“Buiten waait de wind om het huis, binnen staat de kachel op vier…” Echt! Het waaide behoorlijk vanochtend. Zo rond de windkracht 7 à 8 was het zeker. Uiteraard gingen dunne boompjes flink heen en weer, maar ook zeker dikkere stammen hadden soms moeite met het niet bewegen. Dat zegt al genoeg. Zo´n storm heeft wel wat eigenlijk. Gerard Cox zong er jaren geleden al over. Hoe guur het buiten ook is, je kunt het gelukkig in huis lekker warm maken. En dat hadden wij gisteravond ook nog gedaan, waarmee het vanochtend beneden een aangename temperatuur had. Het had overigens een paar graden gevroren en wellicht dat daardoor de zon er vanochtend bijkwam.
Dat was nog eens prachtig om te zien. Niet alleen in het begin van de zonsopkomst, maar ook even later, toen de zon door de bomen scheen en in de hemel een paar wolken kleurde. Dat was rond kwart voor negen. Een half uurtje later waren overigens alle wolken verdwenen en had de zon ruimbaan, om de wereld te verlichten. Althans bij ons dan… De bomen aan de overkant van de straat, op de heuvel, werden meer en meer verlicht en schenen oranje op. Net als de boomtoppen van de hoge berken precies voor ons huis. Een plaatje! Blijf dan maar eens in de kamer zitten, zonder dat je een foto maakt. Gaat mij in ieder geval niet lukken. Het beloofde qua weer, dat het een mooie dag zou worden!
Heiko ging aan de slag met het verpoten van de roos. Die stond jarenlang achter het huis, naast de container. Alleen toen de containers weggehaald werden stond de roos er een beetje eenzaam en verlaten. Doordat er in de toekomst een carport wordt gebouwd zal hij ons tijdens die aanstaande werkzaamheden in de weg staan. Wat doe je dan? Je gaat de roos verpoten. Uiteraard nadat die is uitgebloeid en in zijn ruststand gaat. Nu dus, laat in de herfst. Heiko begon heel voorzichtig te graven om ruimte rond de roos te maken, omdat hij beslist niet door de wortels heen wilde gaan. Dat zou waarschijnlijk het einde van de plant betekenen. Dat zou jammer zijn. De roos kreeg een nieuw plekje aan de voorzijde van het huis. Precies daar waar het huis eindigt en de veranda begint, rechts van de regenpijp. Links van de regenpijp staat ook een roos, zodat ze een beetje gezelschap aan elkaar hebben. Een stek van de wilde roos moest helaas het veld ruimen, want twee soorten rozen voor elkaar is geen gezicht.
Vanochtend deed ik voor de verandering eens weer de boodschappen. Heiko was vrij en die was lekker in de tuin aan de gang. Ik ging niet alleen voor de wekelijkse boodschappen. Ik wilde heel graag een nieuwe spijkerbroek. Een beetje dikker dan die ik nu nog draag. Ik had er eentje van een jaar of twee geleden, alleen is die ietsjes te klein. Dat wil zeggen, de boord zit me in de weg. Na mijn operatie aan de gal is dat nog steeds behoorlijk gevoelig. Negen maanden na dato. Niets aan te doen. Ik reed de route naar Tranås via de bekende weg en ik genoot onderweg van de prachtige omgeving en het zonnetje aan een strakblauwe hemel. Dat begon allemaal goed.
Nadat ik mijn auto in het centrum had geparkeerd bezocht ik Lindex en KappAhl, twee kledingzaken nagenoeg naast elkaar. Bij ieders kocht ik een spijkerbroek. Bij de eerste een blauwe en bij de tweede een crèmekleurige. Toen de kassière mij vroeg of ik een klantenkaart wilde stemde ik dit keer maar in. En ik kreeg meteen 30% korting! Dat was een heerlijke meevaller! Heel vrolijk en blij liep ik naar de auto, zodat ik de rest van de boodschappen kon doen. Ik zat al in de auto, toen ik iets achter de ruitenwisser zag zitten. Het was een lange gele strook. Die had ik nog nooit eerder gezien. Waarschijnlijk reclame voor het een of ander. Eens kijken. Wat? Een boete? Waarom?
Ik las de bon snel even door en toen bleek het voor fout parkeren zijn. Maar nog steeds wist ik niet wat de reden was. Ik stond immers in een parkeervak. Daar moest ik toch duidelijkheid over hebben. Een toevallige passant vroeg ik daarom, wat ik fout had gedaan. Die man wees mij op het verkeersbord, dat bij het parkeervak stond waar ik geparkeerd had. Het was alleen bedoeld voor laden en lossen. Niet voor het winkelend publiek. Ai, ai, ai… dat wist ik niet. Shit! Heb ik extra korting gekregen op de spijkerbroek, kost het me alsnog €.70,- vanwege de parkeerbon! Wat zonde van het geld. Overigens zag ik later dat de boete voor fout parkeren in Nederland €.95,- is. Feitelijk heb ik nu dus €.25,- bespaard. Kijk, als je het zo bekijkt valt het nog weer een beetje mee. Altijd proberen de positieve kant te blijven zien. Het is en blijft echter zonde van het geld.
