Grijs is groen!

 
Onze kleinzoon Jelte moest gisteren naar het ziekenhuis. Het kereltje had meerdere keren, of beter gezegd (te) véle keren oorontsteking gehad en daarvoor zou hij buisjes in zijn oortjes geplaatst krijgen. Dat doen ze vermoedelijk, omdat de buis van Eustachius van een kind soms het vocht in het middenoor niet goed kan afvoeren naar de keel. Als zich vocht ophoopt achter het trommelvlies, kunnen hier bacteriën groeien. Zo ontstaat een oorontsteking. Nadat een oorontsteking is genezen, blijft er vaak nog vocht achter het trommelvlies zitten. En dat was vrijwel zeker het geval ook bij Jelte. En niet alleen kreeg hij buisjes in zijn oren, ook moesten zijn neusamandelen verwijderd worden. Gisteren voelde hij na het bezoek aan het ziekenhuis natuurlijk pijn en verre van lekker. Met medicatie kon hij wel goed slapen en vandaag hoorden wij, dat het alweer stukken beter met Jelte ging. Beterschap, kleine jongen!
 
Gisteren had ik trouwens nog bericht gekregen van Aneby Miljö och Vatten. Over de grijze container. En wat blijkt? Ze hebben geen grijze! Nee, die van ons is ook inderdaad groen! En laat mij nou die hele tijd gedacht hebben, dat we een grijze container hadden. Komt dat nog uit de tijd van Blijham, dat de grijze voor restafval was en de groene voor compost? En het leuke is, ik zette de container nog op de foto en op de site, als zijnde grijs! Mijn grijze cellen in de hersenen werkten niet goed op dat moment. Om een lang verhaal kort te maken: ze hadden niet de grijze containers, maar wel groene. En als we die wilden hebben was dat geen probleem. Wanneer ze de volgende keer de container zullen legen, krijgen we kosteloos een nieuwe. Top!

Gisterochtend was het droog weer en er stond een matige wind. Ideale omstandigheden om het wasgoed buiten te drogen. Omdat het om beddengoed ging was dat perfect. Vannacht weer lekker in een fris bedje geslapen. Terwijl ik de was ophing scheen de zon me af en toe flink in de ogen. Om te zien hoe lang dat nog duurde keek ik in de lucht, richting de zon en toen zag ik het: een halo! In dunne, hoge bewolking zie je rondom de zon (of maan) dikwijls allerlei lichtverschijnselen. Die speciale effecten ontstaan, omdat het licht van de zon in de wolken wordt gebroken en weerkaatst. De hoge bewolking bestaat immers uit ijskristallen, die soms heel symmetrisch zijn gerangschikt. Dit verschijnsel noemen ze dus een halo en is de bekendste van de kringen.

Een halo wordt vaak gezien als de voorbode van regen. Denk aan de gezegden “Kring om de maan kondigt regen aan” of “Kring om de zon, regen in de ton”. Dit is natuurlijk niet altijd waar. De kring om de zon of maan wijst wél altijd op de aanwezigheid van dunne cirrostratuswolken. Dit zijn dunne wolken hoog in de atmosfeer en vaak gaan ze vooraf aan een regen- of buienfront. Waarschijnlijk in dit geval wel degelijk een voorbode, want de weersvoorspellingen voor vandaag beloofden niet veel soeps en ze hadden gelijk: het regende nagenoeg de hele dag… Aangezien halo’s relatief vaak voorkomen, is de kans dat je er een rond de zon zien erg groot. Men zegt dat aandachtige waarnemers op honderd tot tweehonderd dagen van het jaar een halo kunnen zien. En ik zag er gisteren eentje van!
 
Ebba zit weer lekker in haar vel. Ze eet weer beter, gaat gezellig naar buiten en als ze binnen is gaat ze gewoon liggen. Niet angstig proberen zó te liggen, dat het niet zeer doet, maar spontaan “Plof! Ik lig!”-liggen. Ze laat zich nu ook weer als vanouds aaien. Zelfs daar waar het wondje zat. Althans wat ik kon voelen. Gisteren had ik haar achterlijfje heel voorzichtig afgetast en hier en daar wat haar aan de kant geschoven en toen voelde ik iets hards. Wat het was kon ik niet meteen beoordelen. Het konden haartjes zijn, waarin bloed was opgedroogd, maar ook bijvoorbeeld een takje. Dit onderzocht “dokter Johanna” vanmiddag verder en toen bleek het weg te zijn. Daar waar het had gezeten was nu een wondje te zien. Niet al te groot, maar waarschijnlijk wel diep geweest. We weten nu in ieder geval, dat het ergste over is en dat het wondje prima hersteld.
   
Weet je nog van de auto, die naast de parkeerplaats op het talud stond? Nou, die is weg. Ja, echt! Weg! Vertelde ik eerder nog, dat het altijd zo lang duurde, voordat beschadigde auto´s werden opgehaald, is deze de afgelopen dagen al weggesleept. Toevallig reed ik er donderdag langs en keek vreemd op, toen de rode auto was verdwenen. Was de auto te jong om te laten staan? Kon hij nog gerepareerd worden? Geen idee eigenlijk. Toch is en blijft het een raar idee, dat men vaak auto´s zo lang aan de kant van de weg laat staan. Des te langer ze er staan, des te minder blijft ervan over. Ruiten sneuvelen, banden worden eraf gehaald, trekhaken verdwijnen… Om nog maar te zwijgen over de vele deuken, die er in de loop van de tijd (bij-) inkomen. Gelukkig is het deze rode auto allemaal bespaard gebleven en rijdt hij misschien al wel weer over de wegen in en rond Aneby.

Buiten huilde de wind om het huis en regende het bijna onophoudelijk. Daarom bleven we binnen waar het comfortabel was. Heiko had voor het eerst sinds maanden de houtkachel in de kamer weer opgestookt. Een aangename warmte vulde de kamer. Terwijl Heiko zijn dag verder vulde met kruiswoordpuzzels, woordzoekers en sudoku-puzzels en een beetje tv kijken om zijn arm-schouder rust te geven, liep ik naar de kelder. In Heiko´s werkplaats pakte ik een paar spijkers en een hamer. En een waterpas. Heel belangrijk bij dit klusje. De houten bordjes met wilde dieren erop geschilderd, zouden worden opgehangen. Ze kwamen in de plaats van de grote foto van de eland in ondergaande zon. Hoewel we die nog steeds ongelofelijk mooi vinden, was het te donker voor in de kamer. Die krijgt binnenkort een ander plekje. Nu was het zaak om de drie schilderijtjes waterpas op te hangen. Twee ervan, want die zouden ietsjes lager komen te hangen, dan de eerste. We hadden de spijker van de eland-foto gebruikt als uitgangspunt. Nog even de afstand meten, zodat ook de afstand tussen de drie schilderijen gelijk kwam en slaan met die hamer! En laat het nu allemaal in een keer goed gegaan zijn! Nu hangen de koning van het bos, de eland, en zijn maatjes de beer en de roofvogel, wellicht een buizerd, bij ons in de kamer.