Geen widgets gevonden in de zijbalk

De nachtvorst houdt nog steeds aan, gevolgd door een prachtige dag met veel zon. Die zon doet erg zijn best om de sneeuw te laten smelten, maar het gaat met erg veel moeite. Toch wordt er elke dag wel een beetje van de sneeuwhopen afgeknabbeld. Bijvoorbeeld het pad, dat Heiko door de sneeuw had gemaakt om bij de houtstek te komen. Die was in eerste instantie een meter breed en inmiddels nagenoeg twee meter. De sneeuw op het bruggetje naar het eilandje trekt zich langzaam terug, net zoals de sneeuw rond de melkbussen. Zou het dan toch allemaal weer groen worden? Uiteraard wordt het weer groen, maar aan grasmaaien hoeven we voorlopig nog niet te denken. Toen we met Elise belden vertelde zij ons, dat ze alweer voor de eerste keer het gras had gemaaid. Wat een verschil met hier.

Vandaag was het min of meer een trainingsdag. Meteen nadat Heiko naar Tranås reed ben ik namelijk begonnen met handelingen, die meer lichamelijke inspanning vroegen. Ik wilde weer eens flink in beweging zijn en dan zonder korset, om mijn rugspieren te gebruiken en ze daarmee hopelijk steviger te maken. Eerst werd de kamer en keuken stofvrij gemaakt. Meteen verving ik de viltjes onder de stoelpoten maar even. Na een pauze ging ik de kelder in, waar de échte uitdaging begon: het schoonmaken van het stookhok en de kelderhal! Elektricien Johan had toch wel de nodige bewijzen van zijn aanwezigheid achtergelaten. In het stookhok was de klus het grootst, maar dat kwam niet alleen van Johan zijn werkzaamheden. De hout gestookte cv-ketel geeft veel rook en vuil in de vorm van asdeeltjes, op het moment dat je weer een aantal blokken hout op het vuur gooit. De planken van de witte kast waren zodoende niet meer wit… Vanzelfsprekend lag de as niet alleen daar. Het schoonmaakwater in mijn emmertje werd zienderogen vuiler. Ik weet dat het ondankbaar werk is, want het zal snel terug zijn. Ik zag het dit keer echter als een oefening. Op mijn eigen tempo had ik de klus geklaard en dat gaf me een supergoed gevoel. Tussen de oren…

Heiko had zijn derde werkdag deze week bij Örtengren. Het beloofde weer een mooie dag te worden, dus was het werken in de buitenlucht geen straf. Wat kon hij doen vandaag? Laat me eens raden… Fruitbomen snoeien? Yes! Op het eerste adres betrof het een “handige appelboom”, die rondom geknipt kon worden met behulp van een korte trap. Eveneens stond daar een grote kersenboom in de tuin en die wilde de vrouw des huizes graag ruim een meter korter hebben. Geen probleem uiteraard, alhoewel je dan wel een lange ladder nodig hebt en die had Heiko niet meegenomen. Gelukkig had de bewoner die en die kon gebruikt worden. Met een takkenzaag werden de toppen eruit gezaagd en de boom verder rondom in model gebracht.

Na 2,5 uur was hij klaar op dat adres en startte hij de bedrijfsauto om naar het volgende adres te gaan. Daar wachtten drie, door de eigenaar zelf gesnoeide, fruitbomen op hem. De verschillende uitlopers van die bomen waren weliswaar door de eigenaar geknipt, maar niet meteen vanaf de stam. Er waren overal “kapstokjes” achtergelaten. Ook was de boom helemaal dichtgegroeid. Heiko kon zich niet voorstellen, dat er nog ruimte in die boom was voor vruchten. Het waren allemaal (zij-) takken. Zodra daar blad aan kwam moet het een muur van groen geweest zijn. En als er al fruit aan heeft gezeten, zijn het waarschijnlijk hele kleine appeltjes geweest. Na 3 uur knippen en vooral veel zagen, waren de appel-, peren- en pruimenboom weer representatief. Toen was het tijd voor een broodje. Heiko was de tijd compleet vergeten! Heiko begint om acht uur ´s morgens te werken en normaliter heeft hij dan om half een middagpauze. Nu was het inmiddels half twee. Hij geniet van het resultaat van zijn snoeiwerk en van de zon. De muts kon af en zelfs een jas kon uit. Het huis lag redelijk beschut, net buiten Tranås en de bomen stonden aan de zuidkant van het huis: volop zon.

