrokken en hoefde ik me niet te haasten om op tijd te zijn.
Dat de vorst schade toebrengt aan het asfalt zag ik op meerdere plaatsen. Zo´n beschadiging begint meestal met een klein gaatje. Daarin komt water te staan, dat water bevriest vervolgens en tenslotte breekt het asfalt daar ter plekke kapot, als er auto´s over een dergelijk poreuze plek heen rijden. Overigens is duidelijk te zien, dat het wegdek daar al eerder is bijgewerkt. Ik heb er alle vertrouwen in, dat dit voor de volgende winter gerepareerd is, want daar zijn ze erg alert op. Wat je ook duidelijk kunt zien is, dat er slechts een heel dun laagje asfalt op deze weg ligt. Wat zal het zijn? Twee centimeter? Deze weg wordt dan ook voornamelijk gebruikt door bestemmingsverkeer. Voornamelijk personenauto´s en die zijn immers niet zo waar. Echter af en toe komen er ook zwaar beladen vrachtauto´s langs, die omgezaagde bomen ophalen. En dan wordt het kritisch. Dát zijn vaak de veroorzakers van deze wegschades.
Als je er oog voor hebt, kun je toch niet anders zeggen, dan dat het hier een prachtig mooi gebied is. Bergen, heuvels, uitzichten, fris groen en grote stenen in het groen, rotsen… Ja, wij zijn er helemaal aan verknocht. Het is elke keer weer een plezierige rit naar en van Tranås. Tevens elke keer weer een verrassing voor wat betreft het wild. Heiko meldt mij regelmatig, bijna dagelijks, dat hij weer een aantal reeën over de weg heeft zien steken. Soms héél erg vlak voor de auto langs, zodat hij de kwaliteit van de remmen van de Volvo weer eens moest testen. Vandaag had ik ook geluk. Een reetje rende over de weg, ongeveer tien meter voor de auto. Zo mooi!
Na de middag begon ik met de voorbereidingen voor het warm eten van vanavond. Daarbij zag ik de grote witte kool liggen, die we onlangs hadden gekocht. Daar had ik vandaag geen zin in, maar het leek me wel verstandig, om die alvast te snijden en te blancheren: hij moest maar in de diepvries. Dan kunnen we die een andere dag zo pakken. In totaal kon ik drie zakjes van ruim een pond in de diepvries leggen en daar kunnen we dan drie keer van eten. Altijd een prettig idee, dat we voldoende groenten in de diepvries hebben liggen. Ik weet uiteindelijk niet altijd wat we gaan eten. Nog ideetjes?
Gisteren had Heiko bij een klant in Tranås kant en klaar grasrollen gelegd en bleef er ongeveer anderhalve pallet over. Bijna 70 rollen. Een week eerder waren er op twee verschillende plaatsen in totaal ook een halve pallet overgebleven. In totaal stond er zodoende ruim twee pallets met rollen gras in Tranås. Uit te drogen. Dat is zonde! Zodoende vroeg Örtengren aan Heiko of hij dat via Facebook zou kunnen verkopen. Morgen zal Heiko dat via Marketplace proberen. Geen idee eigenlijk of daar animo voor zal zijn. Tegelijkertijd is het zo, dat we ons regelmatig in positieve zin verbazen over alles wat via Marketplace wordt aangeboden én wordt verkocht. Wat dat betreft wordt hier erg veel gerecycled en dat juichen we van harte toe!
Enig idee hoe groot een seringenboom kan worden? Ik wist het niet, maar Heiko heeft er nu inmiddels een aardig idee van. “Tjonge jonge!” zei hij “Wát een enorme wildernis”! Vele, hele dikke stammen van een seringenboom stonden rechts van een garagebox. Die boom had daar alle tijd en ruimte gekregen om te groeien. De boom was twee keer zo hoog als de garage. Volgens Heiko was de boom minstens 5 tot 6 meter hoog. De boom, die uit diverse stammen bestond, stond op de grond van een woningbouwvereniging en die hadden de hulp van Örtengren ingeroepen. Die boom/ bomen moest(en) weg. Mede omdat de buren hadden geklaagd. Gewapend met een motorkettingzaag begonnen de beide H´s (Heiko en Håkan) daar om zeven uur aan te werken. Tot de eerste pauze van negen uur konden ze daar hun tijd aan besteden.
Zienderogen werd het lichter en ruimer. Het leverde wel een enorme vracht takken op én… Dikkere boomstammen. Oftewel brandhout voor ons! Dat laatste legden ze uiteraard apart en zou Heiko aan het einde van de dag met de aanhanger ophalen. Na de pauze ging Heiko iets anders doen en ging collega Håkan alleen verder met het opruimen van de takken én wat er verder allemaal nog in die hoek op de grond lag. In totaliteit was hij vier keer naar de stort gereden. Maar, zoals al eerder geschreven: opgeruimd staat netjes. De klant is tevreden en de aangrenzende buren idem dito.
Bij dit huis was Heiko vanochtend, samen met een collega, na de pauze begonnen om gras weg te graven en 10 centimeter van de aanwezige grond vermengd met grind. Twee aanhangwagens met rommel brachten ze naar de vuilstort. Het is de bedoeling, dat op het schoongemaakt deel een stukje straatwerk komt. De klant wil graag rondom de trap naar de voordeur een mooie grijze steen gelegd hebben en aansluitend op het asfalt van de oprit. Nadat het oude was weggehaald en weggebracht kon Heiko met een lege aanhanger naar de steengroeve. Deze ligt net buiten Tranås. Daar kon hij “stenmjöl” halen.
De steengroeve is inmiddels een heel groot gat geworden. Met bergwanden rondom. Dagelijks worden er stukken rots afgehakt en vermalen tot verschillende formaten. Grove steen (32 mm en groter), fijnere steen (16-32 mm), nóg fijnere steen (1-16 mm) en “stenmjöl”, wat nagenoeg zand is. Zó fijn is de rots vermalen. Die stenmjöl wordt gebruikt voor de bestrating. Het is steviger dan zand en toch nog los genoeg, om klinkers in te kunnen leggen. Na de middag haalde Heiko met de aanhanger een vrachtje op. Toen hij er was stond er ook een vrachtauto met aanhanger die net geladen werd. Tja, daar sta je dan met je kleine aanhangertje. Echter, voor de chauffeur van de shovel, met enorme schoep, geen enkel probleem.
Met precisie en gevoel voor maximale belading, vulde hij de aanhanger. Het blijft voor de mannen van Örtengren altijd lastig inschatten, hoeveel je precies nodig hebt. In eerste instantie dacht Heiko ook dat hij te veel had. Toen hij de aanhanger bij de klant leeg had gemaakt en alles waterpas had gemaakt, bleek echter dat er feitelijk nog een beetje bij moest. Prima. Beter iets erbij dan iets overhouden! Dat komt volgende week wel, als ze gaan beginnen met het leggen van de klinkers. Het was weer eens iets heel anders vandaag.
Ook heel anders was het weer vandaag. Zo koud en grauw als het begon, zo (ietsjes) warmer en helder eindigde die. Het was bewolkt, maar als het zonnetje de kans kreeg scheen hij er lekker op los. Je kunt al merken, dat de zon vele malen hoger staat dan een paar weken geleden. Eveneens merk je verschil in de kracht: het voelt heerlijk warm aan. Dat had ook ons dametje Ebba in de gaten gekregen. Ik had haar al in het gras zien liggen “zonnebaden” en even later kwam ze bij mij op de veranda liggen. Toen ik even later de trap met bloemetjes had verplaatst was de zon alweer verdwenen en verdween ik naar binnen.
