Jaaah! Bloemen voor Valentijnsdag! Altijd leuk om verrast te worden met een bosje bloemen. Deze keer een bosje tulpen met wat takjes gipskruid en buxustakjes ertussen gestoken. Mooi hoor! Van Heiko gekregen. Gisteren had hij dit bij Örtengren gekocht. Van Örtengren zelf kwam er nog een bloemetje bij, van hem en zijn zoon Elias. Is dat niet leuk? Een vrolijk, kleurrijk primula plantje. Nu mooi voor in de kamer en later als die is uitgebloeid, kan die in de tuin gepoot worden. Op het bloempotje staat hoe het plantje behandeld moet worden. In het Nederlands! Blijkbaar heeft hij deze plantjes ingekocht bij een bedrijf in Nederland.
Vrijdag hadden we onze buurtjes, Erling en Brit, gevraagd of ze zin hadden om vandaag met ons te gaan grillen. Daar werd heel enthousiast op gereageerd. Vanmorgen verzamelden we alle spullen, die we dachten nodig te hebben en zorgden we ervoor, dat we op tijd op de afgesproken plaats waren. Dat was een grillplaats aan de oever van het grote Västra Lagern meer, op ongeveer een kwartiertje rijden vanaf ons huis. Daar waren wij al diverse keren geweest met familie en vrienden om te picknicken. Zodoende wisten we, dat daar een grote betonnen putring lag waar je een vuurtje in kon stoken. Het is particulier terrein, maar vanwege het Zweedse Allemansrätt mag je daar gewoon gebruik van maken. Mits je nadien je rommel weer opruimt. We parkeerden de auto vlakbij de grillplaats, omdat we de kofferbak vol hadden liggen met hout. Aanmaakhout (dunnere takjes) in een grote speciekuub en gekloofde blokken voor als het vuur eenmaal goed brandt. Daarnaast uiteraard een picknickmand met koffie en bekertjes en meer én een doosje met vlees, broodjes en sauzen.
We hadden precies het vuurtje opgestookt toen Brit en Erling er met hun auto aan kwamen rijden. We hadden om één uur afgesproken, maar in tegenstelling tot de Zweedse gewoonte, stipt op tijd komen, waren ze er reeds om twintig vóór. Gelukkig waren wij eerder al die kant op gegaan, om zoals gezegd in alle rust de auto uit te kunnen pakken en het vuurtje te gaan stoken. We spraken eerst even over de staaroperatie van Erling zijn linkeroog. Eerder was hij aan zijn rechteroog geopereerd en afgelopen maandag aan zijn andere oog. Deze tweede operatie, wat het vervangen van de lens inhield, was iets minder goed gelukt. Dat had de oogarts meteen na afloop gemeld. Helaas had Erling er ook nog een infectie bij gekregen, wat het er ook geen goeds aan had gedaan. Hij kneep het oog dan ook af en toe dicht, ter bescherming tegen rook en de koude wind. Morgen moet hij opnieuw naar de oogarts in het ziekenhuis te Eksjö om het te laten controleren.
We hadden uittrekbare prikkers bij ons en uiteraard voldoende worstjes. Een ieder prikte een worstje aan zo´n prikker en hield dat boven het vuurtje. Onze bedoeling was om eerst te gaan grillen en daarna koffie met gebak te eten. We hadden zelfs slagroom bij ons. Terwijl wij daar met z´n allen zaten, kwam de eigenaar van het stuk grond nog langs. Erling kende hem wel. Ze hebben ook nog eens dezelfde achternaam: “Svensson”. De man, die Inge heet, wilde het ijs inspecteren. Volgende week is het namelijk sportlov, oftewel voorjaarsvakantie hier in Zweden en dan zijn alle basisscholen dicht. Zijn kinderen en kleinkinderen willen dan graag schaatsen. Hij liep een eindje het ijs op en schoof met zijn voeten op een aantal plaatsen de sneeuw aan de kant. Zo constateerde hij, dat het ijs goed wit was en daarmee volgens hem sterk genoeg om op te kunnen schaatsen.
Nadat de buurtjes wegwaren, gingen wij het meer ook nog even op. Dat durfden we toen wel te doen… Toen hij weer aan de wal stond vertelde hij ons, dat hij een baan wilde gaan schuiven. Als hem dat gaat lukken volgende week, gaan wij er zeker ook even gebruik van maken. De meeste meren zijn nu denk ik wel goed dichtgevroren, maar overal ligt 25 cm sneeuw op, waardoor je eventuele slechte stukken ijs niet kunt zien. Tevens schaatst het erg zwaar als je door zo´n laag sneeuw moet. Maandag of dinsdag maar even kijken of er dan een baantje is…
Het was weer erg gezellig, om samen met de buurtjes te grillen daar buiten. Brit noemde wel drie keer, dat ze heel blij was dat we gebeld hadden, want vanwege Corona zit ze hele dagen alleen thuis. Dit was een zeer welkome afwisseling voor haar. Maar niet alleen voor haar, ook voor ons. Vanwege Corona komen veel mensen in een isolement. Op deze manier kunnen we corona veilig met elkaar omgaan: in de buitenlucht en op minstens twee meter afstand van elkaar. Ruim anderhalf uur later merkten we, dat de zon achter de hoge bomen verdween en dat er een koude wind kwam. Tijd om te stoppen. We namen na de koffie met banketstaaf afscheid van de buren en pakten de auto weer in. Het was toen ongeveer half drie. Buiten werd het weliswaar koud, maar achter het glas in de auto was het nog heerlijk en zag het er om ons heen nog erg zonnig uit. Wij besloten om via een grote omweg huiswaarts te rijden. We wilden maximaal genieten van deze fraaie zonnige winterdag.