Na de lunch gaf Örtengren aan, dat hij tussendoor nog wel even ergens in Tranås een oprit mocht aanvegen. Op dat adres wonen oudere mensen en zodra er sneeuw is gevallen, wordt daar de oprit en het paadje naar de voordeur sneeuwvrij gemaakt. Door een collega van Heiko die ook in Tranås woont. Voor dat soort klusje belt Örtengren vanzelfsprekend niet met Heiko, omdat die, in tegenstelling tot zijn collega, daarvoor te ver moet rijden. Nadat de oprit en het paadje geschoven zijn wordt er heel fijn grind overheen gestrooid. Zo kunnen de bewoners veilig de deur uit. Nu de sneeuw daar was verdwenen, kwamen de verschillende lagen met fijn grind weer tevoorschijn. Het lijkt er niet op, dat we nog weer sneeuw krijgen en daarmee wilden de bewoners het graag weer aangeveegd hebben. Het was overigens het adres waar Heiko twee weken geleden de pruimenboom flink te grazen had genomen. De man grapte dan ook nadat Heiko zich melde, dat het nog te vroeg was om pruimen te plukken! Dit klusje was in een uurtje geklaard, waarna Örtengren Heiko maar een volgend adres dirigeerde. Daar waren een aantal bomen die geknipt en geschoren moesten worden. Daar kon hij zijn acht werkuren vol maken. De klus kon echter niet meer afgerond worden. Dat zal volgende week weer opgepakt worden.

De takken van de kersenboom, die Heiko vorige week voor mij mee had genomen, beginnen te bloeien! De knoppen komen open en mooie witte bloemetjes komen tevoorschijn. Mooi nieuw leven! De knoppen aan deze takken gaan in huis uiteraard veel sneller open dan in de natuur, omdat het hier binnen veel warmer is. Dit is echter wel eveneens een teken van het naderende voorjaar. Vandaag knipte Heiko op zijn eerste klus-adres weer een kersenboom en alle takken werden op de aanhanger meegenomen naar de zaak. Daar gaat Örtengren bundeltjes van maken en dan komen die takken in de verkoop. Heiko had een paar apart gelegd en voor mij meegenomen. Die staan nu in de keukentafel op een vaas. Als de takken in de kamer uitgebloeid zijn heb ik meteen weer opvolgers. Leuk!

Toen ik tussen de bedrijven door even naar boven ging, zag ik dat er op het stukje grond naast ons een tractor stond. Het was de witte tractor van Conny, de eigenaar. Tijdens de storm van 17 januari waren daar vier grote bomen omgewaaid. Een grote berk, twee giga grote populieren en een hele lange dennenboom. Begin deze week hadden we Conny al zien rijden en zagen we, dat hij de situatie in zich op nam. Vandaag was hij er met de tractor en een aanhangwagen. Met de kettingzaag zaagde hij alle zijtakken van de omgewaaide bomen en daarna de lange stammen in delen van drie meter. Die werden behendig met het kraantje op de aanhanger gelegd. Een paar uur later reed hij met de stammen naar zijn vakantiehuis, een klein eindje hier vandaan. Hij woont samen met zijn vrouw in Eksjö, maar ze zijn ook heel vaak hier te vinden. Hij heeft namelijk veel bos dat onderhouden moet worden. Gelukkig heeft hij het gereedschap daarvoor goed voor elkaar.

Ohhh… Waar ik de spreuk vond weet ik niet eens meer. Maar hij is goed! Met hoofdletter G! Het was zo´n wijshedentegeltje en hij was in het Engels: “Never laugh at your wife´s choices. You´re one of them”. Vanzelfsprekend liet ik deze gezegde aan Heiko dit lezen. Althans eerst alleen de eerste zin. Hij begon direct een beetje te glimlachen. Daar stopte hij meteen mee, toen ik hem de tweede zin liet zien… Volgens mij kwam de boodschap luid en duidelijk over! Gniffel, gniffel, gniffel…

2 gedachten over ““Groen is gras…” Steeds een beetje meer”

Laat een antwoord achter aan Wilma Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *


CAPTCHA Image
Reload Image

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.