Eergisteren keek Heiko zijn ogen uit, toen ik hem de vloer van het balkon liet zien. Dat die onder handen genomen zou worden was iets, wat hij totaal niet had verwacht. De verrassing was daarmee gelukt! Het viel hem op, dat het verf niet glanzend was en daar was hij heel blij mee. Dat had ik uiteraard van tevoren goed bekeken! Ik had gistermiddag nog een stoeltje op het balkon gezet. Ik denk niet dat we er zoveel op zullen zitten, maar het is toch ook meer voor de sier. Het is daar uiteindelijk best wel een beetje aan de kale kant. Nu lijkt het in ieder geval, tezamen met de kleurrijke geraniums in de beide bloembakken, iets meer te leven.
In de kamer hebben we de gordijnen min of meer voor de sier hangen. Niet voor de deur naar de veranda: daar hangt een brede, volledige strook, die dan ook de laatste dagen angstvallig dicht wordt gehouden. Met inderdaad de bedoeling om zoveel mogelijk warmte vanaf de veranda buiten te houden. Doordat wij daar nieuwe, heldere golfplaten op gekregen hebben, is het daar warmer. De zon kan er beter met zijn warme stralen door… Vanochtend wilde ik, dat voor het voorste raam de gordijnen niet alleen voor sier hingen. Dan had ik ze dicht kunnen trekken, omdat het ook vandaag weer warm zou worden. “Als ik nou drie smalle stroken voor het voorste raam hang?” Met dat in mijn gedachten liep ik daarom naar de deur.
Tot mijn grote verbazing en vreugde zag ik, dat daar twee hele stroken voor hingen! Achteraf wel bekend, maar gewoon “even vergeten”. Meteen een krukje opgehaald en een gordijn daar weggehaald. Het rechter halve gordijn werd voor het kamerraam geruild voor de grotere. Meteen getest of het afdoende was, om het raam achter de gordijnen te kunnen laten verdwijnen. Dat was warempel het geval! De gordijnen direct dicht gelaten. De kleinere weer voor de deur opgehangen en ook daar kan alles door gordijnen worden afgesloten. De linker was immers een volle baan. Nu maar hopen, dat het vanmiddag en vanavond minder warm in de kamer wordt. 29,5 Graden was gistermiddag en avond toch net een beetje te veel van het goede…
Een berichtje van AutoDoc gaf Heiko aan, dat hij gisteren nog naar Preem (benzinestation) kon gaan. Men had daar de lampen voor de Volvo afgeleverd. Klaar om te worden opgehaald! Dat had hij gistermiddag nog maar gedaan, hoewel hij er niet echt veel puf meer voor had. Nu is hij blij met de nieuwe koplampen. Vanochtend pakte hij de grote doos uit. Daarin zaten weer twee dozen, met in ieders een koplamp. Wat zijn die helder! Ter controle keek Heiko nog wel even of het dezelfde lampen waren als die er nu in zijn auto zitten. Prima! Met buurman Jörgen heeft hij nu afgesproken, dat ze woensdag rond zeven uur, de lampen gaan wisselen.
Om de aanhanger de volgende week weer te kunnen gebruiken, maakte Heiko die meteen maar weer leeg. De balken, die hij gisteren nog van de bouwmarkt had gehaald, lagen er namelijk nog op. Duur ladinkje. Een balk van 4,5 centimeter breed, 22 centimeter hoog en 5,40 meter lang kost maar liefst €.48.50 en met een paar behoorlijke schroeven erbij was dit een nota van ruim €.400,00. Geen problemen mee, maar goedkoop is anders. Hout is momenteel gewoon duur. Blij toe, dat Heiko alleen de balken van de aanhanger haalde en er verder niet mee aan het werk ging. Dan was hij van de warmte zeker ziek geworden…
Vanmorgen begon ik met het schoonmaken van de vloer van de vlonder. Die ligt op een plekje in de tuin waar we het grootste deel van de dag schaduw van bomen hebben en dat is op dit moment de beste plek om te zijn. Het was vandaag namelijk wederom boven de dertig graden hier in Ödarp. Ondanks de wind was het nog steeds erg warm. We dronken onze “tien-uur-koffie” met een stukje gebak dan ook op de schone vlonder. Ik had het met een sopje van groene zeep schoongeborsteld. Er zat namelijk veel plakkerig spul op, dat uit de bomen was gevallen. Een enkele boom heeft op dit moment luis en laat die daar nou net in de buurt staan… Gisteren had ik de tuinset al schoongemaakt en vanmorgen had ik die nog eventjes nagespoeld met hetzelfde sopje. De groene zeep deed wonderen en toen we er tegen tien uur zaten rook het heerlijk fris.