Vanaf een december is het verplicht, om in Zweden op winterbanden te rijden. Dat is over tien dagen pas. Alleen liggen de temperaturen nu ´s avonds en ´s morgens ook al rond het vriespunt of daaronder. Daarom leek het Heiko wel verstandig, om in ieder geval voor de Volvo de zomerbanden te ruilen voor de winterbanden. Als hij aan het werk gaat moet hij namelijk tussen half 7 en half 8 ´s morgen vertrekken en dan kan het met die lage temperaturen wel een beetje glad zijn. Als hij ´s avonds tegen half zes terug komt is dat hetzelfde geval. Hij zette de winterbanden met spijkers eronder. Dankzij de nieuwe draadloze elektrische slagmoersleutel ging dat stukken makkelijker. Voorheen draaide Heiko de bouten van de wielen los met een kruissleutel, waarbij hij er vaak erg veel kracht op moest zetten. Dat koste veel energie en was tijdrovend. Nu gebruikte hij voor het eerst de slagmoersleutel en dat ging fantastisch. Snel en eenvoudig. Het was een goede investering, zei hij zelf. Later zal hij de banden van de Hyundai ook wisselen en dan die twee van de aanhanger nog. Al met al worden er twee keer per jaar tien banden losgedraaid en tien banden weer vastgedraaid. Nu met het grootste gemak van de wereld. Heerlijk!
Via Facebook zijn Heiko en ik lid van de groep “Zweden Forum”. Daar kan iedereen lid van worden. Het zijn veelal mensen die iets met Zweden hebben. Gek hè? Je kunt er vragen stellen over diverse (financiële) zaken, maar ook gewoon middels foto´s laten zien, waar je vakantie houdt, waar je gewandeld hebt, of hoe je woont. Ze hebben voor die groep een speciale bumpersticker ontwikkeld, de Happy Eland. Er zijn al heel veel auto´s voorzien van deze leuke, grappige sticker. En die van ons binnenkort ook! Ik vond ze al een hele poos mooi en na mijn teleurstelling van vanochtend (ik ben wel heel blij met mijn broeken hoor), heb ik er twee besteld. Binnenkort kunnen ze ook aan onze auto´s zien, dat we lid zijn van de groep “Zweden Forum”.
Beneden in de werkplaats op de werkbank had ik het luik van de zolder twee keer geverfd. Dat was een aangename hoogte om bij te staan en alles was er bij de hand: schuurpapier, verf, kwasten, doekjes, enzovoort. Vanmorgen was de zwarte verf droog en kon het luik weer naar de zolder. Dat liet ik heel graag aan Heiko over. Die plaatste het geïsoleerde luik terug en maakte meteen het schuifje er weer aan. Zo, dát gat is weer gedicht. Het was namelijk behoorlijk koud op de zolder, omdat er een “gat” in het dak zat. Het metalen luik, dat over de dakpannen gaat, was uiteraard wel dicht, maar dat isoleert totaal niet. Dit dikke luik is dan ook geen luxe.
Nadien kon ik de trap nog een keer wit verven. Het had de eerste keer onvoldoende gedekt. Dat was te verwachten, want de wanden waren immers ook niet in een keer wit. Het is slechts “een trap naar de zolder”, maar desondanks mag het er toch wel netjes uitzien? Zodra de tweede verflaag droog is, dat zal morgen zijn, kunnen er zwarte antislip-strips opgeplakt worden. Dat is voor de veiligheid. Nu het hout van de trap geverfd is, zijn de treden iets gladder geworden. Tevens is het zo, dat je de treden niet meer zo goed van elkaar kunt onderscheiden als je naar beneden loopt. Het is allemaal wit met elkaar. Waar eindigt de ene trede en begint de andere trede? Met een zwarte antislip strip is dat beter te zien.
Herken je deze foto nog? De weg met de gaten erin? Eind juli van dit jaar troffen we de weg zó aan. Een stuk of vijftien gaten, op nagenoeg dezelfde afstand, in het asfalt. Hoe het erin gekomen is, weten we nog steeds niet. Of het per ongeluk is gebeurd of expres: geen idee. Het duurde niet zo lang, dat de gaten dicht waren gemaakt. Gelukkig maar, want wanneer je erover heen reed, was dat verre van prettig. Alleen het wegdek weer netjes maken zat er “even” niet in. Zouden ze het bij Trafikverket, de Zweedse Rijkswaterstaat druk hebben? Misschien wel, maar dat is dan nu verleden tijd. Vanochtend zag ik namelijk, dat de weg eindelijk weer gemaakt is. Elk afzonderlijk gat (!) is nu afgedekt met een laagje nieuwe asfalt. Het rijdt weer prettig over dat stukje deel van weg 1047!