Oudere auto´s moeten ieder jaar APK gekeurd worden. Caravans en aanhangers moeten elke twee jaar gekeurd worden. In de maand mei, moet onze aanhanger voor die tweejarige APK keuring. We hebben echter al voor eind maart een afspraak gemaakt. Nu zul je je afvragen “Waarom dan al zo vroeg een afspraak maken?” Omdat we nu een “vroeg-boek-korting” kregen! Via het internet, de website van Besikta, een onafhankelijk keuringsstation, heeft Heiko gisteren meteen een afspraak vastgelegd. Bij het keuringsstation in Tranås. Daar waar we ook met de auto´s heengaan. Woensdag 24 maart om zeven uur ´s morgens kunnen we daar terecht. Mijn vraag aan Heiko was “Waarom zo ontzettend vroeg?” Ik zag namelijk pas in de bevestiging in de mail, dat hij de keuring gepland had om zeven uur ´s ochtends. Zijn antwoord was, dat hij dan wellicht aan het werk was en het hij dan mooi vóór zijn werk begon, even langs die keuring kon. Hmmm… Nou hoop ik maar, dat niet ík die dag met de aanhanger naar de keuring hoef…
Ehhh… Zelf zijn de “deskundigen” het er niet over eens: is het nu 12 of 14 februari, dat “Winterfietsdag” wordt georganiseerd? De een zegt, dat het valt op de tweede vrijdag in februari en de ander zegt dat het de 14e van deze maand is. We hebben het maar op vandaag gehouden. De winterfietsdag wordt dit jaar in ieder geval voor de tweede keer in Zweden georganiseerd. “Winter Bike to Work Day” begon in 2013 in Canada. Winterfietsdag gaat over het laten zien, dat men het hele jaar door steeds meer fietst. In de winter van 2019 fietste op een gemiddelde winterdag elke tiende persoon in Zweden. Dit is een stijging van 28 procent ten opzichte van een paar jaar geleden. Om deze stijging te laten voortduren, moeten meer gemeenten hun fietspaden met zout of zand strooien en moet het verwisselen van banden van een fiets even vanzelfsprekend worden, als het verwisselen van banden op de auto.
Fietsen wordt ook hier steeds populairder. Het biedt de beweging die iedereen nodig heeft om gezond te blijven. Maar moet dat dan stoppen in de wintermaanden? Fietsen spaart immers ook nog eens het klimaat en vermindert milieugevaarlijke emissies. Daarom is elke fietser een economische aanwinst, voor de samenleving en voor het individu, terwijl het elke keer dat een auto start een kostenpost is, voor de samenleving en voor het individu. Om ervoor te zorgen, dat meer mensen in de winter veilig kunnen fietsen, zijn fietspaden met goede verlichting, onderhoud en “antislip” nodig. In 2017 presenteerde het kabinet “een nationale fietsstrategie voor meer en veilig fietsen” en de Riksdag heeft besloten, dat de CO2-uitstoot van de transportsector tussen 2010 en 2030 met 70 procent moet worden verminderd. Met deze “Winterfietsdag” wordt iedereen er weer even aan herinnerd. Wellicht kunnen ze op dit gebied nog het een en ander leren van Nederland.
Toen we terug waren van onze rondrit haalde Heiko nog even weer een paar kruiwagens hout naar binnen. Hij maakte ook een foto van het resterende hout in de grote houtstek. Oei… Dat gaat nu echt hard. Tja, wat wil je met zo´n “echte winter”. De hele week was het ´s nachts ongeveer -15 en overdag in ieder geval niet warmer dan -5. Dan moet er uiteraard flink gestookt worden. Als dat laatste vak leeg is, hebben we in ieder geval 30 kuub brandhout verstookt én een aantal zakken met pellets. We verwachten dat eind van deze maand het brandhout van 2020 op is. Dan kunnen we verder stoken op pellets, zodat we niet in de kou hoeven te zitten. Een ander voordeel is, dat er dan ruimte komt in de kelder. Op de plaats waar nu de pallets met pellets staan, willen we de wand en het plafond graag verven. Het is de bedoeling om de nieuwe voorraad pellets onder het terras te laten plaatsen. Dat wil zeggen: drie pallets met zakken pellets onder het terras, uiteraard goed in plastic verpakt en beschermd tegen regen en sneeuw, en één pallet met 52 zakken pellets naar binnen dragen. Eerder legden we alles binnen, maar dat ligt er zó lang en neemt de hele tijd erg veel ruimte in beslag. Het kan feitelijk net zo goed buiten blijven liggen om vanaf daar af en toe iets aan te vullen. ´s Avonds belden we nog even met Heiko zijn ouders in Hoogezand. Heiko zijn moeder was flink verkouden en had erg veel last van de keel. Het praten ging zodoende erg moeilijk. Vrijdags was ze nog getest op corona, maar dat bleek het niet te zijn. Gelukkig ging het langzaamaan wel alweer ietsje beter.