Hierna pakte Heiko hierna een giga groot pakket uit de kofferbak van zijn Volvo. Gisteren had hij namelijk twee grote stukken antiworteldoek meegenomen van Örtengren. Een stuk van vier meter lang en vijf meter breed en een stuk van acht meter lang en vijf meter breed. Dat was bedoeld voor onder de carport. Nu de grond op de juiste hoogte is, is het wachten op een laagje grijze grind. Dat wordt een laag van vijf tot acht centimeter. Voordat dat grind erop gestort wordt wilden we daar antiworteldoek op hebben liggen.
Zodoende zullen we geen last krijgen van worteltjes van planten en bomen uit de border, die tussen ons grijze grind omhoog proberen te groeien. Met een stanleymes maakte hij het doek passend en begon hij het zand te bedekken. Nu lijkt het net alsof we er asfalt hebben liggen. Ook wel praktisch trouwens, maar het is toch wel de bedoeling dat er grijs grind op komt. Om opwaaien van het doek te voorkomen legde Heiko er stenen en een paar balken op. We hopen dat Örtengren het daadwerkelijk heeft besteld en dat het eind volgende week wordt gebracht. Wij zijn er immers klaar voor: “Laat het grind maar komen!”
Woensdag hadden we van Erling een uitnodiging gekregen. Hij vroeg of we zaterdag aanstaande kwamen, om bij hen te komen grillen. Daarop hebben we positief geantwoord. Even voor vijf waren we dan ook in Västorp, bij onze buren en vrienden. Van een keer eerder weten we namelijk nog, dat Erling het vlees op de afgesproken tijd al bijna gaar had… Het was vandaag extreem warm en we vroegen ons dan ook af waar we zouden zitten. Ze hebben twee jaar geleden een serre gebouwd, maar daarin zit een hele grote glazen pui. Precies op het zuiden. Daar zou het echt niet vol te houden zijn. We kregen van Erling te horen dat we gewoon in de keuken met elkaar gingen eten. Daar was het niet zo heel warm gelukkig. De stukken vlees werden buiten op de barbecue gebraden en binnen had Britt een salade klaargemaakt en aardappeltjes gekookt.
Een paar sausjes erbij en een gekruid stokbroodje en we hadden een heerlijk gerecht. Ze serveerden een gekoeld glaasje rosé en een biertje voor Erling en Heiko. Het smaakte ons prima en het is uiteraard ook een leuk gezelschap. Na het eten gingen we naar buiten en liepen we nog een klein stukje richting het, onlangs door hun aangekochte, huisje. Daar lieten ze ons zien hoeveel ze inmiddels naar de vuilstort hadden gebracht. We wisten nog ongeveer hoe het er uitzag toen ze het hadden gekocht en het verschil met nu was grandioos. In totaal hadden ze negen aanhangers vol en de bestelauto van Erling vol, naar de vuilstort gebracht. Nu kon je eindelijk fatsoenlijk alle ruimtes inlopen. Wat hebben die mensen veel werk verzet in korte tijd. Geen wonder dat hij nu zo veel pijn van zijn rug heeft.
Op de veranda voor hun serre zagen we een plastic nepslang liggen. We vroegen ons af waar dat voor was. Ze legden uit, dat vogels heel erg bang zijn voor slangen en ze met deze nepslang, de vogels bij de serre weghouden. Oh! Nog nooit van gehoord! Terug bij hun huis kregen we nog koffie aangeboden. Maar niet alleen koffie. Ook nog eens een stuk versgebakken ananaspaai met vanille-ijs. Wat lekker! Onze favoriet is natuurlijk de rabarbertaart, maar dit komt zeker op nummer twee. Dat toetje aten we overigens buiten, aan de noordzijde van hun huis en daarmee in de schaduw. In de keuken was het inmiddels eveneens erg warm en hier stond nog een beetje wind. Op dat moment best vol te houden, zeker met zo´n heerlijk frisse traktatie. Wat een leven…
Nadat we nog een poosje gezellig gepraat hadden, bedankten we Erling en Britt voor de gastvrijheid en het heerlijke eten en gingen we huiswaarts. Het was ondertussen negen uur in de avond. Thuis dronken we nog een glaasje fris op de veranda, praatten nog een poosje en zochten daarna ons bed op. Helaas was het in de slaapkamer weer niet te harden. De temperatuur was er ongeveer 30 graden, net als gisteren. En in de kamer was het ondanks de gordijnen al niet veel beter. De ramen openzetten was geen optie, vanwege de vliegen die dan binnenkomen. Je bent dan of wakker van de warmte of van de vliegen. We plaatsten een ventilator op de kast in de slaapkamer, zodat de lucht in ieder geval een beetje in beweging kwam. Zo goed en zo kwaad als het ging hebben we toch geprobeerd de slaap te vatten. Oef! Wat een hitte! We klagen niet hoor, want we genieten overdag enorm van dit mooie zomerweer. En ´s avonds weer van de ondergaande zon. Dat was vanavond ook weer genieten.
